Geplaatst op 3 januari
De afgelopen dagen zijn we weer helemaal doodgegooid met diverse jaaroverzichten. Van het NOS-journaal, RTL nieuws zal er ook wel één gehad hebben, evenals Shownieuws of RTL Boulevard. Van de scheiding van de Curry’s, de Breukhoventjes en de Smitjes-Cabau van Kasbergjes, via de onverwachte dood van “ons aller” M. Jackson tot de aanslag op 30 april. En van een Turks vliegtuig dat ineens en een paar honderd meter te vroeg stopte met vliegen tot een onderbroek die dat niet kon toen het wel moest.
Ach ja…
Zijn we het een beetje zat? Ja? Mooi. Dan kan de mijne er ook nog wel bij.
Spannend: m’n eigen stulpje gaan bewonen. (Op m’n verjaardag nog wel)
Muziek: Sorry-Kyteman & Out From Under-Ali Campbell
Leuk: gaan “samenwonen” met Mickey. (Die wolbaal van vier maanden)
Minder mooi: te veel mensen vergezeld op hun laatste reis.
Blij met: lief vers schoonzusje.
Niet mooi: de ziekte en het uiteindelijke overlijden van iemand dichtbij.
Lullig: een auto die niet meer start voor de Spijkenissebrug, met heeeeel veeeeel auto’s achter me.
Fijn: die ene ridder in z’n BMW die niet toeterde, wèl stopte en me hielp met startkabels. (Jahaa… ze bestaan nog wel…)
Onverwacht leuk: een vraag via internet begin 2009 van een volslagen onbekende. (You know who you are) (En Beatrix: pffffff… het gaat niet altijd op hoor. Neem zelf eens een computer en een mobieltje, zou ik zeggen.)
Mooi: de kustweg in Ierland door The Burren tijdens mijn vakantie.
Gaaf: een staartje van orkaan Bill op de Ierse kust en ik op het strand. Tegelijkertijd. YESSSSS!!!!!!
Vraag van het jaar: hoe hard mag je iemand op z’n bek slaan die een rotopmerking maakt? Jezusminaaaaa… (dìt moet ik even uitleggen lijkt mij…)
Ik ben vorig jaar indirect uitgemaakt voor dom wicht. (En dat terwijl ik zelfs m’n haarkleur mee heb. Zo, hoe verlaag je je tot hetzelfde niveau als je belediger? Nou, zo dus. Alleen meende ik het niet serieus.) Even voor de goede orde: dat mens was wel blond en ik vraag me af of ze het woord wicht wel met “ch” zou schrijven. Om nog maar van intelligentiequotiënt te zwijgen. Over de spelling ervan dan hè? Uiteraard. Ik ga hier niet pretenderen dàt… Nee zeg, ik zou niet durven.
Aanleiding was iets heel simpels hoor. Zij zocht een bepaald artikel en ik legde het verschil uit in prijs, kwaliteit en de maat. En daar maakte ik een vergissing. Tja… en dat mag niet. Want ik vergiste mij in de maat. Terwijl ik het zei, hoorde ik mijn vergissing en herstelde ik mezelf. “Zei ik elf meter? Ik zei elf meter hè? Ik bedoel twaalf meter. Ach, wat zat ik er naast?”, mezelf er met een geintje van af makend. En toen kwam ie hoor, bloedserieus: “Ach, je werkt in een winkel; ik verwacht niet beter…” Ik geloofde mijn oren niet. Normaal gesproken sta ik in dat soort gevallen met mijn mond vol dentale snij/maalwerktuigen (oftewel: met m’n bek vol tanden) en denk ik later pas: TRUT!!! JE HAD DAT EN DAT MOETEN ZEGGEN!!! Maar dit deed de deur dicht. “Nou, daar sta je dan, met je havootje…” Ik heb me omgedraaid en ben verder gegaan met waar ik daarvoor mee bezig was. Ik heb het nog nooit eerder gedaan, maar nu ben ik weggelopen. Dat leek me even het beste op dat moment.
Ik ben overigens tegen het eind van het jaar nog een keer bij iemand weggelopen. Dat wil zeggen: ik heb diegene niet meer verder geholpen. Tegen het eind van het jaar is het weer te merken hoor: de “decemberstress”, dat tot uitbarsting komt tegen de kerst. Want ja… dan kunnen we (afgelopen jaar) wel drie hele dagen niet winkelen. En daar worden we kregelig van. Mensen, relax.. er bestaan tegenwoordig vrieskisten. Is een uitkomst hoor. Het is een tip… Maar goed, ook de kerstboom moet branden (op die stapel, ja) en dus moet er een contactpuntje komen. “HEBBIE OOK STOPCONTACTE???” Ik voel die nekharen al overeind komen. “Goedemiddag, mevrouw. Nee, helaas heb ik geen stopcontacten. Ik verkoop wel stekkerdozen”, er vanuit gaande dat ze dat ook zocht. Maar ja… ga nergens zomaar vanuit, want je kon het wel eens mis hebben en voordat je het weet krijg je weer te horen dat ze niet beter van je verwachten, nietwaar? Ik loop voor de vrouw op leeftijd uit en geef haar, op verzoek, de kleinste stekkerdoos. “NEE!!! Die zijn GE-AARD!!!” “Ja, dat klopt, maar u kunt er ook platte stekkers in steken, eventueel.” “NEE-HEE!!! Ik zoek er gewoon één voor GE-WO-NE stekkers.” Ik ben niet doo-hoof… maar ja, dat kun je niet zeggen. Wèl denken. Gezien het feit dat ze geen geaarde en geen platte stekkers aan haar kerstverlichting heeft, mag ik er vanuit gaan dat zij met GE-WO-NE stekkers de ronde, niet geaarde bedoelt. “Dan ben ik bang dat ik u moet teleurstellen; die verkoop ik niet, helaas.” Dat was de druppel blijkbaar. “HET IS TOCH G.V.D. (ja, voluit… met rondom ons kleine kinderen vanwege de kerstvakantie) BE-LA-CHE-LIJK!!! DE ENIGE WINKEL HIER IN HET WINKELCENTRUM EN ZE HEBBEN HET NIET EENS!!!” (Even voor de goede orde: er lagen een stuk of zes verschillende stekkerdozen in het schap.) Ik zal jullie de rest besparen, maar er volgde nog veel meer… ik heb het foute stekkerdoosje maar teruggelegd en ben zingend verder gelopen: “Vreeeede op aaaarde… hoop dat die kerst hééél erg snel voorbij is dit jaar…” Ze heeft het niet gehoord, want ze liep vloekend en tierend de winkel uit.
Ik kan best wel wat hebben; ben niet gelovig dus kan ik op dat gebied ook wel wat aan en ik stel mezelf ook niks voor, maar er zijn grenzen, hoor. En over die eerste fijne mevrouw… Tja… twee jaar geleden schreef ik mee met het Groot Dictee der Nederlandse taal. Het dictee was geschreven door de toen net overleden Jan Wolkers en het was goed te doen. Er zal vast wel weer een Belg gewonnen hebben en ik ga ook niet vertellen dat ik het foutloos heb doorstaan, maar ik zat qua fouten wel bij de beteren van de prominenten. Sterker nog: ik had één fout minder dan de advocaat van “de neus”; Willem Holleeder. Ook niet echt een domme jongen, lijkt mij… Maar ja… ìk werk maar in een winkel… Kan nooit veel zijn natuurlijk…
Ach… vooroordelen… het is de dommigheid van de kortzichtigen…
Ik wens iedereen een kortzichtigloos en respectvol jaar toe!
annekedejong 
Geef een reactie