B&B vol liefde, week 7: Voelsprieten

Suus zag de vonk in Portugal tussen Saaie Martijn en Fenna niet helemaal aankomen. Of nou ja, vonk… Blikseminslag. Vooral bij Saaie Martijn dan. En de voltallige familie. Voor Fenna gaat het eigenlijk ook allemaal iets te snel: ze schrok zich de apenpokken (beetje inspelen op de actualiteit hè) toen Saaie Martijn het woord ‘verliefd’ in de mond nam. En dat zijn moeder twee minuten daarna (stonden ze om de hoek te wachten bij dat kampvuur?) Fenna in haar armen nam en tegen haar “Welkom in de familie” zei, hielp ook niet echt. Mozeskriebeltering, ik zou spontaan bij Suus in de koffer springen om die hele familie te ontvluchten. (In de koffer van Suus. Als in bagage. Niet met Suus ín de koffer. Ik weet dat jullie dat dachten, stelletje vunzen!) Maar goed, Fennepen laat het maar een beetje over zich heen komen onder het mom van ‘we zien wel waar het schip strandt’. Als Saaie Martijn niet heel snel een beetje chill gaat doen, vrees ik dat de stranding van dat schip heel snel volgt.
Wie wel heel snel strandt, is Linda. Weer een blondje, maar dan verpakt als Gooisch meisje. Fenna vindt dat ook zij een eerlijke kans verdient. Saaie Martijn (en de rest van de familie) denkt te zien dat Fenna bezorgd kijkt als Linda aan tafel zit en dus probeert hij haar blikken van geruststelling toe te werpen. Linda krijgt van Saaie Martijn de roze kamer en is helemaal in haar nopjes. Maar nog voordat ze haar koffer heeft uitgepakt, vertelt Saaie Martijn dat ze te laat is. Ze mag best blijven, maar ze besluit dat dat weinig zin heeft en dus vertrekt ze na een paar uur alweer. Na Suus dus exit nummer twee die dag. Gaat lekker zo. Saaie Martijn neemt zijn grote liefde mee voor een overnachting naar de Algarve. Even naar Albufeira. Waar zij ooit twee maanden heeft gewoond en dus Saaie Martijn kan rondleiden. En ‘m heeeeeel voorzichtig kan vertellen dat het voor haar best wel een tikkie snel gaat allemaal.

Bij Astrut gaat het hele leven te snel. Ik zei het al in de eerste blog: het is een mokkel met issues. Bij de golftraining van haar zoon  bespreekt haar zware situatie met haar ex, van wie ze overigens nog maar één jaar gescheiden is. Let that one sink in. Eén jaar. En dan daten op tv. Volgens Astrut zit JamJam ondertussen op een roze wolk en hij stelt zich veel te veel open (voor een mokkel met issues) en dat gaat vroeg of laat tegen hem werken. In eerste instantie wordt er heel romantisch nog naar de Formule 1 gekeken op één telefoon, leunend tegen een hekje met uitzicht op een prachtig meertje. Dan snijdt Astrut kruidengate nog even aan om JamJam alsnog haar excuses aan te bieden. Hij vindt haar nog steeds 100% de moeite waard. Dat is niet wederzijds, want ja… “Ik heb maar één hart en daar zitten die twee kleine draakjes in en daar past op dit moment gewoon niks bij”, zegt Astrut. Nou, als haar kinderen kleine draakjes zijn, dan weten we in elk geval van wie ze dat hebben. Maar versgescheiden mokkel met issues: DOE. DAN. NIET. MEE. Astrut zoekt geen relatie; die zoekt een psycholoog. En een verdomd goeie ook. Wat ik al voorspeld had, gebeurt ook. Ze laat JamJam zakken als een baksteen. De laatste avond wordt dan ook een ouderwets gezellige: JamJam alleen beneden in zijn kamer en om negen uur ligt het hele Oostenrijkse Alpenkoor al op één oor. De volgende ochtend is vooral aan de kant van JamJam één groot tranendal, compleet met zielige violen. Astrut laat niet zoveel merken, want daar zit geen gevoel in. Gevolg: een heeeeeeel gezellig ontbijt waar geen woord gesproken wordt. Astrut is dolblij dat ze straks weer lekker allein ist. En JamJam gaat het ontzettend missen dat hij om vijf uur ’s morgens geen geluiden meer hoort. Wees blij, man. Iemand die niet drie uur in een file hoeft te staan om op heur werk te komen, hoeft ook niet om vijf uur al uit de veren. Astrut krijgt van haar dochter te horen dat ze af en toe best moeilijk kan zijn, omdat deze man nu ook weer weg moet. “Het is niet de juiste tijd. Ik ben er voor mijn doen open in gegaan”, zegt Astrut. Meiiiiid, als dít open is… Okee. Ze zegt dat er wel een klik is en net als JamJam hint ze op een open einde. Ik hint vooral op een einde. JamJam rijdt weg en als Astrut daarna de camera op haar snoet krijgt, draait ze weg. Heeft het mokkel dan toch iets van gevoel? JamJam heeft zijn hielen nog niet gelicht of ze zit al am See mit ihre freundin SCHJTeffi om haar hart te luchten. Ze wil gewoon een man naast zich op de bank met een arm om haar heen en een schouder om tegenaan te hangen. Ja, die heb je net naar Nederland terug laten rijden. En toen ie er wel was, ging jij boven op je kamertje zitten mokken. “Mijn hart is 90% voor de kinderen”, zegt Astrut. SCHJTeffi concludeert dat 10% voor een man wel erg weinig is en dat haar kinderen het misschien best fijn zouden vinden als ze zagen dat mama ook weer gelukkig was. Maar ja. “Nee. Wij samen zijn de drie musketiers en als daar een man bij komt, dan loopt dat gevaar.” Nogmaals, Astrut: psycholoog. Zoek er één. Of zeik niet zo. Of luister naar SCHJTeffi…
En volgens mij heeft ze dat laatste gedaan. Ze vindt het bijzonder dat mannen zich hebben aangemeld om haar te leren kennen, dat ze dus de moeite waard is en dat ze best wel meevalt. En JamJam? Astrut zet haar telefoon in het gras en filmt zichzelf van onderen, tegen de zon in. “Harm Jan is al een paar keer geweest en ik ben blij als hij er is.” En dan, ineens, verschijnt hij daar: JamJam gaat naast Astrut in het gras zitten en kan amper een woord uitbrengen. Als dochter Noa er ook nog eens bij komt, neemt ze plaats op schoot bij haar bonuspapa JamJam. De blikken worden op de toekomst gericht, want Astrut zegt samen met JamJam zelfs het nieuwe jaar te willen inluiden. “Dankjewel dat je je hebt opgegeven”, zegt Astrut tegen JamJam. Daarna pakt ze hem vol op de bek. Beetje voorzichtig, maar toch. En over blikken gesproken: die blik van Noa toen dat gebeurde. SCHJTeffi had dus toch gelijk: mama gelukkig, kinderen happy. Zie je nou wel? Leuk. Ik hoop echt dat het wat wordt. Dat verdient JamJam en -echt waar- ik gun het Astrut. En ook haar kids.

BIj Hans in Italië staan er ineens twee makelaars op de stoep. Of Denise deze hut nog wil verkopen. Denies denkt: verkopen? Nu al? Loog Hans tegen mij? Want Denies weet nergens van en ziet haar droom om in Pistoia als een soort kasteelvrouwe op de berg de B&B van Hans te bestieren in één keer uit elkaar spatten. Hans wordt erbij gehaald. Hans en Libera zijn in 2015 al gescheiden en in 2019 hebben ze de B&B maar eens op een verkoopsite geplaatst. En toen kwam corona om de hoek kijken en werd de verkoopsite straal vergeten. Tot nu. Hans ziet het allemaal weer zonnig in: eindelijk verkopen? Eindelijk los van Libera? Denies denkt van niet, want die twee zijn nog lang niet klaar met elkaar en met deze B&B. Ze geeft Libera een pedicurebehandeling, die haar waarschijnlijk beter beviel dan de astrale manicurebehandeling van zweverige Sylvia. Maar ook Denise voelt, net als zweverige Sylvia overigens, het verdriet door Libera’s (teen)nagels naar buiten sijpelen. Libera vindt Denise perfect voor Hans, dat moet ze ook nog even kwijt, maar dan gewoon via haar mond. Denise vindt dat zelf iets minder; Hans gaat de friendzone in. Alleen weet Hans dat nog niet. Wanneer hij zijn dochter aan de lijn heeft, is hij alleen maar positief over Denise: ze is lief, ze is de leukste, ze is goed onderhouden, blablabla. Goed onderhouden? Krijgt ze elk jaar een nieuwe stuclaag ofzo? Wordt ze elk jaar APK-gekeurd dan? Het zal allemaal wel. Maar het belangrijkste dat Hans te melden heeft, is dat hij voelt dat er iets aankomt. Dat er vrouwen zijn die verliefd kunnen worden op hem. Bij gebrek aan voelsprieten bij Hans helpt Denise hem even fijntjes uit de droom: zij gaat. Ze gaan als vrienden uit elkaar en Libera wenst Denise op de valreep nog even ‘veel sukseks’. Dus. En na het vertrek van de zoveelste vrouw komt Hans er eindelijk achter dat er geen enkele vrouw bij hem in een B&B komt wonen die hij met zijn ex-vrouw runt. Misschien moeten ze dan toch maar echt uit elkaar? De man is wel echt snel van begrip hè?

Die andere Hans, Franse Hans dus, wordt door de overgebleven dames aan een kruisverhoor onderworpen: ze willen wel eens antwoorden. Want hij draait overal omheen en daar worden Petra en Anne Marie knettergek van. Maar hij blijft vaag en wordt kribbig van teveel directe vragen. Ondanks het vragenvuur heeft Hans nog wel een verrassing: hij komt verkleed als ridder op een paard de jonkvrouwen ‘redden’ van de chagrijnige kasteelheer. Nou joh… ik was ‘m allang gepeerd. Dat wordt weer peerdrijden natuurlijk. Hij neemt Anne Marie even later apart. Hij vindt haar meer dan interessant, dus hij wil weten hoe zij erin staat. Maar zij is wel een beetje klaar met Franse Hans. Anne Marie helpt hem meteen uit de droom: “Na één week worden wij knettergek van elkaar. Ik ben voor jou geen relatiemateriaal.” Dus. Einde verhaal. Anne Marie vertrekt, Petra is van slag en Franse Hans is aangeslagen. Franse Hans zoekt wat afleiding en neemt Peet achterop de motor mee naar een stadje in de buurt. (En als je dacht: wat zat daar een mooi franstalig liedje achter: dat was zangeres Zaz met Till Lindemann. En dat is dan weer de zanger van Rammstein. Dus hij kan het wel, mooie, rustige muziek maken… Het nummer check je hierrrrr. Het is overigens voor Franse Hans en Petra niet te hopen dat hun liefde net zo verloopt als in de clip van dit nummer.) Even later merkt Franse Hans op dat hij net Remi is; alleen op de wereld en dat schiet bij Petra in het verkeerde keelgat. In tranen zit ze buiten en komt Franse Hans haar troosten. “Moeilijk hè?”, want ja… ook hij heeft moeite met het vertrek van Anne Marie. Dat vertelt hij als Peet hem vraagt of hij enig idee heeft waarom zij zo verdrietig is. Hij kon er niet verder vanaf zitten. Later blijkt het allemaal te berusten op een misverstand, want hij zou zich alleen voelen als Petra ook nog eens weg zou gaan, zei hij. Nouuuuuu… Peet zit nu met een klassiek geval van het syndroom van ik-blijf-over-maar-had-hij-anders-ook-voor-mij-gekozen? Franse Hans vraagt of ze wil blijven. “Daar moet dan fucking veel voor gebeuren”, is het antwoord. Hij vertelt nog even dat er met Anne Marie aantrekkingskracht was, maar op een andere manier dan met haar. Godsamme, wat een hork! Heeft dan echt geen enkele vent op deez’ aardkloot voelsprieten??? “Tweede viool, daar doe ik niet aan”, zegt Petra resoluut. En terecht. Franse Hans komt in actie: hij doet bij Peet een blinddoek om en trekt zelf z’n nette pak aan. (Dat is namelijk een stuk beter dan in zijn blote bast, want dat zagen we toevallig toen Petra die ochtend voor het eerst de trap op ging om hem wakker te maken met een kopje koffie: meneer heeft borsthaar, brrr… dat, of hij had zijn trui nog aan.) Hij ontvoert haar naar de tuin, waar een picknick met champagne op hen wacht. En dat doet het hem. Hij doet moeite voor haar en, als we de roddels mogen geloven, zijn ze nog steeds samen.

In Portugal is er geen twijfel mogelijk of er sprake is van liefde. Richard en Simone zijn al jaren een stel. Althans, zo komen ze over. De dochter van Ries komt over uit Nederland. Demelza. Aparte naam. Ik zeg niets over haar haarkleur. Of haar rugzak. Nee. ‘Demelz’ kan het prima vinden met Simone, maar hun samenzijn is van korte duur. Simone krijgt een telefoontje dat het niet goed gaat met haar moeder en ze moet meteen terug naar Nederland. Richard is één en al troost, begrip en de rust zelve; hij weet wat het is om te laat te komen bij een dierbare die overlijdt. Hij was ooit zelf tien minuten te laat bij zijn vrouw toen ze overleed. Op het vliegveld vraagt Richard of ze het durft te zeggen. “Wat?”, vraagt Simone. “Nou, ik hou van jou!” “Oh ja tuurlijk! Ik hou van jou.” Dat wist iedereen al, maar ze spreken het voor het eerst uit. Dit zit goed. Simone vliegt terug, haar moeder overlijdt de nacht erna. Richard gaat vijf weken lang knallen om alles af te krijgen in de B&B en Simone komt terug, heeft ze gezegd. “En anders ga ik ‘r halen!” Mooi.

Menno haalt alles uit de kast om Natasja het hof te maken. En het lijkt te werken: zij gaat hem steeds leuker vinden. Kleiduiven schieten, kanovaren… het één met meer succes dan het ander: in Nederland was ze koningin kleiduiven schieten; hier raakt ze er geen één en wordt ze kribbig. Menno schiet ondertussen de ene kleiduif na de andere aan splinters. Menno voelt dat elke vezel in zijn lijf blij wordt van Natasja en hij zegt de synchoniteit fijn te vinden. Joh, lul normaal. Natas merkt dat ze de tepelpiercing en het feit dat hij alleen in het weekend twee alcoholische versnaperingen tot zich neemt, inmiddels naast zich kan neerleggen. Maar het neemt niet weg dat ze de boot toch af houdt. Op de laatste avond wil Natas even tijd voor zichzelf en zit Menno te wachten tot hij de volgende dag de uitslag krijgt. “Alsof je op een examenuitslag zit te wachten.” Hij krijgt tranen in zijn ogen als hij denkt aan een eventuele afwijzing. Nou joh, zakdoeken erbij dan maar. De volgende ochtend zegt Natas hem heel leuk te vinden, maar ze mist het sparkeltje. En vindt dat vooral heel erg stom van zichzelf. Ze zet de deur op een kier, maar gooit het hek dicht als Menno richting Nederland vertrekt. Wordt niks. Ja, vrienden…

Op Madeira komt Beatrix erachter dat Bassie een vriend is en dat ook vooral moet blijven. Hij is het daar volledig mee eens en gaat zijn koffers pakken. Tjerk liegt dat hij Bas gaat missen en hij krijgt op de valreep nog een tip van Bassie mee: pak je kans. Tjerk vindt Bas ineens een ‘topgozer’, al denk ik dat Tjerk dat vooral vindt omdat Bas vertrekt.
Maar Tjerk pakt zijn kans niet. Beatrix is een open boek, zegt ze. “Ik ben twee keer weduwe, één keer gescheiden en ik heb zes kinderen. Van jou weet ik niks.” Maar dat lag volgens hem aan Beatrix zelf, want pas nu de concurrentie is uitgeschakeld krijgt hij van haar de kans om vragen te beantwoorden en luistert zij nu ook pas echt. Hij ervaart het als een ‘turning point’. “Ik heb het gevoel dat er een nieuwe weg is ingeslagen; er is potentie.” Tuurlijk joh. Wéér zo’n exemplaar zonder voelsprieten. Ted neemt Tjerk eerst nog even mee voor een dagje op Madeira. Eerst sjezen ze in een Toboggan, een soort rieten slee door de straten naar beneden. Tjerk doet moeilijk over de prijs van de souvenirfoto en lult er nog vijf euro vanaf. Tja, zo word je rijk en kun je met O.S.M. om blijven gaan. Even later staat Beatrix bij een loket twee kaartjes te bestellen. Op het moment dat er betaald moet worden, doet Tjerk alsof zijn neus bloedt: hij is niet van plan zijn portemonnee te trekken. Bea laat zich niet kennen, maar vindt het vrij normaal dat een man betaalt. Die middag roddelt ze even met haar zus en samen komen ze tot de conclusie dat Tjerk niet de man is voor Beatrix. En dus vindt er die middag een ‘TED-talk’ plaats. Zij begint. “En Tjerk, vertel eens. Wat vind je er van?” Hij vindt het wel vermoeiend, heel druk, een mooi eiland en oh ja, hij wil wel graag contact blijven houden. BeaTed vertelt op haar beurt dat zij niet dezelfde klik voelt en dat haar hart niet uit haar lijf springt. Tjerk klaagt tegen de camera dat hij de warmte mist bij Bea. Nou, dat is dan geheel wederzijds, want zij klaagt dan weer dat hij geen warm persoon is. “Zij is wel mijn type vrouw, met dezelfde achtergrond (O.S.M. dus), hetzelfde familieleven, dezelfde kleding, maar toch…” Als de taxi naar het vliegveld wegrijdt, zegt Beatrix dat “Tjerk weer lekker naar zijn vriendjes mag om te gaan golfen.” Dat denkt helemaal de lading, Tjerksgewijs…

In Spanje krijgt Denise steeds meer gevoelens voor Dave. Maar Dave houdt zich een beetje op de achtergrond. Hij heeft zo zijn twijfels, want hij zou nu toch wel iets meer moeten voelen, zeker na de kus. Maar dat is niet het geval. En Denise vindt het allemaal best gezellig met Dave, maar ze geeft hem niet echt het gevoel dat zij hem steeds leuker gaat vinden en dat hij zich over haar gevoelens voor hem dus geen zorgen hoeft te maken. Terwijl Sven tijdens een date met Denise geen goede beurt maakt door te zeggen dat hij afknapt op vrouwen die heel erg lang en veel met hun uiterlijk bezig zijn (terwijl Denise drie levensdoelen heeft: een B&B runnen, in ‘the gym’ bezig zijn en zichzelf optutten), belt Dave ondertussen met een goede vriend. Uitkomst van dat gesprek: het gaat niet gebeuren tussen Dave en Dees, dus hij gaat. Hij voelt niet dat er liefde is. Denise snapt het in eerste instantie wel, maar vindt wel dat ze verkeerde signalen van hem kreeg, tot die ochtend nog. Dave vertelt het zelf aan Sven en Denise lucht haar hart bij haar moeder. En ze wordt boos. Wat zeg ik? Furieus. Witheet is ze, want er klopt iets niet. Ze wil alleen maar oprechte mensen in haar leven en hoort Dave dus niet meer bij. En ze kan er meteen wel mee stoppen, want in Sven is ze totaal niet geïnteresseerd. Ze stapt op Dave af om verhaal te halen. Wat volgt zijn een berg verwijten aan het adres van Dave. “Deed je mee met andere intenties ofzo?” Dave vindt deze opmerking flauw van haar. Hij is oprecht ondersteboven van het feit dat ze zo tekeer gaat. Tja, als jij je vrouwelijke voelsprieten had gebruikt, had je het ook zien aankomen. Maar ja… “Ik vind het echt heel lullig dat je het zo hebt gedaan, blablablablablablablablabla”, ratelt Denise. Maar het meest irritante is dat de moeder van Denise constant in de deuropening tussen Dave en Dees staat. Op 30 centimeter van het stel af. Mega-awkward. De conversatie is me daardoor een beetje ontgaan. Ik zag alleen maar dat mens staan. Met haar lelijke make-up. Nou goed, eind van het verhaal: Dave stopt nog snel een briefje bij Denise tussen de deur en loopt dan even langs Denise die bij de receptie zit om afscheid van haar te nemen. Die doet dat als een boer met kiespijn en laat merken totaal geen prijs meer te stellen op contact. Het kan maar duidelijk zijn. Goed, Dave weg, Dees in tranen. De brief leest ze niet, want ze houdt niet van spelletjes. Dat deed haar ex namelijk ook. Dus.
Een dag later besluit ze om Sven toch maar een kans te geven. Na de eerste date waar ze hem allerlei antwoorden in de mond legt (“Ben je dominant?” “Mwah… ik kan het wel een beetje zijn, als het moet” “Ja, daar hou ik dus niet van.”), ziet ze nu een andere kant van Sven: hij is super begripvol en ineens gaan haar ogen open dat Sven toch ook echt wel een goeie gozer is. “Ja, ik ken ‘m nu eigenlijk pas één dag”, klaagt ze als het avontuur ten einde komt. Ja muts, als je je eerder een beetje voor een ander had opengesteld dan had je ‘m veel beter leren kennen. Of je had gewoon werk van Dave kunnen maken, zodat hij had gezien dat jij hem ook wel zag zitten. Nou ja, ze voelt zich fijn bij Sven en ze houden contact. Wedden dat dit niks wordt?

Laatste update, c.q. grootste verrassing: ik zag vanavond in het televisie-equivalent van een roddelblad een interview met Astrut. Met naast haar op de bank JamJam. Ze zagen er verliefd uit en dat zijn ze ook. And guess what? JamJam gaat binnenkort weer een grens over, maar dan met z’n verhuisdozen. Hij trekt in bij Astrut, Olivier en Noa. One big happy family. Gemütlich. 

Recapitulee Overflakkee:
JamJam en Astut: check!
Simone en Richard, weetjewel: check!
Franse Hans en Petra: check!
Saaie Martijn en Fenna: grote kans op check.
Natasja en Menno: gaat niet gebeuren.
Ted en Tjerk: no way José.

En oh ja! Hans en Libera: check! Al was dat niet helemaal hoe Hans en Lieb het in gedachten hadden.

Hoe het ook zij, de liefdesscore is in elk geval een stuk hoger dan die van het vorige seizoen.

Advertentie

B&B vol liefde, week 6: Dooie muizen.

In Spanje komt Denise’s moeder even Ben checken die met Dave (natuurlijk) in de gym bezig is. Ik ga eigenlijk steeds meer denken dat deze twee jongens geen leven hebben, naast alleen maar in een hok zonder ramen met hun killerbody in de weer te zijn, maar dat zal ongetwijfeld wel weer aan mij liggen. Mama laat weten Dave meer te zien zitten, omdat ze die langer kent en Ben probeert bij haar in een goed blaadje te komen door te zeggen dat Denise en haar moeder zo op elkaar lijken. En dat is niet echt een heel groot compliment voor Denise, eerlijk gezegd. Vandaag is de dag dat Ben Denise meeneemt op date. Zij haalt hem op uit zijn kamer, hij geeft een compliment dat zij er mooi uitziet (het bekende blabla) en er volgt een omhelzing. Hou dit even vast: die omhelzing. Ben neemt haar mee naar een bekroond restaurant, waar het niet echt heel erg gezellig wordt aan tafel. Er vallen nogal wat stiltes. Ben vindt dat het een heel gezellige date is. Maar als je dacht dat het in het restaurant awkward was: het wordt nog veel erger. Wanneer ze langs de boulevard naar huis lopen, heeft Ben nog een kadootje voor Denise: een magneetje dat hij altijd bij zich draagt en wat hem kracht geeft. Zegt ie. Is nu voor haar en als zij even door haar knietjes wil zakken en daarna weer overeind wil komen, zal hij haar opvangen. Om zo te testen of het magneetje werkt. Denise houdt de boot en Ben af. Hij komt te dichtbij en dat wil ze niet. Ehhhh… Denies: te dichtbij? En die omhelzing eerder op de avond dan? Anyway, ze wil eerst weten wat het nut is van deze maffe actie. “Dan zul je merken dat je veel stabieler staat, nu je dat magneetje hebt.” Denise gelooft het wel. “Misschien later een keer.” Ben vertelt Dave dat het een leuke date was en dat hij steeds meer voor Denise gaat voelen. Is niet wederzijds, knul… En dat blijkt meteen de volgende dag. Dan arriveert Sven, een nieuwe gegadigde. De eerste kennismaking verloopt een stuk soepeler dan de date met Ben gisteravond. Terwijl Ben Sven laat zien waar hij mag slapen, hoort Dave Denise uit over de date van de avond ervoor. Maar die laat niks los. Dan maar even over een andere boeg gooien, lijkt Dave te denken en hij begint over de nieuwe gast en of drie mannen niet gewoon teveel is. Die middag en avond neemt Denise haar ‘mannenharem’ mee naar een stadje dichtbij. Weer begint Dave over het feit dat het wel heel druk moet zijn, zo met drie kerels over de vloer. Daarop stuurt Denise Dave en Sven alvast terug naar haar huis en vraagt ze Ben nog even te blijven zitten. Nou, dan weet je genoeg: Ben mag opkrassen. En terecht.
Dave en Sven daten allebei nog een keer met Denise, Dave begint te twijfelen, want ja… er gebeurt niet zoveel en als de moeder en tante van Denise de heren komen beoordelen, wordt het helemaal ongemakkelijk wanneer de dames informeren hoe het met de seks staat. Waar Sven en Dave bij zitten hè? 

Franse Hans doet niet aan apart daten met de dames, al zouden zij dat natuurlijk wel graag willen. Hij heeft wel iets anders leuks bedacht: gezamenlijk koken met een Franse kok. Die alles in het Frans doet. De taal die de dames niet echt beheersen. Petra verstaat het wel, maar ja… terugpraten hè? En Anne Marie heeft helemaal geen idee waar de goede man het over heeft. Terwijl het eten met de nodige wijn wordt doorgespoeld, rijdt de Santanavrouw het erf op: Marion. Een Brabo die haar eigen sleurhut bij zich heeft. Ze speelt saxofoon, dus elke keer als ze in beeld komt, horen we Candy Dulfer. Zo irritant. Laat dan ook elke keer als Franse Hans in beeld komt, paardengehinnik horen ofzo. Marion zoekt een vent die in haar geïnteresseerd is. Nou meid, draai dan maar weer om. Maar dat doet ze niet en ze scheurt met een noodgang over het Franse gazonnetje heen en komt vast te zitten met haar auto. “Dit overleef ik niet”, verzucht Franse Hans.
De volgende ochtend bespeur ik het eerste vleugje jaloezie bij Marion wanneer ze vertelt dat Hans gisteravond iets te lang bij Anne Marie op de kamer was en ook niet meer terugkwam. Dat was omdat er een probleem was met de douche in de kamer van Anne Marie, maar dat weet Marion dan weer niet. Marion mag daarna wel mee voor de ultieme test waaraan Franse Hans elke nieuwe logé onderwerpt: kan ze paardrijden? Want daar hangt alles van af natuurlijk. Petra denkt niet dat Marion zijn type is en denkt dat het een dag of twee gaat duren voordat Franse Hans haar weg gaat sturen. Over Petra gesproken: Franse Hans neemt haar mee voor een picknick. Al snel vragen ze aan elkaar of ze het nog wel leuk vinden. Ze draaien er allebei vakkundig omheen, maar het antwoord is gewoon ja. Maar er is nog geen sprake van gevoelens. Franse Hans zegt wel dat het met Peet zo lekker gemakkelijk gaat. “Ik dacht: hé da’s een toffe! Die moet ik houden.” Degene die hij niet houdt, is inderdaad Marion. Ophoepelen met je sleurhut. Tegen de huidige benzineprijzen was het een duur avontuur voor één nachtje. Petra heeft dus inderdaad gelijk gekregen. Franse Hans neemt die avond Anne Marie mee naar het café. Petra weer groen van jaloezie natuurlijk. Franse Hans vindt Anne Marie erg dominant, maar toch ook wel lief. En terwijl zij een plakje worst van het plankje op tafel pakt en zich hardop afvraagt wat hij nou eigenlijk bedoelt met een plateau charcuterie, zit hij zich te bedenken hoe hij deze twee vrouwen zou kunnen omsmelten tot zijn ideale vrouw.

Net als elke nieuwe gast bij Franse Hans op de eerste ochtend mee moet voor een ritje op een paard, moet ook elke nieuwe gast bij Saaie Martijn op de eerste ochtend mee. Maar dan om de hond uit te laten. Aangezien Fenna net haar eerste nacht in Portugal heeft doorgebracht, is zij dus aan de beurt. Het gesprek verloopt alsof ze elkaar al jaren kennen en hij wil ook wel van haar weten hoe zij dat zou doen met haar werk, als ze In Portugal zou komen wonen. Jemigdepemig… ze is er net! Terwijl Saaie Martijn en Fenna hun toekomst verder uitwerken, is Marian bij Saar haar hart aan het luchten: ze merkt dat ze terugdeinst bij zijn aanrakingen en dat ze twijfelt. Saaie Martijn heeft niets in de gaten en plant die middag een lunch met Marian. Verder dan het ontbijt komen ze niet, want ze neemt hem even apart. Saaie Martijn voelt de bui al hangen en hij snapt haar besluit. Marian jankt nu al. Daarna gaan ze het de rest vertellen, waarbij Saaie Martijn het niet droog houdt. Moeder jankt bij het afscheid en vaders vertelt dat deze familie moeilijk afscheid kan nemen van mensen. Goh, dat had ik nou nog helemaal niet in de gaten. Ik vraag me nu toch ernstig af of de hele familie ook collectief op de stoep staan te janken als de betalende gasten weggaan. Ik heb zo’n vermoeden. Om een beetje afleiding te zoeken, gaat Saaie Martijn met Suus en Fenna naar het strand. Daarna is het tijd om Fenna alleen mee op date te nemen. Op naar het safaripark. In de Jeep legt zij haar hand op zijn been en hij zijn arm om haar heen. De volgende dag staat er een date met Suus gepland, maar Saaie Martijn twijfelt. Die avond zit hij met zijn meiden bij het kampvuur en gooit alles eruit.Hij draait zich om naar Suus en zegt “Ik denk dat ik een beetje verliefd ben.” Suus kan haar oren niet geloven en reageert enthousiast. “Echt???” “Ja. Op Fenna!” BAM! Die kwam bij twee dames effe aan. Suus zag ‘m niet aankomen en Fenna schrok zich helemaal de tandjes van het woordje ‘verliefd’. Dit is pas Fenna’s tweede dag hier hè? Fenna verlaat even het tafereel, zodat Saaie Martijn het één en ander met Suus kan bespreken. Even later wordt het heugelijke nieuws gedeeld met de ouders en broer van Saaie Martijn. Pa janken natuurlijk en als Suus ziet hoe uitbundig Saaie Martijn meer dan uitgebreid speeksel uitwisselt met Fenna alsof er zojuist een huwelijksaanzoek is gedaan, kan het niet anders dan dat Suus opgelucht is dat haar dit bespaard is gebleven.

In Madeira klaagt Beatrix dat de heren geen poot uitsteken en zich gedragen alsof ze op vakantie zijn. Ze moet zelf de bloemetjes water geven en er wordt zelfs in samenwerking met de hond en de kat, een muis gevangen en over de balustrade geflikkerd. Aan die kerels heb je niks. Die middag moeten ze naar een huwelijk, waarvoor ook haar zus en haar zwager overkomen. Opperkwal Tjerk hangt onderuit in een stoel, gekleed in een korte broek en een t-shirt met ‘Madeira’ erop. Bea merkt fijntjes op dat hij wel even iets anders aan moet doen voor de bruiloft. Dat is hij ook van plan, maar hij zal zelf zijn overhemd moeten strijken. “Kun je dat wel, strijken? Want ik ga het niet voor je doen.” Lange stilte, waarna een aarzelend “ja natuurlijk” van Tjerk volgt. Op dat moment komt Bassie naar buiten, die al in een keurig gestreken overhemd loopt. Hij wil anders wel een overhemd uitlenen aan Tjerk; hoeft hij niet meer te strijken. Hij loopt terug naar binnen om het bewuste overhemd te halen. “Oh, lange mouwen… dat is jammer. Maar een echt C&A-overhemd; mooi.” “Ja…”, zegt Bassie. “…uit de dure klasse!” Het kan Tjerk niet bekoren; C&A is echt niet voor O.S.M. “Laat je petten nog eens zien!”, roept Bea. Bassie weer naar binnen om even later terug te komen met drie petjes, allemaal in een andere kleur. Tjerk kan het weer niet laten om een sneer uit te delen. “Oh, het zijn petten. Ik dacht dat het een beddensprei was.” Bea is niet gecharmeerd van de bekakte manier waarop Tjerk Bassie te kakken zet. Ze is er klaar mee en gaat haar zus en zwager ophalen. “Verkleed jij je zo nog even terwijl ik weg ben?” Als Bea met haar familie terugkomt, is Bas al naar het feest toe en ligt Tjerk nog in zijn makkelijke kloffie te vegeteren op een ligbed in de tuin. Beatrix heeft haast: “We moeten hurry-uppen!” Tjerk reageert kalm: “Doucement…” Beatrix kijkt afkeurend naar Tjerks kleding. “Ga jij zó mee, dan?” Tjerk moet zich nog opfrissen, omkleden en iets met een kado doen, maar maakt zich geen zorgen. “Two minutes!”, zegt hij. O.S.M. Communiceert zo fijn…
De volgende dag zit het hele gezelschap aan de ontbijttafel. Bassie, Beatrix, haar zus en zwager vinden  het maar wat gezellig. Tjerk zit er met een smoel als een oorwurm bij; hij vindt het nogal ‘intensief’. Hij vertelt dat hij het beter zou hebben gevonden als ‘die mensen’ (let wel: de familie van de B&B-houder) in een hotel hadden gezeten en af en toen even langs waren gekomen voor een kopje koffie. “Want dit maakt het lastiger voor Ted en mij.” Bassie zorgt ervoor dat hij wel even tijd met Bea alleen krijgt, want hij wil weten wat hij moet doen om een beetje bij haar in het pulletje te vallen. Bea is vrij duidelijk: hij moet minder in zijn Ipad zitten, waar hij naar eigen zeggen boeken in leest. En hij moet wat meer initiatief tonen. Beetje meehelpen. Bassie kaatst deze opmerking meteen terug omdat zij altijd zegt dat ze alles zelf wil doen. Maar er is een verschil: als er gasten zijn wil ze alles zelf doen, als die er niet zijn, mag hij helpen. Iets met borden die anders niet goed staan ofzo. “Ach, hij wil zijn best nog doen een paar dagen. Moet hij dat wel doen natuurlijk”, merkt Beatrix vals op tegen de camera. Tjerk heeft zin om een boottochtje te maken. Leuk idee, maar dit wordt volledig afgeschoten door de vrouw des huizes. “Dat kan alleen aan het eind van de week en dan hebben we het veel te druk.” Zo. Daarop stelt Tjerk het walvismuseum voor en warempel, dat wordt goedgekeurd. En dus ‘gezellig’ met z’n vijven in de auto. Bea en zus voorin, de heren op de achterbank. En gezellig werd het. NOT! Zus Lena begint Tjerk aan de tand te voelen over het feit of hij misschien niet eens iets leuks te vragen heeft aan Beatrix. “Ik heb al een hoop gevraagd”, luidt het korte antwoord. Voor Tjerk is het daarmee klaar. Want ja, volgens hem vraagt de gastvrouw ook niks aan hem. Daarop praten de zussen over Tjerk alsof hij er niet bij is. “Hij geeft wel antwoord, maar daarna begint hij meteen over iets anders”, klaagt Bea hardop. Het vragenvuur van de zus gaat nog even door. Tjerk vindt het meer een op een ondervraging lijken dan dat het lijkt of er interesse in hem wordt getoond. Hij is het helemaal zat en valt uit tegen zuslief. “Ik heb niet met jou, maar met Ted te maken!” Gezellig… In het museum mag Tjerk de rondleiding doen. Niet dat hij dat echt wil, maar Bea weigert het. En dus zien we Tjerk als enige met een lulijzer op zijn hoofd en de rest (en dan vooral Beatrix) kijkt verveeld in het rond. De enige die nog een beetje normaal meedoet, is Bassie. Het valt Bea op dat Tjerk wel uitgebreid de tijd neemt voor het museum. “Die tijd had hij ook aan mij kunnen besteden, maar ja…” Alsof hij het gehoord heeft, komt Tjerk ineens bij haar staan om een date in te plannen: hij wil samen met haar wandelen over Madeira, zonder familie. Bea gaat overstag, maar niet genoeg, volgens Tjerk. “Ze reageert alsof ze wil zeggen: waar komt dit nu weer vandaan? Ik mis het warme gevoel bij haar.” Vervolgens geeft hij haar nog een kado uit het museum: een poster met daarop de vissen van Madeira. Geloof me: gaf je mij een poster met vissen, dan flikkerde ik je eigenhandig over de balustrade. Achter die dooie muis aan.

Over dooie muizen gesproken… Natas heeft ook iemand rondlopen die ze graag over een balustrade zou mieteren: Jan. Jan is nogal introvert en voert bij voorkeur geen flikker uit. Ja, scrollen in zijn telefoon. Menno is constant bezig met van alles en nog wat, dus soms komt Jan in beweging en legt hij bij het dekken van de tafel een vuile placemat voor de gasten neer. Menno ontploft bijna van het passieve gedrag van Jan. Natas heeft ondertussen afscheid genomen van haar ballotagecommissie en loopt een beetje sip heen en weer, voordat ze voorstelt gezellig een spelletje te doen met de heren. Jan doet mee, maar vraag niet hoe. Er hangt een donkere wolk boven de tafel en Jan geeft aan meer met computerspelletjes te hebben. Natas doet nog een poging en vraagt of Jan haar wil helpen met het bereiden van de lunch. In de keuken wordt het er niet gezelliger op. Natas blijft maar zeggen dat dit wel een mooie manier is om elkaar te leren kennen. En dat hij haar nu gewoon best wat vragen kan stellen. Maar ja… Jan heeft geen vragen, want dat voelt voor hem te geforceerd. En eerlijk is eerlijk: een gesprek voeren met Jan is dan wel een beetje trekken aan een dood paard, maar aan de andere kant: Natas stelt zelf ook geen vragen. Behalve dan dat hij haar iets moet vragen. Jan bedenkt dat hij morgen tijdens een date wel los gaat komen. Natas gaat even bij een vriendin langs om uitgebreid te klagen. Na twee zinnen ben ik het klagerige toontje al zat. Elke laatste lettergreep van elke zin gaat in toonsoort naar beneden. Of naar benedúh. “Hij wil niks vragúhhh. Ik zeg: klap je dicht ofzóhhh? Echt heel vervelennnd. In een eerder gesprek heb ik dat al aangegevúhhh.” Ja en was dat gesprek nog een soort functioneringsgesprek, het komende gesprek wordt het ontslaggesprek. Jan moet gaan zitten en krijgt de wind van voren, helemaal omdat ze van Menno heeft gehoord welke uitspraak Jan heeft gedaan: “Ik kom hier voor de liefde en niet om te werken.” Natas laat niets van hem heel en zegt zich misbruikt te voelen. Hij wilde ook te vroeg al een biertje, waar Menno nog cola dronk. “Je hebt totaal geen interesse in mij. Dan had ik beter een ander kunnen uitnodigen. Ik heb nog nooit iemand zo’n vakantie gegeven.” Als Jan dan een weerwoord heeft, neemt zij het meteen weer over. “Oh, je legt het nu bij mij neer??? Sorry hoor, maar ik vind het een slap verhaal.” Lang verhaal kort: Jan mag niet Blèves en moet meteen z’n koffer pakken. En okee: ze heeft misschien best wel een punt, maar ze had ook gewoon kunnen zeggen dat het vonkje er niet is en dat hij naar huis moet. Klinkt een stuk minder kwetsend voor een introvert persoon. En scheelt mij een hoop typen.

Vorige week zagen we dat Esther bij Richard arriveerde. Zij had volgens hem een leuk koppie, maar ik zei toen al dat hij dat ook over Maureen had gezegd en dat zij na een dag alweer kon vertrekken. De eerste ochtend zit iedereen om de ontbijttafel, maar is Esther in geen velden of wegen te bekennen. Ries maakt zich totaal geen zorgen over eh… “Hoe heet ze ook alweer?” Simone zegt dat ze misschien zijn ‘drukkigheid’ niet trekt. Simoon zit er niet ver naast, want Es loopt elders op het erf zich af te vragen wat ze in Godsnaam hier doet. Ze heeft al heel vaak gehoord dat zij niet het type van Richard is, ze ziet dat er iets is tussen hem en Simone en daarnaast is hij veel te stuiterig voor haar. Nee, ze gaat het hem meteen vertellen. Ries antwoordt dat zij niet na één dag al kan beslissen dat hij te druk voor haar is, maar hij kan wel in één dag beslissen dat zij niet zijn type is. Okee… Ze vinden het allebei niet erg dat het hier stopt en Es vertrekt weer. Net op tijd, want Ries gaat met Simone, broer Arnold, huisvriendin Ingrid en hond Pip (met handvat) lekker een dag met een zeilboot de zee op. Er volgen Titanic-poses bij de boegspriet met Simoon én met Pip (want die is een tikkie jaloers) en Ries zegt te denken dat hij en Simone het eerste B&B-koppel gaan worden die bij elkaar blijven. Simone zegt Richards handleiding inmiddels te kennen; Ries zegt dat zij zijn aan- en uitknop gevonden heeft. En de husband zegt dat Ries zo’n knop helemaal niet heeft. In de laatste aflevering van deze week was de ondertitelaar op vakantie, dus was Ries helemaal niet meer te volgen. Volgens mij had hij iets aan te merken op het gebrek aan billen bij Simone, want hij stopt zijn handen in haar broek als opvulling. Echt lachen… Simoon is alles wat hij niet wil: hij wil lang donker haar en een flinke kont. Maar ja, ik ben al getrouwd en dus zet Simone maar een donkere pruik met vlechtjes op, stopt wat vulling achter haar billen en loopt de B&B in. Geen idee wat hij daarop te zeggen had, want ja… geen ondertiteling. Later gaat het gezelschap ergens lunchen. Hij neemt Simone, Pip en Ingrid mee naar een ongezellig restaurantje, want aan romantiek doet hij niet. Pip staat half op tafel en eet met de pot mee. Wordt het dan aan de waterkant alsnog romantisch als het over bootjes gaat? Richard wijst op een boot en zegt: “Joiewjfowfnowifjweo, weetjewel?” Simone geeft aan dat zij dat toch wel een iets te grote boot vindt. “Newhfiewjnijhewnjnc, weetjewel?” Blijkbaar wil hij ooit nog een bootje kopen om dan in de haven te blijven liggen en een beetje dom te kijken. Ongelooflijk. Als je dan toch een boot hebt: GA. VAREN. MAN! Nou ja, ik ben blij dat Simone hem wel verstaat, want zo krijgen we toch een klein beetje mee wat hij zegt.

Astrut gaat wandelen met twee mannen en kids in “een leuk dal.” Ze zegt het met een moeilijke frons op haar gezicht. Tijdens de lunch wil Ruud even praten en hij vraagt of Hare Majesteit misschien even mee wil lopen. “Nee. Ik zit naar m’n dochter te luisteren.” Astrut – kom niet aan mijn kinderen, want ik trek je kop eraf – (of in haar geval ”ich reiß deine Kopf ab!” Jaja, zo zie je maar dat je meer hebt aan twee uur Rammstein live dan aan drie jaar Duits op de Havo) lijkt niet van plan om op te staan. Tja, er staat immers op haar T-shirt dat ze ‘Power Mom’ is hè? En dat schept verplichtingen. Uiteindelijk krijgt Ruud toch de kans om haar onder vier ogen te vertellen dat hij ermee kapt. Hij is stiekem ook wel geschrokken van haar andere kant en weet dat hij en Astrut niet meer gaan worden dan vrienden. Hij geeft JamJam zijn boek met relatietips. Eén tip licht JamJam meteen uit: laat niet over je heen lopen. Ruud geeft hem die raad ook. Geef tegengas en spring vooral niet meteen in de houding als Astrut eraan komt. Astrut vertelt (niet tegen JamJam) dat ze daar ook helemaal niet van houdt. Als ze zoiets nou eens gewoon aan die jongen zou vertellen hè? Bijvoorbeeld tijdens hun etentje die avond. Geen gasten en de kids zijn bij haar ex, dus Astrut mag van zichzelf even helemaal los (en om half tien naar bed, in plaats van negen uur waarschijnlijk), dus is er zowaar tijd voor. Astrut zit voor haar doen gezellig te wezen en die arme JamJam wordt totaal verblind door haar. JamJam ziet het helemaal zitten. En geloof mij: Astrut laat hem uiteindelijk keihard vallen. Als ze zijn kop er nog niet afgetrokken heeft dan.

Denise draait ondertussen mee in de B&B van Hans alsof ze nooit anders heeft gedaan. “Ze maakt zelfs een uitsmijter zoals ík ‘m graag heb! Klasse! Fantastisch!”, buldert Hans. Maar aangezien Hans een meester is mansplainen, krijgt Denise tóch een lesje in eten maken voor de gasten. “Hij heeft de neiging wat belerend te zijn.” Ja, zo kun je het ook noemen. “Ik wil niet commanderen”, zegt Hans. “Nee, je beveelt het gewoon. Ik kom niet uit een ei…” (De volgende dag zal hij haar ook alles vertellen over de Syrah-druif en daarmee al het gras voor de voeten van de wijnboerin wegmaaien.) Die avond eten de twee een hapje in de keuken van de B&B. Hans kan niet laten te benadrukken dat het runnen van een B&B geen kattenpis is. “Jij bent pedicure, je doet dit niet elke dag. Ga je dit jaren leuk vinden? Het is heel wat anders dan pedicure. Moet je wel liggen, horeca.” Nou Hans, ik heb gezien hoe jij je gasten aan tafel benadert en hoe zij dat doet als jij alweer weg loopt. “Wilt u nog dit of dat erbij? Alles naar wens zo?” Kun jij nog wat van leren, maar goed. Denise geeft tegengas: “Weet het hoe zwaar pedicure zijn is? Vergis je niet hè? Niet denken van je zit en doet niks. Het is mentaal en ook geestelijk hè?” (Sinds wanneer zijn dat twee aparte dingen trouwens?) “Ik mag nooit verslappen, want dan kun je fouten maken. Ik werk met chirurgische messen hè?” Ik zou dat laatste gebruiken als dreigement, als ik Denise was…
De volgende dag gaan ze er samen een dagje op uit. Hans trekt nog maar eens een klassieker uit de kast: ”Kijk, rechts. Pistoia! Mooi hè?” Exact dezelfde woorden die hij op exact hetzelfde plekje zei tegen die andere vrouw met (toen nog) klasse: Sylvia. U weet wel, die van die olijfboom. Hans heeft inmiddels het licht gezien en zegt vandaag de dag te gaan plukken. Eerst op een oude stenen brug. “Durf je erop?” Tuurlijk wel, want Denise deinst nergens voor terug. Daarna bezoeken ze een kerkje. De klokken gaan toevallig net luiden als ze aan komen wandelen. “Wedding Bells!”, roept Denise. Hans concludeert dat God zag dat het goed was. Binnen brandt Denise twee kaarsjes en doet Hans ondertussen auditie voor God’s got talent. Denise wordt helemaal geraakt door het Gregoriaanse gegalm in de kerk en ziet later dat het Hans is die de klanken uit zijn keel laat ontsnappen. (Wat kan ie een B&B runnen hè, die man.) Denise vindt het fantastisch en Hans vindt het allemaal heel normaal. Want ja… zijn vader heeft een handtekening van de Paus. Oh ja. Ik heb een handtekening van Mark King, dus dan kan mijn achterbuurvrouw goed bassen ofzo? Trouwens, mijn achterbuurvrouw is een maisveld. Hans gaat verder: “Mijn vader is het langste koorlid van Europa, dus…” Ik denk alleen maar: hoe lang is die man dan? 1 meter 95? 2 meter 10? Geen idee. En wat heeft zijn lengte met de galmkwaliteiten van zijn zoon te maken?

Ik moet hier even een weekje over nadenken…

B&B vol liefde, week 5: Kruidengate

Ja sorry, de titel heb ik gejat. Maar ik hoorde ‘m van de week langs komen en dacht: ja, dat is ‘m! Dus onder het mom beter goed gejat dan slecht verzonnen, staat ie hierboven: kruidengate. Want dat was het wel, de afgelopen week. Moet ik het trouwens nog over de andere B&B-houders hebben of zal ik ze allemaal overslaan en meteen vijf A4-tjes vol schrijven over Astrut? Nou vooruit, ik zal het beste voor het laatst bewaren. (Mocht je het niet gezien hebben: dit is een ‘kliffhengert’. En dat was Rotterdams.)

Denise ziet het helemaal zitten met Dave en minder met Ben, want rare humor. Maakt als zoveelste kandidaat al grapjes over de lengte (of eigenlijk meer het gebrek daaraan) van Dave en vindt het hilarisch om een frikandel uit de muur te trekken, op het kontje na op te eten en weer terug te leggen in de muur. Om vervolgens van een afstandje te kijken welke loser er geld spendeert aan één centimeter frikandel. Echt lachen. Dave plant ondertussen heel tactisch een date naar het plekje waar zij ooit wil trouwen. En er wordt openlijk gepraat over hun beider gevoelens. Na afloop wordt er buiten het zicht van de camera een klein kusje uitgewisseld. Afspraak was om dit even tussenbeide te houden. Maar het knaagt aan Dave, dus vertelt hij het aan Ben. Die is in eerste instantie not amused, maar is blij dat hij het weet. En hij heeft nog een date voor de boeg, dus die gaat natuurlijk alles op alles zetten om ook speeksel uit te kunnen wisselen met Denise.

In Italië arriveert de moeder van Nicolette van Dam als vijfde bij de B&B van Hans. Of ze echt haar moeder is weet ik natuurlijk niet, maar het zou me niet verbazen, als ik op het uiterlijk af moet gaan: blond, teveel tanden, mondhoeken in een natuurlijke boog naar beneden en daardoor glimlachen alsof het zeer doet en veel te positief. Maar dat verandert nog wel. De komst van deze Denise (ja,er zaten niet veel originele namen in de hoge hoed dit jaar) komt Hans niet echt uit: hij wil net het eten opdienen. En dus loopt hij mopperend door het beeld. “Dat zijn verrassingen. Daar hebben we echt niet op gerekend, mensen. Nou… gaan jullie maar eten dan.” Om vervolgens nog even tegen zijn nieuwe gast verder te gaan. “Denise! Je komt helaas heel onverwacht.” Wat een fijn welkom weer. Libera heeft instructies gekregen om zich op de achtergrond te houden, om zo een potentiële nieuwe liefde niet af te schrikken. Denise heeft een kado bij zich: een fles wijn in een wijnkoeler waar ze de naam van zijn B&B in heeft laten graveren. Hans schiet meteen in de zielig-modus. “Er zijn er die het niet gedaan hebben.” Hij is voor het gemak even vergeten dat hij van de vorige dame, Natasja, nog een fles wijn uit de wijngaard van Sting heeft gekregen. En een mooi zelfhulpboek. Alhoewel… dat ligt waarschijnlijk al in de open haard. Hij oreert op camera verder over Denise en haar kado: “Een dame met finesse. Die zie je niet zo vaak meer. Ik ben er stil van.” Dat is ie niet, want hij lult gewoon verder. “Dat zijn dingen die je eh… ja, het kan toch echt nog.” JEZUSMINA, MAN!!! “Het ontroert me. Ik krijg bijna nooit kadootjes.” Verder is Hans vooral heel druk met werken, vindt zijn zus dat Denise wel bij hem past, maar ook dat haar broer wel een beetje moet dimmen. Ik vind vooral dat ie zijn spaghetti als een boer eet. Zij rolt het mooi op haar vork, hij prakt het nog net niet. Zij kijkt hem aan tijdens het gesprek, hij kijkt alleen naar zijn bord. Nee, Hans kan nog wel een cursusje date-etiquette gebruiken…

In Frankrijk gaat Jos weg uit de B&B van Natasja. Menno ligt na het afscheid te zonnen en Natas kan haar afschuw bijna niet verbergen: Menno heeft een tatoeage en oh hell: twee tepelpiercings. Natas vindt het maar net kunnen. Menno doet niet zo moeilijk: de piercings kunnen ook gewoon uit; hij is er niet zo erg aan gehecht. De open plek van Jos wordt al snel opgevuld door Jan, een man zonder ogen. Niet dat hij niet kan kijken, maar hij heeft streepjes waar andere mensen ogen hebben zitten, zo lijkt het. Jan mag mee naar de supermarkt, bij wijze van eerste date. Natas vraagt genoeg aan hem. “Vind je dit lekker? Wil je dat? Als je iets ziet, moet je het erbij gooien hoor. Lust je chips? Rode wijn lust je wel hè?” De antwoorden van Jos zijn niet echt enthousiast te noemen: “Nee, mwah, nah, soms, nah; liever witte wijn.” Dat werk. Waar Menno overal werk ziet en oppakt, zit Jan vooral in zijn telefoon. Zo erg, dat Natas dat ding eigenlijk wil gaan verstoppen. Jan zegt dat hij op de eerste dag nog niets hoeft te doen. Natas geeft later aan dat hij misschien wat vragen zou kunnen stellen aan de vrienden en familie met wie het hele stel bij de Chinees gaat eten. “Okee vrienden. Waarom moet ik hard voor haar wegrennen?” Volkomen kansloos, deze man.

Saaie Martijn gaat met Marian op surfdate. Hij vertelt haar dat hij merkt dat hij er vrolijk van wordt als hij haar ziet. En hij merkt daardoor ook dat het met Simone niks gaat worden en dus mag zij haar biezen pakken. Wat volgt is één grote jank-orgie. Iedereen is van de kaart, inclusief saaie Martijn. Simone laat, als een laatste stuiptrekking, op haar bed nog een briefje achter voor jankbal Martijn. Terwijl hij dat briefje leest, plant Suus een date: salsadansen op een plein in het park. Dat vindt hij wel wat. Wat hij nog niet weet, is dat er nog een vrouw op dat moment onderweg is naar de B&B. Het is Fenna, langharig blondje nummer 3. Als het aan saaie Martijn ligt, kan de rest nu ook wel inpakken. Fenna, die van Bonaire komt, is degene op wie saaie Martijn heeft gewacht. En dat vertelt hij haar dan ook. “Jij sprong eruit.” Jemig, nou heeft ie de afloop al verklapt… Saaie lu… gozer.

Bij Beatrix in Madeira wordt Tjerk onaangenaam verrast als de volgende kerel zich aandient: Ben. Ben houdt van vrouwen met harige tanden. En van lawaaiige hoofddeksels. Ik verwacht elke keer dat er een plukje rood haar onder die pet vandaan piept. De naam Bassie komt ineens in me op, heel gek. Tjerk denkt ook dat er een clown aanbelt en voelt zich in de verste verte niet bedreigd door dit heerschap. Welnee. Ben (of Bassie) is veel te volks voor zo’n vrouw als Ted. Er is alleen één heel klein detail dat Tjerk niet heeft kunnen voorzien: Bassie en Beatrix kennen elkaar al. Hij is de vader van een ‘vrind’ van Bea en haar BFF Rita. Die ‘vrind’ heeft ook een aantal pandjes op Madeira. Ach ja, schept toch een band hè? Tjerk kruipt in zijn schulp als hij tot zijn afgrijzen ziet dat Bea en Bassie het best goed met elkaar kunnen vinden. Maar toch vindt Tjerk dat Bé en Bas niet bij elkaar passen. “Ted is O.S.M. Die moet O.S.M. hebben.” O.S.M.? W.T.F.? Ik zal toch ter plekke van de bank vallen als ik weet wat O.S.M. is. Snel even op Google kijken… Ah! Online Soccer Manager! Ted, een online voetbalcoach??? Vaag. Gelukkig legt Tjerk zelf even uit wat hij bedoelt. “O.S.M. Ons soort mensen, zeggen wij dan. Niet denigrerend bedoeld.” Wedden van wel? “Mensen die niet O.S.M. zijn, komen uit een andere kring. Zijn van een ander intelligentieniveau en dat maakt communiceren moeilijk.” Het valt hem tegen dat Bassie zijn talen niet spreekt. Vindt meneer een gemiste kans. Bassie is oud-garagehouder, dus ik weet wel wie van de twee ik het liefst bij me heb als ik in de Sahara met motorpech sta. Met je gemiste kans… Overigens zien we even later dat de talenknobbel van Tjerk ook niet altijd goed afgesteld staat: als een lokale bewoner op zijn stoepje boontjes zit te doppen, maakt hij met zijn hand naar zijn mond een eetbeweging en roept enthousiast: “Mangiare!” Laatste keer dat ik checkte was dat nog Italiaans. En was Madeira nog gewoon Portugees, maar ik kan iets gemist hebben natuurlijk. Ik ben ook niet zo bereisd als Tjerk en val hopelijk niet in de categorie Z.S.M. Zijn Soort Mensen. Wanneer Bea de heren meeneemt naar haar gekochte stuk land en daar haar plannen voor een nieuw huis en een nieuwe B&B ontvouwt, is Tjerk, in tegenstelling tot Bassie, niet zo enthousiast. Natuurlijk wel als Bea erom vraagt, maar dat is volledig gespeeld en uitermate slecht geacteerd. Bea richt zich tot Bas, die wél oprecht enthousiast is. “Dus jij komt nog wel een keertje?” Tuurlijk, hij wel! “Misschien blijf ik wel!” Het is als geintje bedoeld, maar Tjerk reageert als door een wesp gestoken. “Jij kunt bij je zoon terecht!”, bijt hij Bassie toe. Bas reageert. “Wil je me weg hebben? Ik voel een beetje spanning.” Tjerk speelt de vermoorde onschuld. “Is toch een normale opmerking? Ik begrijp het niet, maar goed.”( En even veur de goed eurde: Tjerk spreekt met een mutje hete aardappelen op zijn stembanden.) Hierna stapt het drietal ‘gezellig’ in de auto. Of oto, in dit geval. Bé en Bas voorin, Tjerk op de achterbank, waarvandaan hij wat wetenswaardigheden het universum in slingert. Bij het zien van volle terrasjes weet hij waarom dat is. Volgens hem zitten er nu alleen maar bouwvakkers. “Wat die jongens vaak doen omdat ze niet zoveel geld hebben, is een stuk stokbrood en een blik sardientjes…” Beatrix kapt hem meteen af en vertelt dat ze gewoon eten van huis meenemen en er hooguit even gaan zitten om iets te drinken. Tjerk begint over de greppeltjes langs de weg, maar Bea begint op dat moment net aan een verhaal over een zuivelfabriek waar ze langs rijden die nu te koop staat. “En die greppeltjes, dat is om het water te geleiden”, zegt ze als antwoord op Tjerk. Maar Tjerk stelde blijkbaar geen vraag en reageert een tikkie geïrriteerd. “Nou, ik wou zeggen: die greppeltjes zijn link.” Als Bassie dan nog eens uitlegt dat ze echt nodig zijn omdat er de hele dag water naar beneden stroomt, geeft hij het op, kijkt verveeld uit het raam en mompelt “nou ja, laat ook maar”. En hij gaat zich vervolgens lekker zitten ergeren aan Beatrix en Bassie, die ‘zo vreselijk enthousiast zijn over dat gootje’. Allememachies… Tjerk vindt Bea vandaag wat snibbig, Bea vindt Tjerk wat stil. Best gezellig zo. Even later, aan de rand het zwembad bij de hut van Beatrix spreekt Tjerk Bassie aan op het feit dat hij steeds werd onderbroken. En dat is ook ronduit kut; daar heeft Tjerk wel gelijk in. (Al zou hij dat natuurlijk nooit zo verwoorden. Hij zou hooguit zeggen dat dat best vagina is.) Tjerk vindt ook, dat wanneer iemand een ander onderbreekt, diegene niet goed luistert. Bas geeft hem daarin gelijk. Het feit dat Bassie hem even ervoor Tjeerd noemt illustreert dat ook wel. Bea geniet ondertussen van het feit dat de heren een strijd leveren om haar, maar geeft aan dat Tjerk wel meer haar type is en geeft hem dan ook een dikke tien. Met z’n talenknobbel en poloshirt met vlaggetjes van diverse jachtclubs. Ik vind het een regelrechte engerd, maar hij past inderdaad helemaal in haar wereldje.

In Portugal zitten Richard, Simone en Pip (zijn hond) op de bank alsof het stel al jaren verliefd is. De broer van Ries wil al een foto van Simone naar zijn moeder sturen met de mededeling dat ze er een nieuw familielid bij heeft. Op de vierde sterfdag van de vrouw van Richard, bladert hij met Simone door zijn trouwalbum. Simone pikt het fantastisch op en dat is maar goed ook, want zij blijft altijd een deel van zijn geschiedenis uitmaken en een nieuwe partner moet daar wel mee om kunnen gaan. Of die nieuwe partner Simone of Esther heet, weet ik nu al: Esther arriveert op het landgoed. Ries zegt dat ze een leuk koppie heeft, maar dat zei hij van Maureen ook en die moest na een dag al weg. Dus die Esther kan het hele avontuur mooi op haar buik schrijven; die wordt het niet.

Bij Franse Hans is alles nog onzeker. Na het optreden de avond ervoor volgde er een, zoals hij zelf zegt “afterpardy” tot 5 uur, dus heeft iedereen een zware ochtend. En juist op dat moment komt er een nieuwe vrouw aan: Anne Marie. “Iedereen is welkom, maar het moment had beter gekund”, moppert Franse Hans. De husband (die zowaar wat afleveringen mee zit te gluren) vraagt bij het zien en horen van Franse Hans aan me of hij soms constant lazerus is. En nu ik dat weet… verrek. Nou ja, terug naar Anne Marie. Ook zij spreekt weinig tot geen Frans, maar krijgt wel een eigen kamer. Petra en Daisy zijn stikjaloers. Anne Marie komt er vrij snel achter dat Hans niet echt het zorgzame type is. Ze heeft om half zeven die ochtend voor het laatst gegeten en van een lunch heeft niemand in de B&B ooit gehoord. Wel van wijn, dus dat vloeit rijkelijk. Op Petra komt de nieuwe dame over als een intelligente,maar dominante vrouw (daar heeft ze zelf overigens ook wel een handje van) en ze merkt op dat “three a crowd is.” Net ééntje teveel dus. Hans is zich dat ook bewust en dus mag er één haar biezen pakken. Hij neemt Daisy even apart en draait er niet omheen. “Er is een tijd van komen en een tijd van gaan.” Zo, je kunt maar duidelijk zijn, Daisy is opgelucht, want die trekt de gezelligheid niet meer. Ehhhh??? Huh??? Nog voordat ze gaat, vertelt ze Petra dat zij het gaat worden. Peet mist haar meteen al. Niet in de laatste plaats omdat ze in Anne Marie wel een serieus stevige concurrent ziet. Wat volgt is een uitje naar Rocamadour. Ik ben daar ooit geweest en het is een aardige klim naar boven, dus ik dacht dat Franse Hans hier het uithoudingsvermogen van de dames wilde testen, maar nee: ze nemen het treintje naar boven. Franse Hans voelt zich er eigenlijk te goed voor, want het is wel een bejaardentreintje. Ja, je kunt natuurlijk niet toegeven dat je de klim zelf niet ziet zitten. Later die dag, terwijl de dames in de paardenbak een wedstrijdje houden wie het verst kan pissen door allebei te laten zien dat ze meer verstand hebben van paarden, krijgt Franse Hans een pakje van de postbode. Een album van Santana. Helemaal zijn ding. Het pakje blijkt afkomstig te zijn van de volgende vrouw die de boel komt verstoren. Ach gut… hij heeft het al zo moeilijk; hij zou deze twee allebei wel willen houden. Geloof me: dat wil je niet. Ik voorzie een catfight. In de paardenbak.

En dan: de vrouw die op haar T-shirt een hart heeft met daarin het woord ‘Schatzerl’ (schatje), maar dat niet is en om haar nek een ketting draagt met daaraan een groot hart, maar dat overduidelijk zelf niet heeft: Astrut. Terwijl JamJam het huishouden doet, leest Ruud een boek. Met daarin tips als: maak oogcontact en laat anderen praten zonder diegene in de rede te vallen. JamJam krijgt ondertussen een standje van Astrut als blijkt dat hij de messen verkeerd in de vaatwasser heeft gelegd. Want als ze niet op haar manier liggen, gaat er kostbare tijd verloren. Dan hebben we het waarschijnlijk over een paar seconden, mensen. Na het nuttigen van het Frühstück wordt er gewandeld. In de bergen. “Ontspanning door inspanning”, roept Astrut. Tijdens de wandeling maakt Ruud de ene flauwe grap na de andere, tot zelfs een huwelijksaanzoek aan toe. Ook een geintje uiteraard. Astrut vindt elke scheet die Ruud laat lollig, dus ze ligt constant in een deuk om hem. Ik heb best humor, maar de humor van Ruud trek ik dus niet. Zou voor mij een reden zijn om die jongen heel snel mijn B&B uit te zetten met een enkeltje Holland. Maar goed, ik ben Astrut niet en toegegeven: we wisten nog niet dat zij kon lachen, dus dat heeft hij wel mooi voor elkaar gekregen. Ruud verovert Astrut nog verder wanneer hij haar uitnodigt om samen te gaan paragliden. (Nou ja, als het mijn B&B zou zijn, zou ik in dit geval even wachten tot na het paragliden. En ‘m daarna terugsturen naar kaaskoppencountry.) Die avond zorgt JamJam voor het eten. Na de flauwe opmerkingen van Ruud over de tijd die JamJam nodig heeft om te koken, schuift iedereen aan. Het schijnt nogal pittig te zijn en iedereen maakt daar opmerkingen over. Er moest een theelepeltje kruiden in (dat had hij van tevoren blijkbaar bij Astrut nagevraagd) en JamJam heeft er iets meer in gegooid. Want ja… hij had van alles iets meer gebruikt en dus ook van de kruiden. Klinkt logisch. Astrut geeft aan best van pittig eten te houden en later zal blijken dat ook Ruud het heerlijk vond. Aan tafel vertelde JamJam dat zo pittig niet de bedoeling was geweest en werden er door Astrut en Ruud volop grapjes over zijn kookkunsten gemaakt.
Daarna gaan de heren de tuin in: er moet een trampoline voor Astrut haar bloedjes in elkaar worden geflanst. Astrut komt nog even kijken of het allemaal wel lukt, heeft wat tips over het spannen van het doek en informeert of de mannen dit wel eens eerder hebben gedaan. “Jaja”, klinkt het uit de mond van JamJam. De sfeer is gemütlich en alles gaat op een beetje een plagerige toon. Astrut had die mannen gewoon hun gang moeten gaan, want als er iets is dat NOOOOOOOIT gaat gebeuren, dan is het dat mannen A: gebruiksaanwijzingen lezen en B: tips aannemen van vrouwen (die misschien wel gewoon gelijk hebben).
Astrut trekt zich terug en aanschouwt het tafereel vanaf het balkon met haar twee kids. Tussen tuin en balkon gaan nog volop geintjes over en weer. Tot zover de gezelligheid.
De volgende ochtend is alles anders. Aan het ontbijt, buiten het zicht van de camera’s, schijnt Astrut volledig uit de pan geflipt te zijn. En dan zeg ik het nog netjes. Want zij voelde zich te kakken gezet door JamJam. De camera is er wel bij als ze in de tuin haar beklag doet tegen bestie SCHJTeffi (Steffie). JamJam is het lijdend voorwerp, al vindt Astrut dat zij dat vooral zelf is. Astrut vindt het niet kunnen dat hij haar advies aangaande de kruiden in de wind heeft geslagen. En toen JamJam tegen haar schreeuwde bij de trampoline nadat zij tips gaf en vroeg of de heren zoiets wel eens eerder hadden gedaan, was het helemaal klaar. Mijn brein maakt even heel veel overuren nu: toen JamJam schreeuwde? Bij de trampoline??? Maar daar stond toch een camera bij? En het kan aan mijn oren liggen, maar ik heb die jongen echt niet horen schreeuwen. “Hij liet me niet uitspreken en hij schreeuwde meteen: jaha, dat weet ik wel! Okee, goed. Dan ga ik weg. Als je nú al dit soort conflicten hebt…” Astrut klaagt verder dat JamJam haar heeft vastgegrepen die ochtend. Zij explodeerde en liep weg. JamJam wilde juist dat ze even zou blijven om te praten en heeft haar daarbij blijkbaar even tegen willen houden. SCHJTeffi lult mit die Astrut mee en zegt dat aanraken nooit de bedoeling kan zijn. “Hij laat geen ruimte voor een andere mening”, oordeelt SCHJTeffi. Astrut gaat op camera nog even verder met haar gal spuwen. “Iedereen verdient respect; dat is de basis. ‘As is een sterke vrouw, daar kun je alles tegen zeggen.’ As pikt het niet meer! As is er klaar mee! Ik word neergezet als de bitch (joh) en hij is de leuke vent. Vanmorgen ging hij te ver!!!” Astrut zegt dat hij ook even had kunnen vragen of ze wilde blijven om normaal met elkaar te praten. “Gewoon, op een normale manier met elkaar communiceren.” Maar vastpakken en schreeuwen… Nein! Astrut neemt na het beraad met SCHJTeffi JamJam even apart in de tuin. Ze vindt het respectloos dat hij haar niet uit heeft laten praten en dat zij nu de bitch en de kenau lijkt. Lijkt, Astrut? “Ik ben het domme vrouwtje, jullie de slimme mannen. Er wordt niet naar mij geluisterd. Dat stangen is niet lollig; je neemt me niet serieus!” JamJam vertelt op camera dat Astrut die ochtend over Ruud en hem begon. Dat het zulke klunzen zijn. En dus zat hij wat terug te stangen, maar niet met de bedoeling haar te kakken te zetten. Goh, pakte dat even verkeerd uit. JamJam krijgt er geen speld tussen en Astrut loopt weer weg. “Ik ga NU eten met de kinderen!” JamJam wil toch nog een poging wagen. “Astrid…”, zegt hij bewonderenswaardig kalm. Astrut is compleet over de rooie en schreeuwt: “Ik geef toch een grens aan? Ik ga eten met mijn kinderen! DIT IS MIJN GRENS EN DAAR GA OOK JIJ NIET OVERHEEN!!!” En weg is ze. Mooi staaltje van niet schreeuwen en normaal communiceren, muts. Zoals de waard is… “Goh, waarom zou zij nou gescheiden zijn, denk je?”, vraag ik met open mond van verbazing aan mijn wederhelft. Astrut verdwijnt natuurlijk weer naar de bovenverdieping, zoals we inmiddels van haar gewend zijn. De mannen laat ze in totale verbijstering achter. JamJam weet niet wat hem overkomt en lucht zijn hart bij Ruud, die op zijn beurt ook geschrokken is van de explosie van Astrut. Hij bedenkt zelfs dat het maar beter is om te gaan, zodat JamJam weer een eerlijke kans krijgt. JamJam denkt er ook aan om maar gewoon zijn boeltje te pakken. Had ik allang gedaan als ik hem was, maar niet zonder dat mokkel eerst af te fikken tot net boven haar enkels. “Schreeuwen okee, maar weglopen… zij heeft haar grenzen, maar ik ook. En ik verdien ook respect”, zegt JamJam. En zo is het maar net. JamJam en Ruud gaan gebroederlijk samen maar een hapje eten in het dorp; gezellig mee eten is er namelijk niet bij. Als Astrut weer afgedaald is, zoekt ze Ruud op, die laat weten weg te willen om haar en JamJam weer tijd samen te gunnen. Hij ziet zichzelf als de ontregelende factor en dat ziet hij niet verkeerd. Waar JamJam alles doet voor Astrut en nog net niet de grond kust waarop ze loopt, is hij degene die constant loopt te sarren en hij heeft JamJam daarin een beetje meegenomen. Maar Astrut wil daar niks van weten en wil met hem naar het frietkot. “Even weg van hier, van de B&B.”, zegt ze dramatisch. Daarna loopt ze tot mijn verbazing naar JamJam, die onzichtbaar loopt te wezen verderop in de tuin. Of hij ook mee wil. JamJam moet daar heel goed over nadenken en vindt het lastig. Hij grijpt de situatie meteen aan en zegt dat hij het één en ander eerst wil uitpraten. Astrut hoort aan wat hij te zeggen heeft en dat is dat het nooit zijn bedoeling was om haar te kakken te zetten. Hij heeft haar hoog zitten en wil alleen maar het beste voor haar. En dat hij foutief lollig is geweest. Nou jongen, jij doet helemaal niks verkeerd; Astrut is foutief lullig geweest. “Het is verkeerd binnengekomen en dat was niet mijn bedoeling”, sluit JamJam af. En dat hij alleen mee wil naar het frietkot als zij dat zelf graag wil. Dat wil ze wel, maar van een verzoeningsomhelzing wil ze niets weten en stapt achteruit alsof JamJam een besmettelijke ziekte heeft. Ook Ruud mag niet knuffelen; Astrut heeft haar stekeltjes nog steeds uit staan. Maar die verdwijnen op de bank bij de uitbater van het frietkot, Frank. Ook een Nederlander. Hij heeft goede raad voor madam: ga er gewoon maar eens voor, voor die liefde. En ineens zie ik het: FrietFrank is haar match! Want hij krijgt ineens wel een knuffel. Nou joh, tuthola: als je toch voor Frank gaat, leer dan meteen even dat het patat is. En geen friet. Muts…

B&B vol liefde, week 4: Je moet je WAT in dat gat hangen???

Ja, dus. Ik ben op vakantie geweest. Dikke week in een tent (alleen ‘s nachts hoor) en zonder tv. Maar goed, wel het één en ander teruggekeken, dus onder het mom beter laat dan nooit: de perikelen van de B&B-houders in week 4.

Bij Desiree ging Frank weg, kwam Ben (hij kan ook Dan heten hoor, geen idee) die flauwe frikandellenhumor heeft en Dave? Die bleef. Net als de meiden bij saaie Martijn in Portugal. Er kwam nog wel een blondje bij: Suzanne. En op Madeira belt er een nieuwe Ab aan bij Beatrix: Tjerk. Tja. Allemaal niet zo spannend, dus heb ik deze drie heel vrolijk doorgespoeld. Best lekker.

Maar dat deed ik niet bij Natasja. Want die zit nog steeds opgescheept met Jos en Menno (a.k.a. Rolf Sanchez, als ie lacht dan). Menno begint zijn dag nogal vroeg en dus vindt hij het niet erg om in de tuin in een tent te slapen. Dan heeft de rest geen last van zijn nachtbraken. Ondertussen verschijnt er nog een gast, maar dat is René: de beste vriend, tevens ex van Natas. Lees: hij komt even zijn plasje over de mannen doen. Figuurlijk dan hè. Getver. Hij vindt Jos de betere partij voor Natas. Dat vindt Natas zelf eigenlijk ook, want: de hond is gek op Jos. Oh ja, goede reden. Ook stelt hij volgens Natas goede vragen aan haar vader, die met haar zus is afgereisd naar Frankrijk. Ook om te keuren natuurlijk. Menno maakt even de verkeerde opmerking door te zeggen dat als het aan hem lag “we” eerst een grasmaaier zouden kopen. Dat woordje “we” hè?  Daar krijgt Natas het benauwd van. Neeeeee, Jos is het helemaal. Dat vindt iedereen. Behalve Jos zelf. Die merkt dat er niet geflirt wordt en dat het niks gaat worden. In gezelschap zegt Natas dat ze het wel aan zag komen, op camera zegt ze juist van niet. Rolf Sanchez lacht niet meer; die ziet een vriend vertrekken en laat een traantje. Om daarna weer lekker zijn tanden bloot te lachen.

Bij Franse Hans loopt het allemaal niet zo lekker voor Petra deze week. En dat komt door de aanwezigheid van Daisy. Een soort Katja Schuurman, maar dan met het uiterlijk van haar zus Birgit, met een eeuwige moeilijke verticale frons in heur voorhoofd. Zij is van plan Franse Hans het hoofd op hol te brengen en dat lukt in zekere zin wel: hij doet ineens heel anders en dat valt Peet op. En die kan het niet echt waarderen. Hans belt met een vriend en legt zijn probleem voor. Daisy is een feestbeest en een enorme flirt. En Hans zegt dat hij met zijn verstand en niet met zijn ‘kleine Hans’ moet denken. Ik moet alleen nog maar aan de kleine Hans denken met zijn grijze randje haar. Brrr… Ondertussen kan Petra het niet laten om sarcastische opmerkingen te maken over het gedrag van Daisy. Zoals wanneer zij de bedden moet verschonen. “Benieuwd of ze zelfstandig kan werken. Wordt nogal moeilijk denk ik.” Op één of andere manier kan ik haar sarcasme heel goed hebben. Het gezeur van Daisy iets minder. “Ik wil ook grasmaaien!!!”, zeurt ze terwijl ze aan de afwas staat en Petra als een soort Erica Meiland (met hetzelfde onderkoelde sarcasme) over het erf scheurt op de grasmaaier. Franse Hans (de grote voor de duidelijkheid) is vooral bezig de vrouwen te testen. Hoe redden ze zich bijvoorbeeld aan tafel met Franse gasten? Petra kan zich aardig redden; Daisy zoekt ondertussen naar het Franse woord voor camping. Dat valt niet mee voor deze leerkracht basisonderwijs. Het zal voor je klas staan…
Ondertussen zijn Franse Hans zijn Nederlandse vrienden gearriveerd, waarmee hij ook in een band zit. De band is bezig aan een internationale doorbraak, want er is een optreden gepland in het Franse dorp. De volgende test: durven de dames op het podium te springen om een nummer als achtergrondzangeres mee te doen? Petra gaat er vol voor en repeteert het nummer met één van de bandleden. Daisy komt er op het laatst ook nog even bij staan en kirt ook een paar woordjes mee. Ondertussen twijfelt Franse Hans aan Daisy. Dat geeft Petra een voldaan gevoel. “Hans ziet nu ook wat ik allang zie.” En zo is het. Dumpen, die Daisy! En Petra houden. Alhoewel ik haar wel een veel leukere vent gun. Maar ja… dat vind ik hè?

In Portugal heeft Richard het één en ander te stellen met Maureen. Zij wil aandacht en eropuit, maar hij moet werken aan zijn glamping, zijn B&B, zijn… ja waar niet aan, eigenlijk? Hij geeft haar daarom maar even een rondleiding over het terrein. Ze krijgt een alternatieve plee te zien en Ries geeft op onnavolgbare wijze uitleg over de werkwijze op dit gat naar de hel. “Je moet je lul in dat gat hangen en schijten op het zaagsel. En dan zaagsel eroverheen!” Jezus. Moet je nog kunnen richten ook. Helemaal als je geen wormvormig aanhangsel hebt. Wat waarschijnlijk bij de helft van de mensheid het geval is. Je ziet Maureen denken. Ik wil weg, nu. Ergens anders heen. Lekker de omgeving verkennen. “Je mag ook een taxi nemen hè?” Ries klinkt een tikkie geïrriteerd. (Understatement!) Zij merkt dat hij naar Simone trekt en hij voelt dat zij hem niet ligt. Er komt hulp: de broer van Richard arriveert om te helpen bij het afbouwen van de B&B. Terwijl Simone lekker ligt te zonnen en zich nat laat spuiten door Richard in het zwembad, voelt Maureen de broer van Ries aan de tand. Maar het mag allemaal niet baten: die twee zijn niet voor elkaar gemaakt en dus vertrekt Mau weer, al na anderhalve dag. Ze is nog niet van het terrein af of Ries en Simone vallen elkaar alweer in de armen. Hij wil graag verder met haar, maar gunt haar tijd. Da’s maar goed ook, want zij wil er nog niet aan toegeven, omdat er nog een andere vrouw komt. Niet dat die ook maar enige schijn van kans maakt…

Het heeft Hare Koninklijke Hoogheid Astrut eindelijk behaagd om vanuit haar troonzaal af te dalen naar de krochten van haar Oostenrijkse paleis, waar zich haar twee mannen bevinden. Eén van de twee kent ze nog niet; hij is de avond ervoor al gearriveerd: Ruud.
Terwijl JamJam het huishouden doet, stelt Astrut zich voor en het lijkt te klikken. Sterker nog: ze vinden elkaar leuk. Nog wel. Maar na het eerste gesprek valt het Ruud wel op dat het gesprek voornamelijk eenrichtingsverkeer is. En dan vooral van hem naar haar. Joh… En hij vindt haar meer dan een controlfreak. Joh… En ze zou de teugels een beetje moeten laten vieren. Joh… Ondertussen voert JamJam hem een verhaal dat een tikkie aangedikt is. “Er is iets gebeurd, ja.” Ruud weet hierdoor dat hij op achterstand staat, maar de vork blijkt iets anders in de steel te zitten. Er was een goed gesprek, een omhelzing en een klein kusje. JamJam heeft dat een iets andere lading gegeven. En dus zit madam na een op zich leuke middag weer boven in haar ivoren toren zich weer vreselijk kwaad te maken. En ik denk alleen maar: JAAAAAAAA! DAAR KOMT IE!!! (De enorme uitbarsting van woede die Astrut al wekenlang in de teaser van het programma heeft dus.) Maar nee… want zo kwaad als ze op camera is met uitspraken als: “Ik houd niet van dat soort spelletjes”, zo kalm is het gesprek dat ze met JamJam voert. Die overigens niet weet hoe vaak hij moet zeggen dat het hem spijt. En waar zij het op camera nog heeft over “die stoere mannenpraat”, glimlacht ze naar JamJam en zegt dat het okee is. Jaja. Maar de deur is weer dichtgeklapt. Wat. Een. Muts. Run, JamJam, run!

In Italië gaat het zoals inmiddels elke week: er is een nieuwe vrouw in de B&B van Hans (en zijn ex Libera, maar dat weet de vrouw in kwestie nog niet), de nieuwe vrouw is het volgens Hans he-le-maal, ze is zoveel beter dan alle vrouwen bij elkaar die ervoor bij hem logeerden en het leven lacht hem toe. Dat duurt altijd één dag. Daarna slaat de sfeer om, wordt Hans bitter, heeft geen goed woord over voor zichzelf en/of de vrouw in kwestie en verlaat de laatstgenomende de B&B. Nou, dat dus. De vertrekkende vrouw is deze keer Sylvia. In heur Versacejurk pakt ze haar koffers. Ze ‘voelt’ Hans niet meer. Nee. De olijfboom voelt jou ook niet meer na vandaag. En da’s best fijn voor die boom. Het volgende slachtoffer heet Natasja, is 39 jaar en heeft een groot inlevingsvermogen. Ze ziet Hans wel zitten en die is uiteraard weer helemaal ondersteboven. Natas en Syl treffen elkaar nog net. “Ik ga weg; veel succes hier”, zegt Syl als ze Natasja tegenkomt. Er klinkt bijna medelijden in haar stem en ze heeft het over Natasja als ‘die jongedame.’ Hans is blij dat die heks eindelijk is opgeflikkerd zodat hij zich nu volledig op ‘die jongedame’ kan storten. Natasja vindt het allemaal wel fijn, want Hans… ja… da’s toch wel haar droomman. Zij bewijst zich meteen door volop in de B&B te gaan schoonmaken. Hans is meer dan in zijn nopjes: “Ze heeft dezelfde energie als ik.” Wedden van niet, Hans? Hij neemt haar als beloning voor al het harde werken mee naar zijn werk: het tuincentrum. Natasja is bloemist geweest, dus die weet wel hoe een bloem eruit ziet. ”Moet je geen foto’s maken?”, vraagt Hans verbaasd. Want dit zijn toch zeker wel bloemen die in elk geval het doorsturen naar Natasja’s dochter waard zijn, vindt hij. Natas pakt haar telefoon maar en begint braaf te knippen. Hans vindt Natas het meest interessant van alle vrouwen tot nu toe. En Libera vindt haar zo lekker gewoon. Oh ja… Libera. De ex. En juist dat knaagt aan Natas. Zeker wanneer zij de buitenboel aan het vegen is en Hans en Lieb samen in de keuken staan. Natasja voelt zich daardoor geremd en kaart de kwestie ”wonen met je ex in huis terwijl je een relatie probeert op te starten” even tijdens de lunch met Hans aan. Hans, de eeuwige ja-knikker, is het helemaal met Natasja eens: hij moet er maar eens werk van gaan maken. Libera moet weg. Natasja is al een stap verder, want die Hans is nog helemaal niet toe aan een andere relatie. Dat weet iedereen, behalve Hans. Natas heeft het onder andere ook uit haar zelfhulp doe-boek: Positieve Psychologie. Wanneer Hans het boek even in handen krijgt, kraakt hij het meteen af. “Zelfde zinnen allemaal…” Natasja vindt deze reactie weinig respectvol. Zeker van iemand die zelf ook leeft van de zelfhulpboeken (en er verdomd weinig uit heeft gehaald). Dan kan hij het niet laten om te zeggen dat hij steil haar wel erg mooi vindt. Natas, die trots is op haar natuurlijke krullen, reageert daar weer op. “Jaaaa, maar tóch vind ik steil haar mooier.” Die lul snapt het echt niet hè? Misschien vinden al die vrouwen (de normale versies dus: Libera, Harakiri, Natasja) een normale vent misschien wel fijner dan zo’n klerel die -even plat gezegd- al gewoon blij is ‘als er een gat in zit’. Natasja ziet er juist geen gat meer in en pakt haar spullen. Wegwezen bij die vent. Ze is er behoorlijk emotioneel onder, want ze vindt Hans nog steeds intelligent en aantrekkelijk (hou op met me) en kwam echt voor de liefde. Hans heeft haar ook nog steeds hoog zitten, omdat zij zijn opgen heeft geopend in de kwestie rondom de inwonende ex. Dat hoog hebben zitten duurt overigens totdat de volgende vrouw het erf op komt rijden, weten we inmiddels uit ervaring. Voordat Natas gaat, geeft ze Hans nog een cadeau: haar zelfhulp doe-boek dat hij eerder nog met de grond gelijk maakte.
Benieuwd wie er volgende week de lul is bij Hans…