“Jongens! Weet iemand waar Bert is?” “Bert???” “Ja, Bert! Van de montage!” “Ooooh, die! Met dat kuchje. Uit Tilburg, toch? Die heeft vorige week carnaval gevierd. En die was de week ervoor nog in Italië, hoezo?” “Nee, laat maar. Is er iemand anders die voorlopig de montage kan doen dan?” “Ehhh… joh, dan vraag je die stagiair toch?” “Die gozer met dat knotje? Of die met die hipsterbaard?” “Nee, die zijn alweer weg. Ik bedoel die nieuwe!” “Maar die heeft toch ADHD?” “Ja, en? Hij kan toch wel gewoon een beetje knippen zeker?”
Nou… bedankt, Bert! Ik zit nu met een verlamde hand van het pennen, vijf losse briefjes met op elk briefje de naam van één boer en heel veel tekst in steno. Eén probleem: ik ken helemaal geen steno. De speeddates duren al niet zo lang (al had boer Jan daar iets op gevonden: die zette z’n kookwekker gewoon ietsje langer dan vijf minuten, de boef…), maar om nou van elke date exact één zin uit te zenden… Mijn hemel. Bij Bastiaan maakte de doorgesnoven stagiair met ADHD het helemaal bont: er werden twee dames door elkaar geknipt. Soort snipperspeeddaten, zeg maar. Maar ja… als je mee zit te pennen en niet constant je ogen op het beeldscherm hebt (en 80% van de dames blond lang haar heeft en op dezelfde manier kirt), dan heb je kans dat je de één met de ander verwart. Dus was daar ineens het buurmeisje dat op loopafstand woont en uit L.A. kwam fietsen omdat ze daar een schrijfcursus deed. (IK. WIL. OOK. NAAR. L.A.!!!!!!!!! Wie voelt zich geroepen voor mij de crowdfundingsactie op te zetten?)
Nou goed, verwarrend dus. Of nou, goed verwarrend dus.
Annemiek had in elk geval last van het feit dat er een paar mannen tussen zaten die niet op hun foto leken. En tussen die mannen zaten in elk geval twee paajjdenjongetjes (weer eens iets anders dan de eeuwige paajjdenmeisjes), er zat een vogelspotter bij, een motorrijder die -volgens (tegenwoordig) verloofdelief z’n helm nog op had (lees: zo kaal als een knikkert) en ze kreeg slaapsokken en zelfgebouwde onderzetters met houtkrullen ofzo.
Jan de smokkelaar (want 6 minuten op de wekker en dus tijdens de pauze vier dates in plaats van vijf dates gehad) vindt onder andere een hoogblond ultrakortpittig kapsel, een moeder van drie kinderen, een lekker luchtje en een dame met vliegschaamte tegenover zich. En oh ja: Nienke. En Nien heeft een kinderwens. Die ze ook aansnijdt tijdens de speeddate. Van vijf minuten hè, mensen… Vijf (!) minuten. Kinderwens. Dat moet je even op je in laten werken. Vijf minuten en kinderwens. Dus. Als iemand in de eerste vijf minuten ooit tegen mij over een kinderwens zou zijn begonnen… ik was van die boot gesprongen, serieus!
Van Jan naar Geert-Jan (helemaal niet verwarrend verder). GJ kreeg een paard cadeau, een nepperd uiteraard. En een reddingsboei, voor het geval hij in de vrouwen zou verdrinken. En Moeke eh… Mieke gaf zichzelf een speeddate met GJ cadeau, omdat ze jarig was. Nou, dat was het sein voor GJ om haar ook echt iets te geven: “Zal ik een mandarijn voor je schillen?” Ach, wat lief!!! Maar ja, daarna zei hij het bij de volgende dames ook… Anyway, Mandarijnman werd nog één keer zelf getrakteerd op iets lekkers, want Tineke had een soort van éénpersoonsappeltaart gebakken. En die gingen ze samen lekker oppeuzelen. En elkaar hapjes voeren. Hoe romantisch… Ondertussen zitten wij op de bank te schreeuwen dat ze moeten gaan praten. Niet vreten. Ze hebben maar vijf minuten hè? Misschien heeft Mandarijnman nog een kinderwens die besproken moet worden. Wordt toch krap dan…
Bastiaan heeft er één die vanuit Curacao is komen vliegen en dus één die vanuit L.A. over was gekomen. Fuck die vliegschaamte! Gewoon de halve wereld overvliegen om vijf minuten met een wildvreemde te bomen. Yep. Verder komt er een geitenmeisje voorbij (DAT is nog eens origineel!) en vraagt hij aan een dame of zij affiniteit heeft met het boerenbedrijf. Antwoord: ze fietst er af en toe voorbij. Daar hou ik nou van. Gewoon een helder antwoord.
En dan, na Jan en Geert-Jan hebben we nog een Geert. Of nou ja, GGGGGeert… Hjeert dus. Die ene met de ondertiteling. Ik weet nog steeds niet welke taal hij spreekt. Hjeert valt op blond en niet te oud en dat is meteen duidelijk als de Hjeert-fanclub aan komt wandelen. Yvon vat het mooi samen als er drie van haar weglopen: “Kort jasje, lang (blond) haar…” Wij vullen aan: dikke ree… maar nee: Yvon zegt: “en een zwarte broek.” Ja, klopt ook.
Hjeert heeft een fantastische openingszin voor z’n eerste date: “Zo, jij bent ook alleen?” “Nou, nee. Ik heb thuis man en kinderen zitten, hoezo?” Zucht. Een andere dame wil weten of hij nog wel meer lust dan alleen aardappels en Vera vreest dat zij de klik niet zal hebben, omdat iedereen ‘m echt zoooooooo leuuuuuuk vindt. Ze is niet op zoek naar de prins op het witte paard, maar hij heeft wel prinspotentie. En zij heeft volgens Hjeert de (komt ie weer!!!) “wauuuuhfactoohhh”.
Nou goed, de speeddates zijn voorbij en we zien al een voorproefje voor volgende week: piñata meppen, tuktukrijden, bodypainten, buikschuiven, elkaar doodknuppelen op een balk… Nu al zin in.
Voorspelling: Hjeert is de mol. Die gaat dames gillend de boerderij af jagen, schatten mijn prins op de zwarte Bob en ik zo in. We gaan het zien.
Tot volgende week!
annekedejong 
Geef een reactie