Gokkuh!!! (2008)

Geplaatst op 26 mei

Ik win nooit iets. Nooit. Nou ja, er is een tijd geweest, toen ik net een girorekening had, dat ik mee ging doen aan de bankgiroloterij. Leuk joh…… toen was er nog om de twee maanden een trekking: de ene maand voor de girorekeninghouders, de andere maand voor de bankrekeninghouders. Na verloop van tijd werd het een maandelijkse trekking en dat beviel me wel. Bijna elke trekking was het raak, tot klein ongenoegen van m’n ouders. Klein, want ze vonden het wel leuk voor mij. En ongenoegen…… nou ja, je wilt zelf ook wel eens iets winnen, nietwaar? Goed, het waren geen grote geldbedragen, van m’’n inleg tot ooit een keer veertig gulden, maar toch. Het ging om het idee. Maar ja… het lijkt wel of het een strategie is van de bankgiroloterij: de nieuwe deelnemers lekker enthousiast maken door ze een paar keer in de prijzen te laten vallen. Het werkte wel. In mijn geval. Resultaat: na al die jaren speel ik nog steeds mee en wat win ik tegenwoordig nou nog? Af en toe 2 (ja, u leest het goed), 2 euro. Maar ja. Kap er maar eens mee. Zul je net zien dat de klapperrrrrrrr daarna uitgerekend op jouw rekeningnummer valt. En dus spelen we door, tot in lengte van jaren.
Dan is er nog zoiets als de staatsloterij. Doe ik niet aan mee, heeft toch geen zin. Heel af en toe koop ik een oudejaarslot, want zeg nou eerlijk: wie wil er nou niet als miljonair het nieuwe jaar in? Ik weet het: geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig maken ze geld. Dus. Nou, dat is ook twee keer op iets leuks uitgelopen: de eerste keer had ik een tientje, de laatste keer vijf euro. Daar koop je dan weer een ander lot mee en wat gebeurt er dan in januari? Precies. Dan ben je het alsnog kwijt, want dan valt er natuurlijk helemaal niks op jouw lot.
Pas geleden nog lootjes gekocht voor één of andere loterij van m’n twee tantezeggertjes. De prijs? Ik geloof een reis naar Engeland. Ja, daar wil een anglofiel wel een tientje aan spenderen, natuurlijk. Nooit meer iets van gehoord… (Of moest die trekking nou nog komen? In dat geval horen jullie het nog wel, tzt.)
Waarom doe ik het nog? Geen idee.
Nou, de lotto en de toto enzo, daar heb ik helemaal niets mee. Ja, vroeger, met natte haartjes op de grond voor de tv op zondagavond, aan het eind van Studio Sport… Marga van Arnhem volgens mij, met de lottomachine. Prachtig om te zien, zo’’n doorzichtig ronddraaiend ding met al die balletjes er in. Maar geen idee waar het over ging. Nog niet trouwens, dus waag ik me er maar niet aan. Lijkt me beter.
Dan heb ik m’’n neus nog een keer in het casino laten zien. Is ook niet aan mij besteed. Ging er naartoe met een bepaald bedrag in m’’n hoofd, heb me daar ook keurig aan gehouden, had een kleine, doch leuke winst gemaakt aan de roulettetafel, heb alles toch weer vergokt en zat aan het eind bij de paardenraces. Voor een gulden. Winst weg, maar wel een leuke avond gehad verder, dat wel.
Nee, qua geld winnen zit het niet echt mee. Maar toen kwam de postcodeloterij. Moeders meldde zich ooit aan en de laatste tijd regent het prijzen… Toegangskaarten voor Slagharen, de Keukenhof, Tarzan, een bon voor Tompouces van Appie Heijn, hebben we een milieubox gekregen met een vermogen aan spaarlampen, een knijpkat en de dvd van good ol’ ’Al Gore en iets voor op de centrale verwarming waar we geen reet aan hebben omdat wij nog gaskachels hebben, maar dat mag de pret niet drukken. Het gaat om het idee.

Toen werd het vrijdag. Kijk ik in de krant, nou ja… dat doe ik wel vaker… en dan kijk ik niet alleen, maar dan lees ik ook daadwerkelijk wel eens wat, zie ik op de regionale pagina het kopje staan met de mededeling dat mijn woonplaats in de prijzen van de postcodeloterij is gevallen. WAT???? Ik lees verder. Het gaat om twee postcodes… Ai, dat scheelt maar één nummer. Ik lees verder. De volgende postcode. Maar… maar… YESSSS!!! Dat is onze postcode!!! De volgende dag lag er inderdaad een envelop in de brievenbus van de postcodeloterij.
De prijs?
Twee emmertjes ijs van Ben en Jerry’s, af te halen bij de buurtsuper……

Advertentie