Nou, ik heb het gedaan. Voor jullie. Speciaal voor jullie, zodat jullie het zelf niet meer hoeven te doen. Want ik kan het ten zeerste afraden. Echt, geloof me… het was geen pretje. En dat heb ik jullie nu allemaal bespaard. Ik hoef er niets voor terug, maar wees voorlopig een beetje lief voor me, want ik moet er even van bijkomen.
Ik heb geluisterd. Naar de EP van RJ69. Ik mag hopen dat het fonetisch klinkt als Ar-tjee sixty-nine en niet als Er-jee soixante neuf. Want dat zou pas echt ranzig zijn.
Goed, muziek dus. Van Er-jee negenenzestig. Gezien de leeftijd van Er-jee slaat die 69 op het geboortejaar van Er-jee. Maar waar staat die Er-jee of Ar-tjie nou eigenlijk voor?
Voor Rob Janssen. Wie, hoor ik u denken? Rob Janssen. Je kent ‘m wel. Hij is in mijn kringen beter bekend als Splinter! Jaaaaaaaa!!! Splinter uit Boer Zocht Vrouw (en vond haar niet). Je weet wel: God’s gift to cherries, women AND the universe. Die, ja!
Nou hebben we allemaal kunnen zien en helaas ook kunnen horen dat meneer zichzelf muzikant noemt. Ik vind gewoon dat hij een hobby heeft, naast de paarden en zichzelf, maar hij noemt zichzelf muzikant. Deze muzikant/kersenteler/alwetende/filosoof/pussymagnet (ik kruip nu even in zijn hoofd hè) heeft tijdens de logeerweek én tijdens de citytrip ons meerdere malen ‘getrakteerd’ op zijn muzikale kunsten. Op gitaar, mondharmonica, contrabas en stemband. Niet dat hij mensen daar een heel groot plezier mee deed, maar goed: dat krijg je nou eenmaal als een kanaal als The Voice weggevallen is. Over ongewenst gedrag gesproken. Goed, Splintje profileerde zich dus via Boer Zocht Vrouw (maar bleef met lege handen achter). En nu heeft hij dan vier (nieuwe) nummers het universum ingeslingerd. Nee, daar zaten we op te wachten met z’n allen. Ik zeg altijd maar zo: what happens between the hommelkasten, stays between the hommelkasten. Alleen heeft Splinter daar geen boodschap aan. Jammer. Dus heb ik het vandaag maar eens op me genomen om te luisteren naar ‘Songs From The Maasai Walk’, zoals hij z’n album heeft genoemd. Die titel… daar hebben wij het zo nog even over.
Nou goed, koptelefoon op, gordels om en gaan. Het eerste nummer heet ‘Compliments’. Hij zingt over een “messuts” en dat hij “spietslus” is en ik denk heel even dat Mark Rutte aan het zingen is. Het klinkt allemaal behoorlijk hijgerig. Een stukje tekst: “It’s another thing to do, to get a compliment from you / to get a compliment or two. Dat wisselt, zeg maar. Tot overmaat van ramp gaat meneer scatten. Dat kan hij alleen doen als hij Edwin Rutte heet (geen familie denk ik), maar ja… zo heet ie niet hè? Slecht plan. Maar goed: als je iets van de tekst kunt verstaan en je luistert er echt naar, dan zou je kunnen denken: Wendy! (Die hem inderdaad snoeihard heeft laten vallen na de citytrip. Geheel terecht overigens. En nee, ik vind dat niet zielig; hij heeft het er zelf naar gemaakt. Ik had ‘m uit het reuzenrad geduwd. En z’n hoogtevrees er achteraan…)
Ik heb nu eigenlijk een borrel nodig, maar ga toch maar meteen door naar het tweede nummer: ‘De Reis’. En dat heeft hij tijdens het huiskamerconcert in de logeerweek ook ten gehore gebracht. Auf Niederländisch, dus met een zachte g. Nou weet ik toevallig dat je je accent kwijt raakt als je zingt (en ja, als je óók nog eens een goede zanger bent). Ik bedoel: Marti Pellow van Wet Wet Wet was zingend wel te verstaan en pratend niet, want Schots. Dit geldt ook voor heel Volendam. Niet dat ze daar Schots lullen, maar je begrijpt wat ik bedoel. Nou goed, from the motion picture soundtrack Boer Zoekt Vrouw: ‘De Reis’ dus. Er wordt geweldig gerijmd: mee – zee, hjevoel (gevoel) – doel, vertrouwen – bouwen, verleden – heden. En natuurlijk: ”vliegj met me mee, over bergjen en dalen. En hoor m’n verhalen.” Nou joh, liever niet. Of wat te denken van het wonderschone “Ik geef je m’n hart, laat het niet breken… want het voel als een deken.” Ja joh. Raarrrrrrrrr. En nee, dat was geen spelfout: hij zingt voelt zonder t. Danwiddedat. Maar goed: algehele vibe van dit nummer? Wendy!
Ik heb inmiddels een infuus nodig. Met Whisky. Nou vooruit, nummer drie maar meteen: “Purity’. We horen Splinter in- en uitademen door z’n jankijzer; de mondharmonica. Een melodie is teveel gevraagd. Dan haalt hij adem om te gaan zingen. Beetje jammer dat het klinkt alsof hij zijn neus ophaalt, maar dit terzijde. Een stukje tekst. Fonetisch. “Der sie wos, wolk wit mie. End sie told mie wat sie wanted to bie. The sun sjoos her pjoewerdie (=purity, variant numero uno), I sie her pwuwridy (=purity, variant numero due) as a symbol of ie-ternit-iehiehiehiehiehie.” En dan heel lang hiehiehie. Ik hoor zelfs een keer “Wisj joe dwiems” voorbijkomen. Ach jongens. En ja, het rijmwoordenboek heeft ook hier overuren gemaakt: “The sun shows her purity, her voice whispered can’t you see. The night see her purity as a symbol of eternity.” WTF??? En nee, dat was wederom geen spelfout; hij zingt ‘sees’ zonder s aan het eind. Danwiddedatook. Maar goed, resumé Overflakkee: ik denk zomaar dat dit nummer gaat over… Wendy!
Ik vrees dat ik bijna aan de beademing moet nu, maar nog even doorzetten: nummer vier. ‘Photograph – Remake 2022’. 2022??? Remake van wat dan? En vooral: van wanneer dan? Want dan kan het niet over Wendy gaan, toch? Note to self: zo even de BZV-geschiedenis induiken. Hier horen we het ruige randje op Splinter z’n stembandjes. Klein stukje tekst: “I think I know you, I think I love you…” En waar jij nu ‘think’ leest, moet je er even heel veel consumptie hoorbaar bij denken. Als in spuug. Mijn alarmbellen gaan meteen af als hij zingt dat ze zo mooi lacht op een foto en ik denk alleen maar: Wendy!!! Maar ja… remake hè? Alhoewel… wanneer was die eerste uitzending eigenlijk? Waar de boeren worden voorgesteld? Even een beetje speurwerk en ja hoor: gevonden! 29 augustus 2021 is Splinter voor het eerst op tv. En toen al hinten op zijn muziek hè? “Zeg Rob, als jij nou zo alleen kersen aan het plukken bent hè, doe je dat dan in stilte?”, vraagt Yvon. “Nee, dan komt er zomaar een deuntje in m’n hoofd. Ik schrijf ook liedjes.” Even later zit Yvon bij hem aan tafel en pakt hij z’n eind hout met gat en touwen er overheen erbij en begint te oreren. “Ze noemen mij ook wel mister jukebox…” Ja, pleur er een kwartje in en er komt voor een tientje uit. Hij begint te tokkelen. “…en dan speel ik zo een deuntje weg. Gaat vanzelf.” En geloof het of niet, maar hierna schrijft Wendy haar brief. En dus ziet hij in 2021 haar foto, besloot volgens eigen zeggen toen al dat zij het zou worden en schreef dit nummer. In de periode tussen de opnames en de uitzendingen zat een gat van een maand of vier en toen heeft hij het juweeltje ‘Songs From The Maasai Walk’ in elkaar geflikkerd met daarop de nieuwe versie van ‘Photograph’ en dus tadaaaaaaa: Wendy! Overduidelijk.
En dat brengt me bij de titel van het album. Volgens Splinter zijn deze vier songs geïnspireerd op zijn reis naar Kenia, vandaar de titel. De fuck dat dit iets met Afrika te maken heeft. Persoonlijk vind ik “Songs From The Wendy Walks (Away)” of “Songs From The Wendydrama” iets gepaster.
Tja… Waylon zei laatst over de zangkunsten van deze ‘muzikant’: “Mwah… zanglesje misschien?”, ondanks de liters galm. En ik dacht de hele tijd alleen maar: wat kan die jongen kersen telen hè?
De dames van de speeddate vermaken zich ondertussen kostelijk: er is zelfs een heuse reünie geweest. Ik begreep dat Wendy daar dan niet bij wilde zijn, maar ja… dat was nou ook niet bepaald een pretletter, dus die wordt vast niet gemist. Om een beetje aandacht voor z’n album te genereren en vooral om te laten zien dat hij zo normaal is, jammert Splinter in de pers dat er bij Boer Zocht Vrouw (maar kwam in z’n uppie naar de reünie) voor hem wel heel erg onvoordelig gemonteerd is. Hou op joh. Op de reünie van de dames hebben ze het daar ook even over. “Rob vindt dat hij negatief is neergezet door het programma. Wij vinden hem gewoon een slechte verliezer.” Aldus Inge, die niet mee mocht naar de boerderij. En dat is maar goed ook, want ze zegt zelf: “Om mij heen zeiden mensen dat ik de vloer met hem had aangeveegd. Ik ben heel ad rem.” Oehhh… dat had leuke tv opgeleverd, zeg. Inge doet overigens iets in speeltjes voor tussen de lakens. Op de reünie kregen alle dames een tasje met “iets dat je niet lastigvalt met grijpgrage handen, iets wat geen gitaar speelt, niet zingt en wat je gewoon in je nachtkastje kunt laten liggen. Je hoeft er zélfs geen hommelkasten voor te zoeken.”
Veeg. Me. Op.
Wat denk je, zou Splinter door de ladies uitgenodigd zijn om de reünie muzikaal te komen omlijsten?
Nah…
annekedejong 
Geef een reactie