Geplaatst op 25 december
Zo, nu heb ik de aandacht. Komt nu de echte blog:
Bankendomino.
Of hoe de kredietcrisis het verloor van het swaffelen. Ik blijf het een raar woord vinden hoor. Het klinkt als iets dat het niet is namelijk. Swaffelen is meer iets anders: de vloer swaffelen. Of swaffel jij dat even in elkaar ofzo. Of: ik swaffel dat wel even. Nee, swaffelen is het niet. Bankendomino wel. Da’s gewoon heel duidelijk. Banken vallen om door de kredietcrisis: bankendomino. Dit naar aanleiding van de verkiezing van het woord van het jaar. En dan te bedenken dat swaffelen nu ook nog eens en masse verkeerd gespeld wordt. Volgens de “bedenker” van het woord had hij het eerder in z’n hoofd met de z als beginletter. Helemaal erg; dat jouw woord ook nog eens door anderen wordt verkracht. Maar goed. De kredietcrisis dus.
Hoe het ooit begon (voordat we het even vergeten): er waren eens twee gezellige Amerikaanse hypotheekverstrekkers met namen waarbij je eerder aan een bejaard echtpaar bij de open haard op de bank met een bakkie thee erbij denkt dan aan twee financiële instellingen. Goed, deze twee “bejaarden”, Fannie Mae en Freddie Mac (wees nou eerlijk?) deden meer aan hypotheek verstrekken dan goed voor ze was. Ach ja… Amerika hè? Land van de onbegrensde mogelijkheden. En hypotheken. De overheid sprong bij, en ondanks dat werd de financiële wereld in de VS toch een tikkie nerveus. Wouter Bos (een aardige vent die mij ooit in een winkel advies gaf over een verjaardagscadeautje voor m’n broer toen ie net staatssecretaris was (Bos dus, niet m’n broer, duh…) en niemand ‘m eigenlijk kende) vertelt ons dat de toestanden in Amerika ons niet zullen raken en dat we rustig kunnen gaan slapen. Ver van ons bed. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er inderdaad geen minuut minder van heb geslapen en dat doe ik nog steeds niet. Achteraf bezien ben ik wel blij dat ik nooit echt serieus naar de mogelijkheid heb gekeken om wat spaarcenten bij Icesave onder te brengen, anders had het m’n nachtrust wel degelijk beïnvloed.
Inmiddels zijn we even verder. Fortis en ABN-AMRO zijn “veilig” in handen van de overheid (zogenaamde Bosbank; heeft het ook niet gehaald als woord van het jaar), de ING krijgt overheidssteun en zo werd de onrust in de bankenwereld een beetje getemperd. Voor zover mogelijk. Maar die arme Belgen… daar is het één en ander rondom de Belgische tak van Fortis behoorlijk uit de klauwen gelopen en dat kost nu de regering alwéér de kop. Amaai, och arme… miljaarde… weer zijn de zuiderbuurtjes stuurloos. Is het niet vanwege de taal, dan is het wel weer een centenkwestie. In andere landen om ons heen werd vorige maand bekend gemaakt dat zowel de Britse als de Duitse economie officieel in recessie zijn. Enne… Nederland? Nee hoor. Gebeurt hier niet. Nou… ook daar is men van terug gekomen. Ook “wij” gaan de r-e-c-e-s-s-i-e in. Niet verder vertellen hoor… Daar worden mensen alleen maar nerveus van en dan gaan ze elkaar nog gekker maken.
Alhoewel… over gekte gesproken: ik liep afgelopen zondag noodgedwongen in het centrum van Rotterdam. Dat doe je echt niet voor de lol, op de zondag voor de kerst, maar ik had geen andere keuze: broer is ook nog jarig later deze week en dus moest ik op jacht naar een kado. Kredietcrisis of niet: je kon er over de hoofden lopen. Een poging om een parfumerie in te stappen werd niet meer dan een poging: ik heb nog nooit zoveel mensen voor een kassa zien staan. Geen zin in: omdraaien en wegwezen. Mensen die hun geld vasthouden? M’n neus…
Ik vind het eerlijk gezegd wel flex zo. Ja. Echt waar. Ik rijd elke dag letterlijk onder de rook van de Shell-raffinaderij naar m’n werk en passeer dan een onbemand tankstation van eerdergenoemde olieboer. Schreef ik eerder dat je je in Ierland aan de pomp werkelijk dood lacht om de prijzen van een litertje euro loodvrij, nu krijg ik spontaan een lachstuip als ik langs deze pomp rijd. Gisteren: € 1.13,5! Dat heb ik in Ierland zelfs niet gezien dit jaar. Ik wil ook eigenlijk niet weten wat de Ieren nu voor een litertje betalen. Nog even en ze krijgen geld toe.
Ach, het gaat allemaal wel weer over. Maak je niet druk. Heeft toch geen zin. Het is kerst; iedereen vreet zich weer vol en pakt kado’s uit, dus zo erg is het allemaal niet zolang dit alles nog gewoon mogelijk blijkt te zijn.
Ik ga zo maar even naar m’n nieuwe stulp, kijken of ik nog even een nachtkastje in elkaar kan swaffelen…
annekedejong 
Geef een reactie