Geplaatst op 6 april
Wie kent ze niet? Wie heeft ze niet in de portemonniks? Die plastic kaartjes waarmee je niet kunt betalen. Plastic spaarkaarten. Het moderne equivalent van de ouderwetse zegeltjes. Waren we voorheen als echte Hollanders nog bezig om allerlei bonnetjes te sparen en op kaarten te plakken om zo één of andere korting te krijgen, sinds een aantal jaren kan het ook anders. En ja, ook ik loop met een paar van die dingen rond. Als eerste was daar de airmileskaart. In den beginne moest ik er niks van hebben, totdat moeders ineens met zo’n ding op de proppen kwam. Moet ik effe uitleggen: het sparen van airmiles was vanaf het begin nogal een groot succes. Echt iedereen moest en zou op die manier ooit zijn of haar vliegvakantie bekostigen. Dat je daarvoor eerst jarenlang een Godsvermogen aan liters peut bij de Shell in je tank moest flikkeren en je voortaan voor gemiddeld honderden (toen nog) guldens (per week dan hè?) moest investeren in de supermarkt die op de kleintjes “zou” letten (toch ook niet de meest goedkope die er is), teneinde één vliegticket naar Maastricht Airport met bijbetaling te kunnen bemachtigen, vertelden ze er gemakshalve maar niet bij. Maar goed: iedereen liep ineens helemaal weg met dat maffe airmiles. En als iedereen er mee wegloopt… dan doet Anneke de Jong dat dus niet. Want Anneke de Jong heeft iets tegen massahysterie. Anneke de Jong heeft iets tegen kuddegedrag. En Anneke de Jong heeft iets tegen hypes. (Met een P, geen V. Alhoewel ik daar ook al niet aan wilde. Hoe diep kun je zinken dat ik dit nu schrijf en onder andere op m’n hyvepagina plaats…) Vandaar dat ik rond de kersttijd ook het enige huis in Nederland heb waar in elk geval aan de buitenkant niks te zien is, en als het aan mij ligt, aan de binnenkant ook niet. Geen lichtslang aan mijn gevel omdat de buren het ook hebben. Dan juist niet. Noem me saai, maar je kunt niet zeggen dat ik daarin geen eigen mening heb. Airmiles was dus een hype en dus wilde ik daar niets van weten.
Ondertussen hielp in huize de Jong protesteren voor geen meter. Moeders had zo’n kaart en kreeg er één extra. Aangezien mij pa nooit in een winkel liep (ik heb tot een paar jaar voor zijn dood nooit geweten dat de man ook nog wel eens iets als geld in z’n portemonnee had), kreeg ik dus de tweede spaarkaart. En ja hoor: met het schaamrood op de kaken haalde ik de weken daarna de bekende blauwe kaart uit m’n portemonnee: bij de Shell, bij V&D, bij de Etos, Appie Heijn, noem maar op. En dat schaamrood? Dat verdween op den duur. Toen ging m’n eigen toko ook nog eens “airmilen”, dus ja… weg principes.
Die airmileskaart heb ik nog steeds. Ik heb geen idee wat er op staat aan mijlen, maar één ding weet ik wel: we hebben er nog geen moer aan gehad. Nog nooit iets mee gedaan dus. Ja, ik weet het: dat heb je zelf in de hand. Wie weet: misschien ooit tóch die vliegreis naar Maastricht. Best een leuke stad hoor…
Maar goed, heb je je net over de schaamte van de Airmileskaart heen gezet, dient het volgende dilemma zich aan: de AH Bonuskaart. U kent ’m vast. Net zo blauw als zijn hierboven beschreven “luchtcollega”, maar dan alleen te gebruiken bij de Ahold-buurtsuper. En ja… eerlijk is eerlijk: daar heb je dan wel meteen iets aan, want je krijgt namelijk op sommige artikelen korting. Nou ben ik ook niet gek, en weet ik heus wel dat instanties als Airmiles en Appie Heijn met zo’n kaart precies kunnen zien wat de koopbehoeftes van hun klanten zijn en daar doen zij hun voordeel dan weer mee. Maar ach… wat geeft het als ik er zelf ook iets beter van word? Niks toch?
Eerder deze week kwam ik even bij moeders thuis. Op de tafel een envelop. Van Appie. Mooie brief erbij en een aantal kortingscoupons. Volgens mij (en overigens ook volgens de brief) zouden de kortingscoupons moeten aansluiten bij de koopbehoefte en het koopgedrag van de houder van de betreffende bonuskaart. Want de grootgrutter weet precies wat wij (m’n moeder en ik, want ook hiervan heb ik de tweede kaart) vaak aanschaffen.
Nou, het klopt hoor… NOT!!! Uit de envelop kwamen bonnen voor korting op (ga effe zitten): 3 pakken Pampers, Nutrilon opvolgmelk, AH Zuigelingenvoeding en Zwitsal billendoekjes of bijdehandjes. Nou heb ik geen kids, dus MIJN koopgedrag kan dit niet veroorzaakt hebben. Nou heeft m’n moeder ooit wel drie kids op de aardkloot gepleurd, maar voor zover ik weet zijn we alledrie al een poosje zindelijk (geen Pampers en Zwitsal billendoekjes nodig), hebben allemaal al tandjes, dus zuigelingenvoeding is ook niet meer aan ons besteed en drinken we tegenwoordig gewoon melk uit een pak. Van de koei dus. Opvolgmelk??? Gimme a break… Albert Heijn? Wat een Zwitsal-bijdehandje…
annekedejong 
Geef een reactie