Okee, week 3 en 4 even in vogelvlucht. Tja, vakantie hè? Wat hebben we deze weken geleerd?
Goh… ik klink nu als alle vier vrouwen van Jacob tegelijk. Want onze Malle Pietje in Albufeira krijgt deze vraag elke dag gemiddeld dertig keer. Snap ik ook wel, want hij snapt het niet.
De dames hebben besloten dat de B&B toe is aan een restyling. Even voor de goede orde: hoe zeer dat ook nodig is, in mijn B&B deed je dat niet hoor, zo in de eerste week. Ik zou dan persoonlijk eerst m’n groepje gasten gaan restylen. De deur uit restylen dus. Maar goed, de dames hebben wel een punt, want het ziet er ook niet uit. Dus tussen het vissen voeren door (“KOI!!!”), wordt er een moodboard gemaakt, plannen gesmeed en geneuzeld over welk bed er moet komen te staan in de te restylen kamer van Jenny. Die overigens lacht als Loretta Schrijver. Jacob doet deze week ook aan de één op één gesprekken. Zo vraagt ie aan Anita tijdens het spinnen of ze het bed heeft gedeeld met de mannen met wie ze een romance had (SERIEUS, JACOB? SERIEUS???) en maakt ie met Segrun z’n signature dish, broccolani ofzo, terwijl hij elke vijf minuten van haar witte bubbelwijn wil nippen en proosten. Maar oh wee als de 90 vissenlevens moeten worden gered (“KOI!!!”) omdat de pomp kapot is en alle 57 pompen die hij nog ergens in de B&B had liggen het ook niet blijken te doen. Dan geven de dames niet thuis, want nu is het gezamenlijke quality time aan de rand van het zwembad. Gelukkig is daar Marianna, met wie Johan eerder zelf al aan het zwembad z’n vitamine D lag aan te vullen. Het volgende project van de ladies is de tuin. Er wordt even aangeveegd en het afval gaat in de compostton. Malle Pietje reageert als door een wesp gestoken, want z’n babyplantjes verdwijnen nu (een normaal mens heeft het hier over stekjes die op de grond waren gevallen, maar voor Johan zijn dit z’n babyplantjes) en de compostvliegen stikken nu onder de plantenresten en de babyplantjes. Dus nee, dat moet er weer uit. Meneer is pissig. Maar lang niet zo pissig als Jenny, die even in “the gym” slaapt als de volgende dag de boiler lekt en haar tijdelijke kamer blank staat. Ze roept Malle Pietje erbij om te redden wat er te redden valt, maar die moet eerst de katten nog voeren. Prioriteiten hè? En joh, zo erg is het allemaal niet, toch? In plaats van de loodgieter te bellen en de spullen te redden komt hij met de -in zijn ogen- briljante oplossing om een dammetje te bouwen in de tijdelijke kamer en het water af te sluiten. De spullen worden toch weggegooid, dus waarom maakt Jen er nou zo’n probleem van? Dat pikken de dames (terecht) niet en de bom barst. Niemand zit op Malle Pietje (en z’n handsfree telefoongesprek) te wachten en dus wordt er besloten de rest van het verblijf maar gewoon te genieten. Met onder andere een kookles van Marianna die warempel toch over andere kleding dan alleen een bikini schijnt te beschikken.
In het noorden van Italië meldt dame nummer drie zich bij Vincent: de 33-jarige Marcella. Vincent bedenkt een leuk uitje: fietsen op de berg. Niet Marcella’s ding. Daarna weer aan het klussen, want de B&B is de komende 7 jaar nog niet af. Vincent twijfelt of ze door moeten gaan of dat ze lekker weg gaan. (Herstel: de B&B is de komende 30 jaar nog niet af.) Hij verandert elke drie seconden van gedachten, maar uiteindelijk gaan ze met z’n drietjes naar een eilandje. Hartstikke leuk natuurlijk, maar zo leer je iemand niet kennen, dus stelt Monique voor om misschien eens de dames alleen mee te nemen op date. En zo geschiedde. Met Mo gezellig rotsklimmen en met Mar naar een wijnproeverij. Dat is weer niet zijn ding, maar ach…
In Oostenrijk wil Nico een beetje me-time met Caroline en vraagt haar om een Reiki-behandeling. Hij denkt lekker een beetje bij te kunnen kletsen onder het genot van heel veel lichamelijke aandacht, maar zij helpt hem fijntjes uit de droom. “Ik kan op afstand iemand een Reiki-behandeling geven. Zelfs als iemand in Nederland zit, kan ik het hier vandaan.” En oh ja: of ie vooral z’n kop zou willen houden, want hij praat nogal veel. Want Reiki, dat doe je in stilte. Maar het helpt geen moer, want Caro kan het leven met drie mannen in huis niet meer aan en dus deelt ze Nico mee dat hij z’n spullen kan pakken. Hij pakt het op als een vent, maar ik denk dat ie de straat nog niet uit was toen ie in snikken uitbarstte. “Gaat Nicau weg hè, Rausje?”
Tijd voor de volgende test, want kan die Mark eigenlijk een beetje schoonmaken? Onder toeziend oog van Caro en wat bemoediging van Erik gaat hij aan de slag. Als eerste moet Nico’s badkamer worden gedaan. Hij is lekker bezig met de WC en gaat daarna moeiteloos met hetzelfde doekje door naar de douche en de wastafel. Het is dat Caro een nieuw sopje haalt… “Wat vind jij ervan, Rausje???”, kirt Caro. Brrrrrr…
Erik krijgt een beetje de negatieve kriebels van Mark (hij is niet de enige) en wil weten wat hem beweegt. Dus samen op weg naar een koffietje (ook zo’n jeukwoord) vertelt Erik dat Mark nogal wat denigrerende opmerkingen maakt. Verder spreken ze uit dat ze elkaar de volgende dag wel zien vertrekken. Haantjes.
Tijd voor de volgende test: vallen de heren in de smaak bij vrienden van Caro? Dat wordt getest tijdens een boottocht op de Weissensee. En ja hoor: Mark maakt wéér een foute opmerking als Caro wijst naar een plekje op de berg. Hij informeert of ze daar ontmaagd is. Manmanman… Mark vindt het raar dat hij bij Caro nog geen vuur heeft gezien naar hem toe (Had ie bij mij wel gezien hoor. Zou voornamelijk uit m’n oren komen. Met heel veel stoom erbij.) en trekt z’n conclusies. Hij peert ‘m. Kreeg Erik toch nog gelijk.
De lakeien bij Prinses Rox mogen zich op de manege laten keuren door Prinses Dominique, de zus van dus. Kunnen de heren mooi hun (komt ie hè) paardrijskills (uuurgh) laten zien. Daarna gaat de vleeskeuring verder als de Gay Best Friend van Prinses Rox z’n oog er overheen mag laten gaan. Mitch trekt meteen z’n overhemd uit om z’n spierballen te tonen. Tenslotte komen er vrinden langs: Carole (de tweede moeder van De Prinses) met haar man. Carole gaat qua uiterlijk voor Theun. Die ik ineens heel erg veel van Peter van der Vorst (met een knotje) weg vind hebben. Vorst, Prinses. Vatjum?
Enniewee, er komt een derde lakei bij: Jeffrey. Een eigen keuze van de Prinses. Snap ik wel, want Jeffrey is bankier. Schijnt. Minpuntje waar De Prinses pas achter komt als hij er is, is dat hij nog bij z’n moeder woont en eigenlijk niks kan. Verven wordt het niet: kan nog niet eens afplakken. In de moestuin lopen is ook moeilijk: in plaats van op het pad stapt hij op de jonge plantjes en koken….hmmmm… Nee, aan z’n verfskills en kookskills schort het nog een tikkie. Maar Jeffrey zegt zelf dat hij hier z’n skills will upgraden. Yo!
Wanneer er gasten zijn, worden de heren volledig in de bediening gegooid. En worden ze hun kamer uit geflikkerd. Jeffrey slaapt die avond met Pumpkin (je weet wel: die blaffende rat) op een luchtbed, Theun en Mitch liggen elk op een bank. De volgende dag worden lakeien Jeffrey en Theun in de keuken gezet terwijl Mitch de prinses meeneemt op z’n stalen KTM-ros. De kansen van Mitch nemen per kilometer toe, die van Theun nemen steeds iets meer af en Jeffrey? Om met De Prinses te spreken: hell, no!
In Saint-Misère twijfelt Annemarie. Ze heeft het best gezellig met Romana, maar daar komt ze niet voor. Bert de dorpshork is ondertussen niet van plan om ook maar iets van de omgeving te laten zien, dus trekken Ro en An er zelf maar op uit: ze gaan uit pure ellende maar gezellig een kerkje bezichtigen. Ze vinden het pas echt gezellig worden als Tino Martin ze toezingt via de autoradio. Dat zou voor mij het teken zijn om uit een rijdende auto te springen, maar goed: smaken verschillen.
Ondertussen belt Bert met een goede vriendin die voor hem Annemarie heeft uitgekozen. Hij wil opheldering over het hoe en waarom van deze keuze. Annemarie voelt zich niet op haar gemak en hij zoekt geen lippenstift, dus is het geen match. Niet dat hij wel goed is in het uitzoeken van vrouwen, want hij had Ysolde zelf uitgekozen. En hij vond haar heel anders overkomen als destijds op de video. Ja lul, jij komt óók anders over dan op je introductievideo. En niet zo’n klein beetje ook…
Goed, Bert blijft dus met Romana achter. Als ze een boodschappenbriefje schrijft, vraagt ze of hij massageolie heeft. Die heeft ie wel, maar hij snapt de grap niet. Maar Bertje toch…
Nou ben ik zelf inmiddels vijftig en heb ik vaak wanneer ik andere mensen zie van een jaar of dertig, de neiging heb om daar meneer of mevrouw tegen te zeggen. Ik zie jongere mensen tegenwoordig als veel volwassener dan ik ooit zal zijn. Totdat Gwen in Saint-Misère arriveert. Gwen is de laatste dame, ook vijftig en gedraagt zich als een kind van vier. En ze is eh… nou ja, nogal aanwezig. Verder communiceert ze via speciaal bedrukte t-shirts. Zo komt ze binnen met een t-shirt waarop ze zichzelf voorstelt: Je m’appelle Gwen. Goh… origineel, dacht ik nog. Totdat ik zag dat heur gehele garderobe uit dit soort t-shirts bestaat. Gaat best snel vervelen. Net als het kadootje voor Bert dat niet in de smaak valt: een schort met daarop Bert en Breakfast. Echt superorigineel. Nee maar echt, hoe komt ze erop. Ik ga nu even op de grond liggen van het lachen.
Zo, klaar.
In de avond zet DJ Gwen de toon met haar muziek (en overigens ook de tekst op één van haar shirts): Voulez Vous Coucher Avec Moi, Je t’Aime Moi Non Plus, You Can Leave Your Hat On, dat suggestieve werk. Ze begint ook haar kleding al langzaam uit te trekken. Dit alles onder het genot van heul veul alcohol. Het enige minpunt was wel dat Bert haar tatoeages zo beter kon zien. En daar is hij niet zo van. Romana vindt het allemaal maar niks, met die muziek enzo.
De volgende ochtend staat Gwen in de tuin verwoed haar kater weg te wieden. Ze wil brandnetels weghalen, maar heeft daarbij de hulp van Bert nodig. Bert vindt dat zijn hulp bestaat uit het uitlenen van zijn vest, ter bescherming van Gwen’s armen. Hoe nobel van ‘m. Even later zitten Bert, Romana en Gwen gezamenlijk aan de lunchtafel. Bert gaat een beetje yoghurt halen en informeert of de rest ook wil. Nee, dus. Romana zegt dat ze niet vrolijk wordt van yoghurt, waarop Bert zegt dat hij dat wel wordt. “Nou, dan moet je heel veel yoghurt nemen!”, roept Romana. Kets! In your face, Bert! Nee, als er ook één is waar geen filter tussen haar gedachtes en haar mond zit, dan is het Romana wel. Of, om in fotografietermen te spreken: #nofilter.
Maar: de yoghurt maakt Bert zo blij dat er warempel een heus uitje wordt gepland. Na een soort moeraswandeling met Sloerie erbij, volgt er een autorit naar de favoriete wijnboer van Bert. Gwen zit op de achterbank te kirren als een meisje van twaalf, papa Bert tovert zowaar af en toe een lachje op z’n gezicht en mama Romana gaat steeds zuurder kijken. Het is haar allemaal te druk. Er wordt gepraat en gelachen in de auto en dat trekt Romana niet langer. Het gegiechel van Gwen wekt de nodige irritatie op bij Romana en dus staat haar besluit vast: ze gaat weg. Bert vindt dat een tikkie raar, want ze is er tenslotte voor hem, maar ja… Ro is voor Bert niet meer dan een kroegmaat en daar kan Ro niets mee. Bert pinkt zowaar een traantje weg, want hij vindt Romana wel een topwijf. Maar ook daar heeft Ro geen boodschap meer aan.
In Salerno beklaagt Debby zich bij haar tikkie nuffige vriendin Nathalie over de tatoeages van Murvin. Ze vindt dat Pascal qua uiterlijk meer bij haar past. Maar ja, Mevrin heeft inmiddels wel last van vlinders. En liefde maakt blijkbaar echt blind, want hij zegt nu ook dat Deb humor heeft. Ehhhh… Debby??? Humor??? Ik zie het echt niet. En ik hoor het ook niet, want of Deb nu een vraag stelt, een geintje maakt of de lakens uitdeelt: het klinkt allemaal exact hetzelfde. Deb fantaseert ondertussen hardop verder tegen nuffige Nathalie, want ze zoekt gewoon een George Clooney. Ja duh, wie niet??? De volgende man die bij de B&B van Deb aanklopt, is niet George Clooney, maar Jelmer. En net zoals bij Caroline, valt het over de vloer hebben van zoveel mannen Debby ook zwaar. (WAAAAAAAAROM DOE JE DAN OOK AAN ZO’N PROGRAMMA MEE-HEE???) En dus mag Merval met Debby mee om een avondwandeling te maken. Eerst wordt hij uitgehoord over zijn gevoelens voor Deb. Hij kan geen afknappers vinden. Helaas vindt Deb Mulvan één grote wandelende afknapper en dus mag hij z’n koffers pakken. De volgende ochtend ontvouwt Deb haar plannen voor de dag. Beetje lullig voor Mevlan om te horen, want hij zal niet meegaan omdat hij zo zal moeten vertrekken. Degene die eigenlijk de meeste moeite heeft met het vertrek van Murvin, is Pascal. Die twee zijn in korte tijd elkaars mattie geworden, vandaar.
Na het vertrek van Marvul stelt Jelmer voor om met Deb te gaan wandelen en dus vraagt Deb Pascal ook mee. Huh??? Deb trekt haar neus op bij het idee om alleen met Jelmer op pad te moeten, maar besluit in het park toch op te splitsen in twee groepen, wat inhoudt dat Pascal alleen door het park loopt. Soms snap zelfs ik vrouwen niet. Daarna zien we Deb helemaal losgaan tijdens het lokale voetbalfeest. En losgaan wil bij Deb zeggen dat ze boven haar hoofd temidden van een hossende menigte stil staat en met haar mobiel foto’s maakt.
De volgende dag moeten de heren zichzelf vermaken. Pascal gaat op armbandjesjacht voor Deb en biedt haar dit armbandje romantisch aan op het balkon van de (overigens spuuglelijke) slaapkamer van de heren. Jelmer wordt verzocht even op te zouten. Pascal heeft een zilveren armbandje uitgekozen. Deb vindt het prachtig, maar in gedachten hoor ik haar al zeggen dat het niet helemaal haar smaak is. Maar dat blijft uit. Of wacht… In het volgende shot staat Deb alleen voor de camera en ja hoor!!! “Ik draag normaal altijd goud, dus zilver is eh… een nieuwe toevoeging aan mijn collectie. Het gaat om het idee.” Lees: Getverdemme!!! Zilver!!! Jammer, Pascal.
Wat dan weer niet mijn smaak is, is wat Deb voor de heren eerder in de week gekookt heeft: Pasta al Limone. Ik ben niet zo van de citroen, zeg maar. Maar om Deb toch het voordeel van de twijfel te gunnen heb ik het er gisteren toch op gewaagd en het zelf gemaakt. Koken met citroen. Zo ver uit m’n comfortzone. Waarbij ik moet aanmerken dat de keuken sowieso m’n comfortzone niet is. Maarre… lekker dat het was… Mjam! Daar kan Malle Pietje met z’n broccolani nog iets van leren! Enne… voor de liefhebbers hier de link naar het recept van de pasta: https://uitpaulineskeuken.nl/recept/pasta-al-limone
annekedejong 
Geef een reactie