Mijn lijfspreuk is al jaren: “Ik moet helemaal niks!”
Ik snap die Janneke dus wel. De seizoenshork neemt nèt iets te vaak het woord “moeten” in de mond en dat levert bij haar vlekken op. Begrijpelijk. Het begon allemaal met het onzalige idee om te gaan mindmappen. De dames weten dan precies wat er moet gebeuren, maar de seizoenshork dus niet en ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel blij was dat er enige uitleg kwam. Maar goed, de seizoenshork gaat het mindmappen opnieuw uitvinden en vindt dat er maximaal 10 tot 15 woorden op papier moeten worden gezet, dat moet dan bij hem ingeleverd worden, waardoor hij makkelijker een keuze kan gaan maken. Ik pak een papiertje en laat zien dat ik het ook gewoon in vier woorden kan: Zwembad, In, De en Tuin. Maar op de boerderie vinden de meiden het mindmappen door middel van een aantal steekwoorden maar niks en dat laten ze merken. Vooral Janneke. Zij zit dan ook met een wijntje in de keuken te broeden op een plan (of wraak voor het kidnappen van haar idee) en Bertine zit met een wijntje, muziek van De Dijk uit haar laptop en pen en papier in haar sleurhutslaapkamertje, terwijl de seizoenshork zelf nog een pallet op het vuur gooit onder de tot hottub omgebouwde giertank. Uiteindelijk trekt Janneke de stoute schoenen aan en geeft de seizoenshork een brief. Onder enig protest (“Janneke, dat was niet het actieplan! Het zijn meer dan tien woorden!” “Marnix! Doe effe serieus nou!” “Ja, dat ben ik ook!!!”) leest hij de brief. Daarna volgt er een “goed” gesprek in de wei waarin Janneke hem onder de neus wrijft dat het ook wel iets minder stug kan. Hij waardeert haar eerlijkheid en vervolgens is het de beurt aan de brief van Bertine. Die laat merken dat ze wel heul erg graag met de seizoenshork verder wil. Maar of hij dat ook wil… That’s the question. Er volgt een knuffel, de hottub wordt niks meer en voor het slapen gaan geven de meiden nog aan dat hij vooral gewoon voor zichzelf moet kiezen.
Dat zegt Petra ook tegen Jaap, als hij haar even ontvoert naar de pony’s. Eerder had hij al een gesprek met Marian met een i op een bankje aan de waterkant gehad en hij raakt volledig van z’n apropos wanneer hij naast haar zit. Dus… dat wordt ze. Dacht ik.
Daarna volgt er een gesprek aan de tuintafel met beide dames. Hij wil weten waarom Marian met een i niet dezelfde huishoudelijke vragen stelt. “Ehhh… zoals?”, vraagt ze. “Nou, Petra vraagt dan bijvoorbeeld: hoe lig jij in bed? En jij vraagt dat niet, dus denk je dan van: dat loopt wel los?” Gut, ik heb nog nooit aan iemand gevraagd hoe diegene in bed ligt. Zolang het niet overdwars of teveel op mijn helft is, kan het me ook vrij weinig boeien, eerlijk gezegd.
Maar dan neemt hij Petra dus mee. Oh, okee. Dus zij wordt het. Dacht ik.
Jaap vertelt dat het lastig is voor hem en dat hij ze allebei wel wil houden, als in een soort co-relatie
(geintje natuurlijk…) en voor de rest zegt hij eigenlijk gewoon eh… niks. Nee. Er komt nog steeds niks uit. Pffff… vermoeiend.
Waar wel iets uit komt, is Stinkin’ Steffi. Sterker nog: die kan zich niet meer bedwingen en wordt gek van ellende. Ze zegt dat ze niet meer normaal kan nadenken als HIJ in de buurt is. Ze wordt er haast ziek van. Tegelijkertijd twijfelt ze weer waarom hij dan voor haar heeft gekozen, want hij kan “vast een leukere” vinden. En is het trouwens wel wederzijds? Ik als kijker zie echt niet bij wie ze zich meer senang voelt, dus ik heb nog steeds geen idee voor wie ze gaat kiezen. Stinkin’ Steffi besluit er -zonder drank- een eind aan te maken. Aan de spanning dus. Ze vertelt over een muurtje dat ze altijd heel veilig optrekt, maar dat de voegen er nu wel zo’n bietje (beetje) uit zijn. En hierbij is Stinkin’ Steffi de officieel uitgeroepen tot leukequotekampioen van deze uitzending. Ze trekt de stoute schoenen aan en neemt Roel even apart. Ik denk op de bank: die krijgt te horen dat ie z’n koffers kan gaan pakken, maar nee: hij mag blijven. Harrold is de sjaak. Na de zware boodschap gooit ze het eruit: “Zit de vijf al in de klok? Godverdomme!” Dus dat. Toegegeven: ik had deze niet zien aankomen. Harrold wel. Althans, dat zegt hij. Tegen Yvon bekent ie van binnen te janken, maar van buiten… dat is chroom. Dat blijft wel blinken. Hij neemt het sportief op en vertelt blij te zijn dat hij voor het entertainment heeft mogen zorgen. Stinkin’ Steffi en Roel staan er een beetje gelaten bij. Op de bank schreeeeeeeuwen we het uit: ZOENEN!!! In plaats daarvan neemt Roel plaats in de stoel naast haar. Hup! Arm! Zoen! Huphup!!!
Wat is er trouwens bij Wim gebeurd? Die heeft in 24 uur tijd Marit van twijfelaar omgetoverd tot iemand die er vol voor wil gaan. Ik zou m’n twijfels meteen weer hebben gehad als ik in de auto naar die kutmuziek van ‘m moest luisteren, want meneer luistert naar happy hardcore. Hardcore is al erg, maar als het dan ook nog eens happy is, is het helemaal niet te hachelen. Ik was uit de auto gesprongen. Serieus. Maar goed, Marit kan het hebben blijkbaar en dus tuffen ze vrolijk verder richting de dijk met windmolens. Voor het vakantiegevoel, “hè Maar?” Wim smeert zich nog maar eens in met fahahaktor 50. Terwijl ze romantisch over de basaltblokken klunen roep ik: ARMPJE!!! Doe er een arm omheen!!! Wim hoort het en ja hoor: armpje om haar middel. Echt heel spontaan gaat het niet volgens mij. Het is bijna alsof je Wim ziet denken: eeeehhhh… wat zei Yvon nog meer dat ik moest doen? Oh ja!!! Een soort romantisch doen voor dummies. Niet omdat het kan, maar omdat het moet. Zoiets. Maar goed: het werkt wel, want Mamamarit heeft aan het eind van die dag een goed gevoel en Wawawim begint volgens eigen zeggen nu echt wat meer te voelen. De volgende dag komt Yvon langs en gelooft haar eigen ogen en oren niet. Ze zien het wel zitten saampjes. En oh ja: er is gezoend, dames en heren! Alleen hebben wij, de trouwe kijkers, dat dan weer mooi niet gezien. En dat is wat we stiekem willen zien: tranen en speeksel. Toch?
Ach, wat dat betreft komen we wèl aan onze trekken bij Paddobabe. Nogal, zeg! Uitgerekend op bijltjesdag is het superdruk, want de champignons worden geoogst. Ideaal: nu kunnen er nog twee gratis mannen worden ingezet. Paddobabe is bang om de verkeerde keuze te maken. Geloof me meid, je bent niet de enige in het programma die dat heeft. Aan haar moeder heeft ze ook al niks, want die vindt beide mannen leuk. Tranen: check! Ondertussen loopt de spanning bij de heren ook op. Maarten zegt vlinders te hebben en Ruud vindt het jammer dat liefde niet te koop is, want anders had hij wel gespaard. Ondanks de stenigingssessie van vorige week zijn beide mannen stapelverliefd. Maar ja… er kan er maar één blijven. En dat wordt -ook tegen de verwachting op de bank in- Maarten. Exit Ruud dus. Terwijl die naar binnen loopt om z’n spullen te pakken, worden we getrakteerd op een geluksmomentje tussen Maarten en Paddobabe. Hij neemt haar in z’n armen en kust haar teder. Tot zover de Bouquetreeks. Resultaat: speeksel. Check!
Als Ruud de tuin in loopt om afscheid te nemen, zitten ze al lang en breed uitermate happy te wezen op het tuinbankje, gevolgd door een shot van het gelukkige paar binnen, op haar hoekbank. Je weet wel: waar ze het in haar voorstelfilmpje al over had. “Dit is wat je wilde, toch?”, vraagt Maarten. Godzijdank is de rest ons bespaard gebleven.
Zo grappig om te zien: voor het keuzemoment is iedereen nog leuk met elkaar, maar na dat moment: oei… hangt er meteen een soort ijsgordijn tussen de boer in kwestie en de afgewezen kandidaat. Waar er vijf minuten voor het keuzemoment nog sprake kon zijn van een warme knuffel, is de knuffel na het keuzemoment een verplicht nummer geworden. Of gewoon een handdruk met drie kusjes op de wang. Want ja… de wederhelft kijkt nu mee hè?
En dan zijn er nog twee boeren die moeten kiezen: Jaap en de seizoenshork. Wordt het Marnix en Janneke? Marnix en Bertine? Jaap en Petra? Jaap en Marian? (Die laatste combi klinkt lekker, maar dat komt misschien dan weer doordat ik een andere Jaap en Marian ken.) Of gaan ze misschien onderling nog uitwisselen, zoals de Friese boer Jan (seizoenshork avant la lettre) die er met een vrouw van varkensboer Gerard vandoor ging? Marnix en Marian lijkt me dan ook wel een leuk setje: dat wordt dikke mot namelijk.
En Jaap zie ik dan wel met Bertine, want die gaat gewoon zwijgend in de kas haar (en zijn) werk staan doen. Hmmm… Idee voor een nieuw programma: Boer Swapt Vrouw. Heeft iemand hier het nummer van KRO-NCRV toevallig voor me?
Tot volgende week!
annekedejong 
Geef een reactie