Ik dacht aan het begin van deze aflevering serieus dat er iemand op zou stappen. Ik had alleen bij een andere boer in gedachten… Drie keer raden welke.
Maar goed, bij Wim wordt het er niet genezelliger op met Paula die er, gezeten op de racefiets, achter komt dat Wim eigenlijk helemaal niets voor haar is. Ze blijft afstand voelen en ze valt vooral over het feit dat hij geen tegengas geeft. En daar kan Paula niet tegen. Dus gooit ze het er uit. Dat had ze beter eerder kunnen doen, want nu gingen er bij Wim pas wat lampjes branden. Hij waardeert haar eerlijkheid en zegt vooral veel en vloeiend “getsie!” Daarna volgt er een troostknuffel, maar het leed is al geschied. Marit wordt erbij geroepen en Paula vertelt dat ze de boerderij verlaat.
Yvon komt op dat soort crisismomenten altijd even langs om ergens tegen een boom geleund aan de boer in kwestie (lees: de boosdoener) te vragen hoe of wat. En of hij er wel genoeg aan gedaan heeft. Wim vertelt dat het wel heeft geleid tot het gewenste resultaat: hij zou toch voor Marit hebben gekozen. En op de vraag of hij dat wel genoeg aan haar heeft laten merken antwoordt Wim bevestigend. Hij kan alleen nog niet “fala-hirten” als er een ander bij is. Dus. Hij hoopt dat Marit hem ook leuk vindt. Marit weet van niks wanneer Yvon vervolgens bij haar informeert hoe Wim zich naar haar opstelt. Ze kan hem niet peilen en wilde dat bij hem neerleggen, maar Paula was haar net voor. Yvon verlaat de boerderij met de woorden dat ze er allebei iets voor moeten doen. Dat wordt volgens mij redelijk tara-hekken aan een daha-dood paard…
Bij Jaap is het ook allemaal een beetje “mwah”. De dames worden volop in het bedrijf ingezet en dat gaat Marian met een i toch een beetje te ver: “We kunnen hier wel solliciteren!”, zegt ze tegen conculega Petra. En tijdens de koffiepauze op het kantoor van de baas gooit ze er toch even uit dat ze wel iets meer van Jaap zou willen zien dan Jaap “in bedrijf”. Zo heftig als de voice-over ons doet vermoeden wordt het niet, maar Marian met een i wil wel weten of ie al met het keuzemoment bezig is. Maar Jaap laat weinig los. Ondertussen krijgt Jaap het wel moeilijk. Eerst was er één vlindertje voor één vrouw, nu twee voor twee vrouwen. Tja… best lastig, zo’n sollicitatieprocedure voor een gratis werkneemster… De dames hebben de oplossing: hij kan ze ook allebei kiezen en dat ze dan om en om bij Jaap zijn. We krijgen ook nog een inkijkje in de kledinggewoontes van het drietal: Petra en Jaap lopen allebei, weliswaar los van elkaar, wel eens naakt door hun eigen huis. Dat kan een beetje awkward zijn vanwege het “mi casa es tu casa-principe” dat Jaap aanhangt, omdat z’n zus en z’n zwager dus te allen tijde binnen kunnen komen lopen. (Alhoewel ik vermoed dat ze dat na deze aflevering niet meer doen.) Marian met een i doet dat nooit en heeft de oplossing: gewoon niet naakt lopen. Kijk, aan deze info hebben we voor de rest ook geen reet. Reet. Goh, leuk in dit verband, al zeg ik het zelf…
Nu ik het toch over achterwerken heb: de seizoenshork heeft de dikbilclub uitgenodigd. Ik dacht eerst even dat ik in de maling werd genomen, maar er lopen massaal billenmannen door het weiland. Koeiebillenmannen, dat dan weer wel. Bij één van de dikbilvrienden komen de eerste tranen van de seizoenshork, omdat: “Verstand dit en dat; gevoel blijft in het midden hangen.” Lekker vage omschrijving weer voor het feit dat het verwarrend is. Het gejank blijkt besmettelijk te zijn, want wanneer Bertine wat stiller wordt omdat ze niet lekker in haar vel zit, wordt ze door de seizoenspsychohork apart genomen voor een plattelandsconsult tussen de schapen. Bertine gaat heel diep en dan sluit de psychohorkopaat af met: “Zo, nu eerst de schapen en daarna pak je een momentje voor jezelf.” Je hoort ‘m bijna denken: dat gezeik ook… Voordat Bertine zich opsluit in die troosteloze stacaravan, krijgt ook zij eerst een troostknuffel. En ik denk alleen maar: WAAROM HEB JE EEN CARAVAN OP JE ERF??? Ik ben boer, ik kan niet op vakantie, dus dan ga ik drie weken per jaar in m’n caravan zitten die in m’n eigen tuin staat. Zoiets? Geen idee. Whatever.
Janneke gaat ondertussen steeds lekkerder in haar vel zitten en dat valt de psychopaatshork op. Hij wil haar ook even spreken en begint bij het schapen scheren met de vraag hoe zij het allemaal ziet, hier bij hem. Janneke geeft vlot een constructief antwoord en stelt meteen de vraag wat hij haar te bieden heeft. Wanneer hij warmte en geborgenheid zegt, is Janneke om. Duidelijk. En hij geeft ook toe dat Janneke iets meer dan “gewoon” is. Maar het blijft verwarrend voor ‘m.
Nee, dan Stinkin’ Steffi. Die ziet ook in dat het wel serieus wordt nu, maar het blijft luchtig. En ze laat niets merken. Er wordt met Harrold wel een deal gesloten: zij is geen huisvrouw, dus als zij ’s middags een boterhammetje smeert, dan gaat hij ’s avonds koken. Ze hapt meteen. Roel voelt ondertussen een klik met iedereen: tussen hem en Stinkin’ Steffi, Tussen Stinkin’ Steffi en Harrold en tussen Harrold en hem. Ach, wat zoet. Maar Roeltje… Harrold is wel een concurrent hè? Dat je dat effe weet…
Ik weet niet wat het is bij Stinkin’ Steffi, maar op één of ander manier krijgt zij altijd een helder inzicht tijdens het eten. Bij het eerste keuzemoment was ze er na de lunch uit, nu zegt ze het zeker te weten na het laatste avondmaal op de boerderie. Voor één van de heren dan. En dan vraag ik me af: heeft het toevallig iets te maken met de tiramisu die Roel heeft gemaakt? Niet te vreten, dus gaat ze voor Harrold? Of juist andersom? Hmmm…
Ik heb het beste voor het laatst bewaard: Paddobabe. Begint al goed: ze is moe vanwege een vol hoofd. En ja hoor: tranen. Want alle ellende van vorige relaties komt weer boven, dus moet het nu wèl goed zijn. Met Maarten had ze vorige week al een gesprek over dat het goed voelde, nu was Ruud aan de beurt tijdens het opblazen van het zwembad. Ze zijn allebei eigenwijs, ze loopt wel tegen een muurtje aan bij hem, ze hebben weinig woorden nodig en daardoor ze kunnen op niveau communiceren. Maar dat was voordat de zweefteef in Paddobabe losging. Manmanmanmanman…
We zien in één shot Ruud op z’n buik op de tuinbank liggen, die verveeld naar z’n telefoon tuurt en Maarten die hetzelfde doet, maar dan zittend op z’n achterwerk in een tuinstoel. En in het midden zien we Paddobabe wild vliegen van zich afslaan. Of wacht effe… is het ochtendgymnastiek? Neen, vrinden: het blijkt een ritueel. Voor haar tuinaltaar. Dat is dan weer gewoon een sidetable van Leen Bakker met wat kaarsen van Xenos en een fotolijstje. Ik had het pas echt door toen ze het ging uitleggen. “Kijk. Je hebt een lichaam en een energetisch lichaam….” Ik steek alvast een wierookje aan en zoek m’n geitenwollensokken op. “Zijn die uit balans, dan word je ziek.” Bij mij is het meestal heel saai gewoon een nogal overijverig virus in m’n lichaam dat dat veroorzaakt, maar ik zal wel weer een uitzondering op de regel zijn. Ik verslik me haast in m’n linksdraaiende zeewierquinoa-gojibessensalade met chiazaad wanneer ze roept dat haar mannen wel een steenhealing kunnen gebruiken. Dan kunnen de mannen ook weer een beetje in balans komen. Ik denk dan heel simpel: stel, alles doet zeer in je brakke lijf, behalve je hoofd. Dan laat je een steen tegen je harses gooien zodat je ook echt goeie koppijn hebt et voilà: in balans. Een soort steniging dus, om in balans te komen. In principe kan dit natuurlijk met alles. Ik noem een honkbalknuppel. Maar dan heet het uiteraard een honkbalknuppelhealing. Lijkt me logisch.
Maar nee. Paddozweefteefbabe pleurt een matje van koperdraad en kristallen (lees: een gewoon matje waar ze veel te veel voor betaald heeft) op de grond in de tuin en Ruud mag als eerste plaatsnemen. Hij krijgt hier en daar stenen op z’n lijf gelegd en terwijl Paddobabe de negatieve energie (of de vliegen) van zich afslaat, wordt alles in Ruud weer uitgelijnd. Zegt ze. Heel normaal. Zegt ze. Wanneer het de beurt is aan Maarten, ligt Ruud met z’n uitgelijnde chakra alweer op de tuinbank, maar wel met z’n hand over z’n ogen. Hij kan het niet meer aanzien allemaal.
Ik begin me serieus af te vragen of het wel gewone champignons zijn die ze verbouwt…
Tot volgende week!
annekedejong 
Geef een reactie