Boer Zoekt Vrouw 2018-week 1: You’ve got mail!!!

Vrinden, ik heb in het voorjaar (dat is ongeveer hetzelfde jaargetijde als nu: strakblauwe luchten, lekkere temperaturen en alles wordt weer groen, maar dan vóór die tyfushitte) net na de voorstelronde van de nieuwe boeren een aantal voorspellingen gedaan.  (Nalezen kan hierrrr>>> https://annekedejong.wordpress.com/2018/05/14/ach-de-liefde/ ) Eens even kijken wat daarvan uitgekomen is…

Ten eerste de voorspelling dat Michelle (die champignonbabe) de meeste brieven zou krijgen. Klopt ten dele: ze kreeg van de vrouwen de meeste brieven: 326. En daarmee staat ze van alle boeren dit jaar op de tweede plek, want Wim (die krullenbol met het “hapertje”) kreeg er zeven meer. Nek-aan -nek dus. Michelle’s mannen werden aan de lopende band aan haar gepresenteerd: in kratjes op haar eigen lopende band dus. Gelukkig kreeg ze hulp van zussen, een vriendin en Mrs. Slowcombe, met paars haar.

Dan voorspelde ik dat Marnix heul veul brieven zou krijgen van “paajdenmeisjes”, waar ie overigens een hekel aan heeft. Wat ik dan wel weer begrijp, omdat (enkele uitzonderingen daargelaten) hij precies zegt waar het op staat: die knol komt al-tijd op nummer één. Misschien sloeg daar de tekst op z’n t-shirt op: “Ik vind het Mar-nix”. Het is tenslotte Boer zoekt Vrouw. En geen Paard zoekt Vrouw. Wel Vrouw zoekt Paard. Of liever: Vrouw zoekt Paardenstalling.
Wat ik dan weer niet begrijp, is dat hij uit de 75 vrouwen er tien uit heeft gepikt, waarvan weer zeven met een paajdenfetisj. Hmmm… Hij gooit z’n principes wel heel snel overboord. Overigens, leuk weetje: Marnix is de zoon van De Kneet. Even voor de jeugdige meelezertjes: Dat is de bijnaam van Gerrie Kneteman, een ons ontvallen wielrenner uit de tijd dat wielrenners nog gewoon met een petje in plaats van een helmpje op en gewoon op spierkracht in plaats van chemicaliën en/of geleend bloed heel erg hard konden fietsen.

Enniewees, Yvon ging dus gisteren “de boer op” (NIET doordenken!!! Stelletje vunzen…) en ging eerst langs bij Saskia de geitenboerin. Die van onder andere de kleinigheidjes. (Nu wel doordenken. Woordspeling-alert!) Saskia is een 53-jarige weduwe die op haar 17^e haar laatste date had. Haar zus en haar vriendin zijn opgetrommeld om te komen helpen bij het maken van een selectie. De opbrengst: 9 brieven. Dat wordt overwerken, dames… Bartho (een enorme snor met een man eraan), tevens geitenboer, had een presentje bij z’n brief gedaan. Geitenkaas… Nou, zo origineel had ik ‘m zelf niet kunnen bedenken. Ik zie het aan en dank God op m’n blote onderdanen dat er geen geur-tv bestaat. Geitenkaas in de post. In deze zomer… Awwwwww…
En nee… heel raar misschien, Saskia is niet door. Ik had haar zelf iets hoger dan negen brieven ingeschat, maar goed: ik zoek dan ook geen vrouwelijke geitenboer.

Dan is het de beurt aan Wim, op z’n inmiddels volgegroeide “mooie hoopje klei” in Flevoland. (Wat is er trouwens -behalve de Goliath in Walibi- mooi aan Flevoland?) Wim krijgt dus 333 brieven van allerlei dames. Van Marit, van Marieke, van Maula eh… Paula die van aardappels houdt. En speciaalbier. En van haar pukkels uitknijpen. En van… laat maar. Ach, die Wim. Hij heeft wel wat eisen wat betreft de leeftijd van de te kiezen ladies. Minimaal 22 jaar. En het mogen ook geen hele oude vrouwen zijn. Als Yvon informeert aan welke leeftijd hij dan denkt, antwoordt de 28-jarige kleuter dat dat vrouwen van boven de 35 zijn. Waarop elke vrouw boven de 35 spontaan “WAAAAAAAT???” riep. Ik heb jullie wel gehoord. Door mijn eigen geschreeuw heen…
Hij vindt er uiteindelijk tien “binnen the range”. Ze zijn allemaal tussen de 22 en de pensioengerechtigde leeftijd van 30 in. Knap hoor…

Melkveehouder Wilfred van (echt waar!!!) 43 had zichzelf iets hoger ingeschat wat betreft het aantal vrouwen dat een brief schreef: het waren er maar zes. Ai… En van die zes had Yvon er alvast twee op de boerderie verstopt voor een soort agrarische variant van First Dates. De eerste met Sabine, bijnaam Zonnetje, in de stal tuss’n de koei’n. Het werd een soort sollicitatiegesprek, want Sabine vertelt bereid te zijn om te helpen op de boerderie. Ze mag als beloning meteen aaien. De koeien, welteverstaan. Na afloop informeert Yvon hoe het ging. “Jaaaaa, was wel gezellig met Sabine, maar…” Niet zijn type. Hij mag vervolgens op zoek naar Laurette voor een date bovenop de suikerbieten. Romantisch… Laurette heeft een aardigheidje meegenomen van Kos. Ouzo. “Ik weet niet wat dat is.”, zegt Wilfred. Hij was nog nooit daar geweest, dus weet ie niet was Ouzo is.
Eén ding. Ik ben nog nooit in Amerika geweest. MAARIKWEETTOCHECHTWELWATEENHAMBURGERIS!!! Sorry. Ik liet me even gaan.
Na afloop stelt Yvon wederom de vraag hoe het ging. “Jaaaaa, was wel gezellig, maar…”
Jemig Wilfred… dan blijven er nog maar vier over. Zo kom je natuurlijk nooit van die singlevakanties af…

Jan, met z’n 60 jaar de oudste van het stel, krijgt 33 brieven van Yvon uit haar tasje. Het zijn er niet genoeg om gevolgd te worden, maar dat vindt Jan niet erg. Wij ook niet, want ik denk dat Jan de hork van dit seizoen zou zijn geworden. Tikkie streng en dat komt op een gegeven moment tijdens de logeerweek toch boven drijven. Gevolg: jankende wijven, drama… pfff. Aan de andere kant: vinden we ook wel leuk uiteindelijk. Denk maar aan Aad van een paar jaar geleden. Hmmmm… stiekem toch wel jammer.

Rudie wordt ook niet verder gevolgd. Vind ik niet zo verrassend hoor. Met z’n minimalistische inrichting. Lees: geen inrichting. Ik voorspel drie brieven; het zijn er uiteindelijk negen. Hij leest een brief van een dame die graag hout wil hakken voor de open haard, en Rianne kookt en bakt graag en dat geeft blijkbaar de doorslag. Onder het toeziend oog van tante Yvon en de rest van de natie, belt hij Rianne op. Bijna per ongeluk maakt hij een afspraak voor z’n eerste date. En aan het eind van de aflevering zien we een glimp van hoe de kennismaking verloopt tussen Rudie en Rianne. Hier op de bank hebben we spontaan even een Boertje Herman-momentje: “Goh, wat ze allemaal niet kunnen hè, met make-up…”

De 49-jarige bloemenkweker Jaap verwachtte zelf een stuk of tien, twintig brieven te krijgen. Want “dan was ik al blij geweest.” Hij blijkt te bescheiden, want het zijn er uiteindelijk 48. En ja, hij is door.
Ene Stefanie begint haar brief met: “Hallo Jaap. Of is het boer Jaap?” Urghh… Zou wat zijn als we allemaal ons beroep voor onze voornaam kregen. Nou trek ik dat wel met juf Ank, maar pornoster Bobbi klinkt dan toch weer heel anders hè? Maakt niet uit verder, zus Tineke is geëmotioneerd en z’n ouders vinden alles geweldig. Moeders zegt tegen Yvon dat Jaap hier ook weer zelfvertrouwen van krijgt. Waar. Jaap. Bij. Staat. Awkward…

Dat brengt ons bij nog iemand met weinig zelfvertrouwen: Steffi, who fucks horses (vrij vertaald). We horen kreten als “Er zijn knappere mensen dan ik” en “Wie zou er naar mij schrijven? Schrijven ze voor mij of voor de grap?” Yvon gooit een klein stapeltje brieven op tafel. Ze pakt een brief en tijdens het lezen daarvan gaat ze steeds breder glimlachen. Yvon pakt haar tas en tot Steffi’s verbazing (“Dit was het toch zeker? Holy shit!!!”) komt de rest van de brieven eruit. 49 in totaal. In shock belt ze haar beste vriendin. Of ze effe wil komen helpen, want alleen met haar zus… dat gaat ‘m niet worden. “Meld je maar ziek ofzo!”
Nee, Steffi kan het niet geloven dat er mannen zijn die belangstelling voor haar hebben. Persoonlijk denk ik dat Steffi over een jaar of tien, na de bevalling van haar vijfde kind nog steeds niet kan geloven dat er een man in haar leven is. We gaan het zien…

En dan Remco. De biologische melkveehouder. Hij heeft één brief te weinig gekregen om gevolgd te worden. Maar niet getreurd: alle meiden staan in een tent voor een megaspeeddate/zuipfestijn, met de band Mooi Wark erbij en alles was in gereedheid gebracht om Remco aan de vrouw te helpen. Maar jaaaaah… Remcootje heeft een Richardje gedaan. En dat wil zeggen dat hij buiten het programma om al contact heeft  gehad met wat dames die hadden geschreven. En dat vindt tante Yvon nie goed nie. Dus is Remco uit het programma getrapt. En daar is Mooi Wark dan weer niet blij mee, want die hadden zich verheugd op iets meer dan twaalf seconden (ik heb geteld) in beeld voor tv-kijkend Nederland. Weer een droom kapot. Nee, die Remco maakt geen vrienden zo.

Het is in elk geval geen jaar met één eruit spingende hunk of hunkette, want waar er jaren waren waar één bepaalde boer een stuk of 800 brieven kreeg, bleef het hier steken in de 300. Had ik niet kunnen voorspellen.

Maar wat ik nog wèl voorspelde was dat Michelle, Steffi, Jan en Marnix in elk geval bij de vijf te volgen boeren zouden zitten. En dat de laatste een nek-aan-nekrace tussen Saskia en Wim zou worden. Okee, Jan werd Jaap en Saskia werd het niet. Maar Wim wel. Volgt u het nog? Maakt niet uit, joh. En dan doe ik er meteen nog maar een voorspelling achteraan. Met de uitschakeling van Jan hebben we een probleem. Want: we need a new hork!!! Ik zet m’n kaarten in op Marnix.

Dus. De brieven zijn uitgedeeld; we kunnen er de komende weken weer tegen. En ik heb me er toch een zin in…

Tot volgende week!

Advertentie