Wéér een droom aan diggelen…

Wat ik laatst toch weer las… Willemijn schijnt dus al eerder op jacht te zijn geweest naar een boer, óók in BZV, toen er boeren in het buitenland op zoek gingen naar de liefde. Maar toen werd het niets en nu zit ze dus bij de laatste drie van de seizoenshork. Willemijn wil gewoon boerin worden, heeft ze ooit gezegd. En die kans is nu dus best wel heel erg aanwezig. Maar jaaaaa… seizoenshorkje moet nog kiezen. En dat doet hij. Maar niet voor Willemijn. Ze heeft, volgens onze inmiddels bekende psychohorkseizoensboer echt veel te veel issues om gelukkig te worden met een ander. Of in ieder geval met hem. Volgens mij wordt iedereen gelukkiger zonder hem, maar dat is mijn verwrongen kijk op de zaak. Anyway: kaboem!!! Weer een droom kapot. En terwijl Willemijn haar koffers pakt, ontvouwt zich in mijn brein een nieuw programma-concept: Vrouw Zoekt Boer. Wedden dat ze zich opgeeft?
Na het vertrek van Willemijn zien we zowaar een andere Marnix. Hij doet pogingen leuk uit de hoek te komen, maar gelukkig drukt de seizoenshork meteen weer alles de kop in door een typisch horkerige opmerking. En dat gaat ‘m makkelijk af. Als de dames mijmeren over het uitzicht en vooral over hoe dat opgeknapt kan worden door de brandnetels te verwijderen, zegt meneer: “Da’s ook natuur hè, die brandnetels…” Zucht. De meiden mogen meehelpen om een koe te wassen en te scheren. “Ja, dat is wel leuk hoor, maar alleen gaat het veel sneller.” Zuchtzucht. Maar goed, er wordt gestoeid met een waterstraal, er worden grapjes gemaakt, er wordt een opmerking gemaakt over de ballen van de stier en hoe jaloers de seizoenshork is als die ballen worden gewassen door de ladies en er wordt gezwommen in een boerensloot. Janneke begint volgens mij hiermee toch wel een beetje de favoriet van de seizoenshork te worden, vermoed ik. En Bertine? Die blijft zichzelf. En wordt geen boerin, vrees ik.

Stinkin’ Steffi heeft (ik citeer) “een tyfushekel” aan haar verjaardag, dus had ze het stilgehouden. Ze wordt toch door haar mannen toegezongen en krijgt onder andere iets te snoepen. “Da’s niet goed voor m’n dieet!’, roept ze, waarop Harrold heel gevat antwoordt dat er dan nog meer is om van te houden. Je weet dat die opmerking komt, maar van hem kan ik het hebben. Die Harrold kan altijd nog stand-up comedian gaan “worre” als het boerenleven hem gaat tegenstaan. Wanneer tophengst Hennessee aan een merriedoekje mag snuffelen en daarna z’n ding mag doen op een dummy, zegt Roel na afloop: “Zo. Kort maar krachtig.” Waarop Harrold ‘m inkopt: ”Nou, ik vond het toch een hele lengte. Lekker gewerkt, pik!” Dus. Hahaha, paardenlul…
Ondanks dat Stinkin’ Steffi haar verjaardag heeft stilgehouden, heeft ze ‘s avonds toch verdacht veel vrienden in de tuin staan. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik zie alleen de smachtende ogen van Harrold. Die jongen is zooooo verliefd!!! Hij probeert constant haar blik te vangen. Lukt niet echt, want bij Stinkin’ Steffi begint de alcohol langzaam te werken; ze wordt steeds gezelliger. En oh ja… er is muziek. Maar effe serieus: hoorde ik daar nou echt Maywood???

Jaap heeft lekkage. Als Jaap Wim zou zijn, zou hij waarschijnlijk lekkakage hebben, maar goed. Lekkage dus. Dat kan heel Boer Zoekt Vrouw-kijkend Nederland concluderen als Jaap zegt dat z’n bassin steeds leger wordt. Marian met een i denkt graag even mee. “Misschien dat er ergens een lekkage zit???” Nee, echt??? Pfff… Het is deze week voor Jaap trouwens wel de even-een-momentje-pakken-met-aflevering. Eerst met Marian met een i bij de koffieautomaat. (Doet ze goeeed: ze weet dat hij er suiker in heeft. Na drie dagen. Drie!!! Ik kan het nèt onthouden. Na bijna negen jaar…) In het kantoor vist Jaap naar Marian haar visie op hem en die krijgt meneer. “Je bent een gentleman, zorgzaam en echt superlief, maar niet in de negatieve vorm.” Jaap bedankt haar voor deze eye-opener met een soort van schouderklopje. Maar dan op haar been.
Petra krijgt ook haar momentje, zittend op de rand van het inmiddels niet meer steeds leger wordende bassin. Ze is vooral onder de indruk dat ie zo lekker kan schakelen in een noodsituatie. Ja. Joh. Het werk gaat gewoon door en als het zoals afgelopen zomer 689 graden dooit overdag, dan is het leeglopen van een bassin wel effe een dingetje. En dan heb je toch iets minder tijd om een compliment te maken over de truttige rokjes van Petra. Toch? Gelukkig vindt ook Petra Jaap een lief mens. ’s Avonds op de bank neemt Jaap het er van. Hij verdeelt z’n vrouwen onder de armen: onder elke oksel zit er één naar een verder totaal oninteressante dvd te kijken. Maar dat zal die drie op de bank een rotzorg zijn.

Bij Wim gebeurt er nog steeds niet veel. Ja, er wordt lol gemaakt, er wordt gezwommen en dat soort dingen, maar Wim… we willen drama zien!!! Dat je gewoon al uitgebreid met iemand stiekem achter een boom staat te lebberen terwijl de ander op de voorgrond ernstig in de camera kijkt en zegt: “Ja, ik voel dat ik met Wim echt een klik heb. Nee, maar dan ook echt, hè!” Gelukkig is er die avond en berg vrienden van Wim met wie hij even de dames Pauhaula en Mamarit doorneemt. Eén van die gasten geeft Wim de gouden tip: geef ze eens een beetje aandacht. Ik mag hopen dat het vanaf nu gaat vonken daar, want volgens mij krijgt Pauhaula er wel een beetje genoeg van en het zou voorspellingsgewijs niet echt goed uitkomen als er niet bij de seizoenshork, maar juist bij onze krullullenbol iemand vrijwillig zou opstappen, nietwaar?

Paddobabe pakt ook even haar momentje. Met Maarten, die overigens steeds stiller wordt. Ruud wordt met een leeg kratje bier naar de supermarkt gestuurd, zodat ze met Maarten even kan kleppen. Het lijkt mij een saaie combinatie. Ze zeggen allebei gesloten te zijn totdat ze iemand beter leren kennen. Nou, als ze allebei lekker gesloten gaan zitten te wezen, dan komt er nooit een vloeiend gesprek op gang, dus dat gaat ‘m niet worden. Alhoewel ze wel toegeeft dat hij aan haar eisen voldoet. Maarten deelt Paddobabe nog wel even fijntjes mee dat ze misschien iets minder moet commanderen. Wanneer Ruud er weer is, schiet ze even terug in haar oude rol als ze languit op de loungebank roept dat haar telefoon nog binnen ligt. Ineens dringen de woorden van Maarten tot haar door en schiet ze overeind. “Ach, ik moet toch even naar de wc!” Oehhh.. net op tijd…
Bij Paddobabe is er die avond ook al een feestje in de tuin. We zien de paarsehaarvriendin die Paddobabe een beetje oppimpt voordat ze naar buiten komt en we zien Ruud die zich lekker tussen haar vrienden mengt. Maarten zondert zich af en heeft zichzelf voor het gemak maar uitgeroepen tot grillmeister en laat de sissende schouderkarbonades en hete hamburgers geen seconde alleen. Hebbie alleen geen tijd om iets te drinken te pakken. Maar gelukkig is daar paarsehaarvriendin zich over hem en zijn vochthuishouding ontfermt. En zo kwam alles toch nog op zijn pootjes terecht. Gaaaaapp…

Net als ik denk dat het allemaal een beetje stroperig is dit seizoen, krijgen we een vooruitblik naar volgende week.
Yes!!! Drama!!! Tranen!!! Onbegrip!!! Jaloezie!!! Eindelijk!!!

Tot volgende week!

Advertentie

Oe eige vollege…

Zeg, we waren het er toch wel over eens dat het afgelopen zomer teringtyfustakkebloedverziekendfokkingheet was? En die logeerweek hè, die is toch echt wel in die zomer opgenomen…Then why the neuk lopen ze bij Wim allemaal in een trui rond??? WHY???
Wij kunnen hieruit dus twee conclusies trekken:
1) Wim woont stiekem gewoon keihard in IJsland.
2) De wijn die geschonken (en gedronken) wordt op het veld met haver, is glühwein.
Wim heeft wel naar tante Yvon geluisterd dus vraagt hij gewoon op de vrouw af hoe hij het doet. Al met al heeft hij het nog steeds naar z’n zin met zijn “disteltrekmeiskjes”, die volgens Wim een beetje vreemd, maar wèl lekker zijn.

Over lekker gesproken: seizoenshork en plattelandspsycholoog Marnix vindt dat Bertine niet zeer doet aan zijn ogen. Zijn manier om te zeggen dat hij het een lekker wijf vindt waarschijnlijk. Alhoewel ook Bertine aan een diepgravend onderzoek moest deelnemen: waarom zij nou precies heeft geschreven, dat ze totaal verschillende achtergronden hebben, dat ze geen raakvlakken hebben en hoe zij de toekomst ziet. En. Dan. Zegt. Ze: “Gewoon.” Ohmygodohmygodohmygod… Daar kan de plattelandspsychohork niks mee natuurlijk. En ja hoor: “Jaaah, daar kan ik niks mee!” I told you so…
Ondertussen is Janneke nog niet op consult geweest bij onze seizoensplattepsychopaat en daar wordt ze een beetje onrustig van. Opmerkelijk momentje wanneer de psychoplatteseizoenshork voor de camera zegt: “Het maakt bij alledrie niks uit of je ze een roze overall of een jute zak aantrekt; het staat ze sowieso goed.” Joh… Kriegenwenoe??? Viel er nou gewoon per ongeluk een soort van compliment uit z’n mond??? En dan de uitspraak van de week: “Het voelt gewoon goed. En gewoon goed is natuurlijk niet stoer, etc, etc, gewoon goed is eigenlijk helemaal niks. Maar niks is ook iets.” (*Schrijfster kijkt naar plafond en probeert deze uitspraak te doorgronden. Kan effe duren…)

Nah, lukt me niet. Ik kan me nu ineens helemaal niet meer concentreren, want bij Jaap vertelt Marilyn schaamteloos dat ze een klein sneetje heeft. Ik hoop dat ze het over haar vinger had. Ondertussen hoort ze Jaap uit of hij een klik voelt. Jaap reageert uiterst diplomatiek dat dat later komt. En we weten inmiddels ook waarom: ze vliegt er uit. Voor “de bank” thuis geen verrassing, maar voor Marilyn wel. Die moet huiliehuilie doen. Jaap z’n sorry-dichtheid neemt drastisch toe (dertien keer per minuut ongeveer), maar hij blijft tactvol: wanneer Petra om een knuffel vraagt, wijst hij dat af omdat hij dat lullig vindt tegenover Marilyn. Pas als ze weg is, mag er geknuffeld worden. Marian met een i zegt op camera nog wel even dat het wat haar betreft nu gewoon oorlog is: zij gaat ervoor! Go Marian met een i!!!

Ach, en dan Stinkin’ Steffi… ze snapt er nog steeds geen jota van dat er drie kerels op deze aardkloot rondlopen die echt wel een serieus oogje op haar hebben. Kevin wordt warm van haar lach, Roel vindt haar eerlijk en wil er best met haar vandoor en Harrold krijgt trillende handjes en dreigt met het moeten bellen van een dakdekker omdat hij een gat in het dak gaat springen als hij mag blijven. (Harrold wordt het gewoon, want humor, boer met trekker en uit de buurt, dus praktisch!)
Stinkin’ Steffi is de wanhoop nabij en laat hulptroepen aanrukken. Even denk ik dat Olke van vorig jaar het erf op komt wandelen, maar bij nader inzien blijkt het haar vader te zijn in een soort van Olke-omhulsel. Hij komt potentiële schoonzoons keuren. In de stal tussen de paarden vraagt ze bijna letterlijk aan haar vader wie ze moet kiezen: “Wie mot d’r uit? Zeg het maar…” Ze vindt ze allemaal aardig. De wijze woorden van vaders: “Gemotoeeigevollege!” Nou, daar heeft ze dus ook geen reet aan. Maar… na de lunch en een privémomentje met met al haar mannen is ze er uit: ze krijgt bij twee kortsluiting en bij de derde niet, dus die gaat. Kevin mag z’n koffers pakken. Er wordt niet gejankt (duh!) en Harrold is blij. Geen dakdekker nodig overigens; hij hield zich koest.

Paddobabe zet haar mannen stevig aan het werk. Er moet schoongemaakt “worre” en ze verdeelt de taken alsof ze nooit anders heeft gedaan. Vervolgens vertelt ze in een momentje met Maarten dat ze het liefst alles zelf doet. Maarten vindt haar dan weer aantrekkelijk omdat ze alles weet ofzoiets. Ja, hallo zeg… Arthur Docters van Leeuwen wist ook veel, maar om nou te zeggen dat het een hunk was… Voor de rest wordt er veel geoefend op het hangen op de bank. Maarten kijkt voetbal en Paddobabe, Zeno en Ruud chillen op de bank op de klanken van Enya. Er gebeurt niet veel meer. Nou ja, op het bakken van een eitje na dan. Dat doen de mannen met z’n allen en wanneer er één vraagt: “Hoe wil je je eitje?”, dan weet je gewoon dat er een ander is die een bepaald antwoord daarop gaat geven. Komt ie, in drie, twee, één: “BEVRUCHT!!!” Zo voorspelbaar, mannen…
Niet voorspelbaar is de keuze van Paddobabe, want Zeno moet eruit. Aan de ene kant snapte ik al niet dat hij bij de laatste vijf was beland, maar daarom dacht ik juist dat Paddobabe hem wel heul erg leuk moest vinden. Maar helaas voor Zeno voelt ze zich bij hem minder op haar gemak. Ook hier geen tranen. (Al vermoed ik dat ie buiten het zicht van de camera best een traantje heeft weggepinkt.) Hier wordt niet tactisch al wèl meteen met de overgebleven mannen geknuffeld. En Zeno? Die is er helemaal klaar mee en peert ‘m zonder afscheid te nemen van zijn concurrenten. “Was dat Zeno?”, vragen de andere mannen wanneer ze een auto horen. En ja hoor: daar gaat ie, in zijn blauwe scheurijzer. Exit Zenobiel…

Tot volgende week!

Maarten!!! Hond…

Ach, ach , ach, wat een getob weer allemaal deze week…
Paddobabe tobt en slaapt daardoor niet meer, de seizoenshork tobt omdat ie eigenlijk helemaal geen vrouwen over de vloer wil hebben, Wim tobt omdat hij de vrouwen beter moet leren kennen, maar dat eigenlijk niet durft en Marlies (die met die aan elkaar genaaide boven- en onderkaak) tobt dáár dan weer over. Alleen zij die nog nooit iemand van het andere geslacht van dichtbij hebben gezien, Stinkin’ Steffi en Jaap dus, hebben nergens last van. Nee joh, die genieten gewoon van de aandacht en de gezelligheid van de anderen.

Stinkin’ Steffi komt steeds meer in haar element met die drie kerels om haar heen, alhoewel ze nog steeds op haar best is wanneer ze alleen met haar paarden is. Maar ze heeft wel humor. Aan de ontbijttafel corrigeert ze een potentiële liefde droogjes wanneer hij demonstreert hoe hij haar vader in de ochtend met zijn speciale zware ochtendstem zou begroeten: “Hoi Jos!”, bast het door de keuken. “Hij heet Jan.” De echte humor slaapt nog en is gewoon niet wakker te krijgen: Harrold. Hij slaapt mooi door het uitmesten van de stallen heen en vertelt dat ie altijd vroeg wakker is en dus zijn wekker niet had gezet. Goeie smoes, man!!! Stinkin’ Steffi stapt gezellig bij hem op de trekker voor een goed gesprek. En ze hebben het over het feit dat de trekker geen stuurbekrachtiging heeft. Ook belangrijk.
Oh ja, let op: zie je bij Harrold rode oortjes en klapperende wangen: dan wordt er geflirt. (Of was het nou precies andersom?)

Jaap laat de ladies heel romantisch zien hoe een dag op zijn kantoor eruitziet. Vervolgens mogen ze aan wat lege karren sjorren en een door Jaap gegeven workshop bloemensnijden volgen. En de blommen dienen goed behandeld te worden: “Voorzichtig! Het zijn je kindjes hè?”
Marian met een i vraagt zich wel af of ze aan de afrit van de snelweg boven haar hoofd (vliegtuigen) kan wennen. En of ze het huis überhaupt wel iets vindt. En dan denk ik ineens terug aan vorige week, toen Jaap in de tuinleefkuil aanstipte dat het wel de bedoeling was dat er bij hem ingetrokken zou moeten worden. En dat de ladies dat allemaal wel wilden. Maar ja… toen had Marian nog niet het hele huis gezien blijkbaar. Om over de omgevingsgeluiden nog maar niet te spreken. Maar ondertussen flirt ze er naar eigen zeggen lekker op los met Jaap, gewoon voor de zekerheid. Petra doet dat ook, zegt ze. Tip van mij: knipper eens met je wimpers als Jaap ook daadwerkelijk naar jou kijkt en niet naar die bloemen.

Bij Paddobabe gebeuren wonderlijke dingen. Zo komt ze deze aflevering binnenstuiven in de blauwe Zenobiel en hebben al haar mannen last van een hitsige hond. Zelf heeft Paddobabe last van tobberijen en slapeloosheid en van eigenwijze mannen die allemaal beter weten hoe je nou precies een hondenhok het best in elkaar kunt flansen. Verder vertelt ze bij het houtvuur over haar “distructieve” relatie. (Wij zijn hier nog steeds aan het nadenken wat distructief nou precies inhoudt.) En dan is er nog een hond, Moos, die begint alvast aan een kip die officieel nog niet op het menu staat en haar varken begint aan een emmer. Ruud mag als enige Paddobabe helpen bij het knuppelen, wat dan weer een soort koppensnellen is voor champignons, voor een gesprekje met daarin de legendarische Boer Zoekt Vrouw-woorden: “Hoe zie jij dat nou voor je?” (Die gaan we vaker horen in deze aflevering; bij de seizoenshork.)
Het meest wonderlijke op de Paddobabefarm is Maarten. Hij maakt zich onsterfelijk met uitspraken waarmee hij alles wat hij net zei, meteen weer ontkracht. In dezelfde zin. Is ook een kunst. Voorbeeldje: “Ik heb haar leren kennen en toch ook weer niet.” Jaja. En: “Het blijft lastig, maar het voelt goed.” Wat is er dan lastig??? Ikke nie snappen nie. Het wordt pas echt vaag wanneer blijkt dat Maarten ’s nachts verandert in een hond. Nee, echt waar. Kijk het desnoods even terug. Wanneer Yvon ons vertelt dat Maarten nog op één oor ligt, krijgen we een shot van een slapende hond in zijn mand. Ehhh… Maarten??? Hoedoeddegedat???

Trouwens, de koning van de nietszeggende uitspraken is toch wel onze geliefde seizoenshork. Geen idee wat hij op een dag allemaal uitkraamt, maar het is niet te volgen. Ik zit elke zondagavond met een notitieboekje op de bank mee te schrijven, maar hier valt niet tegenop te pennen. Ik hoorde iets als: “Het gevoel van binnen bij mij… welke pakt die drempel weg… en het zit nu letterlijk en figuurlijk in m’n hoofd: okee, maar dit en dat en zus en zo…” WAT??? Meneer is niet in z’n hum. “Het is leuk; we hebben het hartstikke leuk, maar het is ook een beetje een kwelling.” Djeeeez… Gelukkig kan hij ook duidelijk zijn wanneer er een eitje moet worden gekookt. Alle ladies veren op om de overvolle keuken/garage/opslagruimte in te gaan, wanneer de seizoenshork zegt: “Eieren koken red ik wel denk ik. Wie wou d’r allemaal een ei?” Janneke voelt de kwelling ook. Dìt was het punt waar ik gillend was weggerend. Maar niet voordat ik mijn ei rauw had besteld. En vervolgens had opengetikt op de hersenpan van de seizoenshork.
Het ergste moest nog komen. De seizoenshork neemt Willemijn even mee om een hek open te houden na het schouwen van een merrie. Met “Je laat ze eerst allemaal hierin?”, probeert Willemijn het gesprek op gang te brengen. De seizoenshork knuppelt het gesprek meteen dood met zijn antwoord: “Ja!” en loopt rustig met een knol naar binnen. Okee. Dat ging soepeltjes. Vervolgens fileert hij Willemijn en haar gevoel. “Als je gelukkig wil worden, moet je eerst gelukkig met jezelf zijn.” Willemijn, mijns inziens tòch wel expert op het gebied van haar eigen gevoel, zegt dat ze dat ook is. Wrong! De seizoenshork fileert verder: “Ja, die indruk krijg ik niet…” BAM! Exit Willemijn, wedden? Marnix, seizoenshork en plattelandspsycholoog, rondt het gesprek af met: “KOFFIE!” Let op m’n woorden: Willemijn wordt eruit gegooid en Janneke rent gillend weg. Dus wordt het Bertine. Arme wicht…

Wim heeft geen idee wie hij moet kiezen. Het is constant lang leve de lol om de keuzestress te verdrijven. Via een potje kaarten wordt er uitgevochten wie er de volgende ochtend mee mag met hem om het land te besproeien. AaltjesPaula is de gelukkige. Wanneer hij later op de dag met drie vrouwen staat te wieden, zegt Marit dat het haar “heeeeeeeeeeerwlijk” lijkt op de boerderij. Deze hint valt bijna niet op. Marlies (wier kaken aan elkaar gelijmd zijn met superlijm) heeft inmiddels twijfels en vertelt dat ze nu al meer gevoel had verwacht. Ze voelt geen vonkje. Wim vraagt niet door, maar het is duidelijk dat ze tussen de regels zegt dat ze gewoon eruit gestemd wil worden. Wim gaat stug verder met lol mahaken in plaats van gesprehekken voeren en doet dat door met z’n crossauto een enorme stofwolk te veroorzaken en daarin te verdwijnen. Kruising tussen Wile E. Coyote (MIEPMIEP!!!) en een struisvogel (qua politiek) dus.
Yvon komt net voor het keuzemoment een soort van vernietigend beoordelingsgesprek met Wim houden terwijl Marit klaagt dat er geen één op één-gesprekken zijn geweest en Paula klaagt dat ze nog nooit in haar zij is geprikt. (Ik wel, regelmatig zelfs en Paula: wees blij! Die vingers komen namelijk altijd tussen je ribben terecht.) Het mag geen verrassing zijn dat Wim Marlies eruit stemt. Ze zegt het te snappen, maar bij het inpakken blijkt dat ze er totaal nog geen rekening mee had gehouden. Hoe dan??? Je vroeg er zelf om, muts…

Tot volgende week!

Van ingeblikte vrouwen en vegetarische wijn…

“Ik zou je ’t liefste in een doosje willen doen en dan bewaren, heel goed bewaren…” Donald Jones zong het ooit. (Nou ja, het klonk door zijn Amerikaanse accent meer als: “Ik zouw je ’t liefste in een deousje willen deoun en dan bew-wawren, heel koed bew-wawren…”) Het kwam als eerste in mij op toen Yvon de boel bij seizoenshork Marnix kwam inspecteren. Jaap en Wim herbergen hun dames gewoon in huis; Marnix blikt ze in. In een stacaravan. Ideaal: als de ware hork in hem boven komt drijven, dan hoeft hij ze niet eens te ontlopen in zijn eigen huis, hij doet gewoon de deur op slot.
Hij laat zich deze week trouwens wel van z’n goede kant zien hoor: meneer heeft bloemen in een vaas gezet en hij heeft overalls besteld. In het roze. Met de namen van de ladies. Ach gos…
Yvon wordt meteen aan het schoonmaken gezet en de dames eigenlijk ook: hup, de paardenhokken moeten worden verschoond. En dat gebeurt dan weer roze overall-loos. Misschien toch niet de juiste maat ingeschat? De aardappels laat hij ook schillen, want daar doet hij niet aan. Vindt ie stom. Ik vind m’n belastingaangifte invullen ook stom, maar dit terzijde. Hij maakt wel een hele goeie beurt door de ladies in de avond het strand op te sturen, waar hij op een gegeven moment als de witte prins op het bruine paard komt aangereden: er mot gezwommen worden. Hij doet eerst een rondje zelf en neemt daarna de dames één voor één mee voor een ritje te paard door het water. En ik moet toegeven: daar doet onze seizoenshork toch iets goed. Het heeft effect: Janneke, Bertine en vooral Willemijn zwijmelen compleet weg. Zou ik het dan toch mis hebben? Is Marnix dan toch niet de seizoenshork? Neeeeeeejoh, hahahahaha!!! Die komt echt nog wel boven drijven. Let op m’n woorden!

En dan Stinkin’ Steffi. (Ja hallo zeg… ze moet toch wel vreselijk meuren? Ze mag niet mee in de trein en voor de dagdate wordt ze opgeborgen in het bos.) Ze begrijpt er nog steeds geen ene reet van, maar gaat het allemaal wel steeds leuker vinden. Harrold woont in de buurt en komt in stijl: op de tractor. Puntje extra. Roel heeft kunnen regelen dat hij twee dagen later naar Peru kan vliegen: ook een puntje extra. Kevin staat vooralsnog op achterstand. In tegenstelling tot de seizoenshork zoekt Stinkin’ Steffi geen personeel, maar laat voor de zekerheid wèl alvast even zien hoe je nou precies een merrie insemineert. Terwijl ze tot haar oksel in die knol verdwijnt, vertelt ze dat ze beter aan de hand van een foto uit kan leggen hoe het er daar van binnen allemaal uitziet. De opmerking “je mag van mij ook voelen hoor!” leidt tot enige hilariteit. Nee, het ijs is duidelijk gebroken op de boerderie van Stinkin’ Steffi. (Dat rijmt!) Gevolg: zij doet buiten haar ding terwijl de heren onder leiding van Harrold zingend in de keuken bezig zijn. Kijk, die snappen het!

Bij de mannen van Michelle de paddobabe is dat een compleet ander verhaal. Die gaan na het schoonspuiten van de vloer van de champignonloods lekker op hun dooie gemak de loungeset in de tuin uittesten, terwijl zij alleen in de keuken staat. Maar paddobabe weet wel hoe ze mensen aan het werk moet zetten, dus roept ze nu ook hulp in. Zeno hapt als eerste en die helpt door hele stukken ui op een schaaltje konijnenvoer te leggen, maar goed: hij helpt tenminste. Later komt de rest er ook bij, maar echt spontaan gaat het niet. En dan kan je wel bij aankomst een bak met kippen meenemen (en zeggen: “als het goed is liggen ze eieren!” Leggen, Ruud! LEGGEN!!!), maar echt gezelliger wordt het er niet op, natuurlijk…

Nee… dan Jaap, de goedsul. Legt tyfusteringretenerveus alvast een roosje op elk bed en vergeet van de zenuwen dat het misschien wel zo galant is om de dames even van hun bagage te ontdoen. “Zet daar maar neer!” Maar van Jaap kan ik het hebben; hij weet niet beter. Want het is voor het eerst dat er drie vrouwen bij hem in huis zijn. En ze hebben geluisterd naar zijn wijze raad van vorige week: draag korte rokjes. Marilyn, Petra en Marian met een i hebben allemaal iets luchtigs aan. Okee, het is opgenomen in de bloedhete zomer van 2018 en zoals wij allemaal weten, was de gemiddelde temperatuur overdag 584 graden Celcius. Maar goed, ze hebben wel geluisterd.
Jaap is net jarig geweest en daarom wordt hij overladen met cadeaus van de dames. Petra (gevangenbewaarster; schakelt haar tegenstanders uit door ze op te sluiten, wacht maar…) heeft aan haar medemens gedacht: “Ik heb vegetarische wijn meegenomen voor Marilyn, want die drinkt geen alcohol.” (Hè??? Wáááát??? Ik geloof dat ik iets niet helemaal niet begrijp, maar dat kan ook aan de door mij verorberde alcoholvrije bitterballen van die middag liggen…)
In de openluchtleefkuil in de tuin wordt het gesprek onder invloed van de vegetarische wijn toch nog even serieus: Jaap wil niet latten. De ladies ook niet, uiteraard. Dat komt later wel, als er één inmiddels verkozen is tot boerenvrouw en ze de stad toch een tikkie gaat missen…

Tot slot onze nationale krullenbol, Wim. Daar is het echt genezellig op de boehoerderij. Marlies is iets te aanwezig (“Ik wielren dus ook. En dat probeer IK AL DRIE KEER TE ZEGGEN!!!”). En ze heeft voorkennis, want haar vader heeft exact hetzelfde op zijn land staan. Hashtag lekker puh. Voor de rest is het nog een beetje de kat uit de boom kijken en vooral kijken of Wim wel of niet naar jou of je conculega kijkt. Wim heeft dat lekker nog helemaal niet in de gaten laat ondertussen trots z’n land en z’n hobby zien: z’n crossauto. Hij zit volgens mij lekker in z’n vel, want ik hoor hem tegen de ladies amper stotteren. Dat wordt anders als hij voor de camera iets moet zeggen over bijvoorbeeld fli-flilirten. Maar geef toe, dat is ook gewoon een kutwoord om uit te spreken.

Mijn voorspelling: Jaap zou moeten kiezen voor de leukste: Marian met een i, maar kiest uiteindelijk voor Petra (past beter qua type), Michelle blijft met Zeno over, bij Wim wordt het twijfelen tussen Paula en Marit, maar wordt het Paula vanwege haar aaltjeskennis, Harrold gaat er met Steffi vandoor (want dat compliment over haar figuur blijft wel hangen hoor. Met z’n “alsof er een engeltje over m’n oog piest”) en bij de seizoenshork… eh… rent Bertine sowieso voortijdig de tent uit, Janneke een dag later en dus blijft Willemijn dan over. Vraag is of de seizoenshork daar blij mee is, want die wil eigenlijk gewoon liever Yvon. Die kan namelijk zo lekker dweilen.

Tot volgende week!

Wàt zei Zeno???

Heeft de champignonbabe iets teveel van haar zelfgekweekte paddo’s gesnoept? Mijn hemel zeg, wat een zweefteef. Sinds vorige week weten we dat ze met “energie” werkt en deze week begon ze tijdens een picknick (waarbij één koekwausman beweerde dat “rauwe champignons het lekkerste is dat er bestaat”) met het uitdelen van cadeautjes. Elke man kreeg van haar een kristal. Ze spaart ze, naast Mariabeeldjes. (Gezijteenbraboofgezijthetniethe?) En daar moet je wèl tegen kunnen. Ruud is daar allemaal een tikkie te nuchter voor. Champignonbabe (of liever paddobabe) vertelt dat een kristal helpt jezelf te ontwikkelen en jezelf te leren kennen. Nou vind ik steentjes ook best mooi hoor, maar dan gewoon om naar te kijken. Kristallen en andere stenen werken vooral om een ander een beetje te leren kennen hoe ìk in elkaar steek. Gooi er bijvoorbeeld één op m’n voet en je weet niet wat je meemaakt. En geloof me: zo ken je me echt nog niet. Ik zou het overigens niet eens proberen… Paddobabe wauwelt verder dat ze allerlei cursussen heeft gedaan en dat ze kan healen met haar handen. Ja, muts… DAT KAN EEN BEETJE FYSIOTHERAPEUT OOK! Maar dan echt. Zucht. De dagdate gaat verder met het zogenaamde “paardenspiegelen.” Opdracht: een paard mee krijgen zonder het kreng aan te raken. Groep 1: bagger. Groep 2: inventief, want meelokken met eten. Vooral Maarten, de stille van het stel, krijgt fijne opstekers: “Héééél mooi contact. Suuu-per!” Michelle krijgt vooral het deksel op haar neus: de paddobabe wil naar rechts, maar de knol wil naar links. De knol wint. Dat belooft veel goeds…
Net voor het keuzemoment mogen de mannen hun gedachten over de paddobabe op de zender slingeren. Zeno zegt: “Ze heb wel hee-hee-hee ook hele mooie lange haren heb ze enzo. Ook hele mooie kleur, mooie dikke borsten.” Ik viel van de bank. “Zei ie nou dikke borsten?” Voor de zekerheid keek ik met één oog op Twitter, waar men redelijk los ging. Dikke borsten??? Waaaat???
Vrinden, ik heb er even een nachtje overheen laten gaan en ben het fragment nog eens gaan terugkijken. En nee, hij zei het niet. Zenootje zei heel onschuldig: “Ze heb wel hee-hee-hee ook hele mooie lange haren heb ze enzo. Ook hele mooie kleur, mooie dikke bos.” Met een s. Mooie dikke bos haar dus. Nee, dat dat even de wereld uit is. Zeno mag mee naar de paddofarm, samen met Ruud en Maarten.

Boer Jaap had vandaag een eet-dagdate. Eerst druiven plukken, daarna limoncello maken en uiteindelijk de culinaire specialiteit van de dames proeven. (Van deze keukenprinses kreeg ie waarschijnlijk een verkoold gebakken ei, maar dit terzijde.) Hij heeft een leuk groepje dames om zich heen. Redelijk rustige types allemaal. Op één na. Marjan met een j. Die vorige week als eerste opveerde toen Marian met een i naar voren geroepen werd. Die. Wat een draak van een wijf… Ze begint eerst te zeuren over het feit dat Jaap nog rookt. Ze zegt dat stoppen met roken echt een harde eis van haar is. Inderdaad, ik vinden roken ook uitermate goor, maar om nou meteen harde eisen te gaan stellen… “Ja, ik ben gewoon een beetje direkt!” Een beetje???
Even later begint ze weer: “Waarom heb je mij uitgekozen?” Hij geeft een antwoord dat niet voldoet, dus klinkt het bits: “dat vroeg ik niet!” Die arme Jaap zegt dat het een gevoel is dat niet te omschrijven valt. Jammer Jaap; daar neemt madam mooi geen genoegen mee. “Ik kan wel taal vinden voor emoties.”, klinkt het uit Marjan met een j. Ze begint over de vier basisemoties: boos, bang en blij. Dat zijn er volgens mij drie. “En verdrietig, teleurgesteld…” Mooi, dat zijn er dus vijf. Marjan met een j oreert verder: “Dus je hebt geen taal voor wat je voelt?” Jaap ontkent. “Hmmmm…”, klinkt het afkeurend. Ze pakt haar moment voor de camera wanneer ze filosofeert dat ze er niets aan heeft als iemand zegt dat hij graag fietst in het weekend. “Als ik vraag wat iemand graag doet in het weekend en die zegt fietsen… ja, daar kan ik niets mee. Dat zegt niets over hoe iemand is.” Nou eh… sportief? Iemand die van de buitenlucht en de natuur houdt en die dus niet de hele dag zuipend en rokend voor de buis hangt. Zoiets misschien, Marjan-zeikwijf met een j?
Godzijdank is Jaap het tijdens het koken helemaal zat en neemt hij Marjan met een j mee naar buiten. Hij vertelt dat dat directe gaat botsen. Go Jaap!!! Opzouten met dat mokkel. Zij zegt bezieling te zoeken. Over Jaap zegt ze: “Not my match.” Jaap neemt afscheid van de bitch met een j en wenst haar nog sterkte, waarop zij terugkaatst: “Geen sterkte hoor! Ben je gek?” Brrrr… eng wijf.
Beugelbekkie Gaby wordt op het normale moment naar huis gestuurd en dus gaan Marian met een i (de leuke Marian dus), Petra en Marilyn logeren bij Jaap. En of ze korte rokjes aan kunnen doen, want ja… warm hè, in zo’n kas… Jaap toch!!!

Wim zit met z’n vijf vrouwen in bad. Tussen de zeehonden dan. Die overigens ongegeneerd in het water schijten, wat dan weer tot hilarische taferelen leidt. Wim is helemaal in z’n element. Hij wordt steeds losser en heeft er zeehondenschijt aan dat hij stottert. En ik vind het ook wel leuk hoor, dat ie romanmantisch met vijf gewelweldig charmanmante vrouwen in het wawater zit. Hij doet trouwens ook nog aan volleyballen. En dat komt er dan weer wel in één keer uit. Terwijl dat alleen maar een vriendelijker woord zou worden als hij het met een hapertje zou uitspreken: vollolleybal, kan ik me zo voorstellen. Maar gelukkig heeft hij het ook nog even over de kakahareokebar. Heerlijk!
Na wat Titanic-achtige toestanden op het achterdek in plaats van op de punt van het schip maakt hij zijn keuze: Marit, Marlies en zelfbenoemde opperkip Paula mogen komen logeren. Paula reageert enthousiast met “Ja, ik wil!!!” Yvon hoort het en maakt Wim er nog even attent dat Paula hem zojuist haar jawoord heeft gegeven. Goh, het gaat wel snel tegenwoordig…

Steffi wordt na de verbanning op het weiland vorige week dit keer letterlijk en figuurlijk het bos ingestuurd. Ze doet een soort Expeditie Robinson met haar mannen. Al snel gaat de groep op zoek naar kokosnoten, cassavewortels en bananen, maar komt terug met brandnetel en zevenblad. En pissebed, wat dan weer familie van de garnaal schijnt te zijn. En waar Jaap vijf gerechten van vier vrouwen uit een heuse keuken voorgeschoteld krijgt, moet Steffi het dus doen met opgewarmde brandneteldrab. Mjam! Via een spoor loopt ze met haar mannen het keuzemoment tegemoet. Prorail weer pissig… Nu mag ze vast helemaal nooit meer de trein in…
Als Steffi moet kiezen vertelt ze eerst nog maar eens dat ze het een raar idee vindt dat de heren allemaal voor haar een dag vrij genomen hebben. Ach gos… Uiteindelijk mogen Harrold (“Hele grote blij, ik!”), Kevin en Roel met haar mee. En voor Roel wordt dat nog even puzzelen: hij gaat naar Peru. Tijdens de logeerweek… Over keuzestress gesproken…

En dan m’n favoriete pijnpuntje: seizoenshork Marnix. Hij gaat met vier dames (nummer vijf voegt zich er later bij) naar een roofvogelworkshop. God jongens, ik leer elke week dingen bij. Een roofvogelworkshop. Het bestaat blijkbaar. Het moment dat de Oehoe (of Oeheo zoals ik ooit op een vogelbeurs zag) een vrouw moet kiezen door op haar arm te landen, doet me een beetje denken aan de gymles vroeger. Die vrouw die geen uil op haar arm kreeg, was dat kind dat op de bank bleef zitten en waarvan de ene teamcaptain tegen de andere zei: “neem jij die maar!”, waarop de ander zei: “nee, die hoef ik niet.” Ken je dat? Ik wel.
De dames gooien er intussen uit wat ze van Marnix vinden: sociaal (huh?), zichzelf (hij zoekt een vrouwelijke versie van zichzelf), leuk, boevig, soms een beetje bot uit de hoek (soms???). Een keukenprins is het in elk geval niet: z’n specialiteit is havermoutpap. Bij de barbecue haat hij het wachten (en laat daar een heerlijk awkward momentje met Joany ontstaan) en deelt en passant nog even mee dat eten vooral praktisch moet zijn. “Je kan in 5 minuten net zo veel genieten als in een kwartier.” Gezellig materiaal voor een romantisch etentje dus. NOT! Marnix vindt het allemaal op rolletjes lopen en vraagt vooral niet naar de dames, maar lult voornamelijk over zichtzelf. Om daarna bij Yvon te klagen dat ie ze helemaal niet zo goed heeft leren kennen. “Dan zou ik ze maar eens snel leren kennen!”, gilt Yvon het uit. Hij heeft het over een ontzettend prettig onderbuikgevoel (waar ik dan weer een heel raar beeld bij krijg, maar dat zal wel weer aan mij liggen…) en dat dat prettige onderbuikgevoel dan een plekkie moet zijn in de kamer van je hart en dat dat dan weer even omhoog moet borrelen. En oh ja: iets met een laatste traptrede die hij niet kan nemen. Ik hoop dat ik het zo een beetje goed heb verwoord, want ook ik snap geen ene reet van wat hij hier nu eigenlijk allemaal mee zou kunnen bedoelen. Zelfs Johan Cruyff had hier nog iets van kunnen leren.
En dan het keuzemoment. Op z’n Marnix. Praktisch en bot. “We gaan het rijtje af”, zegt Yvon. “We beginnen bij Joany.” “Nee.”, klinkt het uit de seizoenshork. “Wil je nog zeggen waarom?”, probeert Yvon de situatie te redden. “Nee.” Duidelijk. Bertine, Willemijn en Janneke mogen mee naar het strafkamp en bij deze feliciteer ik Joany en Sylvia met hun lucky escape.
Benieuwd wie er het eerst vrijwillig opkrast…

Tot volgende week!