Stel: je bent vrijgezel en je had de afgelopen jaren eigenlijk niet het lef om op een boer uit Boer Zoekt Vrouw te reageren, maar je had je voorgenomen om het dit jaar helemaal anders aan te pakken.
Dan was daar dit jaar wel het grote dilemma: kijk ik de voorstelaflevering van Boer Zoekt Vrouw of kijk ik naar de eerste aflevering van Expeditie Robinson? En ik geef toe: die keuze is eigenlijk niet te doen. Stel dat je dan toch had gekozen om Expeditie Robinson te gaan kijken, om BZV (ja, een afko. Ik typ steeds “zoket” in plaats van “zoekt”) later terug te kijken, dan zou je misschien later gaan kijken in de hoop je droomboer te vinden.
Gelukkig heb ik voor jou de keuze gemaakt om BZV live te kijken en Expeditie Robinson terug te kijken, zodat jij hier kunt lezen of je het wel of niet terug moet kijken. Als vrijgezel-die-het-dit-jaar-helemaal-anders-aan-gaat-pakken.
Nou… vrijgezel-die-het-dit-jaar-helemaal-anders-aan-gaat-pakken, mocht je jezelf in de toekomst met je droomboer op een boerderij in Limburg, Overijssel, Groningen, Zuid-Holland of Flevoland zien: sla dan gerust een jaartje over. De boeren zitten dit jaar vooral in Noord-Holland (3), Friesland (2) en de overige provincies. Dus.
Wat loopt er dan allemaal in Noord-Holland rond, hoor ik u denken?
Melkveehouder Johan bijvoorbeeld. De onelinerkoning. Nu al. “Het valt wel, maar niet mee.” Of als Yvon vraagt waarom hij geen vrouw tegen komt: “De deur zit op slot” en “Het raam is dicht”, dat werk. Johan is 53 en woont voor het eerst alleen. Hij is vanuit Utrecht verhuisd (en ja, hij heeft nu dus het ouderlijk nest verlaten) en gaat eens lekker iets klaarmaken voor Yvon. De diepvries wordt opengetrokken en ineens heb ik een flashback naar Johèn (je schrijft gewoon Johan) in Denemarken een paar jaar geleden. Die leefde op een strikt dieet van diepvriesgehaktballen en patat. Deze Johan heeft frikandellen, kroketten en patat in huis en oh ja: ook nog soep. Uit blik. “Bijna zelf gemaakt!”
De tweede boer in Noord-Holland is Geert-Jan. In het eerste shot ik hoor ‘m wel, maar zie ‘m nog niet en ik denk meteen dat Marnix (je weet wel: de seizoenshork van vorig jaar) terug is. Dat accent en die stem!!! Maar zodra Geert-Jan in beeld komt, verdwijnt dat al snel. Geert-Jan heeft een paardenopfokbedrijf (he fucks horses. Ik blijf ‘m maken hoor, zo lang er paardenfokkers bestaan) en naar eigen zeggen runt ie een soort kinderdagverblijf voor paarden. Hij is 61, dus daar gaan de oud-belegen paardenmeisjes natuurlijk massaal op reageren. Of de fastfoodjunks. Want naast een kinderdagverblijf voor paarden runt Geert-Jan ook nog eens een patatkraam. Alleen op zondag, dat wel. Dat hij voor zichzelf beter kookt, wordt wel duidelijk in de keuken: er staat een soepje op met veel ballen en de kipfilet voor het hoofdgerecht wordt in stukjes gesneden. Alleen loopt dat hoofdgerecht nu even compleet in de soep. Letterlijk en figuurlijk, want hij heeft per abuis de complete groentevoorraad al in de soep geflikkerd, dus staat er stevig gevulde soep als voorafje op het menu, gevolgd door kale kip als hoofdgerecht. Zullen de zenuwen wel zijn…
Noord-Holland nummer drie is Jan. Jan is 35 en vader van vier kinderen die voornamelijk bij z’n ex wonen. Hij heeft een agrarische en een pedagogische opleiding afgerond en dat is een mooie combi voor een zorgboerderij. En laat ie dat nou runnen, een zorgboerderij. Kan geen toeval zijn. De courgettes die niet te vreten zijn geven ze aan Joep (en nee… dat is geen cliënt; dat is het varken). De pony heet Piep en haar veulen Dirkje. En hij zoekt een eerlijke vrouw. (Lijkt me toch wel een verademing als er een keer een boer opstaat die zegt een leugenachtig mokkel te zoeken…)
De tweede plek in de provincie top 7 wordt bezet door Friesland. In het noorden van Friesland woont melkveehouder Frans van 51 jaar, samen met zijn zoons Berend en Thijs. Ik zie Jan en ik zie meteen de niet-hysterische broer van Martien Meiland voor me. Hij lijkt niet qua gedoe en maniertjes, maar ik zie iets in dat gezicht. Achteraf blijken er toch wat overeenkomsten tussen Frans en Martien te zijn, want ook Frans kwam er tijdens een huwelijk en na twee kinderen achter dat hij op mannen valt. Daar heeft Frans lang mee geworsteld en nu is het klaar! Frans zoekt een man. Er is alleen één probleem: Frans heeft geen “gaydar”, dus hij ziet nooit wanneer er een potentiële Frans-lover voorbij komt drijven. Want tussen het melken door zit hij vaak in z’n bootje. Mèt Frykse zwembroek, nou?
In het zuiden van Fryslân woont de 39-jarige John. Oók een melkveehouder. John is een bezige bij, want hij werkt ook nog eens drie dagen op een accountantskantoor. Niet voor het geld, maar om nog een beetje onder de mensen te zijn. John lijkt mij een Pietje Precies en dat klopt: even later zien we hem op z’n knietjes in z’n prachtige voortuin. Het ziet er volgens hem niet uit, want er staat teveel gras tussen. En dat moet er tussenuit getrokken worden, dus Yvon kan meteen aan de slag. John heeft een kinderwens (da’s handig, want dan zijn er nog meer handen om gras te trekken!!!) en om die wens in vervulling te laten gaan, heeft hij 10 jaar lang datingsites afgestruind. Zonder succes, dus nu moet het maar via de tv. John heeft één ding wel goed voor elkaar: het eten. Dat laat ie zes dagen per week door een cateringbedrijf verzorgen. Twee porties per maatlijd per dag. Want John eet voor twee, al is ie alleen.
Iemand die dan weer niks met datingsites doet, is de enige vrouw van dit seizoen: Annemiek. Ze is 25, komt uut Drent en zit -verrassing- in de… MELKVEEHOUDERIJ!!! Je verzint het niet hè? Maar goed, datingsites doet ze niet aan, want dyslectisch. Als Yvon vraagt op een schaal van één tot tien, waarbij tien het meest dyslectisch is zegt ze: elf en half. Dus op schrift kan ze zich niet zo goed uiten. Op foto wel, want ze staat op een boerinnenkalender. Die hangt blijkbaar weer nergens, anders had ze nu wel een vent gehad, denk ik dan weer. Ze wil in elk geval een vent die een boederij leuk vindt om op te wonen, maar die zelf wel iets heel anders doet. Dus boeren: niet schrijven. Oh ja, en ze heeft geweldige schoenen in huis staan: stiletto’s met een koeienprint. En ze kan er ook nog op lopen. Zo knap…
In Gelderland woont… EEN MELKVEEHOUDER!!! Neeeeeee… Hij heet Ronald, is 37 en hij runt de boel met zijn tweelingbroer Harold. Ze hebben 200 dames rondlopen. En die mogen twee keer per dag de koeiendraaimolen in. Alles gaat lekker automatisch; dat spaart het fysieke gestel weer voor later. Toekomstvisie! Ronald vindt dat je zacht met koeien moet omgaan, want dan wennen ze aan je en komen ze vanzelf ook naar je toe. Die aanpak werkt duidelijk niet bij vrouwen. Hij is wel een paar keer verliefd geweest, maar werd altijd “ge-friendzoned”. Maar dit onderwerp is eigenlijk veel te eng voor Ronald, dus schakelt hij moeiteloos over op een veel belangrijker onderwerp: “Goeie thee hè?”
Waar Ronald een hypermoderne boer is, is de 26-jarige Willem uit Utrèg er één uit het stenen tijdperk. Natuurlijk is Willem een… drie keer raden… M-M-M-M-M-MELKVEEHOUDER! (Goed zo, in één keer geraden! Knapperd!) Willem runt sinds het overlijden van z’n vader de boerderie met z’n moeder samen. Twee keer per dag trekken ze het weiland in met de weidemelkwagen. Niks niet modern gedoe, gewoon koe in de kar, melken en koe er weer uit. En dat met 40 van die beesten. Gewoon, lekker ouderwets boer’n. Willem houdt van het leev’n op het laaand. Zo kom je er vaak voooogels teeeg’n. Zoals de Gruttoooo, de Tuuuuureluur of de Wulllllp. Hij deelt en passant nog even mee dat het grááás al in de aar is geschoooot’n en roept ineens: “KOM, DAMES!” Even denk ik dat het tegen de camera is, maar het is tegen de koeien. Het werkt wel. Alleen niet buiten de boerderij. Verder zit hij in de kerk en in de politiek, is z’n accent een combinatie tussen Utrechts en Agrarisch. (Dat bestaat niet, maar vanaf nu wel vind ik.) En hij lijkt op z’n moeder, ook qua praten. Die moeder (een soort van oerboerin) krijg je er dus overigens gewoon gratis bij hè? Die gaat gewoon mee op huwelijksreis hoor. Dat je dat effe weet.
De enige Brabo van dienst is ene Geert. Hij is 51 en akkerbouwer, hij heeft jongvee (stuk of 30 koeien) en hij werkt nog eens drie dagen in de week bij een champignonkwekerij. Dat weet ik, omdat Yvon dat vertelt. Ik kijk namelijk altijd met een half oog, omdat ik ondertussen mee zit te pennen.
Maar dan begint Geert te praten. Of nou ja, praten… er komt geluid uit. En met de beste wil van de wereld versta ik het niet. Gelukkig wordt Geert ondertiteld. Dus meeschrijven wordt een uitdaging als Geert bij de laatste vijf boeren terecht gaat komen. De boerderij is een erfenis en alles is nog in de oude staat. Ik denk in eerste instantie dat Geert in een soort van museum woont, maar gelukkig woont hij met z’n 2 inmiddels volwassen kinderen in een ander huis. De toekomstige vrouw des huizes moet de wauwfactor hebben, de dochter heeft een nagelstudiootje en Geert? Die heeft een zwembad in de tuin. Over wauwfactor gesproken. Voor de tuin dan hè…
De brievenmagneet van dit seizoen is ongetwijfeld Bastiaan uit Zeeland. Een 35-jarige akkerbouwer met hond. Al in het eerste shot word hij als een soort surfdude (maar dan zonder surfplank) gepresenteerd: op het strand, dollend met z’n hond. Hij praat een beetje verwijfd, valt ons op de bank meteen op. Qua vrouwen is ie al veel op date geweest, maar hij heeft de gave om al binnen één seconde te zien of het wel of niet iets wordt. Goh… Zou zo maar kunnen dat ie daarom nog alleen is, denk ik dan. Hij zegt later ook dat ie niet kieskeurig is, om vervolgens meteen een eisenlijstje op tafel te leggen. Dat valt ook Yvon op. Hij zal de teugels een beetje moeten laten vieren, want anders zou dit zomaar de seizoenshork kunnen worden. Want hoe het ook zij: de seizoenshork is er altijd bij. Dat rijmt.
Mijn nergens op gebaseerde voorspelling is dat Bastiaan, Annemiek en Frans sowieso doorgaan. Jan misschien en als laatste misschien Ronald (een tikkie verlegen, maar wel grappig). Maar ik vlak ook Geert-Jan voor de paardenmeisjes of Geert (zwembad!!!) niet uit.
En we weten het volgend jaar pas. Voordeel: volgende week kan ik gewoon Expeditie Robinson kijken. Zonder nadenken.
annekedejong 