Eindelijk! We gaan beginnen!!! Tien bakkers in de tent en vierhonderdnegentig bakkers thuis op de bank, tandenknarsend. Tja, hadden ze hun taart maar niet op het gras moeten kwakken. Of hun Flammkuchen maar niet zwart moeten verven. Eigen schuld.
Dus nu de tent in voor het echte werk. Een tikkie onwennig staan de bakkers achter hun eigen aanrechtje. Maar waar staat alles? En vooral: hoe werkt alles? Zo werkt de hakker niet (Hal-lo-ooo!!! Dan moet ie wel vergrendeld zitten, doos. Er zit een beveiliging op zodat je niet je vingers meehakt. Als ie niet vergrendeld is met het veiligheidspalletje, dandoetieutniet!!!), de mixerkom gaat niet zonder problemen los (ook zoiets) en blijkt het moeilijk te zijn om te bedenken waar nou precies het knopje “START” op de oven voor is. Zijn vast de zenuwen…
De allereerste opdracht is het maken van een klassieke taart in een modern jasje. We zien verschillende taarten verschijnen: Zo maakt Prince Harry een perentaart, Ahmed een veganistische notentaart, er komt een mokkataart, een appeltaart en een Esterhazy (wadde??) uit Tokyo. Best origineel allemaal. Vier (!) bakkers maken de ultieme klassieker: de Schwarzwalder Kirschtorte. Best niet origineel allemaal… Donkere Kim (er zijn er twee) neemt het Schwarz wel heel letterlijk: haar taart (en haar wang en neus ook) zit tegen zwart aan. En dan bedoel ik niet van het aanbranden. André van Duin noemt het een bosbrand. Zegt genoeg.
Tijdens dit eerste onderdeel leren we de bakkers al aardig kennen. Zo is Ahmed een ongelooflijk eigenwijze gast: hij gaat caramel maken, maar mag even niet roeren. Janny staat erbij en kijkt ernaar. “Geduld, geduld.”, zegt ze. “En niet aankomen!” Ze is nog niet weg of hij staat al te roeren. Even later zien we dat z’n taartbodem niet in één stuk in de vorm gaat, omdat ie hier en daar gescheurd is. “Dat zie je straks toch niet meer joh. Als het maar lekker is. Niemand die dan vragen stelt.” Hij kijkt glimlachend omhoog en ziet daar de strenge blik van Robèrrr. Ken je dat gezicht van Melania Trump bij de inauguratie van The Donald een paar jaar geleden? Dat ze glimlachte totdat hij zich weer omdraaide en daarna die teleurgestelde blik van haar? Ja? Nou, dat dus. Dat was Ahmed toen hij de blik van Robèrrr ving. Oeps.
En dan Liesbeth. Zij is één wandelende berg chaos. De slagroom springt bij haar tijdens het mixen uit de kom, ze zet de oven op de verkeerde stand, ze klopt zich de tyfus tegen het schiften (lukt wel!), haar taart heeft een afwijking naar links en als de tijd erop zit, jankt ze uit bij haar achterbuurvrouw. Dramaqueen. Bij het jureren van de taarten zegt Robèrrr dan ook tegen haar dat ze misschien beter de rust een beetje kan bewaren.
Voor de technische opdracht wordt de jury -vanwege het blind jureren- weggestuurd naar het tentje. Wanneer André vraagt wat ze eigenlijk precies uitspoken in dat tentje, reageert Janny diplomatiek met: “Wat in het tentje gebeurt, blijft in het tentje.” In de grote tent moeten er ondertussen appelbollen worden gebakken. Maar ja… welke appel neem je daarvoor? Er staan drie soorten appels om uit te kiezen, dus dat is al een dingetje. En dan nog iets: Prince Harry constateert dat de ingrediënten wèl op het recept staan, maar géén aanwijzingen. En laat dat nou nèt de bedoeling zijn. Hij neemt vervolgens alle ingrediënten, pleurt alles bij elkaar in een kom en hoopt er het beste van. Deel twee van de opdracht levert ongeveer net zoveel problemen op als de appelbollen zelf: de vanillesaus. Bij het jureren blijkt dat bijna geen enkele appelbol gelukt is en dat van de tien bakkers er maar drie waren die het gelukt was om de vanillesaus niet te laten schiften. Ahmed en Vincent eindigen als laatste en Maroeska eindigt op de eerste plaats, op de voet gevolgd door Liesbeth. En daar moet ze dan weer niet om huilen. Vaag.
En dan het spektakelstuk. Een eetbare adventskalender. Ga er maar aan staan. Maroeska zegt het moeilijk te vinden iets “sculpturaals” neer te zetten. Dat valt uiteindelijk best wel mee, want als je haar eindresultaat ziet… Dat heeft toch verdacht veel van een vage sculptuur weg. Zou in een museum met moderne kunst niet misstaan. Het moet een kerstboom voorstellen, maar het wordt uiteindelijk een soort van ingestorte Mont-Blanc. Haar taarten waren van binnen niet gaar en dus flikkerde de hele zooi tijdens het opbouwen alweer in elkaar.
Bij Ahmed werd het ook weer een lekker zooitje. Hij zou ook een kerstboom maken, van speculaas. Maar in de oven ging het al mis: hij liep uit. Janny vraagt wat zijn plan B is. “Ik ging er vanuit dat plan A zou gaan lukken…” Nou, niet dus hè? Janny suggereert dat hij dan opnieuw zou kunnen beginnen, waarop Ahmed in eerste instantie als een zoutzak blijft staan. Ineens dringt het tot hem door. Oooooh ja!!! Bakken!!! De tijd loopt!!! Er komt een nieuwe boom, maar die breekt dan weer tijdens het opzetten. Nee, Ahmed gaat niet lekker.
Liesbeth leent ondertussen de oven van Hanneke en praat in zichzelf, Maroeska jat bijna de ruimte die Hanneke voor zichzelf leeg staat te maken in de schockfreezer, en zo modderen we lekker door naar het eind van de aflevering.
De iets teveel gevulde zelfgemaakte whiskeybonbons van Vincent hebben uiteindelijk geen enkele invloed op de uitslag: Nicole wordt terecht de meesterbakker van deze week en Ahmed kan thuis verder gaan oefenen op z’n speculaaskerstboom: die hoeft niet meer terug te komen.
One down, eight to go…
annekedejong 
Geef een reactie