Kalverliefde

Kennen jullie die uitspraak van Prins Charles tijdens dat interview bij de bekendmaking van zijn verloving met de toen nog piepjonge Lady Diana Spencer? De interviewer zegt: “…and I suppose in love?” Diana reageert meteen. “Ofcourse!”, waarop Charles zegt: “Whatever in love means…”
Zo’n momentje had ik gisteren bij Duppie. Eline vindt de kerk een tikkie heftig, maar Duppie een leuke vent. Ze twijfelde al wel langer, maar die ochtend, toen ze mee moest naar de kerk, heeft ze zelf de kogel er doorheen gejast. Door die kerk dus. Aangezien ze beiden nog nooit hebben gehoord van leven en laten leven en geneuzel als dat echte liefde alles overwint, besluiten ze dat het niet gaat werken tussen hen. Dus wordt het Marit. Goh, wat een verrassing…
“Dus. Je mag nog eev’n blijv’n, ja. Koffie.” En dan komt het, z’n Charles-momentje: “Nu nog eev’n verliefd word’n. Ik lig nog niet wakker te droom’n van Mèèèrit. Ik breng dat nooit zo tactisch.” Joh!

Disco Dave heeft het ondertussen zwaaaaaaar. Hij begrijpt geen reet van oma Suzanne (dat heet dan in de grotemensenwereld dat Suzanne ongrijpbaar is. Whatever ongrijpbaar means…), dus neemt hij haar mee voor een soort van picknick waarbij zij vervolgens geen hap eet. Zij kan een bitch zijn, maar ook heel lief. Ja, dat kunnen we allemaal wel. Disco Dave zegt dat ie dat zelf ook allemaal kan zijn. Nou ja, geen bitch dan, maar wel een eikel. Jongens… zo kom je er toch niet, met van die vage algemeenheden… Oma Suzanne is trouwens heel spontaan. Ja, want ze heeft spontaan geen honger meer en ze is spontaan alle vragen die ze wilde stellen vergeten. Detail: op de dijk staan ze even HEUL DICHT bij elkaar, maar er vindt geen speekseluitwisseling plaats. Doe wat je wilt met deze informatie. Die avond neemt Disco Dave de twee ladies mee voor het galgemaal. Ze krijgen iets te eten dat er echt niet uitziet en omdat het waarschijnlijk ook zo smaakt, krijgen ze er een glaasje ontsmettingsmiddel bij met de naam Pálinka. Ik ken het niet, maar het alcoholpercentage is 65. Ik hoop dat het bij één glaasje gebleven is, anders ben ik bang dat Disco Dave volgende week de cameraman als ideale vrouw kiest…

In Zambia gebeurt iets aparts. Marc de visboer blijkt toch een hartslag te hebben. Als Anke ligt te slapen, gaat hij samen met Annekim de tuin in om, met gevaar voor eigen leven overigens, op mangojacht te gaan. Hij zegt vrolijk te worden van Annekim en hij gaat dan allemaal rare dingen doen. Zoals alle jongetjes doen dus. Want hij loopt ineens stoer te doen, hij doet stom en hij maakt stomme opmerkingen. “Vind je het leuk om met mij… nog een mango te plukken? Hihihihihihi!!!” En dan, ineens heel verlegen: “Nee, eh… vind je het leuk om nog een paar daagjes met mij door te brengen?” Achhhhh… En ja hoor: daar is de eerste snelle kus achter de mangoboom. Anke’s schoonheidssiësta wordt door het gelukkige koppel onderbroken. Marc de visboer komt niet echt makkelijk uit z’n woorden, dus doet Annekim het woord en Anke weet genoeg. Ze zegt erg verbaasd te zijn, maar uiteindelijk wel blij voor het stel. Zegt ze, hè? In werkelijkheid is ze woest. Wat zeg ik? Pislink. “Wat zat ik ernaast, zeg!”, briest ze tegen de muur in de badkamer. Ik denk dat het bij Anke nog even moet “landen” allemaal. Toegegeven, de manier waarop ze het te horen kreeg, was niet echt heel erg tactisch. “Bitch, wakker worden. Wij zijn een stel en jij mag opzouten.” Bam, jonguh! Okee, het ging in iets andere bewoordingen, maar dit was wel de strekking. En terwijl Yvon na een teringeind vliegen Anke helpt met het inpakken van haar koffer, pakt de visboer de dierenarts vol op de bek. Hoppa!

In Fjankjijk bij boertje Herman gaat het er iets vriendelijker aan toe. Maar ja, daar wordt deze week ook niemand meer weggestuurd. Hij trekt er lekker met z’n ineens niet zo heel grijze muis op uit. Saampjes naar de Loirestreek. Ze kan er wel aan wennen en dat is maar goed ook, want dit gaat ze voortaan elk weekend met boertje Herman doen. Zegt hij. Het grijze muisje is trouwens op slag veranderd in sidderaal blijkbaar, want telkens wanneer boertje Herman haar hand pakt, voelt hij stroom. Fleur is ondertussen helemaal opgefleurd. En boertje Herman ook. Wat is dat jong verliefd. Hij zegt dat het “aan” is (whatever “aan” means) en klef. Zijn eigen woorden hè? Hij kwijlt bij het zien van een ouderwetse keuken, bij het zien van een heg in de vorm van een hartje en bij het zien van Fleur. Mooi hè, die kalverliefde.

Over kalverliefde gesproken: watskeburt in Texas? Alberdien (ik bin Frysk) heeft vorige week ein-de-lijk een oprjochte Fryske tút van O.L.K.E. gekregen (en nee… dat is geen oprechte Friese auto), blijkt ineens dat haar liefde voor de kalfjes groter is dan haar liefde voor O.L.K.E. Huh??? Wacht effe… Welk beeld heeft zij van het leven op een boerderij??? Nou ja, nevermind. Ik schatte Alberdien (ik bin Frysk en heb een tút gekregen) haar kansen toch al niet zo hoog in na O.L.K.E.’s ontbijtvraag van de dag. Kwam in het kort hier op neer: als ik jou kies, hoe lang duurt het dan voordat je hier intrekt? Zoiets. Alberdien (ik bin Frysk en ik hou van kalfjes) geeft aan wel even tijd nodig te hebben. Sandra ruikt haar kans en grijpt ‘m meteen, want zij kan hier veel sneller zijn. Maar ja… Sandra is toch nog even gaan nadenken en geeft aan een blokkade te voelen. Ik ken dat, een blokkade. In m’n darmen. En dat is niet fijn. Maar Sandra heeft geen last van haar darmen, Sandra heeft last van haar O.L.K.E. Die lompe boer wil veel te snel. Alberdien (ik bin nog steeds Frysk, maar trek me wol terug omdat ik van kalfjes hou) gaat helemaal los in het Fries om O.L.K.E. en Yvon te vertellen dat ze niet wil blijven, waarop O.L.K.E. vertelt dat hij toch voor Sandra zou hebben gekozen. (Zagen we niet aankomen met z’n allen, hè?) Daarna moet Sandra nog even op de hoogte worden gesteld. “Sandra? Wil je eev’n koom’n? Wil je met mij een relaaaaatsie beginnen?” Whatever a relaaaaatsie means. Aan de oorverdovende stilte aan de Texaanse keukentafel te horen, denkt Sandra daar nog even over na…

Advertentie