Ja sorry, de titel heb ik gejat. Maar ik hoorde ‘m van de week langs komen en dacht: ja, dat is ‘m! Dus onder het mom beter goed gejat dan slecht verzonnen, staat ie hierboven: kruidengate. Want dat was het wel, de afgelopen week. Moet ik het trouwens nog over de andere B&B-houders hebben of zal ik ze allemaal overslaan en meteen vijf A4-tjes vol schrijven over Astrut? Nou vooruit, ik zal het beste voor het laatst bewaren. (Mocht je het niet gezien hebben: dit is een ‘kliffhengert’. En dat was Rotterdams.)
Denise ziet het helemaal zitten met Dave en minder met Ben, want rare humor. Maakt als zoveelste kandidaat al grapjes over de lengte (of eigenlijk meer het gebrek daaraan) van Dave en vindt het hilarisch om een frikandel uit de muur te trekken, op het kontje na op te eten en weer terug te leggen in de muur. Om vervolgens van een afstandje te kijken welke loser er geld spendeert aan één centimeter frikandel. Echt lachen. Dave plant ondertussen heel tactisch een date naar het plekje waar zij ooit wil trouwen. En er wordt openlijk gepraat over hun beider gevoelens. Na afloop wordt er buiten het zicht van de camera een klein kusje uitgewisseld. Afspraak was om dit even tussenbeide te houden. Maar het knaagt aan Dave, dus vertelt hij het aan Ben. Die is in eerste instantie not amused, maar is blij dat hij het weet. En hij heeft nog een date voor de boeg, dus die gaat natuurlijk alles op alles zetten om ook speeksel uit te kunnen wisselen met Denise.
In Italië arriveert de moeder van Nicolette van Dam als vijfde bij de B&B van Hans. Of ze echt haar moeder is weet ik natuurlijk niet, maar het zou me niet verbazen, als ik op het uiterlijk af moet gaan: blond, teveel tanden, mondhoeken in een natuurlijke boog naar beneden en daardoor glimlachen alsof het zeer doet en veel te positief. Maar dat verandert nog wel. De komst van deze Denise (ja,er zaten niet veel originele namen in de hoge hoed dit jaar) komt Hans niet echt uit: hij wil net het eten opdienen. En dus loopt hij mopperend door het beeld. “Dat zijn verrassingen. Daar hebben we echt niet op gerekend, mensen. Nou… gaan jullie maar eten dan.” Om vervolgens nog even tegen zijn nieuwe gast verder te gaan. “Denise! Je komt helaas heel onverwacht.” Wat een fijn welkom weer. Libera heeft instructies gekregen om zich op de achtergrond te houden, om zo een potentiële nieuwe liefde niet af te schrikken. Denise heeft een kado bij zich: een fles wijn in een wijnkoeler waar ze de naam van zijn B&B in heeft laten graveren. Hans schiet meteen in de zielig-modus. “Er zijn er die het niet gedaan hebben.” Hij is voor het gemak even vergeten dat hij van de vorige dame, Natasja, nog een fles wijn uit de wijngaard van Sting heeft gekregen. En een mooi zelfhulpboek. Alhoewel… dat ligt waarschijnlijk al in de open haard. Hij oreert op camera verder over Denise en haar kado: “Een dame met finesse. Die zie je niet zo vaak meer. Ik ben er stil van.” Dat is ie niet, want hij lult gewoon verder. “Dat zijn dingen die je eh… ja, het kan toch echt nog.” JEZUSMINA, MAN!!! “Het ontroert me. Ik krijg bijna nooit kadootjes.” Verder is Hans vooral heel druk met werken, vindt zijn zus dat Denise wel bij hem past, maar ook dat haar broer wel een beetje moet dimmen. Ik vind vooral dat ie zijn spaghetti als een boer eet. Zij rolt het mooi op haar vork, hij prakt het nog net niet. Zij kijkt hem aan tijdens het gesprek, hij kijkt alleen naar zijn bord. Nee, Hans kan nog wel een cursusje date-etiquette gebruiken…
In Frankrijk gaat Jos weg uit de B&B van Natasja. Menno ligt na het afscheid te zonnen en Natas kan haar afschuw bijna niet verbergen: Menno heeft een tatoeage en oh hell: twee tepelpiercings. Natas vindt het maar net kunnen. Menno doet niet zo moeilijk: de piercings kunnen ook gewoon uit; hij is er niet zo erg aan gehecht. De open plek van Jos wordt al snel opgevuld door Jan, een man zonder ogen. Niet dat hij niet kan kijken, maar hij heeft streepjes waar andere mensen ogen hebben zitten, zo lijkt het. Jan mag mee naar de supermarkt, bij wijze van eerste date. Natas vraagt genoeg aan hem. “Vind je dit lekker? Wil je dat? Als je iets ziet, moet je het erbij gooien hoor. Lust je chips? Rode wijn lust je wel hè?” De antwoorden van Jos zijn niet echt enthousiast te noemen: “Nee, mwah, nah, soms, nah; liever witte wijn.” Dat werk. Waar Menno overal werk ziet en oppakt, zit Jan vooral in zijn telefoon. Zo erg, dat Natas dat ding eigenlijk wil gaan verstoppen. Jan zegt dat hij op de eerste dag nog niets hoeft te doen. Natas geeft later aan dat hij misschien wat vragen zou kunnen stellen aan de vrienden en familie met wie het hele stel bij de Chinees gaat eten. “Okee vrienden. Waarom moet ik hard voor haar wegrennen?” Volkomen kansloos, deze man.
Saaie Martijn gaat met Marian op surfdate. Hij vertelt haar dat hij merkt dat hij er vrolijk van wordt als hij haar ziet. En hij merkt daardoor ook dat het met Simone niks gaat worden en dus mag zij haar biezen pakken. Wat volgt is één grote jank-orgie. Iedereen is van de kaart, inclusief saaie Martijn. Simone laat, als een laatste stuiptrekking, op haar bed nog een briefje achter voor jankbal Martijn. Terwijl hij dat briefje leest, plant Suus een date: salsadansen op een plein in het park. Dat vindt hij wel wat. Wat hij nog niet weet, is dat er nog een vrouw op dat moment onderweg is naar de B&B. Het is Fenna, langharig blondje nummer 3. Als het aan saaie Martijn ligt, kan de rest nu ook wel inpakken. Fenna, die van Bonaire komt, is degene op wie saaie Martijn heeft gewacht. En dat vertelt hij haar dan ook. “Jij sprong eruit.” Jemig, nou heeft ie de afloop al verklapt… Saaie lu… gozer.
Bij Beatrix in Madeira wordt Tjerk onaangenaam verrast als de volgende kerel zich aandient: Ben. Ben houdt van vrouwen met harige tanden. En van lawaaiige hoofddeksels. Ik verwacht elke keer dat er een plukje rood haar onder die pet vandaan piept. De naam Bassie komt ineens in me op, heel gek. Tjerk denkt ook dat er een clown aanbelt en voelt zich in de verste verte niet bedreigd door dit heerschap. Welnee. Ben (of Bassie) is veel te volks voor zo’n vrouw als Ted. Er is alleen één heel klein detail dat Tjerk niet heeft kunnen voorzien: Bassie en Beatrix kennen elkaar al. Hij is de vader van een ‘vrind’ van Bea en haar BFF Rita. Die ‘vrind’ heeft ook een aantal pandjes op Madeira. Ach ja, schept toch een band hè? Tjerk kruipt in zijn schulp als hij tot zijn afgrijzen ziet dat Bea en Bassie het best goed met elkaar kunnen vinden. Maar toch vindt Tjerk dat Bé en Bas niet bij elkaar passen. “Ted is O.S.M. Die moet O.S.M. hebben.” O.S.M.? W.T.F.? Ik zal toch ter plekke van de bank vallen als ik weet wat O.S.M. is. Snel even op Google kijken… Ah! Online Soccer Manager! Ted, een online voetbalcoach??? Vaag. Gelukkig legt Tjerk zelf even uit wat hij bedoelt. “O.S.M. Ons soort mensen, zeggen wij dan. Niet denigrerend bedoeld.” Wedden van wel? “Mensen die niet O.S.M. zijn, komen uit een andere kring. Zijn van een ander intelligentieniveau en dat maakt communiceren moeilijk.” Het valt hem tegen dat Bassie zijn talen niet spreekt. Vindt meneer een gemiste kans. Bassie is oud-garagehouder, dus ik weet wel wie van de twee ik het liefst bij me heb als ik in de Sahara met motorpech sta. Met je gemiste kans… Overigens zien we even later dat de talenknobbel van Tjerk ook niet altijd goed afgesteld staat: als een lokale bewoner op zijn stoepje boontjes zit te doppen, maakt hij met zijn hand naar zijn mond een eetbeweging en roept enthousiast: “Mangiare!” Laatste keer dat ik checkte was dat nog Italiaans. En was Madeira nog gewoon Portugees, maar ik kan iets gemist hebben natuurlijk. Ik ben ook niet zo bereisd als Tjerk en val hopelijk niet in de categorie Z.S.M. Zijn Soort Mensen. Wanneer Bea de heren meeneemt naar haar gekochte stuk land en daar haar plannen voor een nieuw huis en een nieuwe B&B ontvouwt, is Tjerk, in tegenstelling tot Bassie, niet zo enthousiast. Natuurlijk wel als Bea erom vraagt, maar dat is volledig gespeeld en uitermate slecht geacteerd. Bea richt zich tot Bas, die wél oprecht enthousiast is. “Dus jij komt nog wel een keertje?” Tuurlijk, hij wel! “Misschien blijf ik wel!” Het is als geintje bedoeld, maar Tjerk reageert als door een wesp gestoken. “Jij kunt bij je zoon terecht!”, bijt hij Bassie toe. Bas reageert. “Wil je me weg hebben? Ik voel een beetje spanning.” Tjerk speelt de vermoorde onschuld. “Is toch een normale opmerking? Ik begrijp het niet, maar goed.”( En even veur de goed eurde: Tjerk spreekt met een mutje hete aardappelen op zijn stembanden.) Hierna stapt het drietal ‘gezellig’ in de auto. Of oto, in dit geval. Bé en Bas voorin, Tjerk op de achterbank, waarvandaan hij wat wetenswaardigheden het universum in slingert. Bij het zien van volle terrasjes weet hij waarom dat is. Volgens hem zitten er nu alleen maar bouwvakkers. “Wat die jongens vaak doen omdat ze niet zoveel geld hebben, is een stuk stokbrood en een blik sardientjes…” Beatrix kapt hem meteen af en vertelt dat ze gewoon eten van huis meenemen en er hooguit even gaan zitten om iets te drinken. Tjerk begint over de greppeltjes langs de weg, maar Bea begint op dat moment net aan een verhaal over een zuivelfabriek waar ze langs rijden die nu te koop staat. “En die greppeltjes, dat is om het water te geleiden”, zegt ze als antwoord op Tjerk. Maar Tjerk stelde blijkbaar geen vraag en reageert een tikkie geïrriteerd. “Nou, ik wou zeggen: die greppeltjes zijn link.” Als Bassie dan nog eens uitlegt dat ze echt nodig zijn omdat er de hele dag water naar beneden stroomt, geeft hij het op, kijkt verveeld uit het raam en mompelt “nou ja, laat ook maar”. En hij gaat zich vervolgens lekker zitten ergeren aan Beatrix en Bassie, die ‘zo vreselijk enthousiast zijn over dat gootje’. Allememachies… Tjerk vindt Bea vandaag wat snibbig, Bea vindt Tjerk wat stil. Best gezellig zo. Even later, aan de rand het zwembad bij de hut van Beatrix spreekt Tjerk Bassie aan op het feit dat hij steeds werd onderbroken. En dat is ook ronduit kut; daar heeft Tjerk wel gelijk in. (Al zou hij dat natuurlijk nooit zo verwoorden. Hij zou hooguit zeggen dat dat best vagina is.) Tjerk vindt ook, dat wanneer iemand een ander onderbreekt, diegene niet goed luistert. Bas geeft hem daarin gelijk. Het feit dat Bassie hem even ervoor Tjeerd noemt illustreert dat ook wel. Bea geniet ondertussen van het feit dat de heren een strijd leveren om haar, maar geeft aan dat Tjerk wel meer haar type is en geeft hem dan ook een dikke tien. Met z’n talenknobbel en poloshirt met vlaggetjes van diverse jachtclubs. Ik vind het een regelrechte engerd, maar hij past inderdaad helemaal in haar wereldje.
In Portugal zitten Richard, Simone en Pip (zijn hond) op de bank alsof het stel al jaren verliefd is. De broer van Ries wil al een foto van Simone naar zijn moeder sturen met de mededeling dat ze er een nieuw familielid bij heeft. Op de vierde sterfdag van de vrouw van Richard, bladert hij met Simone door zijn trouwalbum. Simone pikt het fantastisch op en dat is maar goed ook, want zij blijft altijd een deel van zijn geschiedenis uitmaken en een nieuwe partner moet daar wel mee om kunnen gaan. Of die nieuwe partner Simone of Esther heet, weet ik nu al: Esther arriveert op het landgoed. Ries zegt dat ze een leuk koppie heeft, maar dat zei hij van Maureen ook en die moest na een dag al weg. Dus die Esther kan het hele avontuur mooi op haar buik schrijven; die wordt het niet.
Bij Franse Hans is alles nog onzeker. Na het optreden de avond ervoor volgde er een, zoals hij zelf zegt “afterpardy” tot 5 uur, dus heeft iedereen een zware ochtend. En juist op dat moment komt er een nieuwe vrouw aan: Anne Marie. “Iedereen is welkom, maar het moment had beter gekund”, moppert Franse Hans. De husband (die zowaar wat afleveringen mee zit te gluren) vraagt bij het zien en horen van Franse Hans aan me of hij soms constant lazerus is. En nu ik dat weet… verrek. Nou ja, terug naar Anne Marie. Ook zij spreekt weinig tot geen Frans, maar krijgt wel een eigen kamer. Petra en Daisy zijn stikjaloers. Anne Marie komt er vrij snel achter dat Hans niet echt het zorgzame type is. Ze heeft om half zeven die ochtend voor het laatst gegeten en van een lunch heeft niemand in de B&B ooit gehoord. Wel van wijn, dus dat vloeit rijkelijk. Op Petra komt de nieuwe dame over als een intelligente,maar dominante vrouw (daar heeft ze zelf overigens ook wel een handje van) en ze merkt op dat “three a crowd is.” Net ééntje teveel dus. Hans is zich dat ook bewust en dus mag er één haar biezen pakken. Hij neemt Daisy even apart en draait er niet omheen. “Er is een tijd van komen en een tijd van gaan.” Zo, je kunt maar duidelijk zijn, Daisy is opgelucht, want die trekt de gezelligheid niet meer. Ehhhh??? Huh??? Nog voordat ze gaat, vertelt ze Petra dat zij het gaat worden. Peet mist haar meteen al. Niet in de laatste plaats omdat ze in Anne Marie wel een serieus stevige concurrent ziet. Wat volgt is een uitje naar Rocamadour. Ik ben daar ooit geweest en het is een aardige klim naar boven, dus ik dacht dat Franse Hans hier het uithoudingsvermogen van de dames wilde testen, maar nee: ze nemen het treintje naar boven. Franse Hans voelt zich er eigenlijk te goed voor, want het is wel een bejaardentreintje. Ja, je kunt natuurlijk niet toegeven dat je de klim zelf niet ziet zitten. Later die dag, terwijl de dames in de paardenbak een wedstrijdje houden wie het verst kan pissen door allebei te laten zien dat ze meer verstand hebben van paarden, krijgt Franse Hans een pakje van de postbode. Een album van Santana. Helemaal zijn ding. Het pakje blijkt afkomstig te zijn van de volgende vrouw die de boel komt verstoren. Ach gut… hij heeft het al zo moeilijk; hij zou deze twee allebei wel willen houden. Geloof me: dat wil je niet. Ik voorzie een catfight. In de paardenbak.
En dan: de vrouw die op haar T-shirt een hart heeft met daarin het woord ‘Schatzerl’ (schatje), maar dat niet is en om haar nek een ketting draagt met daaraan een groot hart, maar dat overduidelijk zelf niet heeft: Astrut. Terwijl JamJam het huishouden doet, leest Ruud een boek. Met daarin tips als: maak oogcontact en laat anderen praten zonder diegene in de rede te vallen. JamJam krijgt ondertussen een standje van Astrut als blijkt dat hij de messen verkeerd in de vaatwasser heeft gelegd. Want als ze niet op haar manier liggen, gaat er kostbare tijd verloren. Dan hebben we het waarschijnlijk over een paar seconden, mensen. Na het nuttigen van het Frühstück wordt er gewandeld. In de bergen. “Ontspanning door inspanning”, roept Astrut. Tijdens de wandeling maakt Ruud de ene flauwe grap na de andere, tot zelfs een huwelijksaanzoek aan toe. Ook een geintje uiteraard. Astrut vindt elke scheet die Ruud laat lollig, dus ze ligt constant in een deuk om hem. Ik heb best humor, maar de humor van Ruud trek ik dus niet. Zou voor mij een reden zijn om die jongen heel snel mijn B&B uit te zetten met een enkeltje Holland. Maar goed, ik ben Astrut niet en toegegeven: we wisten nog niet dat zij kon lachen, dus dat heeft hij wel mooi voor elkaar gekregen. Ruud verovert Astrut nog verder wanneer hij haar uitnodigt om samen te gaan paragliden. (Nou ja, als het mijn B&B zou zijn, zou ik in dit geval even wachten tot na het paragliden. En ‘m daarna terugsturen naar kaaskoppencountry.) Die avond zorgt JamJam voor het eten. Na de flauwe opmerkingen van Ruud over de tijd die JamJam nodig heeft om te koken, schuift iedereen aan. Het schijnt nogal pittig te zijn en iedereen maakt daar opmerkingen over. Er moest een theelepeltje kruiden in (dat had hij van tevoren blijkbaar bij Astrut nagevraagd) en JamJam heeft er iets meer in gegooid. Want ja… hij had van alles iets meer gebruikt en dus ook van de kruiden. Klinkt logisch. Astrut geeft aan best van pittig eten te houden en later zal blijken dat ook Ruud het heerlijk vond. Aan tafel vertelde JamJam dat zo pittig niet de bedoeling was geweest en werden er door Astrut en Ruud volop grapjes over zijn kookkunsten gemaakt.
Daarna gaan de heren de tuin in: er moet een trampoline voor Astrut haar bloedjes in elkaar worden geflanst. Astrut komt nog even kijken of het allemaal wel lukt, heeft wat tips over het spannen van het doek en informeert of de mannen dit wel eens eerder hebben gedaan. “Jaja”, klinkt het uit de mond van JamJam. De sfeer is gemütlich en alles gaat op een beetje een plagerige toon. Astrut had die mannen gewoon hun gang moeten gaan, want als er iets is dat NOOOOOOOIT gaat gebeuren, dan is het dat mannen A: gebruiksaanwijzingen lezen en B: tips aannemen van vrouwen (die misschien wel gewoon gelijk hebben).
Astrut trekt zich terug en aanschouwt het tafereel vanaf het balkon met haar twee kids. Tussen tuin en balkon gaan nog volop geintjes over en weer. Tot zover de gezelligheid.
De volgende ochtend is alles anders. Aan het ontbijt, buiten het zicht van de camera’s, schijnt Astrut volledig uit de pan geflipt te zijn. En dan zeg ik het nog netjes. Want zij voelde zich te kakken gezet door JamJam. De camera is er wel bij als ze in de tuin haar beklag doet tegen bestie SCHJTeffi (Steffie). JamJam is het lijdend voorwerp, al vindt Astrut dat zij dat vooral zelf is. Astrut vindt het niet kunnen dat hij haar advies aangaande de kruiden in de wind heeft geslagen. En toen JamJam tegen haar schreeuwde bij de trampoline nadat zij tips gaf en vroeg of de heren zoiets wel eens eerder hadden gedaan, was het helemaal klaar. Mijn brein maakt even heel veel overuren nu: toen JamJam schreeuwde? Bij de trampoline??? Maar daar stond toch een camera bij? En het kan aan mijn oren liggen, maar ik heb die jongen echt niet horen schreeuwen. “Hij liet me niet uitspreken en hij schreeuwde meteen: jaha, dat weet ik wel! Okee, goed. Dan ga ik weg. Als je nú al dit soort conflicten hebt…” Astrut klaagt verder dat JamJam haar heeft vastgegrepen die ochtend. Zij explodeerde en liep weg. JamJam wilde juist dat ze even zou blijven om te praten en heeft haar daarbij blijkbaar even tegen willen houden. SCHJTeffi lult mit die Astrut mee en zegt dat aanraken nooit de bedoeling kan zijn. “Hij laat geen ruimte voor een andere mening”, oordeelt SCHJTeffi. Astrut gaat op camera nog even verder met haar gal spuwen. “Iedereen verdient respect; dat is de basis. ‘As is een sterke vrouw, daar kun je alles tegen zeggen.’ As pikt het niet meer! As is er klaar mee! Ik word neergezet als de bitch (joh) en hij is de leuke vent. Vanmorgen ging hij te ver!!!” Astrut zegt dat hij ook even had kunnen vragen of ze wilde blijven om normaal met elkaar te praten. “Gewoon, op een normale manier met elkaar communiceren.” Maar vastpakken en schreeuwen… Nein! Astrut neemt na het beraad met SCHJTeffi JamJam even apart in de tuin. Ze vindt het respectloos dat hij haar niet uit heeft laten praten en dat zij nu de bitch en de kenau lijkt. Lijkt, Astrut? “Ik ben het domme vrouwtje, jullie de slimme mannen. Er wordt niet naar mij geluisterd. Dat stangen is niet lollig; je neemt me niet serieus!” JamJam vertelt op camera dat Astrut die ochtend over Ruud en hem begon. Dat het zulke klunzen zijn. En dus zat hij wat terug te stangen, maar niet met de bedoeling haar te kakken te zetten. Goh, pakte dat even verkeerd uit. JamJam krijgt er geen speld tussen en Astrut loopt weer weg. “Ik ga NU eten met de kinderen!” JamJam wil toch nog een poging wagen. “Astrid…”, zegt hij bewonderenswaardig kalm. Astrut is compleet over de rooie en schreeuwt: “Ik geef toch een grens aan? Ik ga eten met mijn kinderen! DIT IS MIJN GRENS EN DAAR GA OOK JIJ NIET OVERHEEN!!!” En weg is ze. Mooi staaltje van niet schreeuwen en normaal communiceren, muts. Zoals de waard is… “Goh, waarom zou zij nou gescheiden zijn, denk je?”, vraag ik met open mond van verbazing aan mijn wederhelft. Astrut verdwijnt natuurlijk weer naar de bovenverdieping, zoals we inmiddels van haar gewend zijn. De mannen laat ze in totale verbijstering achter. JamJam weet niet wat hem overkomt en lucht zijn hart bij Ruud, die op zijn beurt ook geschrokken is van de explosie van Astrut. Hij bedenkt zelfs dat het maar beter is om te gaan, zodat JamJam weer een eerlijke kans krijgt. JamJam denkt er ook aan om maar gewoon zijn boeltje te pakken. Had ik allang gedaan als ik hem was, maar niet zonder dat mokkel eerst af te fikken tot net boven haar enkels. “Schreeuwen okee, maar weglopen… zij heeft haar grenzen, maar ik ook. En ik verdien ook respect”, zegt JamJam. En zo is het maar net. JamJam en Ruud gaan gebroederlijk samen maar een hapje eten in het dorp; gezellig mee eten is er namelijk niet bij. Als Astrut weer afgedaald is, zoekt ze Ruud op, die laat weten weg te willen om haar en JamJam weer tijd samen te gunnen. Hij ziet zichzelf als de ontregelende factor en dat ziet hij niet verkeerd. Waar JamJam alles doet voor Astrut en nog net niet de grond kust waarop ze loopt, is hij degene die constant loopt te sarren en hij heeft JamJam daarin een beetje meegenomen. Maar Astrut wil daar niks van weten en wil met hem naar het frietkot. “Even weg van hier, van de B&B.”, zegt ze dramatisch. Daarna loopt ze tot mijn verbazing naar JamJam, die onzichtbaar loopt te wezen verderop in de tuin. Of hij ook mee wil. JamJam moet daar heel goed over nadenken en vindt het lastig. Hij grijpt de situatie meteen aan en zegt dat hij het één en ander eerst wil uitpraten. Astrut hoort aan wat hij te zeggen heeft en dat is dat het nooit zijn bedoeling was om haar te kakken te zetten. Hij heeft haar hoog zitten en wil alleen maar het beste voor haar. En dat hij foutief lollig is geweest. Nou jongen, jij doet helemaal niks verkeerd; Astrut is foutief lullig geweest. “Het is verkeerd binnengekomen en dat was niet mijn bedoeling”, sluit JamJam af. En dat hij alleen mee wil naar het frietkot als zij dat zelf graag wil. Dat wil ze wel, maar van een verzoeningsomhelzing wil ze niets weten en stapt achteruit alsof JamJam een besmettelijke ziekte heeft. Ook Ruud mag niet knuffelen; Astrut heeft haar stekeltjes nog steeds uit staan. Maar die verdwijnen op de bank bij de uitbater van het frietkot, Frank. Ook een Nederlander. Hij heeft goede raad voor madam: ga er gewoon maar eens voor, voor die liefde. En ineens zie ik het: FrietFrank is haar match! Want hij krijgt ineens wel een knuffel. Nou joh, tuthola: als je toch voor Frank gaat, leer dan meteen even dat het patat is. En geen friet. Muts…
annekedejong 
Hihijihi blijft een giller!!!