Saai…

“Hier kan ik dus he-le-maal niks mee hè?”, verzucht ik.
Het is zondagavond, Boer zoekt Vrouw is net afgelopen en ik zit met m’n notities op schoot en ben redelijk wanhopig. We hebben zojuist de traditioneel meest saaie aflevering van BZV van het seizoen gezien. Zucht. De boeren gaan namelijk op bezoek bij de uitverkorene en de eventuele potentiële schoonfamilie. En ook traditioneel: daar gebeurt geen fuck. Godzijdank zijn er nog twee boeren die moeten kiezen: Mandarijnman en Bastiaan.
Mandarijnman krijgt het moeilijk, want hij weet het nog steeds niet. Jaqueline ook niet trouwens, want ze zegt vriendschap te voelen, maar verliefdheid? Tja… dat is meer dan wat ze nu voelt. Doet mij een beetje denken aan Prins Charles na de verloving met Lady Diana: “And I suppose in love?” ”Ofcourse! Whatever in love means…” Die dooddoener dus.
Karine is stiknerveus, want zij ziet “GeeJee” zoals Jaqueline en Yvon Mandarijnman ineens noemen,  wel helemaal zitten. En GeeJee??? Die zit naast Yvon te balen op een baal hooi. In pak, dat wel. En met tranen in z’n ogen, want “ze zijn allebei lief en mooi en leuk en… blablabla.” En ja hoor: tranen!!! Maar goed, er moet gekozen worden en uiteindelijk kiest hij voor Karine. Jaqueline vindt het een prima uitkomst en vertrekt naar de slaapkamer om haar spullen te pakken. Als Yvon een gevoelig momentje bij haar wil lospeuteren, gaat ze volledig op in haar telefoon. “Eerst even een huis verkopen!”, hoor ik op de bank naast me. Want ja, het werk gaat gewoon door hè?
Ondertussen zoekt Mandarijnman constant bevestiging bij Karine, onzeker als hij is.
Een week later staat hij te strijken, want hij gaat voor het eerst naar z’n meissie toe. Dus heeft ie ook z’n allermooiste kleurencombi aangetrokken: een bruine broek met daarop een bordeauxrood overhemd dat onder z’n donkerblauwe jasje uit piept. Ik hoop toch dat Karine hem wat kleurgevoel kan bijbrengen. Maar die hoop verdampt meteen bij het zien van het interieur van Karine: alles is zwart-wit. Maar dan ook echt alles. Ook haar kleding.
Mandarijnman vult alle stiltes die er vallen met grapjes en complimentjes waar Karine steeds stiller van lijkt te worden. Wij op de bank geven ze nog een citytrip, maar daarna? “Wordt niks!”, roepen wij in koor. Dit stel doet me denken aan boer Geert uut Grunn en Hetty uit Brabant van een paar jaar geleden. Wereld van verschil; werd uiteindelijk ook niks.

 
Ook Bastiaan moet nog kiezen. Elise vindt zichzelf dus de beste keuze voor Bastiaan omdat ze alleen maar voordelen heeft: ze woont in de buurt en ze ziet zichzelf wel hier op de boerderij. Dus ze zou het heel erg fijn vinden als hij voor haar kiest. Maar ja… Milou hoopt ook dat hij haar kiest. Alleen die afstand hè? Bastiaan wil absoluut geen relatie op afstand. En aangezien hij in Zeeland en zij in Frankfurt woont… Ze zou het wel een domper vinden als hij niet voor haar kiest en houdt het niet droog bij deze woorden.
Bastiaan zegt precies hetzelfde: Elise zou zo bij hem intrekken, Milou moet heel veel opgeven om bij hem te gaan wonen. Maar ja… er moet een keuze gemaakt worden en Bastiaan zegt met z’n gevoel gekozen te hebben. Dus zitten er aan de keukentafel tegenover Bastiaan en Yvon twee meiden die allebei graag willen. Elise met een grote glimlach en Milou met een gespannen bekkie. Dan komt het hoge woord eruit: het wordt Milou. En de reactie van Elise naar Milou toe: “Leuk voor je.” Jaja… er is een verschil tussen iets zeggen en iets menen en hier zien we precies het verschil. Ook Elise vertrekt richting de slaapkamer om haar biezen te pakken. Ze is de kamer nog niet uit of Bastiaan en Milou vallen elkaar dolverliefd in de armen. En lippen. De blikken die over de tafel gingen na het verlossende woord waren veelbetekenend. Ze gaan zelfs zo in elkaar op, dat Yvon de enige is die Elise uit staat te zwaaien. Bas en Milou staan nog steeds in de keuken: die staan inmiddels elkaars amandelen af te likken.

 

Wie ook met haar hart had kunnen kiezen, is Annemiek. Alleen deed ze dat niet en stuurde ze vorige week Erik weg, omdat hij te ver bij haar vandaan woonde. Hij ergens in Gelderland en zij ergens in Drenthe dus. Ik las deze week ergens hoe ver ze precies uit elkaar wonen: 70 kilometer. 70!!! Waar heeft dat mens het over???
Anyway, Annemiek en Yvon zitten samen op de bank om de overige 584.000 brieven door te worstelen en warempel: er zit nog het één en ander tussen. Zoals een gozer uit het dorp verderop. Maar dat was niks, dus die ging op de “NO WAY”-stapel. Een brief die wel op het goede stapeltje terecht kwam, was van een knul uit Maastricht.

Wacht effe.

Maastricht???

Ik krijg het vermoeden dat Annemiek niet alleen dyslectisch is, maar ook topolectisch. Bestaat zoiets? Zo nee: nu wel! Geen idee hoe ver Maastricht van haar boerderij af ligt dus.
Goed, Miepmuts krijgt dus nog een nieuwe kans, maar wel op één voorwaarde: de moeilijke gesprekken moeten voortaan als eerste gevoerd worden. Wat een strak plan, zeg…

 

Jan gaat als eerste met z’n kop op het hakblok. Bij de schoonfamilie dus. Hij mag na een week Nienke weer zien en is stiekem bloedjenerveus. Zou zij het gevoel nog wel hebben bijvoorbeeld? Maar als hij haar met een enorme bos bloemen bij haar werk op komt halen, zien we dat Nien ook superblij is.
Op naar de schoonouwelui. Daar wordt Jan enthousiast onthaald. Tot zover gaat het goed.
Maar dan komen de zussen van Nienke binnen. Dat zijn er die en alle drie reageren ze hetzelfde op hun nieuwe zwager: “HAI JAN!!!”, smak, smak, smak. Jan werd er alleen maar verlegen van en er kwam eigenlijk niet veel meer uit dan “jajaja”. Of hij probeerde z’n naam steeds uit te spreken, maar dan stotterend, geen idee…

 

En dan Hjeert. Hjeert zat vorige week ineens met Angela opgescheept, nadat Miss Cameltoe zelf de lange dunne benen nam. Maar volgens Hjeert is dit precies goed. En dat komt mooi uit, want Angela zegt een kriebel te voelen voor Hjeert. Hjeert haakt meteen in met het voorstel om straks maar lekker in bad te gaan zitten. Maar dat feest gaat mooi niet door. Er is nog niet samen geslapen, wel speeksel uitgewisseld en dat was het. Want Angela moest gewoon weer naar huis. Of “hjeweunweernaarhoes”, zoals Hjeert zou zeggen.
Maar niet getreurd: ook Hjeert gaat bij z’n moppie en haar twee bloedjes langs. Er wordt Hollandse pot gemaakt, want daar is Hjeert wel van. Angela en dochters roken nog snel in de tuin de laatste zenuwen weg en dan is daar het moment: Hjeert arriveert in huize Angela. En op de manier hoe hij dat doet, kan ik alleen maar concluderen dat dit seizoen gewoon drie seizoenshorken heeft: Hjeert blijkt stiekem de derde! Waarom? Hij komt met lege handen aan. Geen bloemetje, nada, nakkes, niks. Hij schuift vervolgens aan tafel alsof hij dat al dertig jaar doet en laat even merken dat ie toch echt de voorkeur geeft aan rode kool in plaats van bietjes. En als hij weggaat, geeft ie Angela drie kusjes op de wang. “Tot mèrrege!”, roept meneer en weg is ie weer. Hjeert wil naar eigen zeggen “welverliefdworremaarallesmotkloppe.” Wij vermoeden dat het niet gaat kloppen.
Ach ja… binnenkort wordt het weer leuk: de citytrips staan op het programma. En een citytrip is net als een verbouwing of een intelligente lockdown in coronatijd: dan leer je elkaar pas ècht kennen.
Ik kan niet wachten.

 

Tot volgende week!

Advertentie

De spelregels.

Beste toekomstige boerenschrijvers (M/V/T),

Misschien zijn de spelregels niet helemaal duidelijk. Ik zal ze voor de zekerheid hier nog even helder voor u weergeven.

1. Schrijf niet als u niet bereid bent uw eigen leven op te geven om op de boerderij in te trekken. Boeren zijn boeren omdat ze op het boerenland werken. En in 99,9% van de gevallen bij hun werk wonen.
2. Het is de bedoeling dat de boeren in kwestie de keuzes maken. Dit om het element van de spanning voor de kijkers te bevorderen. Hierop is echter één uitzondering. Zie lid 3.
3. Per seizoen wordt er door de productie één mol aangewezen: de seizoenshork. Deze heeft als taak één logé gillend het erf af te jagen. Hij of zij dient dat zodanig te doen, dat het lijkt alsof de logé zelf tot dit wijze besluit is gekomen. Dit dient altijd de logé te zijn die als eerste of als tweede vertrekt.
4. De seizoenshork dient zich op de citytrip dermate te misdragen dat de beoogde liefdespartner zich bij thuiskomst spontaan aanmeldt bij een klooster. Dit is de afspraak die de KRO bij de start van Boer Zoekt Vrouw heeft gemaakt met de Katholieke Kerk, teneinde de kloosterpopulatie te doen groeien.

 

Echt mensen… je hoort iedereen nu zeggen dat we 2020 moeten resetten, maar dat geldt zeker ook voor dit seizoen van Boer Zoekt Vrouw. Want manmanmanmanman… wat een droefenis dit jaar.
Om te beginnen zijn er op vier boerderijen inmiddels logé’s vrijwillig vertrokken. VIER!!! Larten we ze even op een rijtje zetten.

Bij Mandarijnman ging Betty als eerste weg. De grootste knuffelbeer van dit jaar kon haar niet op de boerderij houden en vertrok als eerste. Voor Mandarijnman alleen maar fijn, want hij houdt van iedereen. Zo zagen we gisteren dat ie tussen z’n twee dames  in een heuse snuifsessie terecht gekomen was. Okee: het bleek een wijnproeverij, maar dat mag de pret niet drukken. Buiten staat hij met tranen in z’n ogen omdat hij niet kan kiezen. “Dan kijk ik naar rechts en zie ik Karien. Kan ik heerlijk mee lachen en dan kijk ik weer naar links en zie ik dat lieve gezicht van Jacqueline en dan denk ik: ik wil ze allebei meenemen. Maar ja… ik kan niet kiezen. Dan kies je maar niemand, Geert-Jan!” Kleine tip: trek na je konijnen- en arabierenpak volgende week gewoon eens je Adamskostuum aan. Kijken wie er dan nog overblijft. Ik denk Karien, want Jacqueline vindt je te zwaar. Zelf is ze namelijk superactief en dat moet jij ook maar eens worden. Dus. Ik zeg: RUN!!! Maar dan wel Karien haar kant op.

“Eutjeveul?” Hjeert wacht af en stelt de vraag nog een keer. “Ikverstaoewel!”, zegt Angela. Vanavond komen de kinderen eten en dus wordt de Oeffeltse snackcorner leegbesteld. En daarna komen er vrienden van Hjeert langs. Het belooft een gezellig avondje te “worre”. Maar terwijl Miss Cameltoe op de bank haar kroketje met zit te herkauwen, trekken haar hersens aan de rem. Je ziet het bijna gebeuren: ohmygodohmygodohmygod!!! Het keuzemoment komt eraan en straks zit ik hier in Oeffelt met een Geile Geert 2.0 en zijn de camera’s weg en dan is alle roem voorbij en loop ik elke dag in kaplaarzen en een overall die veel te ruim zit omdat ie niet vacuum is getrokken hier de stal uit te mesten. Neeeeeeee!!! Dus trekt ze Hjeert nog voordat de vrienden komen aan z’n lurven mee en vertelt dat een liefdesrelatie er toch echt niet in gaat zitten. Hjeert reageert op z’n Hjeerts: die zegt dat allang te weten. Yvon wordt per Concorde ingevlogen en hoort van Hjeert dat Miss Cameltoe veel te wispelturig is voor hem. Angela weet tenminste wat ze wil en Hjeert weet ook dat zij hem wel leuk genoeg vindt om mee te gaan op citytrip. Dus ook hier een logé die de boerderij verlaat. Weliswaar niet gillend, maar kirrend. Op naar het volgende flirtslachtoffer.

Bij Jan ook vorderingen: Natasja Froger had slecht geslapen en veel na kunnen denken. En waar ze gisteren nog de (komt ie!!!) klik voelde, is die klik vandaag nog maar tot een flauw slappe-vingerknipje gereduceerd. Ze ziet ook dat Jan en Nienke veel beter met elkaar overweg kunnen en krijgt daardoor het idee dat ze niet bijzonder genoeg is voor Jan. En dus wil ze praten.
Jan geeft schoorvoetend toe dat er gisteren bij hem ook iets gebeurd is en dat hij verliefd aan het worden is op Nienke. Natas zegt niet de strijd aan te willen gaan en gaat haat koffers pakken. Jan vertelt de breiende Nienke ondertussen dat hij iets aan haar kwijt moet. Je ziet haar denken: ik lig eruit. Maar nee: wat volgt is een knuffel, Natasja die alle keukenkastjes leeg komt halen en een uitzwaaisessie met Yvon. Ook weer redelijk keuzemomentloos dus.

En al deze boeren zijn toch niet echt als seizoenshork aan te merken.
Wie dat wel is, is Annemiek. Maar goed, die heeft iedereen al van het erf gejaagd. Eerst Stille Willie Steven, daarna vertrok de superspontane Fries Jelte uit eigen beweging en ze stuurde de laatste, Erik het paajdenmeisje (nog steeds geen spelfout), er meteen achteraan. Wel gevoelens bij beiden, maar ja: hij woont op anderhalf uur rijden, dus gaat het hem niet worden. Yvon pikt het niet en stuurt Erik de stal in om met Annemiek te praten. Want als het aan hem ligt, wil hij er wel voor gaan. Maar ook dat gesprek in de stal levert niks op. Erik laat niet het achterste van z’n tong zien en laat zich gewoon weer wegsturen. En dat terwijl hij best voor haar had willen verhuizen. ZEG DAT DAN OOK, SLAPPE ZAK!!! Yvon zit even later bij een verdrietige Annemiek aan tafel. De sfeer is net zo ontspannen als toen er nog drie mannen aan tafel zaten: niet. Advies: lekker slapen en morgen de andere 620 brieven gaan lezen. Ja joh…

En een primeur: dit seizoen heeft nóg een seizoenshork! Ja, Bastiaan. En heel gek misschien, maar uitgerekend bij hem is er nog niemand gillend weggerend. Da’s toch vreemd hè?
De meiden hebben het hele huis al schoongemaakt en zijn voortdurend in de keuken bezig terwijl Bastiaan zich weinig laat zien (jajaja, er moet gewerkt worden) en de ladies amper bedankt voor het eten en toch blijven ze… Milou heeft twijfels en gevoelens en Elise gooit zich volledig in de strijd en wurmt zich constant tussen de andere twee tijdens het koken. Maar: ineens is daar Bastiaan die Quality-time met de dames wil. En dus gaat hij eerst met Elise op stap. Op de vraag hoe zij haar toekomst ziet, steekt ze van wal. Ze wil op het platteland wonen, ze wil een gezin, ze wil zorgen, ze is snel tevreden… met andere woorden: I have the whole package. Maar ze vertelt ook dat ze ziet dat Bastiaan en Milou naar elkaar toe trekken. Dat klopt, want hij zit op de bank constant met zijn rug naar Elise toe. Maar ja… als je in dat hoekje blijft zitten en je je dus letterlijk en figuurlijk op de achtergrond houdt… Kijk, een hork heeft dat dus niet in de gaten. En je kunt veel zeggen van Hjeert, maar die had alles piekfijn door.
Milou krijgt even later lasles van Bas. Hij probeert haar dingen uit te leggen, maar zij kijkt alleen maar dromerig van onder haar lasmasker naar hem en hoort niks van de uitleg. Zij heeft last van beginnende verliefdheid, maar ja… ze heeft ook twijfels. Want moet ze dan haar hele leven in Duitsland weggooien? (SCHRIJF DAN NIET, MENS!!! Zie punt 1!) En tja… Bastiaan wil net als Annemiek ook geen relatie op afstand… Moeilijk, moeilijk.

Nou goed, we gaan het zien: er is nog één kans dat er toch nog iemand gillend het Zeeuwse erf van Bastiaan verlaat en het vervolg van Mandarijnman, the breakdown.

Tot volgende week!

Eten, eten, eten!!!

Weet je nog, vroeger? Toen Koffietijd nog gepresenteerd werd door Mireille Bekooy en die tosti die daarvoor bij de KRO werkte? Hoe heet ie ook alweer… Hans van Willigenburg! Die ja, van “koffietijdtaarrrrrrrrt.” In die tijd zat er een kookrubriek in het programma met Raya Lichansky. En die rubriek werd aangekondigd met een heel erg irritant stukje muziek en dan de gezongen tekst: “Wat éééééé-ten we vandaag???”

Nou… effe wachten nog… heel effe wachten nog… nog heel effe wachten… PIZZA!!! Nou ja, of ie ooit is geleverd bij Mandarijnman en zijn twee vrouwen, is nog maar de vraag. Want er werd zó ontzettend lang gemeut aan die keukentafel… De dames wilden een pizza bestellen. Met z’n drietjes één pizza (want ouder, dus minder trek). De dames – vrouwen van de wereld – wilden online bestellen, Mandarijnman (vaaaaan ’t plaaaaattelaaaand) wilde het liefst gewoon telefonisch bestellen. Even afgezien van het feit dat ik erg sterk het vermoeden heb dat hij nog nooit een pizza van dichtbij heeft gezien, werd het wel een dingetje aan de keukentafel van de boerderie. Wanneer Mandarijnman informeert of het lukt, reageert Karien kortaf: “Zolang jij je er niet mee bemoeit, lukt het wel om te bestellen.” En toen werd de postcode niet herkend. Jeumig. De volgende ochtend werd er geknuffeld (met beide ladies) in de keuken en ging Jacqueline wandelen terwijl Karine en Mandarijnman in de stal gingen schilderen. Met Karine haar bedoeling om een keer een echt gesprek op gang te brengen. Dat lukte en puntje bij paaltje was Mandarijnman ontroerd door het gesprek en het schilderen met Karine. Ik zou ook tranen in m’n ogen krijgen als ik een zonnebloem schilderde en mijn boer zou daar een paardenbloem in zien. Alhoewel… zelf zei ze dan weer dat het een margriet was. Verfdampen maken meer kapot dan je lief is, blijkbaar.

Nog even voortbordurend op het thema eten: da’s ook wel een dingetje in Zeeland, bij Bastiaan. Hij moet vandaag 10 hectare witlofpennen oogsten, dus is er geen tijd voor het meisje. Of meisjes in dit geval. De ladies soppen en zuigen het glazuur van de tegels en vervelen zich de tering in de keuken als de lunch klaar is. Na een hint komt Basje binnen met twee collega’s en de legendarische woorden: “Het wordt een korte lunch”. Daarna wordt de lunch zwijgend naar binnen gewerkt. En dan vertrekt het manvolk weer richting de 15.000 miljoenjard witlofpennen. Milou is er even helemaal klaar mee. Hosternokke!!!
Ondertussen is Eline onzeker, want ze ziet dat Bastiaan (als hij al tijd voor de dames heeft) meer oogcontact maakt met Milou, maar die ziet zichzelf dan weer niet op de boerderij voor de rest van haar leven. Pffff… Eline wil even gaan hardlopen, tenzij Milou aan Bas in haar afwezigheid verkering gaat vragen. “Want dan blijf ik even.” Maar dat gaat Milou niet doen. Nee, die ploft op de bank en gaat beeldbellen met haar BFF. In plat Lemburrachs wordt de situatie besproken. Ze voelt zich zo’n huisvrouw; ze past niet in zijn wereld, blablabla. Tijd zat: Bastiaan kan toch pas over anderhalf uur komen eten en Eline lijkt te zijn verdwaald in het donker op haar hard(weg)loopschoenen.

Over weglopen gesproken: bij Annemiek stijgt de gezelligheid ook tot op grote hoogte deze week. Ze nodigt wat vriendinnen uit. Stuk voor stuk paajdenmeisjes. (Nee, geen spelfout). Erik voelt zich als een paardenvlieg op een paardendrol, want mannelijk paajdenmeisje. Jelte niet en zit er voor lul bij. Hij vertelt dat wanneer het nog drie uur lang over paajden gaat, hij het toch wel saai gaat vinden waarschijnlijk. Maar al snel gaat het gesprek de andere kant op en komt hij beter in z’n vel en op de praatstoel te zitten. Annemiek ziet nu de leuke kant van Jelte en dat bevalt haar wel.
Maar na een nachtje slapen ziet alles er toch anders uit hè? Zo ziet Erik bijvoorbeeld dat er op een doosje thee de smaak “Mighty Mocro” staat terwijl er toch echt “Minty Morocco” op blijkt te staan. Let wel: hij wordt hier gewoon keihard gecorrigeerd door de megadyslectische boerin hè? En Annemiek ziet Jelte na een nachtje slapen als een stuk minder leuk dan de avond ervoor. Zelfs zo erg dat ze voor de camera verklaart dat wanneer Jelte haar even aanraakt, zij meteen denkt: doe maar niet. Geen goed teken. Jelte moet even mee naar de pinken om ze te voeren. Kutsmoes natuurlijk; ze gaat hem vertellen dat ie kan opzouten. Maar zover komt het niet: Jelte is haar voor. HA! GOOD ON YOU, BOY! Dus Jel pakt z’n tassen wel. Erik is dus de uitverkorene. Hij reageert fantastisch: “Welke smaak mag het zijn?”. En dat ging vermoedelijk over de thee.
Annemiek vertelt Erik dat ze wel gevoelens voor hem begint te krijgen, maar dat ze geen lange afstandsrelatie wil. En aangezien hij z’n eigen bedrijf heeft op anderhalf uur rijden van elkaar… De één zit namelijk in Gelderland en de ander in Drenthe. Wait, what??? Seriously??? Ik dacht dat de één in Zuid-Limburg zat en de ander in Friesland. Of Groningen en Zeeland voor mijn part. Zeg Annemiek, schat… Ik weet niet of je ooit wel eens in de Randstad bent geweest, maar hier is het heel normaal om anderhalf uur naar je geliefde te moeten reizen. Die tien kilometer verderop woont. Waar heb je het over, mens???
Anyway, Erik kan ook vertrekken. Jelte weet niet wat ie hoort en schuift nog even aan om dan toch maar z’n broodje op te eten. Duuuus…

Bij Jan is het allemaal nog lekker vaag. Hij vindt het fijn dat zowel Nienke als Natasja Froger een zorgachtergrond hebben. Da’s best handig op een zorgboerderij. Maar hij moet in elk geval niet denken dat Nienke mee gaat helpen als ze bij hem komt wonen. En hij moet eerst kriebels in z’n buik voelen. Als ik trouwens kriebels in m’n buik voel, moet ik heel snel een toilet zien te vinden, maar dat zal wel weer aan mij liggen. Nu we het daar toch over hebben: Nienke gaat Jan helpen met de stal uitmesten. “Het is een soort mediteren hè?”, mijmert ze. Het geeft haar de tijd om eens lekker met haar boer te kletsen. Natasja Froger is zeker van het feit dat Jan een grotere klik heeft met haar dan met Nien en gaat in plaats van boven de koeiedampen mediterend in de stal bezig zijn lekker met een cliënt mee die haar de wei wil laten zien. Nien vertelt even later dat zij vindt dat ze ook een enorme klik met Jan heeft, omdat ze veel aandacht van hem krijgt. Ja, duh… als je je opdringt bij het strontscheppen, dan moet die jongen toch uitkijken dat ie je geen klap met de schop verkoopt? Tuurlijk krijg je dan aandacht. Pffff… best vermoeiend.

“Flènktrekkenheej? Daszwoer!”* Het moge duidelijk zijn: we zijn bij Hjeert. Hjeert is volgens één van de dames knetterondeugend. Angela merkt op dat ze, ondanks dat ze allemaal heel verschillend zijn, het toch al mooi een week met elkaar uithouden. Miss Cameltoe vindt dat ook: “Ja, als ik je in de kroeg zou zien, dan zou ik wel een praatje met je maken, maar vriendinnen zouden we nooit worden!” Niet dat Angela dat zou willen, maar het rolt weer lekker tactisch haar scheur uit.
Hjeert deelt ondertussen klappen op achterwerken uit en Miss Cameltoe constateert dat Hjeert’s aandacht meer naar haar uit gaat. “Maar dat ligt misschien een beetje aan mij. Onbewust, of nou ja… bewust trek ik aandacht.” Oh? Joh… nou, dát was mij nou nog helemaal niet opgevallen.
Hjeert weet dat er weer een keuzemoment aan zit te komen en besluit de dames één voor één aan de tand te voelen over hun gevoelens. En dat doet ie in Hjeert-style: “Hoestadegijdrinaswijstraksietskriege?”Angela ziet het helemaal zitten. Kus erop en gaan. Op naar de volgende. Miss Cameltoe geeft aan het nog niet te weten wanneer hij vraagt: “Hoezieddegijdanoeffeltmetmie?” Hjeert is niet verbaasd door haar antwoord. Zij is dat dan weer wel. “HOE WEET JE DAT DAAAAAN???” Hjeert legt uit: “Dat zie ik aan hoe je doet, hoe je bent en hoe je rent.” Miss Cameltoe is benieuwd naar zijn mening en hij geeft een politiek correct antwoord, maar even later geeft hij toch toe dat het wel een beetje als een teleurstelling voelt. Aan de andere kant… hij vindt ze allebei even leuk, dus ik zeg: VOTE ANGELA!!!

(*Flink trekken hè? Dat is zwaar!”)

Nou goed, ik zag vanavond op Twitter de perfecte samenvatting tot nu voorbij komen:
Analyse Boer zoekt Vrouw: Geert-Jan zoekt iemand die met internet overweg kan, Bastiaan zoekt een huishoudster, Geert zoekt seks, Jan zoekt iemand uit de zorg en Annemiek zoekt eigenlijk niemand.

Bedankt, Stefan Keijzers. Ik had het niet beter kunnen omschrijven. Alhoewel: ik heb Geert en Geert-Jan even voor je omgedraaid. Ik bedoel: Geert-Jan en seks. Hallo???

Tot volgende week!

Wat voor meisjes???

Angela, één van de dames van Hjeert, moet in de logeerweek naar de dokter vanwege een oorontsteking. Nou ben ik geen arts natuurlijk, maar zou het zo kunnen zijn dat het hysterische gekrijs van haar conculega-aspirantboerin Miss Cameltoe daar iets mee te maken heeft? Dat kan toch niemand zonder enige vorm van gehoorschade overleven? Miss Cameltoe pakt in elk geval haar momentjes met Hjeert waar ze kan. En daarbij gooit ze alles, maar dan ook echt alles in de strijd. Tijdens het voeren van de koeien bijvoorbeeld. Hjeert had net de kreet “billenmeisjes” (WTF???) gelanceerd toen hij de dames voor hem uit richting de stal zag lopen. De billen worden bij Miss Cameltoe als eerste ingezet. Hup meid, reet naar achteren, hooi op die vurrek en gaan! Hjeert loopt achter haar langs, kijkt goedkeurend naar de derrière van Miss Cameltoe en merkt terloops op: “Dasookunnemooiepose,die!” Daarna wil ze nog even weten of er, na het trainen van de armen door het voeren van de koeien, ook nog bepaalde bewegingen zijn op de boerderij waarmee je de benen kunt trainen. “Zoals een squatbeweging ofzo?” En ze demonstreerde meteen maar even wat ze bedoelde. Want ja, Hjeert blijft natuurlijk gewoon een boer. Hij weet ook al niet wat zen precies is, dus het woord squat zal hem ook vast niks zeggen. Ja, Hjeert is gewoon niet spiritueel. Miss Cameltoe wel; die leest alleen vage boeken. Zonder leesbril, want (and I quote:) “IK HEB HEEL VEEL WORTELTJES GEGETEN!!!” Jammer dat die niet op je stembanden werken. Wel op andermans zenuwen. En dan vooral op die van Angela, want die trekt zich steeds meer terug als Miss Cameltoe weer los gaat. En Hjeert? Hjeert heeft “een lèchte veurkeur veur Veura!” Da’s Miss Cameltoe dus. En zij? Tja… zij vraagt zich af waar zijn interesse in haar ligt. Is het puur fysiek of is het meer? Neem even in gedachte hoe hij in de stal naar haar achterwerk keek… I say no more.

Bij Bastiaan fantaseert Eline in de keuken hardop dat ze Milou wil gaan vergiftigen. Sterker nog: ze zegt het tegen Milou. Gelukkig komt het niet zo ver en zitten ze later gezellig met z’n drietjes aan tafel. Waar ze allebei overigens wel eisen stellen aan de door Bastiaan te verdelen aandacht. Ze willen allebei een bepaald aantal seconden oogcontact. Geintje natuurlijk, maar toch… Bastiaan is er zo van onder de indruk dat ie niet eens in de gaten heeft dat er kaarsen op tafel staan.
De volgende ochtend begint Bastiaan al vroeg met z’n werk: er moeten witlofpennen uit de grond geragd worden. Milou wil ook wel graag een keer meerijden op dat grote landbouwapparaat. Eline zet haar meteen op haar plek: “Het is geen kinderfeestje hè? Er moet gewoon gewerkt worden.” Zo. Dat ze dat maar even weet. Maar Milou slaat snoeihard terug door Bastiaan heel veel goede vragen te stellen. Dat ontgaat Bastiaan niet. Eline trouwens ook niet: die ziet meteen dat het effect heeft op de boer van dienst. En wordt daar ineens heel erg onzeker door. De stand vorige week: Eline-Milou 1-0. De stand deze week: Eline-Milou 1-1. Had ze toch dat handje arsenicum door dat eten moeten roeren…

Bij Mandarijnman gebeurt er nog steeds niks. Jaqueline smeert zijn boterham, hij moet nog douchen, maar is al wel uit z’n konijnenpak. Hij vindt Jaqueline een enorm warme vrouw (ik gok zo’n 37 graden Celsius en overigens vind ik het een soort van koelkast, maar dat terzijde) en een topwijf, maar dat vindt hij van Karien ook. Alleen die Karien hè? Die gaat volgens mij gewoon nog een keer “een Betty” doen. Wegwezen uit eigen beweging dus. En geef haar eens ongelijk. Want een beetje saai blieft het wel daar.

Over saai gesproken: de bank roept saaie muts als de volgende boer in beeld komt: Annemiek. Haar vader had al een suggestie gedaan: allebei de mannen houden. Jelte voor het koken en Erik voor het melken. Erik heeft agrarisch bloed en dat maakt hem bij Annemiek wel tot favoriet. Zeker als de mannen meegaan naar het paard van Annemiek. Erik is namelijk nogal van de paarden en Jelte duidelijk niet, want waar Erik in de paardenbak staat, doet Jelte het hek open en dicht. Hij staat er bij en kijkt er naar. Letterlijk en figuurlijk. Jelte geeft toe dat het gevoel er niet is en dat hij hoopt dat dat nog gaat komen, maar eigenlijk heeft hij er een hard hoofd in. En Annemiek vertelt hetzelfde. Jemig… er groeit echt iets daar: een ijsvloer ofzo. Manmanmanmanman…
Maar Jelte wil toch kijken of er met Annemiek een gesprek op niveau te voeren valt en grijpt z’n kans als Erik even boodschappen gaat halen. Hij laat merken dat hij er aan denkt om weg te gaan. Daar schrikt de saaie muts toch wel een beetje van. En het werkt: er komt zowaar een soort van echt gesprek op gang. Daar heeft Jelte dan toch even mooi doorheen geprikt. Annemiek vertelt dat ze het wel fijn zou vinden als hij zou blijven. En Jelte besluit dan uiteindelijk om niet te gaan, want beiden hopen ze eigenlijk toch wel dat er iets meer gaat gebeuren, qua gevoel.
“GEEF DIE GOZER NOU EFFE EEN KNUFFEL!!!”, schreeuw ik naar de tv. En verrek: de saaie muts heeft me gehoord. De wonderen zijn de wereld nog niet uit…

Jan is de laatste boer met nog drie vrouwen op de boerderij. Dus komt Yvon iedereen even aan de tand voelen met de bekende vragen zoals wat ze van Jan vinden en of ze zichzelf al op de boerderij zien. En daarop natuurlijk de geheide antwoorden: ja, het kan een match zijn/het voelt vertrouwd/hij heeft sterretjes in z’n ogen als ie naar me kijkt/blablablablabla. Het gebruikelijke geneuzel dus.
Jan heeft het er moeilijk mee, maar weet uiteindelijk toch iemand te kiezen om naar huis te sturen. Froukje vliegt er uit. Wij op de bank hadden die niet aan zien komen hoor… Natasja Froger en Nienke mogen blijven en lekker de kalfjes gaan voeren. Als ik Froukje was geweest, zou ik me zo belazerd voelen hè? Dat ik zelf niet de kalfjes had mogen voeren…
De volgende ochtend wordt er aan de ontbijttafel eerst wat dieper op de thuissituatie van de overgebleven dames ingegaan. Zo wil Jan wil weten of Natasja Froger nog broers en zussen heeft. Nou vindt Natas dat niet zo’n strak plan: ze moet eerst even wakker worden. Normaal gesproken word ik altijd wakker in bed en niet aan de ontbijttafel, maar dat zal wel weer aan mij liggen… Nienke wil iets meer diepgang in de gesprekken en gezamenlijk geven de dames de tip aan Jan om iets vaker door te vragen bij vrouwen. Noujaaaaaaaahzeg… Doet ie dat een keer, krijgt ie geen antwoord omdat er in elk geval één van die vrouwen nog wakker moet worden. Whaaaat???
Het is dat ik er zelf één ben, anders zou ik ook niks van vrouwen snappen…

Tot volgende week!