Zondagavond, even voor half negen, pickup-truck, hond, Yvon… check! Hierbij verklaar ik het Boer Zoekt Vrouw-seizoen voor geopend. Traditioneel begint het avontuur met het bezorgen van de brieven bij de tien boeren die zich vorig jaar aan de kijkers hebben voorgesteld. Nou, let’s go!
Yvon start in Brabant, bij boer Hjeert ofzoiets. Hij stelt zich tenminste zo voor: “Hjeert!” Hjeert roept enthousiast “hoejjemojjege” wanneer Yvon bij hem binnen komt wandelen. Ik lees ondertussen dat het hier om de 51-jarige boer Geert gaat. Met een G, niet met HJ, al zegt ie zelf van wel. Terwijl ik driftig mijn notities probeer te maken, hoop ik dat Hjeert niet teveel brieven krijgt. Ik voorzie namelijk enorme problemen, omdat ik de goede man onmogelijk kan verstaan. Ik zal dus de ondertiteling moeten gaan lezen als Hjeert aan het woord is. En aangezien mijn hand-oor coördinatie niet zo fantastisch is, schrijft dat weer zo lastig…
Ik krijg goede hoop als Yvon vertelt dat er 79 dames hebben geschreven. Pfffff… gelukk… “Dat betekent dat je er tien moet gaan uitkiezen, Geert!” WAAAAT??? Maar… maar… hoe weinig moeten de slechtst scorende boeren dan niet gekregen hebben??? Hjeert zoekt ondertussen rustig verder naar tien vrouwen met de “wauuuuhfactoohhh”…
Bij de buren in Zeeland woont werktuigbouwkundig ingenieu… ehh… akkerbouwer Bastiaan van 36. De oogst is magertjes, vind ik: 167 brieven/bouwwerken/documentaires in totaal. Maar goed, later zal blijken dat Bastiaan de populairste mannelijke boer zal zijn qua aantal ontvangen brieven. Die gaan we dus ook terugzien en aangezien ik Bastiaan gewoon echt veul te lang vind, stel ik voor dat we het in het vervolg gewoon over “Da Hunk” gaan hebben.
In Noord-Holland woont Johan. Johan. Van 53. 53. Hij is melkveehouderhouder, krijgt 14 brieven en zegt alles twee keer. “Veertien brieven, Johan!”, zegt Yvon. “Da’s mooi, da’s mooi…” (Dus even logisch bekeken heeft Johan eigenlijk 28 brieven gekregen. Doordenkertje.) Anyway: te weinig om door te gaan, dus die zien we nooit meer… te-rug! Nou ja, in de volgende uitzendingen dan hè?
Iemand die we ook niet gaan volgen, is Friese Frans. F.F. heeft 37 brieven van evenzoveel mannen gekregen, maar ja… het zijn er niet genoeg. F.F. heeft trouwens geen deurbel, want er wordt aangeklopt op het moment dat hij zich met een vriend in de brieven wil gaan verdiepen. Dat kan in principe twee dingen betekenen: F.F. heeft last van klopgeesten of er staat bezoek voor de deur. Gelukkig blijkt het laatste het geval: één van de briefschrijvers staat voor de deur. Hij spreekt Frysk met F.F. en is nog steeds beter te verstaan dan Hjeert oet Brabant, maar dit terzijde. Afijn, lang verhaal kort: er wordt nog 36 keer aangeklopt et voila: instant dating-event in je eigen keuken.
En dan de brieventopperrrrrrr van het seizoen: die woont in Drenthe en is Boer Zoekt Man-boerin Annemiek. Een leuke jonge meid van 26 die met haar vader een melkvee- en akkerbouwbedrijf runt. In de voorsteluitzending vertelde ze dat ze zwaar dyslectisch is. Op een schaal van 0 tot 10 gaf zij zichzelf een 11,5. Dus daten via een site wordt moeilijk. En brieven lezen dus ook. Helemaal als het er 633 blijken te zijn. Maar er zijn hulptroepen aanwezig en de heren hebben ook meegedacht: brieven met grote letters, filmpjes, liedjes, noem maar op. En uiteindelijk lukt het ook Annemiek om er 10 geschikte mannen uit te pikken.
John, een 39-jarige melkveehouder uit Friesland, had zich er boven zijn magnetronmaaltijd al bij neergelegd altijd alleen te zullen blijven. Nou jongen… ik snap dat wel, als ik zo je inrichting zie. Ongezellig 2.0, zal ik maar zeggen. Toch zijn er nog 24 dames die het aandurven. Terwijl Yvon het gasfornhuis onder het stof vandaan trekt om een verse pan soep te maken, duikt John in de brieven. Ik schat zo in dat ze allebei tegelijk klaar zullen zijn…
In Noord-Holland staat een zorgboerderij die wordt gerund door Jan van 35. Hij doet dat niet alleen: hij runt het bedrijf samen met zijn ouders. Na 12 jaar is Jan door zijn vrouw verlaten en hij is wel weer toe aan iets nieuws. Hij hoopt op een paar leuke brieven, maar tegelijkertijd hoopt hij ook dat hij niet genoeg brieven heeft om door te gaan met de logeerpartij. Hij kan het zich trouwens ook niet voorstellen dat er sowieso genoeg dames hebben gereageerd. Jammer joh: 63 brieven. Dus ook Jan wordt het hele traject ingesleurd, of hij nou wil of niet.
In Gelderland woont en werkt melkveehouder Ronald. Hij gokt op 25 tot 30 brieven en hij heeft er kijk op: het zijn er 28. Hij noemt zichzelf niet moeders mooiste en dat zoekt hij ook niet in een ander, want: “het hoeft geen Doutzen Kroes te zijn”. Hij denkt vooral praktisch als hij brieven leest van een trekkermonteur, van een dierenartsassistente en van iemand die werkt op de agrarische afdeling van een accountantskantoor. Altijd handig. Uiteindelijk gaat ie even beeldbellen met Evelien, met wie hij wil gaan schaatsen. Alleen dat ophangen na zo’n beeldgesprek hè… hoe doe je dat eigenlijk precies???
Geert Jan (gewoon met een G, want verstaanbaar) is paardenopfokker-slash-patatbakker, 61 lentes jong en woont (ook al) in Noord-Holland. Hij is een beer van een vent, maar met een heul klein hartje. Hij is zeer tevreden met de 56 brieven die hij van Yvon krijgt en blij verrast als hij hoort dat hij daarmee bij de te volgen boeren zit. Hij heeft er zin in en kan z’n tranen met moeite bedwingen. Dat wordt wat, als ie er één naar huis moet sturen…
Ach gut… en dan Willem. Willem is 27 en leeft nog aan het begin van de vorige eeuw. Hij woont in een oude boerderij, met zijn oud ogende moeder, heeft een oude weidemelkkar, is nog nooit op vakantie geweest en drinkt altijd aanmaaklimonade. Oh ja: z’n favoriete plek ter wereld is……….. thuis. (Die laatste feiten zijn na te lezen op de BZV-site hoor.)
Als Yvon ineens in de stal voor z’n neus staat, roept ie: “Zo! Jij bent plotseling aangekomen!!!” Ik had meteen uitgehaald en daarna op de weegschaal gaan staan om het één en ander te controleren, maar Yvon bleef rustig en vertelt dat ze brieven komt brengen. Zes stuks in totaal. Ze heeft voor het gemak meteen maar alle briefschrijfsters meegenomen en gedumpt in de lokale kroeg, waar Willempje uiteindelijk tussen de dames staat met zo’n kop van: nou, ik neem ze allemaal maar. Maar eerlijk is eerlijk: zowel Willem als zijn zes dames missen gewoon een beetje de “wauuuuhfactoohhh”…
Ach ja, zo zie je maar: op elk potje… precies.
Tot volgende week!
annekedejong 