Geplaatst op 22 juli
Zomaar een vrije maandag. Die heb ik wel vaker, gemiddeld één keer per week, omdat het m’n vaste vrije dag is. Tot zover de logica. Heerlijk hoor: heel Nederland stort zich ’s ochtends in de file en ik… draai me nog een keer om. Tenminste, als ik niet uit routine om zeven uur m’n ogen open doe. Zoals deze ochtend. Ge-bloody-weldig! Nou, dacht het niet! Even er uit, toch weer er in, filmpje afgekeken, blijkt het eind niet opgenomen te zijn, toen de opname van Coast opgezocht (zo’n onvoorstelbaar mooie serie op de BBC over de Britse kustlijn), maar dat bleek een herhaling van vorige week te zijn, toen de hele zooi maar gewist en een boek gepakt. En als ik een boek in m’n handen heb en ik lig in horizontale toestand, dan ben ik weg. Dus achterlijk laat werd ik wakker. Droomde ik. In werkelijkheid lag ik nog steeds. Ineens schrok ik wakker: doe normaal!!! Eruit! NU! Het is je vrije dag, dan heb je ook wel iets nuttigs te doen. Dat had ik ook en erger nog: dat heb ik ook gedaan.
Na alle dagelijkse rituelen trok ik m’n spijkerbroekje maat veertig (had ik al gezegd dat ik tegenwoordig in een maatje veert… laat maar.) aan, een lekker luchtig t-shirt er op en (had ik al gezegd dat het maatje veertig alweer aan de ruime kant… Muil houden, de Jong!) ja… ik ga de deur uit… een colbertje of een gewone jas mee? Ik trok m’n zomerjas aan en ging op pad.
Het was een heerlijke dag. De zon scheen volop. Er stond een heerlijk briesje. Zaterdag was dat anders: donkere wolken pakten zich samen en ineens was daar die enorme klap. Heb ik van horen zeggen. Ik zat op de zaak, dus ik heb het zelf niet gehoord. Het schijnt een klap te zijn geweest (ik citeer) “alsof de wereld verging”. Blikseminslag, hier vlak om de hoek. Nou ja, op de hoek twee straten verder, maar wat is dat voor een afstand voor een bliksem? Precies. Ik vind onweer prachtig hoor, hou me ten goede. Je zou me er, onder de juiste omstandigheden, zelfs wakker voor mogen maken. (Ik zou het toch niet doen, het is een tip, doe er je voordeel mee en dan: dat recht heeft niet iedereen, ha!) Vaak is het ook niet nodig hoor, want bij de eerste klap zit Anneke de Jong al rechtop in bed, bij de tweede klap zit ze vaak al beneden met haar neus zo’n beetje tegen het raam. En niet alleen; er loopt hier in huis nog zo’n geschift rond. Oh, en de kat. Die vindt het ook schitterend. De “oh’s” en “ah’s” zijn hier dan niet van de lucht. Prachtig. Maar wel op veilige afstand graag. Dank u.
Volgens mij dwaal ik af. Ik had het over die mooie maandag. Zoals gezegd: de zon scheen volop en er stond een heerlijk briesje. Strandweer dus. Na de verplichte nummers die ik vandaag moest afhandelen even naar het vriendinnetje gereden; die had de vierdaagse van Nijmegen gedaan en ik had het één en ander te vertellen, dus ging ik even langs. Bij haar in de buurtsuper, herstel: de dorpssuper even wat boodschapjes gedaan en daar viel mijn oog op een aanbieding: Twee bossen zonnebloemen voor weinâg. Mooi, één voor haar prestatie en één voor thuis. Beetje zon in huis halen. Het is tenslotte zomer. “Zo, mooi hè, die bloemen?”, zei de kassadame terwijl ze m’n airmiles en bonuskaart scande (rara, welke dorpssuper heb ik het over?) “Ja, ik dacht: laat ik het zonnetje maar in huis halen…” Zei ik dat? Gatverdamme… wat een clichégelul. Uit MIJN mond. Ik ging zelfs nog verder: ”…dan hebben we het gevoel binnen ook nog een beetje.” (Uurgh…) De kassajuf lachte en zei: “Nou, lekker hoor, zonnebloemen op tafel, kachel aan…” “Warme chocolademelk erbij…”, vulde ik aan. Even voor de goede orde: het is vandaag 21 juli. En ik bevind me op het noordelijk halfrond. Het is dus zomer. Schijnt. Ja, ik had het over zon en een heerlijk briesje vandaag. Oh… Je ging er van uit dat dat hier was? NEE, TUURLIJK NIET!!! Tsss… Ja, in Spanje ofzo, of in een ander ver, warm oord, maar niet hier. Nee, hier hebben we motregen afgewisseld met slagregen, bij tijd en wijle stormachtige wind en: hoog water. De kade in Vlaardingen had alweer onder water gestaan. Wel strandweertje dus, maar niet zoals het hoort in deze tijd van het jaar. Maar ja: ik bekijk het positief… tegen de tijd dat ik op vakantie ga, is de regen op en dus heb ik mooi weer, gna. (En nu niet zeggen: jij gaat weer naar Ierland, da’s het noodlot tarten… Nee, twee jaar geleden is het thuisfront compleet weggespoeld terwijl ik in Schotland zat. Met heel erg veel zon. Dus het kan best!)
Ik ga alvast even lekker verder dromen. Trusten!
Zzzzzzz…
Na regen komt eh… zonnebloem!!!
annekedejong 
Geef een reactie