Angela, één van de dames van Hjeert, moet in de logeerweek naar de dokter vanwege een oorontsteking. Nou ben ik geen arts natuurlijk, maar zou het zo kunnen zijn dat het hysterische gekrijs van haar conculega-aspirantboerin Miss Cameltoe daar iets mee te maken heeft? Dat kan toch niemand zonder enige vorm van gehoorschade overleven? Miss Cameltoe pakt in elk geval haar momentjes met Hjeert waar ze kan. En daarbij gooit ze alles, maar dan ook echt alles in de strijd. Tijdens het voeren van de koeien bijvoorbeeld. Hjeert had net de kreet “billenmeisjes” (WTF???) gelanceerd toen hij de dames voor hem uit richting de stal zag lopen. De billen worden bij Miss Cameltoe als eerste ingezet. Hup meid, reet naar achteren, hooi op die vurrek en gaan! Hjeert loopt achter haar langs, kijkt goedkeurend naar de derrière van Miss Cameltoe en merkt terloops op: “Dasookunnemooiepose,die!” Daarna wil ze nog even weten of er, na het trainen van de armen door het voeren van de koeien, ook nog bepaalde bewegingen zijn op de boerderij waarmee je de benen kunt trainen. “Zoals een squatbeweging ofzo?” En ze demonstreerde meteen maar even wat ze bedoelde. Want ja, Hjeert blijft natuurlijk gewoon een boer. Hij weet ook al niet wat zen precies is, dus het woord squat zal hem ook vast niks zeggen. Ja, Hjeert is gewoon niet spiritueel. Miss Cameltoe wel; die leest alleen vage boeken. Zonder leesbril, want (and I quote:) “IK HEB HEEL VEEL WORTELTJES GEGETEN!!!” Jammer dat die niet op je stembanden werken. Wel op andermans zenuwen. En dan vooral op die van Angela, want die trekt zich steeds meer terug als Miss Cameltoe weer los gaat. En Hjeert? Hjeert heeft “een lèchte veurkeur veur Veura!” Da’s Miss Cameltoe dus. En zij? Tja… zij vraagt zich af waar zijn interesse in haar ligt. Is het puur fysiek of is het meer? Neem even in gedachte hoe hij in de stal naar haar achterwerk keek… I say no more.
Bij Bastiaan fantaseert Eline in de keuken hardop dat ze Milou wil gaan vergiftigen. Sterker nog: ze zegt het tegen Milou. Gelukkig komt het niet zo ver en zitten ze later gezellig met z’n drietjes aan tafel. Waar ze allebei overigens wel eisen stellen aan de door Bastiaan te verdelen aandacht. Ze willen allebei een bepaald aantal seconden oogcontact. Geintje natuurlijk, maar toch… Bastiaan is er zo van onder de indruk dat ie niet eens in de gaten heeft dat er kaarsen op tafel staan.
De volgende ochtend begint Bastiaan al vroeg met z’n werk: er moeten witlofpennen uit de grond geragd worden. Milou wil ook wel graag een keer meerijden op dat grote landbouwapparaat. Eline zet haar meteen op haar plek: “Het is geen kinderfeestje hè? Er moet gewoon gewerkt worden.” Zo. Dat ze dat maar even weet. Maar Milou slaat snoeihard terug door Bastiaan heel veel goede vragen te stellen. Dat ontgaat Bastiaan niet. Eline trouwens ook niet: die ziet meteen dat het effect heeft op de boer van dienst. En wordt daar ineens heel erg onzeker door. De stand vorige week: Eline-Milou 1-0. De stand deze week: Eline-Milou 1-1. Had ze toch dat handje arsenicum door dat eten moeten roeren…
Bij Mandarijnman gebeurt er nog steeds niks. Jaqueline smeert zijn boterham, hij moet nog douchen, maar is al wel uit z’n konijnenpak. Hij vindt Jaqueline een enorm warme vrouw (ik gok zo’n 37 graden Celsius en overigens vind ik het een soort van koelkast, maar dat terzijde) en een topwijf, maar dat vindt hij van Karien ook. Alleen die Karien hè? Die gaat volgens mij gewoon nog een keer “een Betty” doen. Wegwezen uit eigen beweging dus. En geef haar eens ongelijk. Want een beetje saai blieft het wel daar.
Over saai gesproken: de bank roept saaie muts als de volgende boer in beeld komt: Annemiek. Haar vader had al een suggestie gedaan: allebei de mannen houden. Jelte voor het koken en Erik voor het melken. Erik heeft agrarisch bloed en dat maakt hem bij Annemiek wel tot favoriet. Zeker als de mannen meegaan naar het paard van Annemiek. Erik is namelijk nogal van de paarden en Jelte duidelijk niet, want waar Erik in de paardenbak staat, doet Jelte het hek open en dicht. Hij staat er bij en kijkt er naar. Letterlijk en figuurlijk. Jelte geeft toe dat het gevoel er niet is en dat hij hoopt dat dat nog gaat komen, maar eigenlijk heeft hij er een hard hoofd in. En Annemiek vertelt hetzelfde. Jemig… er groeit echt iets daar: een ijsvloer ofzo. Manmanmanmanman…
Maar Jelte wil toch kijken of er met Annemiek een gesprek op niveau te voeren valt en grijpt z’n kans als Erik even boodschappen gaat halen. Hij laat merken dat hij er aan denkt om weg te gaan. Daar schrikt de saaie muts toch wel een beetje van. En het werkt: er komt zowaar een soort van echt gesprek op gang. Daar heeft Jelte dan toch even mooi doorheen geprikt. Annemiek vertelt dat ze het wel fijn zou vinden als hij zou blijven. En Jelte besluit dan uiteindelijk om niet te gaan, want beiden hopen ze eigenlijk toch wel dat er iets meer gaat gebeuren, qua gevoel.
“GEEF DIE GOZER NOU EFFE EEN KNUFFEL!!!”, schreeuw ik naar de tv. En verrek: de saaie muts heeft me gehoord. De wonderen zijn de wereld nog niet uit…
Jan is de laatste boer met nog drie vrouwen op de boerderij. Dus komt Yvon iedereen even aan de tand voelen met de bekende vragen zoals wat ze van Jan vinden en of ze zichzelf al op de boerderij zien. En daarop natuurlijk de geheide antwoorden: ja, het kan een match zijn/het voelt vertrouwd/hij heeft sterretjes in z’n ogen als ie naar me kijkt/blablablablabla. Het gebruikelijke geneuzel dus.
Jan heeft het er moeilijk mee, maar weet uiteindelijk toch iemand te kiezen om naar huis te sturen. Froukje vliegt er uit. Wij op de bank hadden die niet aan zien komen hoor… Natasja Froger en Nienke mogen blijven en lekker de kalfjes gaan voeren. Als ik Froukje was geweest, zou ik me zo belazerd voelen hè? Dat ik zelf niet de kalfjes had mogen voeren…
De volgende ochtend wordt er aan de ontbijttafel eerst wat dieper op de thuissituatie van de overgebleven dames ingegaan. Zo wil Jan wil weten of Natasja Froger nog broers en zussen heeft. Nou vindt Natas dat niet zo’n strak plan: ze moet eerst even wakker worden. Normaal gesproken word ik altijd wakker in bed en niet aan de ontbijttafel, maar dat zal wel weer aan mij liggen… Nienke wil iets meer diepgang in de gesprekken en gezamenlijk geven de dames de tip aan Jan om iets vaker door te vragen bij vrouwen. Noujaaaaaaaahzeg… Doet ie dat een keer, krijgt ie geen antwoord omdat er in elk geval één van die vrouwen nog wakker moet worden. Whaaaat???
Het is dat ik er zelf één ben, anders zou ik ook niks van vrouwen snappen…
Tot volgende week!
annekedejong 
Geef een reactie