23 januari 2014 – 23 januari 2016

Alles was beladen: jouw eerste verjaardag, mijn eerste verjaardag, jullie eerste trouwdag, die eerste moederdag en al die eindeloze feestdagen… Bijna alle dagen die ooit feestelijk waren, waren nog steeds feestelijk. Ze waren alleen wel anders: ze waren beladen, zo zonder jou erbij. En ik weet het hoor, alles gaat gewoon door. Ook ik. Zo hoort het ook. Maar na al die eerste keren dacht ik heel naïef dat het de tweede keer wel makkelijker zou zijn. Niet dus. Het maakt echt geen moer uit. Misschien wordt het zelfs wel erger. Want ja, alle beladen dagen kwamen dit afgelopen jaar weer gewoon voorbij. Voor de tweede keer. En het gevoel bleef…

’s Nachts droom ik wel eens over je. Zitten we lekker samen te ouwehoeren, over helemaal niks zoals we dat zo heerlijk konden. En heel af en toe, tussen dromen en wakker worden in, besef ik dat ik in een droom zit en weet ik dat het weg is zodra ik m’n ogen open doe. Als ik dan ècht wakker word, is er één seconde dat het allemaal niet waar is. Dan is alles weer even zoals het was. Na die ene seconde dringt het ineens tot me door, met dat rotgevoel er meteen achteraan. En ondanks dat, kan ik toch de hele dag teren op zo’n droom. Hoe raar dat ook mag klinken.

Gek hè, ik kan me alles nog zo goed voor de geest halen van die dag. Tijdstippen, gesprekken, de kleding die ik droeg, wat en waar ik die avond gegeten heb, ons laatste telefoongesprek, het ongeloof, de verslagenheid, de onmacht, het verdriet, de pijn, het besef dat je er niet meer was en dat je er nooit meer zou zijn, het besef dat het echt voorbij was… ik kan het allemaal weer zo oproepen. Dat doe ik alleen niet bewust; het overkomt me gewoon af en toe. Bijvoorbeeld als ik een liedje hoor dat me raakt, of als ik een bepaalde geur ruik, soms als ik je foto zie, als ik langs je (ons) huis rijd, en nu terwijl ik dit schrijf. Het slijt wel, maar het went niet. En ik denk niet dat het ooit gaat wennen… Ik wil eigenlijk ook helemaal niet dat het went. Want als het zou gaan wennen, dan raak ik je voor mijn gevoel kwijt. En dat wil ik niet.

Nooit.

Maar God, wat doet het zeer…

Hou van je, mam! X

23 januari 2014 – 23 januari 2016

 

Advertentie