Doping???

De halve finale. En dat is dan ook meteen het thema. Geen idee wat je verder met dat thema moet, qua baksels… Voor de eerste opdracht moet er een notentaart gebakken worden. Very halve finale. Maar let op: er mogen geen pinda’s in zitten, want dat zijn peulvruchten. En ook geen kokosnoot. Ik vind dat kokosnoot altijd moet, maar dat ligt dan weer aan mij. De bakkers krijgen anderhalf uur. Na één minuut roept André: “Bakkers, nog anderhalf uur!” Fijn. Daar heb je wat aan.

Hanneke is brak. Ze heeft de avond ervoor een bruiloft meegemaakt. Ze wilde het niet te laat maken, maar ja… Het was een echte Twentse bruiloft en blijkbaar zijn die heul veul heftiger dan in de rest van het land; vast iets met høken enzo. Al snel komt André met een glaasje water en een aspirientje opdraven. Oh jee… Ze heeft echt een kater. Lijkt het. Best handig, zo in de halve finale. Terwijl het aspirientje wordt weggespoeld, hoor ik naast me: “Doping!!!” Verrek! Hij heeft gelijk! Nou ja, ik voorspel toch al dat ze er deze week uit gaat vliegen, zeker wanneer ze vertelt dat ze een notenslof gaat maken met karamel. Karamel? Jazeker, karamel. Want dat gaat bij haar altijd fout. Of het kookt over, of het is te weinig, of het klontert (greinen, weet u nog?) of ze vergeet dat ze… en ja hoor!!! “Ik was die karamel ook gewoon helemaal vergeten hè?”, roept ze naar Anna. “Ja joh. Ik zie ‘m in ene en denk: oh God… karamel.” Zie je wel? Ik zei het toch? Robèrrr vraagt zich af of de slof hoog genoeg wordt. Volgens Hanneke is dat geen probleem, want thuis lukte het ook altijd. Dus. Maroeska maakt vandaag een Piemontese notentaart. Iets met speciale hazelnoten. Ze stak er ooit één in haar mond (Kan iemand mij uitleggen wat dat precies is, één hazelnoot in je mond steken?) en had meteen een “freeze”, volgens haar eigen woorden. En dus moet die hazelnoot in de taart. “Less is more bij deze taart. Hij is eenvoudig, maar waanzinnig lekker!”, zegt ze bescheiden. Ze is dit keer ruim op tijd klaar. Alleen als het kreng eenmaal de oven in gaat bedenkt ze dat vergeten is er extra zout in te doen. Waanzinnig lekker dus, maar niet helemaal op smaak waarschijnlijk. Anna en Nicole doen gewoon waar ze goed in zijn: lekker op het gemakje iets lekkers bakken. Anna maakt een baklavataart die ze eigenlijk nog nooit gemaakt heeft. Wel regelmatig gegeten en één keer zag ze in haar jeugd hoe een tante het ding maakte, dus Anna kennende komt het goed. Wanneer Anna vertelt dat het een machtige taart wordt en je er dus maar een klein stukje van moet eten, vraagt Janny: “Weet je dat zeker?” Janny kan qua smaak ook wel door één deur met Nicole. In haar taart gaan pecannoten, want die vindt ze lekker. “Ik ook!”, beaamt Janny. “Alleen wel slecht voor de heupen hè?” En Hanneke? Die komt gewoon weer eens lekker in tijdnood.
Bij de jurering blijkt Robèrrr qua Hanneke’s slofhoogte gelijk te krijgen: de bodem is te dun. Maar verder is ie wel lekker. “Niet met een katertje gaan bakken hè?”, kirt ze. Maroeska’s taart is ook lekker, maar hier mist de jury nèt de bravoure in de taart. Vanwege het gebrek aan zout, dus ja Maroeska… dat heb je inderdaad goed voorspeld: less (salt) is more (commentaar). Nicole’s nootgeval (geen spelfout) is lekker, maar had iets meer noten mogen hebben en Anna’s baksel uit de losse pols is natuurlijk weer perfect.

De technische opdracht is een rare dit keer: bak een kaartenhuis. 18 platte koeken, glazuur, karamel (Waaaah, Hanneke!!!) en dan bouwen. André gaat ergens in de tent met de jury een potje zitten pesten, onder het genot van een bakje chips. Anna zegt dat ze de tekentjes van de speelkaarten lastig vindt. “Jij maakt je druk om de tekentjes?”, roept Hanneke vol ongeloof. Hanneke lult veel en werkt niet, waar de rest al lekker aan de slag is gegaan. Ze heeft ook nu weer geen idee wat ze precies moet doen. “Even kijken wat de rest doet…”, zegt ze. Anna wil haar koekjes even in de shockfreezer laten afkoelen zodat het glazuur straks niet uitloopt. “Ik hoorde dat het handig is om ze even in de shockfreezer te leggen, omdat…” Blablabla. Echt, ik word hier zo moe van. Bankgenoot wordt al weken moe van haar nerveuze gedrag, dus ja… hoog tijd dat ze eruit gaat. Maar dat gaat helemaal goedkomen, want wanneer de anderen al lang en breed aan het decoreren zijn geslagen, is Hanneke nog met van alles bezig, behalve waar ze mee bezig moet zijn. Maroeska staat ook deze aflevering weer lekker te griepen op alles wat ze aan het doen is. Haar glazuur is niet goed, het ziet er niet uit, ze kan het commentaar van Robèrrr al horen… het gaat maar door. Mens, hou je waffel en bak gewoon! Wanneer iedereen aan het bouwen is, heeft Hanneke nog alleen maar niet-gedecoreerde koekjes liggen en spoort André haar aan toch vooral maar te beginnen met bouwen. Als ie eenmaal staat, begint ze met decoreren.
Uiteindelijk staan er vier kaartenhuizen. En ze zien er, voor amateurtjes, nog redelijk uit ook. Behalve natuurlijk die van Hanneke. De onderste koekjes kaal en alleen de bovenlaag is eh… tja… hoe moet ik het omschrijven? Nou ja, alsof een meeuw op een kaartenhuis heeft gescheten. Zoiets. Ik denk dat dat nog het meest erbij in de buurt komt. Uiteraard wordt het meeuwenschijthuis van Hanneke laatste, Maroeska wordt derde, Nicole komt op de tweede plaats en Anna’s kaartenhuis wordt verdiend eerste. Als ik Anna bezig zie denk ik echt (maar dat denk ik al een paar weken) dat we hier naar de winnaar van Heel Holland Bakt 2019 zitten te kijken.

Het spektakelstuk: bak een kunstwerkspektakel. De gedachten die door de bakkers heengaan worden verwoord: Hanneke voelt zich alsof ze bij de tandarts zit (ik voel me daar altijd uiterst ontspannen, maar ik vrees dat dat bij Hanneke anders ligt), Maroeska denkt: “zozo, lala”. Geen idee verder. Anna droomt van de finale en Nicole zegt dat dit de laatste kans is op een finaleplek. En die laatste twee hoeven zich daarover in mijn ogen totaal geen zorgen te maken.
Maroeska gaat een taart maken met Absint. Ik roep meteen: van Gogh! En ja hoor. Ook Anna gaat zich aan van Gogh wagen. Nicole laat zich inspireren door “de kus” van Peter Berendse en Hanneke maakt een “twee voor één-taart”: de ene kunstenaar (Theo van Doesburg) van buiten en de andere (Piet Mondriaan) van binnen. En daarvoor moeten er meedere kleuren cake worden gebakken. En je raadt het al: dat gaat natuurlijk weer fout, omdat het beslag in de oven door elkaar loopt. Gelukkig weet ze de schade te beperken en valt het uiteindelijk allemaal best mee. Ze vertelt nog wel dat het thuis nog nooit gelukt is om het kreng binnen de gestelde drie uur af te krijgen. Anna maakt haar zonnebloemen van merengue uit de losse pols en ja, ook dat gaat haar weer fantastisch af. Nicole is ondertussen bezig het schilderij met verschillende kleuren chocolade in te vullen. Wat een prachtig idee, maar wat een priegelwerk! Om dit koelbloedig in de halve finale te doen heb je niet alleen engelengeduld en een vaste hand nodig, maar ook stalen zenuwen. Petje af!

De jury is laaiend enthousiast over de uitvoering van Nicole’s taart. Alleen had de cremeux volgens Robèrrr iets minder zoet gemogen. Hanneke’s taart ziet er op afstand strak uit (voor haar doen), maar niet echt spectaculair. Nee, het spektakel zit aan de binnenkant: de Mondriaancake was goed gelukt. Alleen is de chocoladeganache iets te overheersend. Anna’s zonnebloem-sterrennachttaart gaat er in als koek. Hij is zo lekker; Robèrrr noemt het een echte “door eet-taart”. En dat klopt, want ook Janny zegt nog een stuk te willen. Anna is zelf niet tevreden over de uitvoering, maar ja… dat schilderij waar het op gebaseerd is, hangt nou ook niet echt aan elkaar van de strakke lijnen. De taart van Maroeska is gemaakt met de Amandelbloesem van van Gogh in het achterhoofd. Laat dat nou ook net het lievelingsschilderij van Janny zijn. En dan is het ding ook nog eens lekker. Jeetje.

Maar goed, de jury kan het niet moeilijk hebben gehad deze week, want het is wel duidelijk dat de finale te hoog gegrepen is voor Hanneke en dus moet zij het veld ruimen. Anna wordt deze week weer eens meesterbakker en volgende week gewoon de winnares. Denk ik. Maar ja… ook haar taart kan aanbranden. We gaan het zien. Volgende week!

Tot dan!

Advertentie

NEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!

Okee, eerst even dit: Wat. Heeft. Janny. Aan?
Zo, dan hebben we dat gehad en kunnen we over tot de orde van de zorgeloze zondag en dat komt dan weer mooi uit, want laat dat nou net ook het thema van deze week zijn.

De eerste opdracht luidt: maak een Sticky Toffeetaart. Hier vlieg ik van vreugde ongeveer tegen het plafond, want ik ben daar dol op. Godheremetiet, wat is dat lekker! Elk zichzelf respecterend Britse vreetschuur heeft dit op de dessertkaart staan en als ik dat zie, kun je me opvegen. En desnoods in een ziekenhuisbed leggen. En als het moet de Sticky Toffee Pudding (want zo heet dat daar, ja) in gepureerde vorm via een infuus desnoods direct in m’n bloedbaan spuiten. Maar goed, in de tent gaat iedereen aan de slag. Maroeska maakt een glutenvrije variant die ook nog eens geen lactose bevat en Prince Harry maakt een dadelloze Sticky Toffee. Dadel is hier weliswaar een hoofdingrediënt, maar ja… Prince Harry heeft een dadelallergie, dus dat begrijp ik dan wel weer.
Janny waarschuwt voor een te zoete taart. Iets waar Hanneke geen boodschap aan heeft; zij gebruikt gezoete dadels en gooit nog een berg suiker door haar beslag heen. Maakt het uit, joh… Janny doet haar inmiddels bekende wenkbrauwmove en vreest het ergste. Even later zien we Hanneke zorgelijk in haar oven turen (“Hij gaart niet!!!”), begint Maroeska te vloeken en zien we Prince Harry worstelen met een karamelmousse. Hij wil dit goedje tussen z’n twee lagen taart stoppen, maar het stijft niet genoeg op en maakt van de dadelloze Sticky Toffeetaart een soort van dripcake. Het kan de goedkeuring van de jury niet wegdragen. En Janny wordt aangenaam verrast door de zoete boel van Hanneke: haar Sticky Toffeeding schijnt echt heerlijk te zijn. Toch jammer dat we niet kunnen meeproeven hè?

Voor de technische opdracht moeten er mozaïekkoekjes worden gebakken. Volgens André is het erg simpel: bak koekjes, doe ze in een zak, laat vallen en maak nieuwe koekjes van de stukjes. Maar zo simpel is het natuurlijk niet. De jury verwacht vijf koekjes in vijf verschillende varianten. Er staat zelfs een voorbeeldfoto op het recept. Maar dat is dan ook alles. Maakt niet uit: iedereen begint te stuiteren. Want koekjes bakken: makkie! Alhoewel… Hanneke stuitert vanwege een totale blackout en zegt alleen nog maar “BLIEP!” in haar hersenpan te horen. Maroeska noemt zichzelf het koekiemonster en raadt Hanneke af om haar deeg te wegen. Dat kost toch alleen maar tijd en tijd is schaars. Gewoon niet zeiken en globaal in vijf stukken verdelen. Hanneke probeert nog meer tips af te luisteren van Maroeska en ze kijkt vooral naar wat Prince Harry aan het doen is. En ze maakt zich zorgen. Maroeska trouwens ook. Het zelfbenoemde koekiemonster heeft de oven op een verkeerde stand gezet en nu is ze haar mozaïekkoekjes aan het cremeren. Hanneke schrikt zich totaal de tering wanneer ze even haar oven opendoet. Niet van de aanblik, maar van de hete lucht die eruit komt. Ach gut… alsof ze het voor het eerst doet hè? Iets waar Anna en Maroeska trouwens ook wel hinder van ondervinden als brildragers, maar die schrikken niet zo. Die ondergaan hun lot gewoon.
Maroeska noemt haar koekjes monsters en die van Hanneke zien er eigenlijk gewoon niet uit. Prince Harry bungelt een beetje in het midden en Anna en Nicole maken echt prachtige koekjes. Nicole wint nipt van Anna; Hanneke en Maroeska eindigen onderaan. Morgen weer een dag. André zegt tot grote hilariteit van alle aanwezigen: “Eerst maar naar bed toe met z’n allen.” En herstelt meteen: “Nou ja… niet met z’n allen natuurlijk!” Ik wil het eigenlijk gewoon niet weten.

De volgende dag staat het spektakelstuk op de planning. En dat moet deze keer een taart worden van minstens twee lagen waar je blij van wordt. “Waar word jij blij van, Janny?”, vraagje André. “Van jou.” Dus.
Hanneke wordt blij van muziekje, wijntje erbij en de beentjes omhoog. Dat komt allemaal in (of bij, in het geval van de wijn) haar taart. Nicole maakt een taart voor haar kinderen, want daar wordt zij blij van. Maroeska wordt blij van gereedschap (What? Why?) en Prince Harry kun je ’s nacht wakker maken voor het circus. Anna gaat voor de guilty pleasures. Haar taart heet dan ook toepasselijk: Count The Memories, Not The Calories. Nicole maakt de meest hysterische taart: één met allerlei soorten snoep erop en erin. Voor haar kids dus, die steevast vragen wanneer ze nou terugkomt uit het bakkamp. Hanneke maakt een platenspeler mèt langspeelplaat. Maroeska schiet compleet in de stress en wordt zo gek van haar gereeschapstaart in wording dat ze er zelfs even mee smijt, weliswaar per ongeluk, maar toch. Janny kan de smaken van Anna zichtbaar waarderen als ze stiekem komt proeven en Robèrrr staat te glunderen als hij Prince Harry aan z’n circustaart ziet werken. En toegegeven: zijn kunstwerk ziet er weer geweldig uit. Maar qua smaak blijft zijn taart achter bij de rest en aangezien zijn koekjes middelmatig waren en zijn Sticky Toffeetaart een druipende zooi werd, wordt hij in elk geval geen meesterbakker deze week. Ik gok dat hij met Hanneke in de gevarenzone zit. Nicole wordt in elk geval meesterbakker. Dan wordt bekend gemaakt wie deze week de tent moet verlaten. NEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!! De ongelukkige is Cas, beter bekend als Prince Harry.

Dan kan het toch bijna niet anders dan dat Hanneke volgende week naar huis moet, zodat Maroeska, Anna en Nicole in de finale staan. En Prince Harry? Die moet z’n eigen programma krijgen. Een soort Taarten van Abel. Met André van Duin op de achtergrond als knorrige opa. Ik ben voor!

Tot volgende week!

Wintersport!

“Ah! Germknödel!!! Of ehhh… Kaiserschmarren!!! Nee wacht: Apfelstrudel!!! Ja! Wedden?” Niet dus. Het thema van deze week is wintersport en dus moet er een Mont Blanc-taart tevoorschijn getoverd worden. Een WAT-taart??? Kijk, gezien m’n lichaamsbouw je zou het niet zeggen, maar ik kom eigenlijk nooit in een banketbakkerij. Dus negen van de tien keer heb ik werkelijk geen idee wat er bedoeld wordt. En google ik na de uitzending of bepaalde dingen wel bestaan. Zoals nu. En verrek: de Mont Blanc-taart bestaat echt! Net als de Paris-Brest van een paar weken geleden. Ik zweer het: als iemand mij stiekem voor Heel Holland Bakt zou opgeven en ik zou door een dwaling van het lot in de tent belanden… ik zou bij elke technische opdracht met holle ogen angstig in de camera staren. Ik meen het: licht in m’n hersenpan gaat door een bakkerskreet echt niet branden. Sterker nog: ik vrees dat het waakvlammetje door acuut zuurstofgebrek dooft.

Maar ik doe gelukkig niet mee. Robèrrr geeft aan dat het Mont Blanc-vehikel uit minstens twee lagen moet bestaan (Geloof deze man niet, mensen!!! Ik heb er geen één van twee lagen of meer gezien op Google!!!) en Janny vertelt dat er kastanje in verwerkt moet worden. En met name dat laatste detail zorgt voor nogal wat rumoer in de tent. De kandidaten hebben zich natuurlijk thuis voorbereid, dus voor hen is het geen verrassing, maar toch. Hanneke twijfelde thuis al: “Ik rook het en dacht: dat kan niet goed zijn!” Het meurt dus blijkbaar. Sterker nog: ze vindt het niet te knagen en dus laat ze Janneke proeven. Want ja, een taart bakken met een ingrediënt dat je niet lust, is nooit grappig. Anne is ook niet echt enthousiast en Prince Harry vindt het er niet lekker uitzien. Ook over zijn taartbodem is hij niet tevreden: hij vindt de kleur niet goed en denkt eraan om opnieuw te beginnen. Robèrrr zegt dat het zo slecht nog niet is en geeft gratis de tip om qua temperatuur niet op de klokjes van de oven, maar op je bakkershart te vertrouwen. Vincent gaat zoals altijd weer enorm relaxed aan de slag, terwijl bij Hanneke van alles vanaf de eerste minuut in de soep loopt. Er kookt een pannetje over terwijl ze iets in haar oven zet en ze heeft er totaal geen idee van hoeveel er van haar brouwsel inmiddels over het randje geborreld is. En dan wordt haar merengue ook nog eens te zacht, omdat ze niet de juiste hoeveelheid suiker gebruikte. Ach, vertrouw je bakkershart… Intussen slaat toch ook bij Vincent de paniek toe wanneer zijn mousse mislukt. Anna schiet te hulp met extra slagroom en Maroeska helpt hem een stukje verder op weg. Maar hij komt hierdoor dus alwéér in tijdnood. En zo wordt zijn Mont Blanc-taart volgens eigen zeggen geen berg, maar een vluchtheuvel. “Een drol!” hoor ik op de bank naast me. Ik denk dat dat op de vluchtheuvel sloeg. En niet op mij.
Toegegeven: er zitten weer mooie taarten tussen. Maar die van Prince Harry is de leukste: met een skiër die ten dele onder een hoop sneeuw ligt.

De technische opdracht: maak zes spiegelgebakjes. Geen idee wat daar nou winstersport aan is, maar Robèrrr heeft het over “spiegelglad”, dus dat zal de connectie wel zijn. Waar ik net zei dat de technische opdracht bij mij voor blinde paniek zou zorgen, bleef dat nu uit. Ik had dat in een vorig seizoen één keer eerder toen er oranjekoek moest worden gemaakt. Als je je hele leven in Friesland komt, dan weet je wel wat een oranjekoek is. En dat die dus roze is en juist niet oranje. En dat de lekkerste bij bakker Overzet in Harlingen vandaan komen. Tenminste, dat zei tante Henke altijd…
Maar goed, ook nu riep ik meteen uit: “Ja, dat weet ik! Dan moet je gelatine door het glazuur doen!!!” De gelatine kwam inderdaad in beeld en terwijl de bakkers hun hoofd braken waar dat dan precies voor was, riep ik trots uit: “Zie je wel? Gelatine!” Wat een wijsheid hè? Het toeval wil dat ik toevallig die ochtend op Instagram een account had gezien van een Russische spiegeltaartspecialist die dat van die gelatine ook uitlegde. Gewoon stom toeval. Maar goed, dat waren taarten. Dit moesten zes gele, bolvormige gebakjes worden met een gekromde bloem en een framboos erop. Zag er heel onhandig uit om te eten, laat staan om te maken.

Er gebeurt tijdens het bakken van de spiegelgebakjes weer genoeg. Hanneke denkt lekker te gaan maar schrikt zich kapot wanneer André zegt dat er altijd iets niet op het recept staat. En dat dat de afgelopen zes weken ook zo was, Anna snapt waar het mysterieuze schijfje voor is (om de bloemen te maken) en Hanneke kijkt vervolgens de kunst af. André geeft in gebarentaal aan dat er nog een half uur over is, Maroeska heeft “siliconenstress”, omdat ze sowieso nog nooit met een siliconenvorm heeft gewerkt en nu liggen er zomaar ineens twee op haar aanrecht. Even voor de goede orde: de ene is om de zes gebakjes in te maken en de andere in om een bolling in de zes bloemen te bakken. Dat doet Vincent niet, waardoor zijn bloemen vlak blijven. En drie keer raden bij wie er helemaal geen bloemen op de gebakjes zaten? Juist ja: Hanneke. De framboos heeft ze er dan weer wel opgedaan, waardoor ze dus eigenlijk zes gele tieten had gebakken. Normaal gesproken zou dat denk ik geen probleem zijn, maar bij deze jury scoor je daar geen punten mee. Hanneke en Vincent eindigen dus op een gedeelde laatste plaats, Maroeska heeft er ook niet veel van gebakken en eindigt als vierde. En dat is zelfs nog achter Prince Harry, bij wie de spiegellaag jammerlijk is mislukt. Nicole heeft het goed gedaan en staat op de tweede plaats, dus is deze opdracht gewonnen door Anna. “De bank” voorspelt hier al: Anna wint deze aflevering (want ook de Mont Blanc-taart van Maroeska kreeg teveel commentaar) en Vincent, Maroeska en Hanneke zitten in de gevarenzone. Er hangt veel af van het spektakelstuk.

En dat is deze week een witte wintertaart. Mèt merengue. Prince Harry heeft twee plannen. Plan 1: 15 eieren splitsen en plan 2: netjes werken. En dat doet ie. Hij is constant bezig om z’n aanrecht netjes te houden. Zo erg zelfs, dat hij vermoedt dat zijn moeder hem niet zal herkennen als ze dit op tv ziet.
Zoals gewoonlijk gaat het ook hier weer meteen mis bij Hanneke. Al bij het splitsen van haar eerste ei gaat het fout: er zit dooier bij haar eiwit. Zucht. Het wordt er allemaal nog veel erger op als Janny komt vragen welke vulling ze in gedachten heeft. “Witte chocolade en limoencurd!”, kirt Hanneke enthousiast. Janny trekt haar wenkbrauwen op en vertelt dat dat niet echt een handige combi is, omdat de smaken erg kunnen botsen. “Goed opletten en tussentijds veel proeven. Heb ik je nou zenuwachtig gemaakt?”, vraagt Janny voor de zekerheid. Ik zeg: bel het busje alvast maar, want Hanneke is nu wel zo ongeveer klaar om een weekje in een dwangbuis te gaan zitten headbangen.
Maroeska merkt op dat het ineens zo naar vanille ruikt. Daar weet haar voorbuurman Vincent meer van. Want Vanilla Vincent doet iets met heul veul vanille. Maar dan ook echt heul veul: vanille in z’n vulling, vanille in z’n karamel, vanille in z’n pralinécrème en vanille in z’n biscuit. En zoals gewoonlijk komt hij ook dit keer weer in tijdnood. Hij roept nog even om Maroeska, maar die schiet deze aflevering ook volledig in de stress en dus worden alle noodkreten van Vanilla Vincent afgepoeierd. Nicole staat ondertussen stilletjes een waanzinnige taart te maken met besneeuwde boompjes erop. Gewoon ijshoorntjes waar ze witte toefjes op spuit. Wat een idee!!! Maroeska maakt een taart met maanzaad. “Maanzaad komt van de papaver, dus eigenlijk maak ik een mega-spacecake!” Waarschijnlijk hoopt ze de jury zo in hoger sferen te brengen.

Bij de jurering krijgt Prince Harry een compliment voor het nette werken, Anna voor het planmatige werken en Vanilla Vincent krijgt te horen dat hij wat dat betreft de tegenpool van Anna is. Want hij liep dus weer vast op z’n planning. En dan mag het geen verrassing zijn dat wij op de bank gewoon gelijk krijgen. Anna wordt deze week meesterbakker en Vanilla Vincent? Die mag weer gewoon thuis gaan spelen.

Tot volgende week!

Het opzouten der taarten.

Eindelijk! Daar-istie-dan! Niet meer “blonde” of “donkere” dit keer, want de blonde is vorige week uit de tent gejaagd en dus is alleen de donkere over. Kim dus. Heerlijk hoor, bijvoeglijknaamwoordloos vanaf deze week. André had trouwens ook z’n “Eindelijk-daar-istie-dan”-momentje, want deze week was het tijd voor de hartige hap in Heel Holland Bakt. En aangezien hij meer van het zoute dan het zoete is, kwam dat natuurlijk heel mooi uit. En dus kende deze aflevering eigenlijk geen twee, maar drie juryleden.

De signatuuropdracht dit keer: maak zes mini-hamburgers. Maar dan ook alles hè? Inclusief de broodjes. Er worden hamburgertjes van over de hele wereld gebrouwen. We zien een variant met invloeden uit Mexico, uit Italië, uit Turkije (vanwege Anna’s Turkse roots), uit Australië (vanwege Prince Harry’s roots. Geen Australische, maar wel slagersroots; leg ik zo wel uit), uit Vietnam en uit Vegetarië. Vegetarië? Yep. Maroeska maakt als enige een vegetarische variant. Persoonlijk heb ik het land nog niet kunnen ontdekken in mijn Bosatlas, maar Maroeska is hiermee wèl origineel bezig. Haar vulling is er één met Portobello. En dan heb ik het over de uit de kluiten gewassen champignon, níet de straat in Londen. Nicole maakt echt alles zelf: tot de sausjes aan toe. Bijvoeglijknaamwoordloze Kim doet dat ook en probeert zelf ketchup te maken, die ze er uiteindelijk toch maar niet bij doet: ze vindt ‘m te te zuur. Maar als ze naar het eindresultaat kijkt, zegt ze: “Dat zijn best schattige hamburgertjes.” Nou… daar denkt Robèrrr anders over. “Het broodje doet doods aan.” Zo. Bam! In your face. Niksnieschattignie. Het brood was ook nog eens taai en het gehakt was niet genoeg gekruid. De broodjes van Nicole waren volgens Robèrrr wel succesvol in de oven gereanimeerd: “Dit broodje zit leven in!” Prince Harry had Australisch vlees gebruikt en omdat hij uit een slagersfamilie komt, had hij ‘m meegenomen: de familiegehaktmolen. En dus draaide hij zelf het gehakt en dat was volgens de jury te proeven. Janny merkt op dat de gehaktmolen ouder moet zijn dan zij is, waarop Prince Harry reageert met: “Denk je?” Heerlijk! En oh ja, hij heeft weer iets bijzonders: vierkante broodjes met vierkante hamburgers.

Voor de technische opdracht moet er een hartige tarte tatin gebakken worden. Met sjalotjes. (Waaaaah… zo jammer dat er geen geur-tv bestaat hè? I love uien!!!) Vincent heeft een strategie: georganiseerd te werk gaan. Anna’s aanpak is om goed te lezen en de rust te bewaren en Hanneke leest als een sneltrein. Jaja. Iedereen weet gelukkig wel zo’n beetje wat de bedoeling is, maar waaaar is nou toch die bak met ijswater voor? Bijvoeglijknaamwoordloze Kim heeft geen idee, Hanneke weet het wel maar heeft ook haar handen er even in gekoeld voor het kneden en Prince Harry kijkt eens goed om zich heen. Dan doet ook hij het juiste en gooit er een beetje van door z’n deeg dat daardoor niet kruimelig wordt. En dan moet er nog iets met die uien gebeuren. Hanneke twijfelt. Zo in de oven of eerst nog een beetje aanfruiten in de pan? Maroeska weet het, maar die heeft op haar site een hele tarte tatin instructievideo staan en is dus wel wat gewend. Dat zien we vooral op het moment dat de taart gestort moet worden. Iedereen staat een tijd te meuten van heb ik jou daar en Maroeska pakt ‘m gewoon uit de oven en flikkert ‘m achteloos meteen ondersteboven op haar aanrecht. Maar goed, die uien dus. Hanneke heeft geen idee en kiest ervoor om ze met een beetje balsamico toch maar aan te fruiten. Ondertussen gaat Maroeska even sanitair ontspannen, want tijdsdruk of niet: ook dat gaat gewoon door. De natuur wacht niet op de oven… Uiteindelijk heeft zij nog deeg en tijd over en dus worden er decoratieve blaadjes gemaakt voor op de taart. Net voordat de tijd om is stort Hanneke haar taart op het rooster waardoor de overtollige caramel mooi wegloopt. Het is een enorme zenuwpees en ze vreest constant voor alles, maar onbewust doet ze het allemaal wel goed. En da’s toch lachen hè? De blaadjes van Maroeska hebben goed gedaan: ze wordt eerste, op de voet gevolgd door Hanneke. En Prince Harry wordt laatste. Zijn we niet van hem gewend. Ook bijvoeglijknaamwoordloze Kim eindigt in de onderste regionen. En dat zijn we dan weer wel gewend.

Na een nachtje slapen gaan de bakkers op Hanneke’s verjaardag weer de tent in voor het spektakelstuk. Er moet een Croquembouche gemaakt worden. Bij mij zou de blinde paniek toeslaan, want ik heb geen idee wat er mee bedoeld wordt. Maar hé: ik doe dan ook weer niet mee met Heel Holland Bakt. En ik heb afgelopen week ook pas mijn eerste taart ooit gebakken. Feit. Er zijn geen slachtoffers gevallen. Nog niet. André vraagt geheel terecht wat zo’n krok en dinges nou precies is. “Soezentoren.”, zegt Robèrrr. Zeg dat dan gewoon, denk ik op mijn beurt. Nou goed, het kreng moet 40 centimeter hoog worden en de (minstens honderd) soezen moeten gevuld worden met iets hartigs. En dan moet daar dus met behulp van caramel nog een toren van geboetseerd worden. Nou is soezenbeslag en caramel niet echt iets waar de bakkers dit seizoen in uitblinken, dus dat belooft nog wat. Maar: het soezenbeslag gaat wonder boven wonder bij iedereen in één keer goed. De caramel zorgt bij bijvoeglijknaamwoordloze Kim en Nicole wel voor de nodige problemen. Bij Hanneke geeft de vulling weer moeilijkheden: hij is te zout (en ze schiet weer totaal in de stress bij het horen van “nog een half uur bakkers!”) en bij Vincent gaat het allemaal net iets te langzaam. Resultaat: mooi en wel lekker, maar niet af. De bieten voor de vulling van Anna worden onder handen genomen met handschoentjes aan. En dat is best slim. Bieten geven immers af en dat komt dan allemaal weer onder je nagels. En dat ziet er niet uit. “Want ik ben wat dat betreft toch echt een meisje”, zegt ze. (Ik denk trouwens meteen aan de geur van uien aan je handen en het gevoel van spaanse pepers wanneer je bedenkt dat je juist even niet in je ogen moest wrijven maar dat dat nu al te laat is en je dat vervolgens een halve week blijft zien. En een hele week blijft voelen. Ik ben voor!!!) Terug naar de krokkenboes: de bladerdeeg van Prince Harry wordt te donker en dat terwijl Robèrrr wederom toekijkt met het boze oog en bij Anna doet haar smeltende suiker op het fornuis hetzelfde. Volgens haar staat de suiker in het pannetje namelijk te “grijnen”. Ik. Had. Geen. Idee. Dus heb ik het even opgezocht. Komt ie:

In het Handwoordenboek van Nederlandsche Synoniemen (1908)*: in hedendaagse spelling:
grijnen, huilen, kermen, kreunen, krijten, schreien, wenen

Grijnen — huilen — kermen — kreunen — krijten — schreien — weenen. Zijne smart door het uiten van geluiden en het storten van tranen aan den dag leggen. De weenende maakt geen, de schreiende weinig, de huilende veel misbaar. Grijnen wordt inzonderheid gezegd van het schreien van knorrige kinderen. Bij alle vier worden tranen gestort; dit kan ook het geval zijn bij krijten, eigenlijk kreten uiten, dat dikwijls voor huilen of schreeuwen gezegd wordt. Kermen en kreunen geven te kennen dat de geluiden het gevolg zijn van pijn of smart; kreunen wordt meer gezegd van een zacht geluid, kermen van een sterker geluid, met weeklagen vermengd; huilen en kreunen worden ook gebruikt om de uitingen van dieren uit te drukken, de andere woorden niet.

* De spelling in deze bron kan afwijken van de tegenwoordig geldende.

Conclusie: de suiker van Anna was knorrig. Denk ik.

De jury had weer de nodige opmerkingen over de bouwsels. Die van Anna zag er niet uit, want was ingestort, die van Nicole was op hoogte gebracht door de laatste soezen maar op elkaar te stapelen vanwege tijdgebrek, die van Prince Harry was te donker en zag er dus niet smakelijk uit, de vulling van Hanneke bleek inderdaad te zout, die van Vincent was dus lekker, maar te laag en die van Maroeska was wederom prachtig. Die van bijvoeglijknaamwoordloze Kim was eigenlijk niet te vreten, want als Robèrrr begint met “Over smaak valt te twisten natuurlijk, maar…”, dan weet je al genoeg. Haar soesjes waren gevuld met enerzijds blauwschimmelkaas (GET-VER-DEM-ME!!!) en anderzijds een ietwat zurige kaas. Geen combi dus. Oh jee…

De winnaar van deze week wordt dus weer Maroeska. En de verliezer? Ik vrees even voor Prince Harry, maar het wordt uiteindelijk bijvoeglijknaamwoordloze Kim. En dat zagen we eigenlijk ook al wel een paar weken aankomen. Toch? We hadden deze aflevering wèl een primeur. Geen tranen. Volgende week een andere primeur: een compleet (al dan niet bijvoeglijknaamwoordloze) Kimloze aflevering. Da’s ook weer eens wat anders…

Tot volgende week!

Waaaat??? Geen oliebollen???

Gelukkig Nieuwjaar!!! Ja, ook dat natuurlijk, maar het is vooral het thema van deze aflevering van Heel Holland Bakt. Buiten staat André met een enorm confettikanon klaar, Robèrrr schiet confetti terug en André knalt een champagnekurk zo bij Anna in haar schaaltje met bloem. Nou goed, de stemming zit er weer in en de strijd kan beginnen. De opdracht: bak een champagnetaart. De meningen over champagne zijn verdeeld: de één vindt het te bitter, de ander vindt het heerlijk. Zoals Maroeska. In haar taart gaat een hele fles, op één  slokje na: dat verdwijnt zonder taart meteen in haar eigen afvoerpijp.

Er moet qua champagne wel goed gedoseerd worden volgens André, want “te” is volgens hem nooit goed. “TEveel niet, TE weinig niet en de jury is niet snel TE-vreden.” Tussen het bakken door wordt er geïnformeerd of de bakkers nog goede voornemens hebben. Hanneke wil aardiger zijn. En Prince Harry? “Mijn goede voornemen is dat deze taart gaat opstijven.” Ik heb nog een goed voornemen voor Robèrrr: kijk eens wat minder streng. Hij stond met een blik naar de door ballonnen gevormde suikerbollen van Nicole te kijken… Alsof ze gif aan het mengen was. Maar ze liet zich er gelukkig niet door van de wijs brengen en toegegeven: ze stonden prachtig op de taart.

De taart van blonde Kim bleek een fiasco: er zat een laag overheen die wel van rubber leek. De gelei was dermate slecht dat Robèrrr de hele taart uit elkaar trok bij het aansnijden. De taarten van Anna en Prince Harry sprongen er qua smaak bovenuit, als we de jury mogen geloven. Met een eervolle vermelding voor Prince Harry wat mij betreft: hij had de tekst “Pop Fizz Klink!” op de taart gezet. Fonetische champagneklanken dus. En voor de niet-kijkers: Prince Harry is die ene met die doventolk hè? Dat hij zelf totaal niet met zijn doofheid zit, blijkt wanneer André met hem over vuurwerk praat. André zegt dat hij siervuurwerk mooi vindt, maar knalvuurwerk daarentegen… “Heb ik geen last van’, klinkt het droog. Hij kan bakken en hij heeft humor: deze jongen moet zo lang mogelijk in de race blijven!

Dan is het tijd voor de technische opdracht: maak vier churrocups. André heeft moeite met de uitspraak (kjoeroscups) en dan… hij vindt dat er gewoon oliebollen moeten worden gebakken. De jury is onverbiddelijk en dus gaat er gemodderd worden met het opspuiten van een soort van (daaaaaaaristieweer!!!) soezenbeslag aan de onderkant van een muffinplaat. Althans, dat is de truc. En niet iedereen heeft dat in de gaten. André pookt ondertussen buiten de tent de friteuse op om gewoon tòch lekker oliebollen te gaan bakken.

De jury heeft een hele kluif aan het jureren van de churrocups. Of ze zijn niet goed gaar, of het zijn er geen vier, of ze zien er niet uit. Nicole heeft het zelfs over haar churrodrollen en blonde Kim noemt het freestyle churros. Nicole’s drollen belanden terecht onder aan de ranglijst; Maroeska wordt tweede en Hanneke wordt, zoals altijd tot haar eigen grote verbazing, eerste.

Het spektakelstuk van deze week is een lekker vage: maak een nieuwjaarstaart. Wat moet een mens daar nou weer mee? Maroeska maakt een taart met citroen, omdat dat zo lekker fris is, Vincent maakt een Erasmusbrug van chocolade, omdat dat de plek is waar de grote vuurwerkshow wordt gehouden en Prince Harry maakt een taart waar appelflappen in verwerkt zitten. Origineel! Blonde Kim gaat ook nu weer niet lekker: haar botercrème schift, haar macarons blijven blijven plakken op het bakpapier, de sterretjes zakken omver: ik zeg tranen in 3, 2, 1… Ja hoor!!! Janken. Wordt wel een dingetje hè, dit seizoen. Maar goed, de tijd loopt lekker door en blonde Kim geeft het eigenlijk gewoon op. Elke taart die uiteindelijk bij de jury wordt gebracht, bevat naast de gebruikelijke ingrediënten ook nog een lekker knapperig laagje zware metalen, omdat op elke taart vuurwerkfonteinen of een berg sterretjes staat. Maar ach, het ziet er wèl feestelijk uit. En daar gaat het om. En oh ja, om de smaak natuurlijk.

Voor de tweede week wint Maroeska, want jaaaa… haar taart zag er weer prachtig uit. En de verliezer? Janny geeft van tevoren blonde Kim nog even een veeg uit de pan door te zeggen dat ze gewoon opgaf. Tel daarbij op dat haar gelei van de eerste opdracht van rubber was en haar churrocups niet als zodanig te definiëren waren en je weet het: exit blonde Kim. Beter, want nu kan ik vanaf volgende week weer gewoon bijvoeglijknaamwoordloos Kim typen. Heerlijk!

Tot volgende week!