Yo!!! (2011)

Geplaatst op 13 september

Dit is mooi, mensen… Iemand toevallig al met mij meegekeken? Holland in da Hood. Prachtige tv. Het concept: men neme een paar polderhiphoppers (type: losers) en men zette ze in de echte hiphopwereld neer. Op naar de incredible U.S. of A. Op naar Los Angeles, om precies te zijn.
Afgelopen donderdag kreeg ik de eerste aflevering voor m’n kiezen, min of meer toevallig. Na een minuut of tien in het programma zijn de heren net opgestegen (kreten slakend als “Kellifornia, hir I cum” (California, here I come) en “Yo, EL-EE” (L.A.), “Wezzèèèd” (Westside) en meer van dat soort klanken.) en ik dacht NU AL: Ho. Ik had het opgenomen, dus stopzetten, laptopje erbij pakken en notities maken. New blogjuh, hir Anneke cums!!!
Om het één en ander lekker smeuïg te maken, hebben de programmamakers bedacht er drie Limburgers bij te zetten. Dat was een goede keuze, aangezien Heerlen (waar er dus één vandaan komt) echt de gevaarlijkste stad van Nederland is. Dat schijnt in die wereld cool/jottem/vet* te zijn. (*doorhalen wat niet op uw leeftijdsgroep van toepassing is). Persoonlijk denk ik nog steeds dat er gevaarlijker plekken zijn, maar goed: hij kan het weten: he’s a tough guy. Ik niet en zal mij dus nooit meer in Heerlen vertonen. Ik kijk wel link uit; ik wil nog langer mee.
Er is er één bij, de meest koddige van het stel, ook uit Limburg: MC Biggah. Hij is ongeveer 1,25 meter lang en dus slaat die naam niet op z’n lengte. Eerder op z’n omvang. Voor de grote tocht naar LA ontvangt elke hiphopper ons, de kijker, in z’n huis. Oh nee: z’n crib natuurlijk. Okee, het wordt een beetje ééntonig: ze dragen allemaal een petje, sorry: cap en ze doen standaard de deur open met “Welcome to my crib…” Mwaahhhh…
MC Biggah neemt ons mee naar de slaapkamer en pakt daar een boek. Ik citeer: “ik lees voornamelijk de laatste jaren (!) ook dit boek.” Hij pakt een Nederlandstalig exemplaar van de biografie van Barack Obama uit z’n -overigens zeer kleine- boekenkast (meer twee plankjes boven elkaar). Okee, het is een redelijke pil, maar om daar nou jaren in te lezen… Hmmm… Hij geeft ook de redenen waarom ie nou juist dit boek leest: het verbetert onder andere zijn (komt ie hè?) “vocabulairiteit”. Let op vrinden, dit is een nieuw woord in onze schone taal. Prachtig. Nee, dat boek heeft nu al z’n vruchten afgeworpen. Dit alles gebeurt dus in de “Master bedroom”, van zijn “crib”. (Nou ja, de crib van z’n moeder dan.) Een brave wit-blauwe kamer met tweepersoonsbed. Hij vertelt dat (citaat): “hier alle actie met de vrouwtjes gebeurt natuurlijk.” Natuurlijk. Tja… hij is negentien, woont bij z’n apetrotse moeder thuis, z’n Nederlands moet nog ondertiteld worden (ik vrees met grote vrezen voor z’n Engels) en hij is nog niet al z’n babyvet kwijt, zal ik maar zeggen.
Dan hebben we ook nog Jimsky. Jim voor intimi. Komt uit Maassluis. Gevaarlijk dichtbij dus. Jimsky’s eerste rap in het programma, eigen tekst bijna helemaal zonder stotteren:
”De M staat Maas, de S staat voor sluis.”
”De C staat voor crack(ke*) en de H staat voor huis.” (Da’s sterk)
”Ik kom van de stort. Ik kom met m’n bord.” (Geen idee…)
”En als je me ziet staan, ja, dan weet je dat ik er hoor(t*).” (Ik er hoorT???)
”En je weet het, je hoort het tikken van de bom.” (WTF?)
”Watsj out EL-EE, hir I com.”
Dus… Misschien leuk om te vermelden dat de tekst tussen haakjes met een sterretje de fonetische versie van de rap is. Tussen haakjes zonder sterretje zijn mijn gedachten over de creatie.
Op het moment dat ze in LA de aankomsthal verlaten en één ademteug Amerikaanse lucht hebben ingeademd, zeggen ze zich hier allemaal al helemaal thuis te voelen. Sterker nog: ze komen thuis. Gelukkig spreken ze allemaal Engels. “EL-EE, Hiw Ai Em.” Ik bedoel maar. Ze worden opgehaald door Willie Wartaal (die van de Jeugd Van Tegenwoordig) en de eerste gang is naar de hamburgertent. Voor een Echte Supersized American Hamburger met een hoofdletter H. (Van hartverzakking). Elke hamburger wordt bijna kwijlend (want hé, dit is Amerika, dus dit is the real thing), verorberd, op één na. Die van MC Biggah. “Ik vind toch die van de Burger King lekkerder…”, klinkt het tussen twee slurpen cola met een rietje door. (Let op, dat wordt z’n handelsmerk!) Daarmee maakt ie zich onsterfelijk. Alhoewel… hij maakt pas echt indruk als ie wildplast tegen een hekje (door al die cola) in de straat waar ie tijdelijk gaat wonen. Maar dat weet ie dan nog niet.
Hoogtepunt van deze aflevering moet wel de minuut stilte voor Notorious B.I.G. zijn. “Biggie” is vermoord bij een nogal druk kruispunt met de nadruk op druk, dus van de stilte is niet veel te merken. Gelukkig wordt er nog een eerbetoon gemaakt aan Biggie: er wordt cola op de grond geschonken.
Ach ja…
Misschien is het toch de leeftijd en snap ik het niet helemaal meer.
Gelukkig maar.

Advertentie