De reünie.

Jaaaaaa jongens, wat moet ik hier nu weer van maken??? Aan alles komt een eind, dus we hebben een reünie. Maar iedereen loopt door elkaar heen en dan zijn daar ook nog eens allemaal boeren bij van wie we allang de namen zijn vergeten, behalve van Hilda, want die komt van Terschelling, dus die is wel blijven hangen. Bij mij dan. Maar even serieus joh… dit is toch niet te doen? En dan hebben ze ook allemaal nog om beurten een keer ‘bardienst’… zit je net op te schrijven wie wat doet, wordt er alweer gewisseld. Hou op joh!

En dan óók al de hele week die voorstukjes op tv voorbij zien komen van Jouke en Karlijn en van Hans en Annette; dat ze als stel naar de reünie zijn gekomen. Over Annette gesproken: ik heb wekenlang haar naam zitten verbeteren, want Annette foutloos typen… da’s best een dingetje hoor. A, dubbel N, E, dubbel T, E. En dan denken mijn vingers: jij kan ons wat, wij schrijven gewoon Anneete. Ja, met dubbel N, dubbel E en één T. Zoek jij het lekker uit, joh. Met je blog. Nou, dan kan ik alles dus weer gaan verbeteren. Eerlijk gezegd ben ik dus best wel blij dat dit de laatste is. Van dit seizoen dan. En weet je? Ik stop met verbeteren. Als mijn vingers iets anders willen typen bij de vriendin van Hans, dan gaan mijn vingers gewoon iets anders typen bij de vriendin van Hans. U bent gewaarschuwd.

Goed, Jouke en Karlijn zijn dus nog samen. Zij vertelt dat hij keilief (Brabo hè) is en veel romantischer dan zij. Want hij zet ‘s ochtends de koffie al aan voordat zij uit bed stapt. Karlijn, meid. Hij staat om vier uur al in de melkput. Als hij voor jou de koffie aanzet, na het melken en voordat hij er weer even in duikt, dan is die koffie dus al een paar uur oud. Dat is niet romantisch, dat is gewoon goor. Maar ja, dat is koffie sowieso. Als het teveel naar koffie smaakt. Vind ik dan. (En ja, ik drink wel latte macchiato, maar dat is gewoon warme melk waar toevallig een druppel koffie in gevallen is.) Okee, deze is afgeknald. De volgende. Hij steekt de kaarsjes aan. Ja, sfeer maken. Leuk. What else? Hij legt lieve briefjes neer. Awwwww… dat had ik nou niet achter ‘m gezocht. Da’s wel heel lief. Klein gebaar, kost niks, maar zo mooi. Okee, Jouke heeft op de valreep nog wat bonuspunten verdiend dan. Resultaat: Karlijn wil op de lange termijn naar Friesland toe. En dat begrijp ik helemaal. Jouke en Karlijn: check!

Hans heeft de Hansleiding over Annette uit en blijkbaar goed gelezen, want ook zij zijn nog samen. De pagina met Anneete in bikini is eruit gescheurd; die hangt nu boven zijn bed. Geintje natuurlijk. Hans is heel open en eerlijk als hij vertelt dat het hem een verstandige keuze leek om voor Dinie te gaan. Ze woonde dichtbij, lekker makkelijk dus. Was bekend met paarden en het leven op het platteland… Maar ja, Dinie dacht over Hans: ‘die nie’ en verdween. En Hans kwam erachter dat hij niet met zijn verstand, maar met zijn hart moest kiezen en daar kwam Nanette om de hoek kijken. Ze hadden samen een geweldige citytrip, de kinderen en kleinkinderen hebben al met elkaar kennisgemaakt en ook dat liep als een trein. Hans noemt zijn relatie met Antenne een geoliede machine. En Tanneete beschrijft hoe ze de afgelopen tijd tegen haar collega’s moest liegen: “Hoe was je weekend?” “Oh, saai. beetje gelezen, de was gedaan…”, terwijl ze elke vrijdagmiddag naar de boerderij van Hans vertrok en daar hielp met het ter wereld brengen van veulentjes bijvoorbeeld. Hans vertelt dat hij veel meer zin heeft in het leven en dat je op je 69e gewoon opnieuw verliefd kunt worden. Waarvan akte. Nee, dit stel heeft het zo leuk met elkaar: constant lol en ongelooflijk lief. Dus Hans en Tantette: check!

Er huppelen dus ook wat boeren rond die we niet zo goed meer kennen, tenzij je de webserie hebt gevolgd (niet echt, nee). Hilda van Terschelling is helemaal hoteldebotel van Tjitse, een collega van het Friese vasteland. Hij is al helemaal thuis op de boerderij en in de familie van Hilda: alles voelt vertrouwd. Ze hebben al zes maanden dikke verkering, alle onzekerheden zijn verdwenen en Tjitse zegt dan ook dat zijn toekomst op het eiland ligt, want “Zij is het eiland.” Klopt, jongen. Zie zo’n eilander er maar eens vanaf te krijgen. Gaat je niet lukken. (Ik vraag me nog steeds af waarom opa de Jong ooit wel… nou ja, laat maar.)

Gerben was ook zo’n onzeker exemplaar. Kreeg 40 vrouwen in zijn schuur over zich heen. Nou ja, niet letterlijk natuurlijk. Hij was zo verlegen dat hij mensen niet graag aankeek en nu moest hij met 40 meiden praten. Toentertijd viel me al op dat er voornamelijk dezelfde types hadden geschreven. Op één na, want hij komt nu met ene Vivian aanzetten. Net die ene die er net ietsje eh… nou ja… vlotter uit zag dan de rest. ‘Viev’ melkt nu af en toe ook mee, waardoor de moeder van Gerben af en toe even een stapje opzij moet doen. Qua melken dan. En Gerben? Die vindt alles leuk aan Vivian én: hij durft zowaar ineens mensen aan te kijken. De liefde heeft ook hem, net als Hilda, een stuk meer zelfvertrouwen gegeven. Mooi om te zien.

Dan hebben we nog boer Rob, de witlofkweker die vóór het programma twee liefdes had: witlof en zijn achtjarige zoontje Olivier. Olivier heeft down en voor WitlofRob betekent dat dat hij alle aandacht op hem vestigt als hij er is. En eigenlijk kwam hij er achter dat daar nu in elk geval geen vrouw bij past. Hij heeft wel dates gehad, maar het was het elke keer net niet. Dus WitlofRob heeft nog steeds twee liefdes: Olivier en de witlof. With lov’. Nog effe niet dus.

Joost, die gast met het meest ongezellige huis ter wereld, kreeg ook een horde meiden over de vloer die zijn woonhok wel even iets gezelliger zouden maken. Of dat gelukt is, weet ik niet. In de liefde is het in elk geval niet gelukt: hij is nog steeds alleen, maar zegt nog steeds veel brieven te krijgen. En: hij heeft de keuken, de woonkamer en de slaapkamer aangepakt. Nu de mancave nog. Dat hij in elk geval iets heeft om naar uit te wijken, voor het geval er ooit een vrouw haar intrek neemt op zijn boerderij.

Boer Robert kreeg destijds 26 brieven. Dat viel hem een beetje tegen, maar goed: die ene moet er maar net tussen zitten. Er waren wat dates, maar die ene zat er dus niet tussen. Toen kreeg hij een berichtje van ene Maaike, een boerendochter. Lang verhaal kort: bijna drie maanden dikke verkering dus. Dus…

En wie komen daar hand in hand aangelopen? Evertje en Mouth. En Mouth heeft zich meteen een andere look aangemeten: in kleding van haar zus, oorbelletje in en met heur haar los; zonder haar eeuwige knot. Stukken beter! Het was wel een beetje noodzaak: Mouth loopt tegenwoordig alleen nog maar in een overall en heeft amper nog eigen kleding. Dus daarom de kledingkast van zus maar even geplunderd. Er wordt even teruggeblikt op de aanmelding van Mouth: de audiobrief die ze in haar hangmat ingesproken heeft. “Eivert, wij zijn denk ik heíl luik samen. Het moet raawrrr voowrrr jou zijn dat ik als binnenkaumer metein zeg: wíj zijn denk ik heil luik samen.” Dan volgen er wat fragmenten van de logeerweek, waarin Mouth onder andere met heel veel woorden aan Evertje uitlegt dat ze zelf, net als Evertje, ook niet zo’n grote prater is. En dat ze het melken als een soort yoga ervaart: “Tsjk, tsjk, tsjk! Is toch heewrrrlijk?” Yvon wil weten of ze, toen ze met haar brief bezig was, meteen dacht dat Evertje haar man was. “Ik had wel een zeewrrr goed gevoel, anders had ik nauit geschreiven!” Evertje geeft toe dat hij wel benieuwd was welk gezicht er bij die stem hoorde. Mouth barst in lachen uit. “Dat snap ik wel, met die zwááááwrrre stem!” Mouth is heel vaak op de boerderij en laat dat weten ook. “Ik ben echt heil ewrrrg gelukkig. Ik ben echt supewrrrgelukkig daawrrr. En dan die man ewrrrbij…” Evertje lacht verlegen. Maar is minder verlegen sinds Mouth in zijn leven is, want we hebben ‘m nog nooit zo veel horen praten. Hij vertelt dat het hem verbaast hoe goed zij bepaalde werkzaamheden op de boerderij oppikt. We zien een stukje uit Maud’s vlog waarin ze met Evertje en Koop in de melkput staat. “Luik hè, met de broewrrrtjes! Met de directie ben ik aan het melken. Wat een eewrrr!” En voor het eerst alleen op de trekker. “Voowrrr het eewrrrst op de tractowrrr! Alles aandrukken of zoiets. Het is wel saai, hahaha. Ik rij niet zo snel nog en in een oud dingetje en ik moet al dat gras plat krijgen. Maawrrr ik zie heilemaal niet waawrrr ik al geweest ben, dus ik heb waawrrrschijnlijk alles al viewrrr keewrrr gedaan!” Ze ligt in een deuk om zichzelf. En Yvon krijgt nog een primeur: Mouth gaat ‘naar Drenthe emigreren.’ “Ik heb de huuwrrr al opgezegd. We moeten elkaawrrr nog wel veil betewrrr lewrrren kennen, maawrrr de basis is ewrrr.” Evertje is het overal mee eens en geeft nog maar eens zijn standaardantwoord. “Ja, is goed. Ik vind het wel mooi dat je er bent.” Awwwww… Anyway, Evertje en Mouth: check!

Hans en Jouke lullen wat over gras (blijven boeren hè?) en Jouke verheugt zich op de komst van iemand anders. Tegen Tjitse merkt hij namelijk op dat er met een beetje mazzel straks nog een Fries bij komt. Ik ben benieuwd. Komt mijn voorspelling wel of niet uit? En ja hoor. Tot mijn grote vreugde en verrassing (en die van de husband) komen Janine en Sander samen naar de reünie. “Jaaaaa!” Ik hoopte het zo, maar vreesde het ergste. Janine vertelt dat het hele avontuur voor haar een enorme rollercoaster aan emoties is geweest. Nou, dat hebben we wel meegekregen, manmanman. Na de citytrip ging het voor haar allemaal te snel. Sander zat te vaak in Limburg en ze heeft aan de noodrem getrokken. “Ik heb het wel een soort uitgemaakt, ja.” Sander, de meest nuchtere Fries die ik ooit gezien heb (en geloof me: ik heb er een hoop gezien in mijn leven), vertelt wat hij toen dacht: “Ik denk die trekt wel weer bij. Ik heb gezegd: je bent altijd welkom. Nou, vijf weken later stond ze weer op de stoep!” Janine vertelt dat ze Sander toch wel ging missen toen ze het iets rustiger kreeg. “Had ik niet gedacht… Het heeft even tijd nodig gehad, maar er is vertrouwen nu. Ben ik Sander heel dankbaar voor.” Ja, aan hem heeft het niet gelegen. Hij was zo lief, begrijpend, geduldig en hij hield zo zijn hoofd koel en dat heeft zich uitbetaald. Sander heeft ook iets geleerd: hij wist niet dat hij zoveel geduld had. Evertje maakt een rake opmerking: “Sander is voor Janine wat Maud voor mij is.” Daar kon hij best wel eens gelijk in hebben. Dus tadaa!!! Janine en Sander: check! Helemaal leuk!!!

Splinter is alleen gekomen. Goh, joh… wat een verrassing!!! Die hadden we nou niet zien aankomen. Hij begint eerst even lekker een potje te blaten over zijn mislukte avontuur, met z’n ogen dicht terwijl hij praat. “…dat moet toch van twee kanten komen. En dat kwam niet. Zij wilde echt dat wauw-effect en dat was het niet van haar kant.” In gesprekken met andere stellen, roept hij heel vaak: “Dat had ik ook vaker moeten doen!” Dan vertelt Mouth dat ze kritisch op zichzelf is. “Als ik mezelf dan zie op televisie, denk ik auk wel eins: ach mens, hou toch je mond eins!” Rob breekt meteen in. “Hé, dat heb ik ook wel eens!” Gevalletje how can I make this about me, mensen. Hij krijgt zijn eigen mediamomentje met Yvon. Hij vertelt dat hij wist dat hij met Wendy op citytrip wilde toen hij haar brief en foto’s zag. “Ik ging all the way. Ik was helemaal weg van Wendy. Helemaal hoteldebotel van haar. En dan ga ik door, totdat de ander zegt dat het niets wordt.” Yvon wrijft hem nog even onder zijn neus dat ze hem daar wel voor gewaarschuwd heeft. En ook nog eens op zijn verzoek. “Ja, maar ik heb het wel breed gehouden hè?” Hij bedoelt dat hij iedereen een kans heeft gegeven. Hahahaha, NOT! We zien vervolgens een compilatie van Splinter die allemaal rare dingen doet om aandacht van de dames te krijgen en Splinter die zijn kennis -ongevraagd- met hen deelt. “Je ziet jezelf zingen, dansen, gitaar spelen… je ziet jezelf uitsloven. Hoe kijk je daar zelf naar?”, vraagt Yvon. “Zo ben ik, maar de uitwerking is niet zoals ik bedoel. Ik wil te graag; dat is mijn karakter.” Hij vertelt dat het allemaal komt door zijn onzekerheid en zijn lage zelfbeeld. “Ja, nu nog lager!”, hoor ik naast me op de bank. Splinter gelooft in elk geval nog steeds in de liefde. En dus: Splinter en Wendy gaan het niet worden: check!

En zo hebben we dus zeven nieuwe stellen. Mooie score. En ik zat er dit jaar niet ver naast met mijn voorspellingen, al zeg ik het zelf. Drie boeren zoeken nog verder. En als dat niet lukt, kunnen Joost en WitlofRob altijd nog samen een pizzeria beginnen; pizza bakken deden ze tijdens de reünie ook niet onverdienstelijk. Oh ja, Splinter verzorgt de live-muziek in het restaurant.

Nah. Slecht idee, dit…

Tot volgend seizoen!

Advertentie