STAATSHORK!!!

Dus. Paddobabe en Stinkin’ Steffi hebben gekozen, bij Wihihim viel vrij weinig te kiezen, maar pakte het wèl mooi uit en dus is bij die drie de druk van de ketel. Alhoewel… Bij Stinkin’ Steffi neemt de druk alleen maar toe. Want meteen na het keuzemoment is Roel op (uitgestelde) vakantie gegaan naar Peru. Voor drie weken. En da’s dan toch weer effe wennen hè? Maar zodra hij geland is, pakt hij meteen een taxi richting het Brabantse platteland. Steffi weet nu ineens waar al die liedjes op de radio over gaan. Verder zien we dat Barry Roel ook gemist heeft. Voor diegenen die Barry dan weer even gemist hebben (zoals ik): Barry is haar hond. Barry moet nu vrouwtje en het nieuwe baasje samen gaan missen, want het liefdeskoppel gaat op citytrip naar Bern. We zien niet veel van Bern, behalve een hotelkamer waar champagne wordt ingeschonken. Het is dat het moet blijkbaar, want ze zijn beiden meer van het bier. Hoewel Roel er toch nog een ontboezeming uit gooit: “Ik heb ooit op vakantie zelfs wel eens rode wijn gedronken.” Moeniegekkerworre, man!

Wim en Ma-marit gaan samen naar Trentino, waar ze in een kasteel gaan overnachten. Maar niet voordat Wim uitgebreid gekeurd is door de kirrende rosévriendinnetjes (okee, behalve die ene zwangere; die is tijdelijk van de munt- of gemberthee) van Marit. Hij valt in de smaak, want “Wim is precies wat zij nodig heeft.” Maar: “Hij is wel heel anders dan haar vorige vriendjes en het is niet zo bijzonder dat ze verliefd is.” Oh. Tja. Nou ja, Wim kan het geen reeheet schelen, want hij vindt Marit alleen maar heel erg (and I quote): “liehief, zohorgzaam en sohociaal.”

Paddobabe maakt intussen kennis met de familie van Maarten en neemt voor schoonmoeder een vers bosje champignons mee. Het is weer eens iets anders dan een bosje bloemen. Op de vraag van schoonvader of ze graag kookt, antwoordt ze ontkennend. “Maar ik vind het wel leuk om het op te eten. En verder houd ik me bezig met healings en andere spirituele dingen enzo…” “Jaja. Leuk…”, zegt schoonvader. Schoonmama haakt in dat ze ook wel healings heeft gegeven en dat ze vooral aan tarot deed. Schoonmoeder happy, schoonvader denkt: daar gáán we weer en Maarten? Die kan alleen maar heul verliefd naar Paddobabe kijken. Daarna verdwijnen ze al snel naar het smaakvol ingerichte nieuwe appartement van Maarten. Nee, dat is flauw; er staat gewoon nog niks in, want hij heeft net de sleutel. Laten we zeggen dat het interieur van Rudie uit de kennismakingsaflevering er bizar veel van weg heeft, om een idee te krijgen.
De stedentrip gaat naar Athene. Leuk, zou je denken. Nope. Paddobabe is verre van gezellig, want haar lichaam en haar energetische lichaam zijn uit balans. (Dat hebben we een week of twee geleden allemaal zelf geleerd van Paddobabe.) Ze is dus ziek. Zelf omschrijft ze het als: “Ik heb het te druk en daardoor krijg ik keelontsteking. Daarna moet ik overgeven.” Huh??? Okee… Helaas heeft ze haar matje met kristallen en koperdraad voor een healende steniging niet bij zich, dus aait Maarten haar maar over haar been, bij gebrek aan beter. Werkt volkomen averechts: zolang er geen kristallen bij komen kijken, kan ze het niet hebben op haar koortslijf. Zeg, Maarten… hou dat appartementje gewoon nog maar even aan…

Jaap moet nu echt gaan kiezen. En dat valt niet mee. Marian met een i vindt het allemaal superspannend. Ze is al zo lang alleen en nu is ze er zo dichtbij. Zij ziet Jaap wel als een aanvulling op haar leven. Petra fantaseert al over samen oud worden met Jaap, omdat ze dezelfde eigenschappen hebben (Gaaaap, saaaai…) Wij, de deskundigen op de bank, vinden Marian met een i wel leuk voor Jaap. Maar aangezien ze nogal veel tegengas geeft, verwachten we dat Jaap voor de veilige optie kiest en voor Petra gaat. “Wie gaat het worden, Jaap?”, vraagt Yvon. “Marian.” Hèèèèèè`? Echt??? Er wordt meteen een knuffel gegeven, waar Petra nog bij zit. Maar zij neemt het goed op en wenst het nieuwe stel veel geluk in de toekomst. De volgende shots zien we een andere Jaap en Marian met een i: superuberopperklef, maar wel ontzettend lief. Jaap is blij, Marian met een i ook en -zeker na de enorme bossen bloemen van Jaap- haar twee dochters ook. “Mama is verliefd! Ze straalt!!!”, zeggen de kenners. Als ze even alleen zijn op haar favoriete plekje in de buurt zegt Jaap dat ze nu wel even klef kunnen doen. Want “bij de kinderen doe ik dat niet.” Ach, nog een gentleman ook… Het stel vertrekt naar het Noorse Ålesund, waar ze volop verder kunnen kleffen.

En dan de seizoenshork. Ook hier een keuzemoment. En dat maakt de stemming er niet prettiger op, eerlijk gezegd. Wàt een stemming op de ochtend van de keuzedag. We zien eerst de seizoenshork in de weer met een baal hooi, waarbij de baal hooi het meest vrolijk uit de hoek komt. De dames houden zich op de achtergrond, maar dan komt het moment dat er aan de ontbijttafel moet worden gecommuniceerd. Janneke bijt het spits af. “Nog geslapen?” De seizoenshork reageert zoals voorspeld met een chagrijnige muil en een kort “NEE!” Je kunt lullen wat je wilt, maar hij draait er in elk geval niet omheen. Daarna zien we hoe hij een boterham in één stuk naar binnen schuift. We weten dat hij nooit aardappels schilt omdat hij dat stom vindt, dus zal hij het snijden (of desnoods dubbelklappen) van een boterham ook wel megastom vinden. Tja…
Vlak voor het keuzemoment worden de dames door Yvon gepeild en wat blijkt? Bertine is gewoon zwaar “in lurrrrve”, maar ze voelt wel iets van spanning die er hangt. Joh… Bij Janneke gaat het gevoel op en neer. “Hij heeft een gebruiksaanwijzing, maar als ie iets meer wil schipperen en een minder grote mond gaat hebben, moet hij voor mij kiezen”, zegt ze laconiek. En de seizoenshork? Die zien we voor het eerst een beetje ontspannen bij Yvon, want hij is eruit. Wederom denken medebankzitter en ik dat er weer een boer voor de veilige optie (dus Bertine) gaat, maar nee hoor: het wordt tòch Janneke. Dan volgt er een nogal ongemakkelijk gesprek.
Janneke: “Fijn.”
Seizoenshork: “Mooi, dat scheelt weer.”
Seizoenshork tegen Bertine: “Het scheelde weinig.”
Janneke tegen seizoenshork: “Wat scheelde er dan zo weinig?”
Manmanmanmanman…
De iewat geschokte Bertine wordt door Yvon meegesleurd naar haar koffers. En passant sist ze de seizoenshork even toe dat NU het tijd is voor actie. Seizoenshorkje laat Janneke naast zich plaatsnemen en stamelt dat hij hier niet zo goed in is, maar dat hij wel vlinders voelt. “Nou…”, zegt Janneke. “Dat is positief.” Ondertussen is er geen enkele toenadering te zien. Auauauauauau…
Een dikke week later mag de seizoenshork komen lunchen met Janneke en haar ouders. Ze hebben elkaar die hele week niet meer gezien en na de begroeting (kusjes op de wang? Marnix!!!) zien we het stel heel gezellig een meter uit elkaar op de bank zitten. Schoonvader vindt het fijn dat hij net zo lang is als z’n schoonzoon en haar moeder zegt dat haar dochter straalt. Kan aan mij liggen, maar ik zie het niet. Als het stel even later in een vogelgluurhut belandt denk ik: nu dan? Een aanraking? Een kusje misschien? Nee hoor: er worden twee biertjes opengetrokken en wanneer zij zegt “biertje… leuke vent naast me… wat wil je nog meer?” “ZE WIL GEWOON EEN ARM OM HAAR HEEN, MAN!!!”, schreeuw ik. Maar nee hoor. De seizoenshork heeft een dubbel gevoel naar Janneke toe, want “de rem zit er nog op. Nee, we hebben nog wel een weg te gaan.”
MARNIX!!! STAATSHORK!!! Nou heb je een leuke meid… Zucht… Ik denk niet dat die twee over dertig jaar met hun kinderen en kleinkinderen terugkijken op een fantastisch leven samen.
Sterker nog: ik denk dat ze de terugblik aan het eind van deze reeks niet eens halen.
Oh, en Janneke… doe lekker gewoon nog maar lekker even als Maarten: hou je appartement ook nog maar even aan…

Tot volgende week!

Advertentie