Geplaatst op 1 juni
Ja okee, ik geef toe: ook ik ben er één. Ik ben geen homo, ben geen hele halve zool, maar ja… ik kijk. En vaak met heel veel plezier. En commentaar. Vaak op de kleding, soms op de uitvoering of op de uitvoerende. Maar vaak vind ik het tot de allerlaatste seconde re-te-spannend.
Pas drie keer heb ik het niet helemaal kunnen volgen. Eén keer was er een rampzalige gebeurtenis, waardoor het verdrongen werd van tv, de andere keer was de dag na de uitvaart van mijn vader, dus stond het wel aan, maar kwam het niet aan en de derde keer was afgelopen keer. Want er was niets meer aan. En er was die andere finale. Van X-factor. Dus.
Inderdaad, ik heb het over het songfestival. Vroegâh, toen we nog “gewoon” twee netten, drie radiozenders en geen internet (wat zeg ik??? Helemáál geen computer) hadden, keek je al snel. Er was simpelweg niks anders en dus zat je met natte haartjes op de bank, en als je mazzel had met cola en chips. Toen vond ik dat nog lekker. Cola dan. Plus: je mocht lekker lang opblijven. Om negen uur begon het met de Eurovisie-tune en dat betekende een avond lang spanning. Geweldig!!!
Afgelopen zaterdag keek ik niet. Nee, één avondje Songfestival is allang verleden tijd. We hebben er tegenwoordig drie in één week. Gaat ook vervelen, nietwaar? En we deden toch niet mee. Alweer niet.
Sinds dit jaar heeft de NPS de handen afgetrokken van het hele gebeuren. Halleluja!!! Maar toen was daar ineens de grootste familie van Nederland. Opa (Pierre K.) werd gebeld of ie nog eens een leuk liedje kon schrijven, tante Marianne (W.) werd uitgenodigd om met nog een paar familieleden zingende neefjes en nichtjes te helpen en “ideale” schoondochter Jolanda eh…. Yolanthe (C. van K., binnenkort te noemen S.) werd gevraagd om het één en ander aan elkaar te praten. En kijk: nakomelingetje Sieneke mocht de klus gaan klaren van opa. Zum kotzen… De grootste familie??? Uuuuurrrrggghhh…
En dan die arme, arme Cornald Maas. Hij is, nee WAS de laatste jaren de vaste NPS-commentator en omdat ie er veel vanaf (schijnt) te weten, mocht ie mee in het vliegtuig naar Oslo, om samen met neef Daniël (D. Inderdaad, die van De Gouden Uren, bahbah…) daar de rest van de familie, thuis voor de buis bij te praten van alles dat er in de festivalzaal gebeurde. Je hoorde Cornald M. denken: waar ben ik in terecht gekomen??? Inderdaad. Dat Cornald, die aan het begin van beide halve finales ook officieel als nieuw familielid werd voorgesteld aan de arme kijkers, nog wèl gewoon de valse songfestivalnicht is gebleven die hij altijd al was, bleek toen neef Daniël zich stoorde aan het feit dat de zangeres van Malta elke ochtend een cameraploeg achter zich aan had lopen. Den ‘Ollanders zaten namelijk in hetzelfde hotel als de Maltese delegatie en ja… “de aanwezigheid van die cameraploeg voor de reality-soap van de zangeres van Malta elke ochtend in de ontbijtzaal, dat is toch wel heel erg hinderlijk hoor…” Cornald viel even terug in zijn rol van valse nicht en zei met een licht ironische ondertoon: “ja, ook vanuit dezelfde lobby als waar jij elke ochtend De Gouden Uren uitzendt. Maar gelukkig hoor je daar dan weer niemand over…” Stilte. En terecht. Ik denk dat Cornaldje eenmaal terug in kikkerland wel bij de grote boze oom op het matje moet komen… maar goed: hij had een punt. En ik moest huilen. Van de lach.
Sieneke mocht in de tweede halve finale ons land het schaamrood op de kaken zingen. Ik heb het al niet zo op gezang in de moerstaal; ik heb al helemaal niks met het genre smartlap. Uuuuuurrrrrggghhh… het kind deed haar best hoor, daar niet van en ja… zij kan er ook weinig aan doen; als ze het niet zou doen, zou ze vast gekort worden op haar zakgeld. Tja, zeg dan maar eens nee…
Maar goed, de dagen van topzangeressen zoals Glennis Grace (wie?), Ruth Jacott, Marlayne, Esther Hart en Edsilia zijn sinds de bemoeienis van de grootste familie voorgoed verleden tijd, vrees ik. En voor Edsiel geldt dat ik dan doel op haar eerste deelname. NIET haar tweede. Moet ik even uitleggen voor de jongere lezertjes: Edsilia heeft ooit meegedaan met een fan-tas-tisch nummer, “Hemel en Aarde”. Swingde de pan uit en werd voor ons landje vierde. Toen kwam ze Tjeerd O. tegen. Die is tegenwoordig componist en producer. En die mag alleen nog maar voor het oude bandje van hem en zijn zus (Trijntje O.) schrijven. MAAR NIET VOOR ZIJN LIEFJE!!! Dat zou sowieso verboden moeten worden… Maar dit terzijde. Ach, “Shalalie” is ook gewoon een kl*tenummer, ondanks dat ik niet geloof dat Pierre K. iets met Sieneke heeft. Het kon toch niks worden.
Tot overmaat van ramp werd er ook nog eens een (nu al uuuuurrrrggghhh) drrrrrraaiorrrrrgelllll het podium op gesleept. Hoe diep kan de natie zinken? Het draaiorgel was nep overigens; een echt draaiorgel was te zwaar voor het podium. Ach, zelfs zonder zo´n oubollig ding zakte de hele act door het ijs. Of door het podium. Zo´n mooi groot gat waar je op dat soort momenten héél erg graag in zou willen zakken. Daar was dat draaiorgel echt niet voor nodig hoor…
Nee, dan de Italianen: die hebben het wel begrepen. Zij hebben jaren geleden al eieren voor hun geld gekozen door te besluiten niet meer mee te doen. Spaart geld, tijd, ergernis en vooral: collectief schaamrood op de kaken. Forza Italia!!!
annekedejong 
Geef een reactie