Ik zeur al jaaaaren bij vriendjelief (want ruimte zat in tuin) om een zwembad. Gaat natuurlijk nooit gebeuren, dat weet ik ook heus wel. Maar aan de andere kant: de aanhouder wint, nietwaar? Dus zeur ik vrolijk verder en doe ik ondertussen op Pinterest allerlei zwembad-ideetjes op. Leuk hoor.
Een zwembadje in de categorie “daar spuug ik ook niet in” kwam gisteren voorbij. Op tv. In het huis waar Yvon met al die boeren zat. Vorige week natuurlijk al gezien, maar ik zag nu ook het doorkijkje. Stel je voor: je komt uit je nest, loopt onder de douche door, wandelt rustig verder totdat je ineens ongeveer anderhalve meter lager staat met water (met een behaaglijke temperatuur uiteraard) tot over je schouders en dan zo, rustig baantjes trekkend wakker worden. En dat je dan vanuit je eigen zwembad -en nu komt ie- de keuken in kijkt (dat kan, want hé… het is je privé-zwembad, dus hoef je niemand te ontwijken en dus kun je ergens anders naar kijken) waar iemand jouw ontbijt staat te bereiden. Zucht…
Niet dat Bertie daar iets aan heeft, want zij ontbijt met een blikje energy-drink. En brood. Ach, je wint er wèl Expeditie Robinson op. Haar Robinsonskills kwamen ook nog mooi van pas bij de barbecue, want blijkbaar hebben ze in Zuid-Limburg nog geen vuur ontdekt. Dus daar ging Bertie, met houtjes, cocos en een vuurstick aan de gang. Altijd handig.
Ja, en wat laat je boeren in hun vrije tijd nou allemaal doen? Naast koken en spelletjes doen dan. Nou, een wedstrijdje schapendrijven. “De jonkies tegen de oudjes”, klonk het al snel toen de teams werden samengesteld. Wie bij geitenboer Frank in het jongerengroepje zat, had mazzel. Er was tactisch overleg en Frank heeft natuurlijk bè-è-è-è-èregen ervaring met zijn geitenvolk, dus kan het drijven van schapen niet veel problemen opleveren. Hij legt eerst geduldig uit hoe een schaap kijkt (langzaam), dus dat je vier kilometer per uur moet lopen omdat een schaap maar zes kilometer per uur kijkt. Dat vermenigvuldig je dan met elkaar en daar trek je weer de wortel van. Of zoiets. Geen idee. Maar het werkte wel. Als één geitenboer over de dam is, volgen de schapen vanzelf. Daar hadden “de oudjes” niet van terug. Die hadden overigens dan wel weer de beste kreet tegen die schapen: “Kom op, kom op, kebab, kebab, kebab!”
Boertje Herman werd uit Frankrijk teruggehaald, samen met z’n uitverkoren grijze muisje Fleur en Marc de visboer uit Zambia kwam tot ons (of nou ja, tot Yvon) via het computerscherm. Boertje Herman en Fleurtje zijn nog zielsgelukkig, Marc en Annekim zijn dat niet meer. Nope. Zij heeft de stekker eruit getrokken. En eerlijk is eerlijk… die Marc is natuurlijk wel een “apartje”, zoals wij zo iemand hier thuis noemen. Kon behoorlijk horkerig uit de hoek komen en daar zou ik eerlijk gezegd ook niet zo goed tegen kunnen. Dus ik snap die Annekim wel. Maar niet getreurd (of wel, ligt eraan hoe je er tegenaan kijkt natuurlijk): Marc heeft weer iemand aan de haak geslagen. (Visboer – aan de haak geslagen, vatjum?) Een niet-passend meisje (volgens eigen zeggen) uit Rotjeknor. (Zo, die verkering duurt ook niet lang meer!) Ouderwetsch via Facebook. Zo 2017…
Iemand die het nog ouderwetser doet, is Johan (spreek uit Johèn; geen idee waarom). Ingrid 2 werd door hem naar huis gestuurd en Ingrid 1 trok bij hem in in Denemarken. Anderhalf jaar later vertrok ze weer. Even een kleine opfrisser: Johèn was die eeuwige vrijgezel die leefde op diepvriespatat, vier diepvriesgehaktballen uit de magnetron (“dan is de vorst eruit”) en een bord cornflakes. Die. Yvon kwam langs en ging voor hem koken. Daarna nam Ingrid 1 het over. Maar ja… die is er niet meer. Dus Johèn is weer terug bij af. Alhoewel… gezeten naast Yvon, uitkijkend over het glooiende Limburgse land, dat hij overigens maar wàt graag zou egaliseren, vertelde hij over zijn nieuwe eetritueel: de Deense Tafeltje Dek Je. “Vier minuut tien in de magnetron!” Hoppa! Johèn kookt zelf tegenwoordig. Maar voor vrouwen… nee, is ie niet in de wieg gelegd. Hij en relaties… neuh, dat werkt niet. “He’k ook geen tied veur trouwens!” Maar toch… “Zou je het wel willen?”, vraagt Yvon. Er valt een stilte. Jahaaaa, Johèn… dan kun je wel stoer zeggen dat het niks voor jou is, maar ondertussen… en dan komt ineens het hoge woord eruit: hij heeft sinds zes weken een soort van telefoonverkering met iemand van het vrouwvolk in Nederland. En dat past dan toch wel weer bij Johèn, vind ik.
Boer Willem (de eerste homoboer, remember?) zit tegenwoordig in de rare groentes. En die had hij dan ook maar meteen meegenomen. Zo aten alle boeren, mèt en zonder aanhang (want Driek van 13 jaar geleden – nog steeds geen vrouw – was er ook) Palmkool, Rammenas, Wilde Waternavel (gètver), Rooie Rimramkool, linksdraaiende Spiraalwortel, weet ik veel. Ik typ ook maar wat joh…
De boeren die er niet waren, werden opgezocht: Geile Geert gaat voor het eerst op vakantie naar z’n vriendin Geertje (je verzint het niet) op Curaçao. Boer Theo (Koeman zingen wij hier dan in koor er achteraan) heeft z’n vrouwloze boerderij verkocht en is nu een soort van oppasboer, die dus op de boerderij van Geert gaat passen. Hij moet even wegwijs gemaakt worden. “Kiek, dan doe je eeb’n zo met de boer’nkool.” Jaja…
De rubriek “Koken in het bos met de afdankers” van de vorige aflevering heeft plaats gemaakt voor de rubriek “Op de foto met 50 boerenkoters.” Er zijn er in totaal 65. En dan zijn er nog diverse drachtige boerinnen. Zelfs Agnes, waar het tijdens de logeerweek totaal niet gezellig was, is er met een man en twee kids. En zag ik daar nou ook boer Henk, de tulpenkweker? Die kon ook geen vrouw op de boerderij houden. Zo zie je maar: op elk boerenpotje past een boerendekseltje.
Nou goed, wat hebben we opgestoken van deze aflevering-schuine streep terugblik?
*Theo heeft geleerd dat Curaçao een eiland is. (Dat vroeg hij aan G. Geert)
*Disco Dave kan tafels strijken.
*Gijsbert zag er toch beter uit toen er nog geen haar op z’n gezicht groeide.
*O.L.K.E. loopt alsof z’n paard nog tussen z’n benen zit.
*Het Boer Zoekt Vrouw fokprogramma loopt lekker.
Kan niet wachten tot het komende seizoen…
Jaaaa… ga ik het wel doen, ga ik het niet doen… Ik ging het niet doen. Kijken dus. Maar ja… uitzending gemist lonkte vandaag, dus ja… daar gaan we dan maar weer, hè?
Altijd vraag ik me af: wat gaan we zien? Nou, we zien dat Wilma, de vrouw van Martin, inmiddels maisdeskundige is, dat Tom de bloemetjes (de Barcelona’s) niet buiten, maar binnen zet. En dat dat thuis ook kan, omdat z’n huis wind- en waterdicht is. Frank (Hagelswag volgens z’n T-shirt) keuvelt ondertussen over waar het darmpakket bij z’n bijvangbokje heeft gezeten (Het WATpakket???), terwijl (inmiddels) veearts Anita vakkundig het avondeten op het aanrecht rustig verder opereert. “Ja, ze snijdt graag vlees uit elkaar.” Gut, dat hadden we nog niet in de gaten…
Jos en Martin lullen wat over oude muziek en -hoe-is-het-mogelijk- via een appel komt het gesprek op trekkers en rechte paden. Yvon had het al voorspeld, maar ik denk dat zij over voorkennis beschikt.
“Skapenboer” Jan van Texel (let op: het is een eiland. Dus niet uit, maar van. Ligt bij mij nogal gevoelig. Al vind ik Texel weer geen echt eiland. Het is natuurlijk wel een eiland, maar er staan bijvoorbeeld stoplichten. En er gaat een pont. Nee, neem dan Terschelling. Daar vaart een boot heen. En ze hebben er geen stoplichten. Wel cranberries. En een -inmiddels weer- brandende Brandaris. Om maar wat te zeggen. Dwaal ik af? Ik dwaal af.) en zijn Rianne zijn er niet; zij zijn nog aan het bijkomen van het werpen van hun eigen lammetje, Melle. Wel zagen we zoete beelden uit de paardenstal (zagen jullie het ook, dat paard op de achtergrond met op een stuk hout -en nu komt ie- zijn naam: Eastwood? Geweldig!!!) waar Jan teder op z’n tenen ging staan om zijn verse bruid te kussen. Maar niet voordat ie zijn weddingvows (Jezus, doen we daar nu ook al aan in Nederland?) van het kartonnetje van z’n nieuwe sokken had opgelezen. Op rijm, dat dan weer wel. Schattig…
Bertie was er ook met haar Rosita. Dat is de nieuwe Esther. Je weet wel: die first-time lesbo waarvan heel Nederland dacht: zij??? Kiest ze voor haar??? Rosita was één van de vijf dames van de dagdate die er zelf het bijltje bij neergooide omdat ze een ander had ontmoet. Bleek niks te zijn. Lang verhaal kort: is nu samen met Bertie. En wat een heerlijk stel! Matching kleding maakt al snel een ANWB-stel, maar niet bij Bertie en Rosita: allebei in een Mrs.-trui. Bertie is dolblij met Roos, want ze zegt koeltjes: “Het is goed zo.” Roos reageert verbaasd, want zij vindt het perfect. Maar volgens Yvon denkt Bertie er net zo over. “Het is een Zeeuw hè?”, zegt Yvon wijs. HOSTERNOKKE! (Dit snap je alleen als je 1: Zeeuw bent, of 2: Expeditie Robinson 2016 hebt gezien. Ik ben er één van de tweede categorie.)
Nou goed… best leuk hoor, al die oude boeren die uit de sloot gehaald zijn, maar waar we natuurlijk allemaal op zaten te wachten: de boeren van het afgelopen jaar. Disco Dave en Mara waren van de partij, net als O.L.K.E. en Karen, die tweede keus was. Of eigenlijk elfde, want ze zat niet bij de eerste tien vrouwen van de Fries uit Texas. Karen blijkt ongeneeslijk ziek te zijn, maar laat zich er niet door beïnvloeden. Knap. Tijdens een gesprekje met Yvon vertelt O.L.K.E. dat er wel plannen zijn. Trouwplannen. Beetje lullig dat Karen dat nog niet wist. Ach ja… Eens een boer…
Over trouwen gesproken: Duppie heeft er geen gras over laten groeien. Hij is inmiddels getrouwd met Nicole, een Canadese met een giga voice-break. Maar dat is “in” tegenwooooooooordig (krakend uitspreken.) Ze zijn getrouwd voor het oog van familie, kerkfamilie, zus en schoonzus. Dus. Disco Dave en O.L.K.E. gingen even Facetimen of Skypen (of hoe dat tegenwoordig ook mag heten) met de beroepsbotterik uit Canada. Wat viel mij op? Hij had die ochtend z’n haar aan de verkeerde kant van z’n hoofd gedaan. Raarrrrr… Enniewees: hij is dus getrouwd met die Nicole, die bij hem werkte, waar hij stiekem verliefd op was en waardoor ie eigenlijk gewoon NOOOOOOOOOOOOOOIT aan Boer Zoekt Vrouw mee had moeten doen, maar ja… danheddegeengratisstedentriphè?
De boeren gaan ook nog even langs bij Joshua, een jonge varkensboer in Zuid-Limburg. Hij vertelt zelf nog geen zeug te hebben (lees: hij is vrijgezel). Wedden dat de brieven binnenstromen?
Waar Yvon met de gelukkige boerenstellen lekker wampjes in een waanzinnig oord met z’n allen rond het gasfornuis staat te kokkerellen, staan de “afdankertjes” in het bos rondom een heksenpot in de varkenspap te roeren. In gedachten hebben ze allemaal “hun” boer door de vleesmolen geduwd en in die pot geflikkerd. Maar dat zeggen we niet, neeeeee… het is bijna Kerssemus, nietwaar? (Daar dan nog wel hè, vrede op aarde enzo.) Alhoewel, oma Suzanne (door Disco Dave gedumpt) vertelt wel dat het goed is dat Disco Dave haar niet heeft gekozen. “Nee, dan waren wij niet meer bij elkaar geweest.” Bam, jonguh!
Marit doet het subtieler. Wanneer Yvon vraagt: “Hoe kijk je terug?”, zie je haar denken: Wat. Een. Droplul. Vervolgens zegt ze het naar haar zin te hebben gehad en maakt ze nog wel een opmerking over het niet in de gaten hebben van zijn botte uitspraken, waar het hele land met kromme tenen zat. Yvon informeert voorzichtig wat ze dacht toen ze van die ander hoorde. En weer zie je haar denken: Wat. Een. Droplul. Soort van Salmiakriks. Dus.
Maar goed, wat heeft Boer Zoekt Vrouw de afdankdames Anne (Herman), Claudia (zéér verstandig gillend weggerend bij Duppie), oma Suzanne (die dus Disco Dave toch allang zou hebben gedumpt), Alberdien (Ik bin Frysk; weggestuurd door O.L.K.E. voor die bitch (Sandra) die niet van plan was ook maar iets met O.L.K.E. te beginnen) , Harriët (ook O.L.K.E) en Pia (Disco Dave) opgeleverd?
“Vriendschap!!!” Jaja…
Anne heeft er ook nog zelfvertrouwen van gekregen. Ik dacht eigenlijk dat ze “een tweelingbroer!” zou zeggen. Zou ze het nou nog niet doorhebben, dat ze de zus is van Herman Brusselmans?
annekedejong 