Miss Cameltoe…

 

Jajajajajajajajajajajajaja, Corona. Dus.
Dan het overige nieuws: de logeerweek is begonnen!!! Want Boer Zoekt Vrouw gaat gewoon door. Okee… dit stukje is iets later, maar dat komt omdat ik vooral heel erg druk bezig was met niet-hamsteren van pleepapier bijvoorbeeld. Nee, ik had wel iets beters te doen.

Maar goed, we gaan dus logeren. Mandarijnman kan haast niet wachten tot zijn ladies arriveren. Hij is zo ondersteboven van het feit dat er drie vrouwen op de boerderie komen, dat hij heuelmaol zelluf een welkomstbord heeft gemaakt. Met een hartje. En hij de hangt de vlag uit, met een hartjesballonnetje eraan. En  hij heeft een taart gebakken. Met hartjes. Je verzint het niet hè? En oh ja: hij maakt het leven een feestje, omdat hij zelf de slingers op ging hangen. Zoiets.
Meneer is bloedjenerveus en dat laat ie merken ook. Met domme vragen en foute opmerkingen bijvoorbeeld. Zo zegt ie in z’n grote woonkeuken tegen Yvon dat ie hier wel graag achter een vrouw aan wil zitten om tikkertje te doen. (Wenkbrauw omhoog.)
Betty komt als eerste aan en als Jacqueline er is, merkt Mandarijnman op dat hij een grote tafel wilde waar een vrouw languit op kan liggen. (Tweede wenkbrauw omhoog.) Als laatste komt Karine op de boerderie aan. Ze heeft zoveel zooi bij zich, dat hij verzucht dat ie vrijgezel wil blijven. (Beide wenkbrauwen naar het plafond.) Bovendien maakt hij de opmerking dat zijn attentheid maar éénmalig is. (Bek valt open.) DAMES!!! MARNIX-ALERT!!! MARNIX-ALERT!!! De seizoenshork van vorig jaar zei dat namelijk ook. Alarmfase 1 dus.
Betty heeft het door en houdt meteen al afstand, want tijdens de rondleiding (niveau: “dit is de gang, daardoor ben je net binnen gekomen…”) blijft ze telkens op de achtergrond staan en in plaats van met de rest mee te kwekken, lult ze tegen een paard. En ze dekt zich al in terwijl ze in de camera kijkt. Neeeeeee… die gaat als eerste weg. Uit eigen beweging. Wedden?
En ondanks de Marnix-uitspraak, wordt Mandarijnman toch niet de seizoenshork dit jaar. Eerder de nieuwe geile Geert(-Jan).

Nee, de eer van seizoenshork dit jaar gaat naar een dame. Wat. Een. Apart. Geval. Is. Dat. Annemiek, je weet wel: die ene die dit jaar 584.000 brieven kreeg. Yvon vraagt of ze naar de logeerweek uitkijkt. “Ja, wel gezellig. We gaan het zien…”. Ze heeft alleen niet zoveel aan haar mannen gedacht, omdat ze nog bij niemand “het” gevoel had.
Stille Willy Steven komt als eerste binnen. Het arme schaap moet alleen op zoek naar de woonkamer, waar Annemiek languit op de bank ligt en eigenlijk helemaal geen zin heeft om even moeite te doen om iemand op een normale manier te ontvangen. Hij heeft nog een aardigheidje meegenomen en madam kan alleen maar uitbrengen dat ze had gezegd geen cadeautjes te willen krijgen. Huh??? Wie wil er nou geen cadeautjes krijgen? Gelukkig is het een dekentje en kan ze weer terug op de bank.
Maar nee, we gaan aan de keukentafel zitten om vervolgens niks meer tegen elkaar te zeggen.
Als Erik en Jelte erbij komen, moet er gewerkt worden. Als de mannen achter haar aan lopen terwijl ze het bedrijf laat zien, laat ze weten dat ze geen moeder eend wil zijn. Want het is niet chill om mensen achter je aan te hebben lopen. Gelukkig runt ze het bedrijf met haar vader die wèl kan praten. Maakt het een stuk minder awkward aan die keukentafel. Hier wil vast ook iemand gillend wegrennen. Steven heeft de beste kaarten om dit te doen, maar waarschijnlijk heeft hij de ballen niet. Als hij ze al heeft…

Jan is ook lekker bezig trouwens. Drie leuke meiden op de zorgboerderij: Froukje, Nienke en Vera. Als er lammetjes moeten worden gevangen, is Froukje in haar element. Ze heeft veehouderij gestudeerd, dus vandaar. Nienke voelt zich als een vis in het water op de zorgboerderij, want zelf werkt ze als vrijwilligster ook op een zorgboerderij. Maar die Vera he… Die moet nog effe wennen op het platteland. Althans, dat zegt ze zelf. De bank roept in koor: “DAT WORDT ‘M DUS NIET!” Want dat wordt ‘m dus niet. Maar ook Froukje gaat afvallen, want Jan vraagt of ze wel eens rare dingen hebben gedaan. De één komt niet verder dan dat ze twee rare katten heeft en de ander durft toe te geven dat ze graag naar Disneyfilms kijkt (ieuw!) en graag mag breien. Daarna steekt Jan zelf van wal. Hij vertelt dat ie op een feestje wel eens iets via de neusgaten of in pilvorm naar binnen werkt. Dat vindt Froukje nogal heftig. Haar zus is psychiatrisch patiënt en heeft een drugsverleden en Vera vindt het ook wel een dingetje. En je zag nadat Jan dat bommetje dropte, dat er iets aan tafel gebeurde bij die twee meiden. Nienke daarentegen vindt het geen probleem: ze doet het zelf ook wel eens. Wanneer Jan de opmerking maakt: “Zie je het niet zitten, dan houdt het op.”, sluit hij volgens mij meteen Froukje en Vera uit. Hij is blijkbaar niet bereid om voor de liefde zijn pilletje of snuiffie te laten voor wat het is. Jammer joh!

Bastiaan pakt het anders aan. Hij heeft voor de ladies roze overalls aangeschaft en dat kan op meer sympathie rekenen. Milou en Madeleen komen als eerste aan en staan voor een dicht hek. Nou ja, een kapot hek dat niet open wil. Elise (het buurmeisje) komt op de fiets. Was maar een half uurtje op de pedalen, dus dat was mooi te doen.
Milou maakt zich zorgen over het feit dat ze als enige geen Zeeuw is. Ze is bang dat er daardoor met de andere meiden een betere verstandhouding is. En Bas? Die zegt natuurlijk dat dat niet het geval is. Zo leuk hè, als dat schuine, quasi-jaloerse naar elkaar kijken al in de eerste logeeraflevering begint…
Op de eerste avond laat Bas de dames al alleen achter: gaan jullie maar lekker snijden! Hij belooft wel te koken als hij terugkomt van de ondernemersbijeenkomst. Da’s dan wel weer een lekker goedmakertje.
Terwijl Bas kookt, zitten de meiden aan tafel te keuvelen over hun voorbije relaties. Iedereen vertelt wat en dan vragen ze aan de kok hoe dat bij hem zit. Dus Bas geeft antwoord en vertelt ook meteen wat voor hem belangrijk is in een relatie, omdat hij nu eenmaal een bepaalde levensstijl heeft op het platteland. En net terwijl ik zit te denken dat het daar allemaal best gezellig is, begint Madeleen te zeiken. Dat hij teveel (en ik citeer:) “met z’n eige” bezig is. En dat ze het “sparren” mist. Ehhh… hallo??? Hij heeft wel een bedrijf te runnen, muts! En dat hij zegt dat dat zijn prioriteit is wil dat niet zeggen dat ie teveel met zichzelf bezig is, troel. Ik word zo moe van dat soort wijven hè?

Waar ik ook moe, of nee: compleet zout van word, is dat mokkel bij Hjeert. Hjeert heeft drie vrouwen over de vloer, waarvan twee voor de sier. Angela komt als eerste aan en Hjeert verwelkomt haar met de woorden: “Haddetkunnevende?” (Brabo’s lullen altijd zonder spatie hè?). Eh… nou, nee. Waar woon je eigenlijk? Vera arriveert als tweede. Je weet wel: die ene met die superstrakke broek (check die cameltoe!!!) die al twee kinderen heeft en waarvan iedereen meteen denkt: waar hebben die bij jou überhaupt gezeten? En los daarvan: waar laat jij je eten? In je vingertoppen??? Die dus.
En dan is er nog Esther (of Aster, op z’n Hjeerts).
Veer, Miss Cameltoe dus, trekt meteen de aandacht en vooral die van Hjeert. Want madam kirt dat ze haar laarzen is vergeten. No problemo voor Hjeert, want hij heeft altijd reservelaarzen staan. Miss Cameltoe past natuurlijk een te kleine maat (ja mensen… dat doet ze dus niet alleen met haar broek en haar truitje), waarna Hjeert haar uit de laarzen moet redden. Bij de rondleiding duikt ze meteen languit op bed terwijl de rest gewoon blijft staan en ze zegt niet met anderen in de keuken te kunnen staan. Niet dat ik heb gezien dat ze ook maar één poot uitstak overigens.
Miss Cameltoe scoort dus hoog op mijn irritatiemetertje. Ik weet niet of dat al opgevallen was. Maar ook Angela trekt het drukke gedoe niet zo. “Ze mag wel een tandje minder…”, zegt ze subtiel. Een tandje? Zeg maar gerust een hele gebitsprothese.
Maakt Hjeert niet uit verder, want die is helemaal weg van Miss Cameltoe.
De eerste dag staat er niet veel op het programma: Hjeert zegt dat er schik gemaakt gaat worden. En hij gaat ook z’n best doen, want: “zemuttetochunbietjegesjarmeerdworre.” Dus dat. Miss Cameltoe vertelt ondertussen dat ze niet wil flirten, maar dat Hjeert het bij haar losmaakt. Uhuh…
Ineens laat Hjeert de ladies iets vanuit het raam zien. “Kiekdasmienoohwerlijkhoes!” (Het kan helpen het even hardop uit te spreken hoor. Het is een tip…). Hij wijst op een groot huis aan de andere kant van het veld. Het staat te koop. Als wordt gevraagd wie de eigenaar is, wijst hij naar zichzelf. Miss Cameltoe schraapt haar onderkin van de grond af en verzucht: “Je bent gewoon echt best een rijke man dan!!!”, om meteen daarna zichzelf een beetje te nuanceren: “Nou ja, qua huis dan. Niet in de liefde…” Nèt op tijd. Weet je, ik denk zomaar dat Miss Cameltoe na deze informatie vanaf nu haar flirtkunsten in de vijfde versnelling zet. Maar dat maakt Hjeert in haar los. Niet die huizenrijkdom hoor! Tuuuuuuurlijk…

Tot vogende week!

Advertentie