De dag die je wist dat zou komen is eindelijk daar. (Bron: John Ewbank. Thanks, man! Altijd je bronnen vermelden, anders krijg je gezeik met de originele schrijvert. Alhoewel ik me afvraag of hij hiervoor ooit nog met de eer wil gaan strijken. Maar ik wil in elk geval even heel erg duidelijk maken dat deze monsterlijke zin niet uit mijn koker komt. Ik misbruik ‘m alleen maar even voor het gemak.)
Anyway: de finaledag dus. En om dat te vieren gaan we beginnen met het bakken van een chocolade bûche. Een chocoladewatte? André moet het ook even navragen (vooral voor kijkers als ik, vrees ik) en als hij dat doet bij Robèrrr, krijgt hij het antwoord: bûche komt zo. “Ik vraag het wel aan Janny”, zegt André terwijl hij zich omdraait naar het andere jurylid. Zij legt uit dat het eigenlijk een boomstammetje is. Zeg dat dan gewoon. Dan snapt deze simpele bakziel (één stroopwafelcake en één boterkoek in 48 jaar tijd) het tenminste ook.
De dames gaan aan de slag, voorzichtig dromend van de overwinning. Naar eigen zeggen heeft Anna -behalve een potje Mens Erger Je Niet- nog nooit iets gewonnen. Nicole wel: kaartjes voor de dierentuin.
Maroeska is ter voorbereiding het bos ingegaan. Daar heeft ze een boomstam afgezaagd en er thuis een mal van gemaakt. Leuk idee. Nicole is ook de natuur ingetrokken: ze heeft blaadjes gezocht om als mal te gebruiken voor haar chocoladeblaadjes. Origineel is dat niet: ook Maroeska maakt blaadjes. André gaat even bij Anna langs: “Maak jij ook blaadjes?” Nee dus. Anna doet iets met kletskoppen. En sprietjes van chocolade. Wanneer de jury komt vragen wat Anna’s plannen zijn, staat Robèrrr te glunderen als een klein kind. Hij geniet.
Het eindresultaat mag er zijn. Alle drie de finalisten hebben er iets moois van gemaakt en het is dan ook duidelijk waarom deze drie in de finale staan. De boomstam van Nicole ziet er mooi uit vanwege haar decoratiebiscuit, maar het is nèt te luchtig gebakken waardoor er gaatjes in zitten. De smaak is prima. Ook Maroeska scoort op het oog met haar boomstam, maar helaas is de smaak minder spannend. De allermooiste is in mijn ogen die van Anna, met de heerlijke naam It’s choc o’clock. Het ding ziet er zo mooi uit, dat Janny zegt dat deze bûche in een Franse pattiserie niet zou misstaan. Dat komt mooi uit, want toen ze eraan begon zei ze dat ze het een mooi compliment zou vinden als Robèrrr zou zeggen dat haar creatie zo bij hem in de winkel mocht staan. Bijna hetzelfde.
De technische opdracht: maak een reuzenmacaron. In hartvorm, want ja: valentijnsdag komt er weer aan. Zoals we inmiddels van haar gewend zijn, begint Maroeska met zeuren. Ze verwart de melk met de room en zegt heel goed te moeten lezen wat er staat. Nicole geeft ook toe het lastig te vinden om macarons te maken en Anna vergeet de gelatine door haar banketbakkersroom te doen en ze komt amandelmeel tekort. Gelukkig zijn de bakkers heel lief voor elkaar en gunnen ze elkaar de ingrediënten om verder te kunnen. Het maken van een macaron blijkt een echt kunstje. Robèrrr vertelt dat de bakkers het beslag moeten moeten macroneren. Ja mensen, het is een werkwoord. Macroneren. Onthouden dus!
Aan het eind blijkt niemand echt tevreden over de eigen macaron, maar het gevoel van opluchting overheerst. “Nooit meer een technische opdracht!”, zucht Anna. “En nooit meer met pijn in je buik naar de tent, je afvragend wat we nu weer moeten bakken!”, valt Nicole haar bij.
Op het oog zien ze er nog niet eens zo slecht uit. Maar de winnaar qua kleur en smaak is Nicole. Een derde plek is er niet: Anna en Maroeska eindigen op een gedeelde tweede plaats, zo weinig verschil zit er tussen de baksels.
Het allerlaatste spektakelstuk moet een finalewaardig spektakel worden, dus reageer ik een beetje verbaasd als ik André hoor zeggen: “Maak een grafitticake.” Grafitti??? Janny licht de boel toe en dan blijkt het om een gravitycake te gaan. U weet wel: zwaartekracht. Dus niet van de spuitbussen met verf. De taart moet eruit zien alsof de zwaartekracht er geen vat op heeft gekregen. De bakkers hebben drie uur de tijd, en die tijd hebben ze nodig ook. Dus het helpt niet dat André met een gevuld golfkarretje aan komt rijden… “VISITE!!!” Voor iedere bakker stappen twee familieleden uit. Voor Nicole haar ouders, voor Anna haar moeder en haar zus en voor Maroeska haar zoon en haar nicht. En die gaan allemaal fijn aan de zijlijn mee staan gluren. Daar zit natuurlijk niemand op te wachten tijdens de eindstrijd, maar gelukkig gaan ze ook weer snel weg.
Maroeska maakt een taart uit vier lagen, genaamd Icarus. Met eetbaar goud erop en vleugels. Bij het eindresultaat blijken de vleugels door de warmte wat gesmolten te zijn, net als in het verhaal van Icarus. Hoe toepasselijk kan het zijn. Nicole en Anna maken ook taarten met meerdere lagen, maar deze lagen worden gebouwd op een soort geraamte en zweven dus ten opzichte van elkaar. Nicole maakt een grappige taart van vier lagen: bovenaan een taartschep met een taartpunt erop, daaronder de taart waaruit dat stuk gesneden is en daaronder nog twee taarten. Om het geraamte te verdoezelen, druipt er chocolade van de ene naar de andere taart. Niet zo strak afgewerkt, maar ik denk dat dat deels de bedoeling is en deels de tijdsdruk. Toepasselijke naam: Het bakken is klaar, proeven maar. En Anna’s taart krijgt de naam Tulpendroom mee. Symbolisch: de tulp is afkomstig uit Turkije en nu is het de bekendste bloem van ons land en aangezien Anna half Turks, half Nederlands is, is deze taart wel ontzettend toepasselijk. Hij staat niet erg recht, maar wat is ie mooi. Aan de zijkant vegen waardoor de suggestie van een tulp wordt gegeven, tulpenblaadjes van witte chocolade, geverfd volgens haar zelfbedachte lepeltjes-techniek en het geraamte is weggewerkt met tulpen van chocolade en marsepein. Iedereen is tevreden. Anna en Nicole vinden wel dat Maroeska’s taart wat aan de lage kant is en van het gravity-aspect valt helemaal niets te bespeuren. Maar Maroeska zegt dat het goedkomt. Ze moet alleen hier en daar nog wat toverspreuken rondstrooien.
De jury gaat voor de laatste maal proeven. Eerst is Nicole’s taart aan de beurt. Ze heeft zo veel gedaan, dat de afwerking er inderdaad een beetje bij ingeschoten is. Waarschijnlijk was het eindresultaat beter geweest als ze gewoon van de onderste taart er drie had gebakken en niet drie verschillende. Jammer. Anna’s taart komt er beter vanaf. Al tijdens het aansnijden fluistert Janny: “Wauw, mooi…”, zodra ze binnenkant ziet. Ook Anna heeft verschillende smaken gebruikt, maar deze smaken passen wel heel goed bij elkaar. Robèrrr vindt wel dat de uitvoering nog mooier had gekund, maar alles bij elkaar is ook hij heel tevreden. En dan Maroeska’s creatie. Hij oogt wel sjiek, maar kleurloos en het is niet echt een gravitytaart. Totdat ze ‘m aan de jury presenteert. Want deze taart zweeft! En dat is wel heel erg gaaf. Er zit een elektromagneet onder de tafel en een magneet in de taart en die stoten elkaar af waardoor de taart niet op het tafelblad rust, maar ongeveer vijf centimeter er boven. Superknap gedaan! Over smaak valt duidelijk te twisten, want waar Janny lyrisch is over hoe de banaan zich in de taart houdt, is Robèrrr iets minder enthousiast. Hij is toch te zoet naar zijn zin. En dan is het afwachten.
Wij, de niet-proevende bankjury, roepen het al weken: het wordt Anna. Buiten de tent is het inmiddels een drukte van belang en wordt er geproefd door familieleden, door de afvallers en door de oud-deelnemers. En natuurlijk heeft iedereen zijn of haar voorkeur voor een bakker.
André rekt de tijd nog een beetje op door te vertellen dat Maroeska als een echte kunstenaar altijd een zooitje van haar werkblad maakte, dat Anna als korporaal niet stuk te krijgen was en recht door zee op haar doel afging en dat Nicole de multitaskende (want drie kids) spring in ’t veld was. En dan wordt het tijd om te onthullen wie er gewonnen heeft en van wie er dus een foto bij Janny onder de glazen stolp ligt.
Tadaaaaaa: het is Anna!!! En meer dan terecht in mijn ogen. Altijd constant, altijd mooie baksels, supergestructureerd en het scheen ook allemaal nog eens lekker te zijn.
Nicole gunt het Anna, maar vindt het jammer dat ze het zelf niet geworden is, Maroeska heeft zich er volledig op gestort en vindt het een bijzonder avontuur en Anna? “Dan zie je je foto en dan denk je: oooh, dat ben ik!!! Het is een droom die uitkomt.” En da’s dan toch een mooie aanvulling op haar gewonnen potjes Mens Erger Je Niet…
P.S: Check ook even dit filmpje…
annekedejong 