Britt is ‘m dus gepeerd uit Portugal. Groot gelijk. Simoon heeft nu weer het rijk alleen. Die gaat dus even fijn aan yoga doen met Martijn. Haar aanwijzingen zijn in het engels en ik denk alleen maar WHY??? Ze voelt zich in elk geval fijn bij die saaie gast, voelt nog geen vlinders (butterflies ofcourse), maar spreekt wel uit wat ze wil: hem. Jaja. Zal wel weer aan mij liggen, maar ik begrijp dus geen ene kont van die redenering.
Ondertussen is de concurrentie in de auto gestapt: wederom een blonde schone uit het noorden van het land: een oprjochte Fryske witkop dit keer. Marjan, uit Ljouwert.
Ze wordt leuk ontvangen, ook door pa en ma. Martijn is onder de indruk: “mooie meid!” Dus. Ze kan meteen aanschuiven voor de lunch, met Simoon erbij. “Where kom jij vandaan?”, vraagt ze aan Marjan. “Leeuwarden.” “WAAR?” Het zal toch niet zo zijn dat iemand niet eens weet waar één van de twaalf provinciehoofdsteden ligt… Basisschoolkennis, dit. Marjan blijft geduldig. Ik mag haar nu al. “Leeuwarden. En jij?” Dit was de vraag die Simoon wilde hebben. “Oh, ik kom uit Hawaï…”, zegt ze zo achteloos mogelijk. Ja joh. Ze geeft Martijn en Marjan even de tijd om elkaar te leren kennen. Marjan krijgt de prinsessenkamer (want roze) en als dank helpt ze hem het zwembad schoonmaken. Geloof mij: met die temperaturen zou ik elke dag het zwembad schoonmaken. Tegeltje voor tegeltje, met een nagelborsteltje, de hele dag lang. En met een duikfles op m’n rug; lijkt me verstandiger. M&M keuvelen ondertussen al bodemstofzuigend lekker weg aan de rand van het bad en moeders ziet dat het goed is. Vaders ziet dat z’n zoon voor een moeilijke keuze zal komen te staan en Simoon? Die vreest dat ze met Marjan niet zo’n klik (urghhh, klik….) zal hebben als met Britt. Maar ja Simoon, jij bent daar niet om een vrouw te vinden hè?
Bij Denise in Spanje zijn de twee haantjes, eh… Dave en Giovanni lekker elkaar de loef aan het afsteken om zo indruk op Denise te maken. En dat doen ze met halters, springend in een zwembad (Dave), door de ontbijttafel zo mooi mogelijk te dekken, door over alles met elkaar in discussie te gaan en door sarcastische opmerkingen te maken over de lengte (of het gebrek daaraan) van de ander (Gio). Na een paar dagen verhuizen de heren naar de B&B en leren ze hun al dan niet toekomstige schoonmoeder kennen, die achter de balie zit. Als Dave en Gio buiten gehoorafstand zijn, maakt mama een wel heel bijzondere opmerking naar haar dochter. “Je weet wat ze zeggen hè? Mama paaien, kindje naaien.” Zei ze nieeeeet… Denise reageert een tikkie beschaamd. Ze zei het wel. “Kejje die niet?”, roept moeders vol verbazing. Nee, ik niet in elk geval. Ik ben vast niet de enige.
Denies vlucht maar snel met Gio. Ze wil weten hoe dat zit met die opmerkingen naar Dave. Of dat zijn humor is. Want het is niet haar humor. Hij denkt dat zij hem niet begrijpt. Ik begrijp één ding al wel: Giovanni krijgt geen Amsterdamse schoonmoeder met rare uitspraken. En daar kan ik hem van harte mee feliciteren.
In de strafkolonie van Obersturmbannführer Astrut is het deze week opvallend gemütlich. Alex is naar huis gestuurd en HarmJan (JamJam) doet zijn best zichzelf onmisbaar te maken. Hij is handig in het oplossen van een overstroming die veroorzaakt is door een overspannen wasmachine die staat te draaien met een open deur, hij vouwt de was op, op de manier zoals Astrut dat doet (door te kijken en niet te vragen; bonuspunten!), hij tuiniert mee en hij voetbalt met haar kinderen. Volgens Astrut zijn haar kinderen erg wijs voor hun leeftijd. Ja. Daarom vragen ze ook al na één dag aan mama of ze die meneer in huis papa moeten noemen. Tuurlijk joh.
JamJam vindt Astrut een mooie vrouw waar hij eventueel een mooie nieuwe baan in Nederland voor zou moeten laten schieten. Dilemma, dus belt hij zijn zus. En ja hoor: JamJam houdt het niet droog. Astrut ondertussen ook niet, want zij wil haar kids niet opnieuw door een scheiding laten meemaken. Goh. Ze staat er wel positief in hè, die meid? JamJam kan maar beter voor die nieuwe baan kiezen, want Astrut weet het allemaal nog niet zo zeker, met die mannen. WDN (Waarom De Neuk) doe je dan mee, mensch? Nou, dan maar lekker samen doen alsof de gezamenlijke neuzen bloeden op de tennisbaan. Voor JamJam voelt dit als een date; voor Astrut niet. Zelfs beste vriendin Schjteffi (Steffi) ziet JamJam wel zitten als vriend van Astrut. Geloof me: die hele zoektocht loopt op niks uit. Ondertussen wachten we geduldig op de volgende uitbarsting van Astrut.
Op Madeira woont Ted. Voor de niet-kijkers: Ted is een vrouw. Ja. Ik snap alleen niet waarom ze zichzelf Ted noemt; zij heet namelijk gewoon Bea. Voor vrinden dan. Want ik weet niet of jullie het door hebben, maar dit is onze oud-vorstin. Beatrix in haar vrije tijd. Na haar pensioen heeft ze haar eikenhouten helm afgezet (sommige mensen noemen dat ook wel haar kapsel, maar ik ben er al jaren van overtuigd dat het gewoon een helm is), is naar Madeira vertrokken, heeft de hete aardappel in haar keel verruild voor een heet krieltje en heeft een B&B geopend.
De eerste man die Beatrix komt vergezellen, is Piet. Piet is timmerman en zijn handen jeuken als hij ziet dat wat vloerplanken op het terras niet goed liggen. Hij gaat vrij snel aan de slag en krijgt een standje van Bea, want ja… een bouwvakkersdecolleté, daar zit natuurlijk niemand op te wachten. Even later krijgt Piet iets van de omgeving te zien. Er is niet veel diepgang qua gesprek. Wel slaat hij even een arm om haar heen bij een irrigatiekanaal. Zij reageert amper; ik denk dat Piet hiermee vooral in haar irritatiekanaal kwam, zeg maar. Piet bemerkt een niveauverschilletje. Geen probleem voor Bea: zij verlaagt zich gewoon tot zijn niveau. Ze neemt hem mee naar een bierfestival; vindt hij vast wel leuk. Ze drinkt zelfs bier voor hem. Chapeau! Beetje jammer dat hij niet echt van het bier is; zijn voorkeur gaat uit naar iets sterkers.
Dan verschijnt Ab ten tonele: man nummer twee. Piet ziet het met z’n (niet-bier)buik even aan en constateert tevreden dat Ab meer vet heeft, dus hij is volgens hem geen concurrent. Huh? Okee. Ik zie het eerlijk gezegd niet echt, maar vooruit. Bea en Piet gaan nog een boottochtje maken. Ab kan niet mee: de boot is vol. Hij plundert dus alvast maar de koelkast terwijl Bea met Piet het schip in gaat. Zij voelt het niet, hij vindt mensen die het hoogste woord voeren niet prettig en zegt dat hij niet zo onderlegd is als Bea en Ab. Ab vindt zichzelf veel moderner en dus veel beter bij Beatrix passen. Duidelijk: Piet maakt sinds de komst van Ab geen schijn van kans meer.
In Frankrijk zit Natasja opgescheept met een Ikigai-zoutzak. Eerste zicht op die gast: Dirk hangt in een stoel. Even later wordt hij actief: ze gaan met zijn cabrio op pad. Zij denkt dat het een mooi idee is als hij haar eens een vraag stelt. Zoals bijvoorbeeld wat voor soort man Natasja zoekt. En dus stelt Dirk haar die vraag. Maar ja, dat vindt Natas niet spontaan genoeg. Dat snap ik wel, ja. Op een terrasje begroeten zij eerst wat vrienden om daarna samen voornamelijk zwijgend en wegkijkend aan een tafeltje te gaan zitten eten. Volgens Dirk is hij zich even op het eten aan het concentreren. Zal vast heel Ikigai zijn. Daarna presteert de zoutzak het om haar te laten betalen. Charming. Hij heeft al een gratis vakantie in Blèves in de B&B van Natas, maar goed… “Stuur je me een Tikkie?”, vraagt hij nog. Had gewoon zelf naar binnen gelopen en voor dat mens betaald, zak hooi! Met je cabrio…
De verlossing is onderweg in de persoon van Jos, die redelijk onverwacht bij Natas aan de poort staat. Als hij één meter binnen het hek staat, heeft hij al meer gepraat dan die Ikigai-zoutzak in alle voorgaande dagen bij elkaar. Natas vindt Jos meteen leuk. In elk geval leuker dan Dirk, maar dat is niet zo moeilijk in dit geval. Dirk merkt dat de kansen keren en gaat hout hakken. “Is goed voor m’n spieropbouw”, zegt hij. Het houtblok denkt er anders over en geeft geen krimp. Dan maar even een wandeling maken. “Mijn hoofd staat nooit stil, dus dan moet ik even de rust opzoeken. Ik zoek de momenten dat ik energiek mee kan doen en wanneer ik de Taoïstische monnik kan zijn.” Ja, ik heb ook geen idee waar dit over gaat. Nou goed, even later is er een energiek onkruidwied-moment. Jos gaat voortvarend aan de slag. Dirk ook, maar die zeikt meteen dat hij last heeft van stenen die op de grond liggen. Zwaar werk. Of Jos niet even wil ruilen. Dat wil Jos best en die neemt zonder morren het werk over. Weer oppert Natas dat het een mooi moment is om een vraag te stellen. Dirk vraagt hoe het is om twee mannen te hebben. Ook deze vraag wordt afgekeurd. Kwalitatief een slechte vraag, vindt Natas. Jos vraagt dan maar of ze misschien een snoeischaar heeft. Over kwalitatief goede vragen gesproken… Dirk gaat even naar z’n Ikigai en vraagt zich af of hij deze omgeving en Natasja wel wil terwijl Jos zich hardop afvraagt of hij bij Natas thuis of in de kroeg naar Feyenoord moet gaan kijken.
Bij Richard (jaja, hij is te verstaan, want sinds deze week met ondertiteling!!!) is het niet heel erg gezellig, want Claudia voelt zich buitengesloten. Dat heeft weer zijn weerslag op Ries, die ook gewoon keihard “GEZELLIG!!!” roept met een heerlijk sarcastisch sausje eroverheen. Na een gesprek in de auto is de lucht enigszins geklaard, maar later aan tafel zit Clau nog steeds met een kop als een oorwurm. Nee, Claudia moet weg: ze is volgens Richard niet zijn type en bovendien vééél te druk. Hoor wie het zegt. Ze is het terrein nog niet af of Ries zegt tegen Simone: “Wat zullen we doen? Baby’s maken?” Het was een geintje, maar koelere… ik zou heel hard wegrennen. Richard stelt Simone ondertussen voor aan zijn dochter, neemt haar mee voor een ritje achterop zijn Indian (best mooi, maar het is geen Harley hè…) door de bergen en de volgende ochtend blijkt dat ze bij elkaar hebben geslapen. Officieel omdat er een nieuwe topper op haar bed lag die moet luchten. Jaja… goeie smoes.
Dan komt Gerrie tevoorschijn. Zij houdt wel van types met ADHD. Maar helaas: zij is: A niet zijn type en B langer dan hij. En dat is not done. Gerrie heeft haar ogen niet in haar zak en vraagt het gewoon maar op de man af: of er tussen hem en Simone al iets is. “Want dan weet ik waar ik aan toe ben.” Hij ontkent dat er iets is tussen hem en Simone. Jajajaja… Dan komen Simone en Ingrid terug met de boodschappen. “Zo, wat hebben jullie gedaan?”, vraagt Simone. “RUIGE SEKS GEHAD!”, roept Ries. Weer een geintje natuurlijk. Gerrie weet niet waar ze kijken moet. Dat weet ik wel: naar de uitgang. Geen schijn van kans, die Gerry. Of elke andere vrouw die nog komen gaat.
Bij Franse Hans blijkt dat Hans geen ochtendmens is. Hij staat laat op, dus Petra is maar alvast begonnen aan de dag. Als meneer weer een beetje bij de pinken is, gaan ze paardrijden. Petra krijgt inmiddels weer honger, maar de lunch? Nah, daar doet Franse Hans niet aan. Wel aan shoppen en een drankje doen. Leuk, denk Petra. Totdat ze in een typisch Franse Bar Tabac terechtkomen. Blijkbaar moet je aan de ongezellige bar onder de tl-verlichting blijven staan. Dat is nog eens iets anders dan een Engelse pub, dus Petra maak je hier niet blij mee. Nope. Die wil snel lunchen, anders neemt ze een hap uit de bar.
Dan is het tijd voor logé nummer twee, Yovan. Echt, waar halen ze die namen vandaan joh? Zij is helemaal weg van Franse Hans en zegt meteen dat ze zich hier niet laat wegsturen. Nouuuuu… dat zullen we nog wel zien, want hij vindt haar nogal overweldigend. Yovan vindt dat haar plaats in de keuken is: koken, poetsen. ”Een man is beter in mannendingen.” Ja klopt. Staand pissen gaat mannen over het algemeen iets beter af. De volgende ochtend zien we wat ze daarmee bedoelt. Yovan is de keuken aan het dweilen en Franse Hans doet zijn ochtendritueel. En dat is tot een uur of half elf uitslapen, twee bakken koffie erin en een krantje lezen zonder dat er teveel om hem heen gebeurt. Nou, die combinatie gaat dus niet werken hè? Maar eens kijken wat hij in de kuip heeft qua paardenmeisjes. Petra voldoet aan alle verwachtingen, maar Yovan krijgt de knol niet onder controle. Nog meer minpunten dus. De volgende ochtend willen de dames de was doen en zijn ze op zoek naar wasmiddel. Yovan zet het hele huis op z’n kop voor zeep, terwijl Franse Hans nog van zijn schoonheidsslaapje geniet. Hij is dan ook redelijk gepikeerd en laat dat merken ook. “De wereld staat in de fik, maar de was is belangrijker…” Yovan dendert door: “Heddeooktheedoeken?” Voor degenen die het nog niet wisten, Yovan in een Brabo. En zoals inmiddels bekend bij jullie, mijn leesvolk: die lullen zonder spaties. Petra grijpt in, want zij weet dat je Franse Hans in de ochtend gewoon met rust moet laten. ‘s Middags staat er een uitje gepland naar Sarlat. Een mooi, maar retetoeristisch stadje in de Dordogne, weet ik uit eigen ervaring. In de auto is vooral Yovan veel, of eigenlijk alleen maar aan het woord. Petra zit achterin en maakt af en toe geluiden alsof ze echt geïnteresseerd is, terwijl bij Franse Hans achter het stuur het chagrijn met de minuut toeneemt. In Sarlat vertelt Franse Hans het één en ander over het stadje, maar Yovan krijgt er niet veel van mee. Ze peert ‘m ineens, want: ijssalon. “Ikmoetaltijdnaarijskijke! Ikbendolopijs! Zalikopijstrakteren? Franse Hans neemt het aanbod gulzig aan. “Als je ijs eet, houd je je mond tenminste even.” Zo, die zit. Die avond, nadat de vrienden van Franse Hans hebben verteld wat hij zelf al wist: dat Petra beter bij hem past, is Yo stil aan tafel. Ze voelt afstand. En ondanks dat de keuken haar plekje is (om te koken en te poetsen, remember), komt ze geen moment van haar stoel af en laat zich volledig bedienen door Petra en Franse Hans. Als dan de vraag “heb je ook een grote lepel?” klinkt, kan Franse Hans het niet laten. “Ik ken wel iemand met een grote mond.” Nee, Franse Hans is klaar met de Brabo, dat is wel duidelijk.
Die andere Hans, de Hitsige Hans uit Italië, heeft na de augurkenrel Desiree even goed duidelijk gemaakt dat ze over de schreef is gegaan met haar nogal aanwezige en claimerige gedrag. Die avond schijnt er het één en ander uitgepraat te zijn en in eerste instantie heeft dat de lucht geklaard, totdat Hitsige Hans het zijn inwonende ex aan de stok krijgt over de scheiding. Lachen joh, met je gasten erbij. Harakiri is geschrokken omdat ze een heel andere kant van Hans heeft gezien. En ze is ook niet gecharmeerd van het feit dat een toekomstige partner de B&B moet runnen met de ex-partner. Sterker nog: beide dames wisten niet eens dat er nog een ex in huis woont. Hitsige Hans doet me steeds vaker aan Malle Pietje van vorig jaar denken. Hoe heet ie ook alweer: Jacob. Die had ook z’n ex nog regelmatig rondlopen.
Hitsige Hans is in elk geval ook wel klaar met Desiree. Hij roept haar even bij zich in de woonkamer. Haar kleding is weer fantastisch: een compleet gifgroene outfit. Kermit is er jaloers op. “Je voelt de bui al een beetje hangen hè?”, begint Hitsige Hans. Nee dus. Ze heeft werkelijk geen idee wat er komen gaat. Of ze wil ophoepelen. In d’r groene pak. “Dus ik verzoek je je koffers te gaan pakken en je klaar te maken voor vertrek.” Dees begrijpt er geen reet van. Als er één geen sociale voelsprieten heeft, is het deze achternicht van Hyacinth Bucket wel. Ze heeft dan weer wel gevoel voor drama, want ze loopt tergend langzaam de trap weer op, afwisselend kijkend naar Hitsige Hans en de camera met op haar gezicht een combinatie van geintje toch zeker tot are you fucking kidding me en alles, maar dan ook echt alles wat daartussen zit. “We kunnen geweldig met elkaar praten; ik snap het niet helemaal. Hij geeft het geen kans. Het heeft tijd en rijping nodig.”, klaagt ze als ze aan het inpakken is. De donderpreek die Hitsige Hans haar de avond ervoor gaf, is dus totaal niet binnengekomen.
Ondertussen is Harakiri ook begonnen met het inpakken van haar koffers, alleen weet Hitsige Hans dat nog niet. Na het vertrek van Desiree is het zijn beurt om verbaasd te kijken. En een sneer uit te delen. “Ik vond je zo’n sterke vrouw…” DAT IS ZE OOK, SLAPPE ZAK!
En daar zit hij dan, in z’n uppie met z’n ex. Maar al snel is daar Sylvia, een muzieklerares. Ze heeft hele enge nagels met glittersteentjes. Dat krabt waarschijnlijk nog beter, in verband met de te verwachten concurrentie. Ze biedt meteen Libera (de ex van dus) aan om haar nagels net zo mooi te maken als haar eigen nagels. Brrrr… Syl is nu al eng. En het wordt alleen maar erger. “Ach, wat een sfeervolle keuken!”, kirt ze alsof ze makelaar is. Ook vindt ze de B&B een oase van rust. Rust voor de ziel. Ja joh. Bij het avondeten constateert ze dat Hitsige Hans gewend is om pasta te eten, want hij doet het zo handig, met die spaghetti om zijn vork. “Ja, ik zit hier al sinds 1990 hè…”, merkt Hitsige Hans op terwijl Syl haar spaghetti doorsnijdt. Dan wordt het tijd om voor de open haard plaats te nemen, op dezelfde bank waar hij Dees verzocht op te krassen. Syl vindt dat Hitsige Hans leuke ogen heeft, want dat zijn volgens haar de sleutels van de ziel. Hitsige Hans vindt alles best; er is weer nieuw vrouwenvlees in huis, dus dan is het al gauw goed. Hij komt iets dichterbij zitten en… het gesprek gaat over sigaren. Hitsige Hans heeft net verteld wel af en toe last te hebben van de open haard, omdat hij astmatisch is. Maar een lekker sigaartje… Zij is daar ook niet vies van. “Mooi, dan kunnen we wel zoenen in elk geval!” Het klinkt allemaal nèt iets te gretig. Alhoewel… het blijft Hitsige Hans hè…
Trouwens… weet je wat ik me nou afvraag? Kiezen die B&B-houders nou echt zelf hun potentiële partners? Hoe vaak ik in deze eerste twee weken niet kreten heb gehoord als: “Niet mijn type”, “benieuwd wie er komt” en “goh, leuke meid”, alsof het echte een verrassing is. Heel apart. Ik heb vernomen dat sommige B&B-eigenaren ook voor dit programma worden benaderd om mee te doen, dus het zou me niet verbazen als de toekomstige liefdespartners gecast zijn voor de kijkcijfers. Zoals Dees. Hitsige Hans denkt dat zij meedeed om beroemd te worden. Of neem Piet. Ted/Bea was niet zijn type, maar toen RTL hem vroeg, deed hij toch maar mee. Hmmm… apart.
annekedejong 
Geef een reactie