B & B vol liefde, week 1: Zure bom…

B&B vol liefde. Vorig jaar helemaal gevolgd en dit jaar had ik er niet heel veel zin in. Maar ja… toch maar even gekeken, uit nieuwsgierigheid. Niks meer. Want ik dacht dat we vorig jaar met een koelkast als Debbie en een beroepsgeschifteling als Jacob wel alles gehad hadden.
Maar mensenkinderen… het kan dus allemaal gewoon nog veel erger. Heel veel erger zelfs. Echt, ik vraag me soms serieus af of het niet gewoon acteurs zijn die we te zien krijgen. Een kleine bloemlezing van de B&B-eigenaren en sommige van hun gasten die we in week één de revue zagen passeren…

We hebben dit jaar twee B&B’s in Portugal. Zo zien we Martijn die de B&B met z’n ouders runt. Op het oog een surfdude, maar manman… wat is die jongen saaaaaaiii… De eerste vrouw die bij hem aankomt, is Simone. Uit Hawaii. Dat rijmt op saai trouwens. Simone heeft een licht Amerikaans accent en wil ab-so-lúút niet terug naar Nederland. Dat vindt Martijn heel fijn, want die wil ook ab-so-lúút niet naar Nederland terug. Ja, iemand die reist: heel interessant. Een dag later komt Britt aan: spontane leuke blonde meid, heel ander type dan Simone en prompt ziet Martijn Simone even niet meer staan. Dat wordt nog leuk daar. maar niet door hem. Want hij is saaaaaaiii. Gelukkig komt Britt daar ook heel snel achter: hij, z’n B&B en de omgeving zijn saaaaaaiii. Er gaat niets boven (haar) Groningen, dus ze wil even met Martijn praten. Het wordt ‘m niet. Meteen die ouders van hem op camera: “Jaaaaa, toen ze uit de taxi stapte, zag ik meteen al: dat is niet zijn type…” Ja dag, zo kan ik het ook…

Ook in Portugal: de B&B van Richard. Hij komt van Texel en heeft een B&B gekocht die nog geen B&B is, omdat er nog vanalles in elkaar geklust moet worden. Een soort Help, mijn toekomstige man is klusser, maar dan zonder John Williams. En oh ja, hij is een tikkie druk. Gevalletje ADHD met de turbo erop. Hij lult veel, hard, snel en dus onverstaanbaar. De afdeling ondertiteling kan hem blijkbaar ook niet verstaan, want anders zouden we er wel ondertiteling bij gekregen hebben. Het enige dat ik af en toe kan verstaan is: “weetjewel?”. Heel vaak en veel. Aan het eind van een zin, midden in een zin, maakt niet uit waar in de zin eigenlijk. Gewoon, als het hem uitkomt dus. Vroeger noemden wij zo iemand Truus Telex, maar ja… wie weet er nu nog wat een telex was? Motormouth past beter bij hem. Over motoren gesproken: hij rijdt motor en zijn eerste logé (ook een Simone) komt op de motor aan. Niet zijn type, maar ja… de volgende ochtend wordt er al stevig speeksel uitgewisseld. Bij hem in huis woont Ingrid, een soort moederfiguur voor hem die hem ook aan de vrouw wil hebben, zodat zij het iets rustiger krijgt. Vrouw nummer twee, Claudia, arriveert en vertelt ADHD te hebben. Maar zelfs voor haar is Motormouth een beetje teveel van het goede, qua drukte. En dat wil wat zeggen. Als Ingrid de dames een rondleiding over het terrein geeft verzucht Motormouth opvallend verstaanbaar dat hij eindelijk rust heeft. Moet je horen wie het zegt… 

In Spanje woont Denise. Krullenkop met een strak lijf en een eigen gym in de B&B. Waar ze overigens niet zelf woont. Haar eerste date is Dave, die zich meteen op haar stort als personal trainer. Niet dat zij dat nodig heeft met dat loeistrakke lijf, maar goed… als hij daar blij van wordt, whatever. Het klikt best aardig, maar dan is daar date nummer twee: Giovanni, 27 jaar en al de helft van zijn leven woonachtig in Spanje. Mooi. Die lult de taal, pluspunt. Denise vergeet Dave meteen, dus hij stelt zichzelf maar even voor aan Gio. Daarna wordt hij in de auto naar de achterbank verbannen en daar zit hij dan ook met een kop als een oorwurm.

In het Franse Blèves woont Natasja die vooral op kakkers valt. De teleurstelling druipt van haar gezicht als ze alle filmpjes van de mannen heeft gezien die op haar hebben gereageerd. Sterker: ze zégt het ook gewoon op camera, dat ze teleurgesteld is in de opbrengst. De oogst valt dus blijkbaar tegen. Zo’n wijf. Okee dan. Ze valt op het uiterlijk en vertelt dat ze nog niet zoveel ervaring heeft in de liefde. Joh. Hoe zou dát nou toch komen?
Het eerste slachtoffer dat zich meldt bij Natas is ene Dirk. Hij is ondernemer en niet haar type. Totdat ze ziet dat hij in een cabrio komt aangereden. En daarmee haar huis drie keer voorbij rijdt. Dirk is 56 en vertelt al 20 jaar met pensioen te zijn. Want hij had ooit 100.000 euro schuld en dus stopte hij met werken. Maar werd toen ondernemer en heeft nu dus die cabrio. En een ruitjesbroek. Natas komt er alleen niet achter wat hij nou precies doet. Ik wel: hij is natuurlijk gewoon lifestylecoach. Want Ikigai. (Ja, zoek dat maar even op; ik ben ooit per ongeluk bij een netwerkdingetje geweest bij iemand die volledig Ikigai was. Na twintig minuten vaag geneuzel was ik blij dat de tijd erop zat. Ikiging en kwam nooit meer terug.) Het woord Ikigai komt ongeveer elke twee minuten over zijn lippen gerold met de opmerking dat hij zich sinds de ontdekking van Ikigai elke dag bewust is waarvoor hij z’n bed uitkomt. Ik ben mij ook elke dag bewust waarvoor ik m’n bed uit kom en dat heeft vaak met de plee te maken. Maar daar heb ik geen Ikigai voor nodig.
Ikigai zorgt alleen niet voor heel veel gezelligheid, want er vallen nogal wat stiltes tijdens het avondeten. Of nou ja, avondeten… er wordt een worstje boven een vuurkorf gehouden. Kom je dat hele takkeneind in je cabrio gereden, krijg je een lullig worstje… Maar goed: heel Ikigai zijn stiltes niet erg. Nee. Natas vindt zelfs dat er kracht uitgaat van de stiltes die vallen. Goed, zij hebben er geen problemen mee. Het bleef nog lang krachtig, zal ik maar zeggen.
De volgende dag wordt het er niet veel beter op. Hij zit op zijn laptop onverstoord zijn Ikigaicoahingsnetwerk uit te breiden en heeft geen oog of tijd voor z’n potentiële liefde. Zij ook niet echt voor hem, maar ze probeert het wel. Ze geeft aan dat hij best even erbij mag zijn als ze nieuwe gasten ontvangt, maar dat doet hij pas als ze hem aan z’n lange, viezige grijze slierten erbij trekt. (Voor de niet-kijkers: bovenop is ie kaal. Dit even voor de beeldvorming, hè?)
De WIFI in de hut van Natas is eh… nou ja gewoon kortom uitermate teleurstellend en dus gaat Dirk op een WIFI-versterker uit. En of hij meteen ook wat sla mee kan brengen voor het eten. Pas de problème. Dirk springt in z’n cabrio, rijdt naar een winkel waar hij vertelt geen Frans te lullen, maar wel kan uitleggen wat hij voor de WIFI wil hebben, rijdt naar het dorpje, maakt een wandeling, pakt een terrasje waar hij in vloeiend Frans een biertje van de tap bestelt en komt aan het eind van de middag weer terug bij Natas, die zich al afvroeg of hij terug naar Nederland was gereden. Hij had een leuke middag. Zij iets minder, want geen sla. Vergeten. Goed, zij alsnog op de sla uit en hij gaat met de WIFI aan de gang. Als ze thuiskomt, reageert hij amper op haar. Hij spreekt de wens uit dat ze morgen iets rustiger in haar hoofd is, zodat ze iets leuks kunnen gaan doen samen. Want ja… het had heel leuk geweest als ze er vandaag bij was geweest op dat terrasje. Wacht effe. Wat zei hij nou???
Misschien moet hij zijn Ikigai even finetunen met die van haar, zodat hij kan zien dat zij een bedrijf runt en hij het met haar kan afstemmen om even samen op dat terrasje te gaan zitten als het haar ook uitkomt. Best moeilijk om te snappen dat je ook gewoon kunt overleggen met iemand. Nee, Dirk en Natas: dat wordt geen stel. Of het moet een stel zijn dat al veertig jaar op elkaar is uitgekeken.

In Oostenrijk woont Astrid. Astrid is een mokkel met issues. En niet zo’n klein beetje ook. Ze is een beetje een kruising tussen Caroline en Debbie van vorig jaar. Die combi, maar dan nog een tikkie erger. Voor een mokkel van dit kaliber bestaat een ander woord: trut. Astrut in dit geval. Ze zoekt een vent, schrijft zich in voor een datingprogramma, maar is er niet van gediend als meneer nummer één, Alex, toenadering zoekt om een glaasje wijn en een stukje kaas te nuttigen om elkaar op de eerste dag een klein beetje te leren kennen. Negen uur is negen uur en dan trekt mevrouw zich terug. Alex is qua uiterlijk en in doen en vooral laten een exacte kopie van Nico die vorig jaar bij Caroline in Oostenrijk aan de poort stond te rammelen. Ook hij wist zich geen houding te geven en was er heilig van overtuigd dat hij het heel gezellig had met de vrouw des huizes. Maar goed, Alex had het gore lef om na negen uur op haar deur te kloppen. De volgende dag werd er een afspraak gemaakt dat hij haar vanaf een bepaalde tijd mocht benaderen. Drie keer raden: hij was te vroeg. De irritatie van Astrut groeit per seconde en waar Caroline het nog een beetje subtiel deed, laat zij tijdens een wandeling meneer haarfijn weten dat zijn gedrag niet kan. Alex snapt het en vindt het nog steeds heel gezellig. In de auto maakt hij een grapje over het kopen van een tweede B&B in de buurt. Dit wordt al helemaal niet gewaardeerd en Astrut moet heel veel moeite doen om niet de auto aan de kant te zetten, Alex er eigenhandig voor te leggen en er overheen te rijden. En nog een keer de auto in z’n achteruit te zetten. Maar ja, er zijn camera’s bij hè? Kun je niet maken. Maar hij is over een grens gegaan en dus verbant ze hem en laat hem die avond in zijn sop gaar koken. Hij ziet maar hoe hij aan zijn eten komt: madam eet vanavond alleen met haar kinderen. Ondanks alles ziet hij zich nog steeds wel in Oostenrijk wonen.
De concurrent heet HarmJan (bijgenaamd JamJam) en die valt iets beter in de smaak: Astrut lacht zowaar als hij zich aandient. Ook gaat hij heel spontaan met de kinderen om én heeft hij een mooie auto. Alex trekt zich steeds meer terug en Astrut laat hem weten dat het gevoel er niet is en ook niet gaat komen. Hij mag z’n biezen pakken. Dat doet hij dan ook en neemt meteen ook zijn komkommers mee. Ik zou zelf die kaas en die wijn weer hebben ingepakt, maar wie ben ik? Alex wijt zijn afwijzing aan de mooiere auto van JamJam. Niet aan het totale gebrek aan chemie, interesse, aantrekkingskracht, match, nou ja… vul zelf maar in. Ik blijf in verwarring achter: in de leader van het programma zien we Astrut he-le-maal uit heur gekrulde plaat gaan tegen iemand omdat diegene over haar grens is gegaan. En ik dacht dat dit tegen Alex was. Maar nee dus, want die is al pleitos. Conclusie: Astrut haat mannen. Dat gaan we dus later nog zien.

Om het allemaal lekker verwarrend te maken, hebben we dit jaar twee Hansen. Nu kan ik het heel flauw over eersteHans en tweedeHans gaan hebben, maar dat doe ik niet. Nee. We hebben Franse Hans en die andere, maar die komt zo.
Franse Hans woont al twintig jaar daar, is van de paarden en heeft een aardig wensenlijstje qua vrouwen. Om te beginnen zoekt hij een “paardgerelateerde vrouw”. Dat mag dan dus ook iemand met een paardenbek zijn. Verder moet ze niet van André Hazes of de Toppers houden (daar kan ik me wel iets bij voorstellen) en mag ze geen diva zijn, want er valt hier niks te shoppen. Oh ja, hij knapt af op domme vrouwen. Dus. Samen met zijn beste vriend worden de filmpjes van diverse dames bekeken. En eigenlijk vinden ze het allemaal niks. Zelfs ene Marjan, die gezeten aan haar vleugel met op de voorgrond nog net subtiel in beeld de nek en het mondstuk van een saxofoon én met kunst aan de muur verklapt dat ze ook afknapt op domme vrouwen, kan de goedkeuring van de heren niet wegdragen.
Petra, die jarenlang een B&B in Engeland heeft gehad en dol is op dieren, mag wel komen. De kennismaking verloopt normaal. De bagage naar binnen sjouwen iets minder: Hans is in geen velden of wegen te bekennen. Hork…

En dan hebben we nog die andere Hans, die in Italië met zijn ex onder één dak woont. Dochterlief loopt er ook regelmatig rond en het drietal heeft de dames uitgezocht. Hans wordt in het programma Hunkerende Hans genoemd, want hij is de laatste jaren nogal wat tekort gekomen, zal ik maar zeggen. Ik vind Hitsige Hans de lading beter dekken. No pun intended. Geile Geert uit Boer Zoekt Vrouw is er niks bij: hij is nogal van de sexuele toespelingen. Dat valt ook de eerste logé op. Dat is Hayriye (of zoiets). Ze is lekker rustig en Hans ziet het helemaal zitten met haar. Hand in hand loopt hij met haar rond en laat haar zijn perceel zien terwijl hij aan de lopende band loopt te mansplainen. Hairikie (of zoiets) valt op dat hij beslist waar ze heen gaan, waar ze stoppen, wat er gezegd wordt… tja… Echt dingen vragen doet hij niet. Alhoewel… aan het eind van de rondleiding laat hij haar een mooi uitzicht zien. “Heb ik nu een kusje verdiend?” Harinkie weet niet wat ze hoort en denk weg te komen met een kusje op de wang. Nope. Hij wil op de mond. (Ze kennen elkaar net hè?) Harikiri geeft toe en Hitsige Hans vindt dat er iets broeit. Zij vindt van niet; zij vindt het allemaal een tikkie te snel gaan.
Gelukkig voor Harikiri komt er afleiding voor Hitsige Hans en wel in de vorm van Desiree. Dees vindt zichzelf een geweldig mens. Ze is horecamanager en wil eigenlijk de B&B naar haar hand zetten. Want de kledingkast (voor haar 60 kilo bagage, waarvan ongeveer 10 kilo aan badkleding) klopt niet, de servetten moeten anders gevouwen worden en in de keuken ontbreekt het aan goede messen. Om maar even wat voorbeelden te noemen. Verder zingt ze bij alles wat ze doet: Climb Every Mountain en O Sole Mio zijn enkele klassiekers op haar repertoire. En denk bij zingen vooral aan hard, schel, allesbehalve mooi en met een Nederlands accent. Niemand wordt er blij van. Dees wil iedereen even een culinair poepie laten ruiken en trekt met Harikiri naar de markt. Op het menu staan gevulde paprika’s en een quiche. Ze wijkt nooit van de receptuur af, want alleen zo kan ze de kwaliteit garanderen. Op de markt heeft ze de grootste moeite de ingrediënten te vinden die haar hoge standaard waarborgen. Alles gaat door haar handen. Paprika’s worden getest of ze blijven staan en groene asperges zijn niet goed genoeg. Nee, het moeten witte zijn. “WIT-TE!!! HELLO!!! HELLO! KEN JOE HELP MIE?” Madam is nogal veeleisend en veel geduld zit er niet in, zeg maar. “Nee, dit is geen Holland…” en dan die Italianen hè… die spreken zo slecht Engels… Maar goed, ze komt met ongeveer voor drie maanden eten thuis en mist dan nog heel veel.
De volgende dag gaan Dees en Hitsige Hans Florence bekijken. Hij zegt dat hij niet voor gids gaat spelen, maar daar heeft zij geen boodschap aan. “EN DIE BEELDEN DAAR? WAT WEET JE DAAR VAN?” Hitsige Hans vertelt wat hij weet. “HELLO!!! KEN JOE MEEK A PICTJUR FROM US?”, schalt het in haar meest geweldige Engels over het plein. Ondertussen is zij ongemerkt de grootste bezienswaardigheid, in haar clownspak. Hitsige Hans merkt ondertussen op dat hij wel veel leukere dates in Florence heeft gehad. “Daar spatten de vonken vanaf.” In de B&B zijn Libera, de ex van, en Harikiri gewoon lekker in het Nederlands keuvelend aan het bonden. Die zitten wel op één lijn samen. Ze willen die avond samen gaan koken. Maar dan komt Dees thuis en die heeft besloten dat zij die dag weer kookt. Tonijnsalade dit keer. Libera wordt in het Engels erbij geroepen alsof ze door Dees betaald wordt en er volgen alleen maar commando’s. En paniek: want er zijn geen augurken en ja… die receptuur hè? Of Hans ze niet even na zijn werk wil halen. Harikiri trekt het niet meer en valt uit tegen Dees. Of ze alsjeblieft effe kan dimmen. De stress schiet bij iedereen door het dak als zij in huis is. Ook de manier waarop Libera door Dees wordt behandeld, schiet bij Harikiri in het verkeerde keelgat. “Zij is geen gastvrouw hè? Zij woont hier gewoon.” Libera belt ondertussen Hitsige Hans huilend van de stress op zijn werk en die is daardoor not amused. De communicatie moet anders, zegt hij. Harikiri zegt terecht dat dat met Dees niet mogelijk is. Dees snapt echt niet wat er aan de hand is en kijkt de hele tijd verbaasd richting de camera. Gevalletje plaat voor haar harses. Uiteindelijk neemt Hitsige Hans Dees apart en vertelt hij haar dat ze zich niet zo in andermans keuken kan gedragen. “Maar we hadden het toch leuk vandaag?”, werpt Dees tegen. Nou ja, leuk… Hitsige Hans zegt geen affectie te hebben getoond en dat ook niet van haar te hebben gezien. “Maar liefde moet groeien hè? Dat gaat niet zomaar in één keer…” Voor het eerst bindt Dees qua toon in. Maar Hitsige Hans is er klaar mee en vertelt haar dat hij niet verliefd kan worden op het type dat Dees neerzet. Zo. Die kan ze in heur zak steken.

Ik krijg ineens een geweldig idee: iedereen die naar huis wordt gestuurd vanwege hinderlijk (Dees) of ongeïnteresseerd (Dirk) gedrag, moet verplicht een maand afkoelen bij Astrut.
Die maakt immers gehakt van iedereen.

Advertentie